ขออภัยหากใช้คำผิดหรือพิมม์ผิดด้วยนะครับ
ถ้าผมแท็กผิดห้องก็ต้องขออภัยด้วยครับไม่รู้ว่าจะจับเรื่องนี้ไปแท็กที่ไหนดี
ไม่รู้นะครับว่าผมเป็นคนคิดเยอะหรือคนอื่นไม่คิดเลย
เรื่องมีอยู่ว่าเท่าที่สังเกตุดูจากการกระทำหรือการแสดงออกจากคนรอบข้างผมเจอบางอย่างที่ค่อนข้างขัดความรู้สึกตัวผมเองจึงอยากมาเล่าเผื่อคนส่วนรวมที่มีผลกระทบด้วย
เช่นว่า 1. ทำไมคนบางคนชอบมาหยุดยืนตรงประตูทางเดินเข้าออก ทำให้คนที่ต้องเดินผ่านผ่านไม่ได้ ทำไมท่านไม่ไปคุยห้องประชุมหรือโต๊ะทำงานท่านละครับที่ๆเขามีใว้ให้คุยนะ (กรณีนี้ ที่ผมเจอดันเจอกันคนระดับการศึกษาสูงๆทั้งนั้น)แสดงได้ว่าการศึกษาไม่ได้ช่วยเรื่องความคิดแบบนี้กับท่านเลยซินะ
2. ทานอาหาร ทำไมทานเสร็จแล้วไม่ลุกไปเก็บจานชามให้เรียบร้อยเพื่อคนอื่นจะได้มานั้งต่อ คือที่เจอประเด็นนี้คือเป็นโรงอาหารส่วนรวมครับสถานที่ค่อนข้างเล็กเมื่อเทียบกลับปริมาณผู้มาบริโภคที่เยอะมากมายืนรอคิวเพื่อหาโต๊ะนั่งทานข้าว...แต่คนที่กินเสร็จก่อนไม่รู้บ้างหรือครับว่ามันมีคนรอที่นั่งมีเยอะจะไปคุยกันต่อที่อื่นหรือกดโทรศัพท์ที่อื่นได้ไหมครับ ควรเห็นใจคนรอคิวบ้างนะครับ (กรณีนี้ ที่ผมเจอดันเจอกันคนระดับการศึกษาสูงๆทั้งนั้น) แสดงได้ว่าการศึกษาไม่ได้ช่วยเรื่องความคิดแบบนี้กับท่านเลยซินะ
ผมไม่ได้มีอคติกับเรื่องการศึกษาหรอกนะครับ ผมเน้นไปทางสามัญสำนึกของคนกลุ่มนี้มากกว่า.. และทั้ง2ข้อนี้คือสถานศึกษาแห่งหนึ่งครับ
ไม่รู้ที่อื่นเป็นแบบนี้ไหม พอดีผมการศึกษาน้อยอาจคิดไม่ได้อย่างคนที่เค้ามีการศึกษาสูงๆเท่าไหร่
การศึกษาระดับ doctor หรือ สามัญสำนึกของเด็กบ้านๆ
ถ้าผมแท็กผิดห้องก็ต้องขออภัยด้วยครับไม่รู้ว่าจะจับเรื่องนี้ไปแท็กที่ไหนดี
ไม่รู้นะครับว่าผมเป็นคนคิดเยอะหรือคนอื่นไม่คิดเลย
เรื่องมีอยู่ว่าเท่าที่สังเกตุดูจากการกระทำหรือการแสดงออกจากคนรอบข้างผมเจอบางอย่างที่ค่อนข้างขัดความรู้สึกตัวผมเองจึงอยากมาเล่าเผื่อคนส่วนรวมที่มีผลกระทบด้วย
เช่นว่า 1. ทำไมคนบางคนชอบมาหยุดยืนตรงประตูทางเดินเข้าออก ทำให้คนที่ต้องเดินผ่านผ่านไม่ได้ ทำไมท่านไม่ไปคุยห้องประชุมหรือโต๊ะทำงานท่านละครับที่ๆเขามีใว้ให้คุยนะ (กรณีนี้ ที่ผมเจอดันเจอกันคนระดับการศึกษาสูงๆทั้งนั้น)แสดงได้ว่าการศึกษาไม่ได้ช่วยเรื่องความคิดแบบนี้กับท่านเลยซินะ
2. ทานอาหาร ทำไมทานเสร็จแล้วไม่ลุกไปเก็บจานชามให้เรียบร้อยเพื่อคนอื่นจะได้มานั้งต่อ คือที่เจอประเด็นนี้คือเป็นโรงอาหารส่วนรวมครับสถานที่ค่อนข้างเล็กเมื่อเทียบกลับปริมาณผู้มาบริโภคที่เยอะมากมายืนรอคิวเพื่อหาโต๊ะนั่งทานข้าว...แต่คนที่กินเสร็จก่อนไม่รู้บ้างหรือครับว่ามันมีคนรอที่นั่งมีเยอะจะไปคุยกันต่อที่อื่นหรือกดโทรศัพท์ที่อื่นได้ไหมครับ ควรเห็นใจคนรอคิวบ้างนะครับ (กรณีนี้ ที่ผมเจอดันเจอกันคนระดับการศึกษาสูงๆทั้งนั้น) แสดงได้ว่าการศึกษาไม่ได้ช่วยเรื่องความคิดแบบนี้กับท่านเลยซินะ
ผมไม่ได้มีอคติกับเรื่องการศึกษาหรอกนะครับ ผมเน้นไปทางสามัญสำนึกของคนกลุ่มนี้มากกว่า.. และทั้ง2ข้อนี้คือสถานศึกษาแห่งหนึ่งครับ
ไม่รู้ที่อื่นเป็นแบบนี้ไหม พอดีผมการศึกษาน้อยอาจคิดไม่ได้อย่างคนที่เค้ามีการศึกษาสูงๆเท่าไหร่