ศาสนาพุทธ มีกำเนิดโดยศาสดาที่เป็นเผ่าพันธุ์คอเคซอยด์ แต่ทำไมมีความเจริญในแดนของเผ่าพันธุ์มองโกลลอยด์

สมัยพระเจ้าอโศกมหาราช ได้ส่งคณะธรรมทูตเพื่อเผยแพร่ศาสนาพุทธ ไปยังดินแดนอื่นๆ หลายทาง โดยมีสายหนึ่งเดินทางมายังสุวรรณภูมิ และมีบางสายเดินทางไปยังดินแดนเปอร์เซียและแถบเอเชียกลาง ซึ่งเป็นดินแดนของชนเผ่าคอเคซอยด์ แต่สุดท้ายคณะธรรมทูตกลับประสบผลสำเร็จ ทำให้ศาสนาพุทธได้ลงหลักปักฐานเฉพาะในดินแดนของชนเผ่ามองโกลลอยด์ ในเอเชียอาคเนย์ (หินยาน) และเอเชียตะวันออกไกล (มหายาน) เท่านั้น

จึงสงสัยว่า ในเมื่อศาสนาพุทธ มีกำเนิดจากศาสดาที่เป็นชนชาติคอเคซอยด์ (เผ่าอารยัน หรือ เผ่าอินโด-ยูโรเปียน) จึงน่าจะเป็นศาสนาที่มีความเหมาะสมกับสภาพความเป็นอยู่ของชนชาติคอเคซอยด์ เหตุใดจึงไม่มีความเจริญของศาสนาในดินแดนของชนชาติคอเคซอยด์เลย (คณะธรรมทูตของพระเจ้าอโศกมหาราช ไม่ประสบความสำเร็จในการเผยแพร่พระศาสนาในดินแดนเปอร์เชียและเอเชียกลาง ซึ่งเป็นดินแดนของชนชาติคอเคซอยด์) แต่ความเจิญของศาสนา กลับมาเฟื่องฟูในดินแดนของชนชาติมองโกลลอยด์ ซึ่งมีสภาพความเป็นอยู่ แนวความคิดและวิถีชีวิต แตกต่างจากชนชาติคอเคซอยด์อย่างสิ้นเชิง

จึงขอความอนุเคราะห์ท่านผู้รู้ โปรดวิเคราะห์และวิจารณ์ เพื่อประโยชน์ในเชิงวิทยาการต่อไปด้วย ขอขอบคุณครับ