คิดไว้ว่าวันนี้จะไม่ตั้งกระทู้ แต่รู้สึกเศร้าๆ ไม่มีกำลังใจ ช่วงนี้เจ้าของแอคเค้านท์เล่นบ่อยมาเข้าเรื่องดีกว่า........
เชื่อว่าทุกคนรักพ่อแม่ จขกท ก็เช่นกัน ทุกวันนี้ ยอมไม่มีแฟนเพื่อให้คนในครอบครัวสบายใจ, จขกท ซื่อสัตย์เรื่องเงินกับทางบ้านนะ มีอะไรเขียนบันทึกไว้ตลอด แม่จะได้รู้ที่มาที่ไปของเงิน ว่าเราใช้จ่ายอะไรบ้าง ไม่ค่อยเที่ยว อาศัยเที่ยวกับการสัมมนาต่างจังหวัดกับทางมหาวิทยาลัย บางเวลาเราก็ทำงานพาททามในมหาวิทยาลัยถ้ามีเวลาว่าง ครั้งเคยทำงานช่วงปิดเทอม มีเงินก้อนก็ให้พี่ให้น้อง ให้พ่อแม่ แต่งเติมบ้าน มันมีสองความรู้สึกคือ ดีใจที่ให้ท่านมีความสุข แต่เสียใจบางครั้งเราเดือดร้อนค่าใช้จ่ายไม่พอ เราไม่กล้าขอท่าน (มีเสี่ยมาเลี้ยง ปฏิเสธทุกราย ยอมถูกด่าว่าโง่) มันขาดแคลนบางสัปดาห์ กินมาม่าแทนข้าวมื้อเย็น ส่วนตัวชอบออกกำลังกาย เรื่องการกิน ไรงี้ก็เยอะบ้าง เราไม่กล้าขอไรจากพ่อแม่เลย กลัวเค้าไม่สบายใจ ยอมรับว่าคิดแทนที่บ้านเยอะ เป็นคนรักครอบครัวมาก หาเงินมาได้ก็หยิบยื่น จะมียายก็คนนึงที่เข้าใจ พยายามบอกให้เราเก็บ แต่...ก็นะ เก็บได้ไง ถ้าพ่อไม่ได้ไปทำงาน (ทำไร่สวน) แม่เป็นผู้ช่วยพ่อ รายได้ก็ไม่เข้ามา ตอนนี้ไม่สบายใจเรื่องนี้เรื่องเดียว คือเรื่อง เงิน และมิหนำซ้ำมีเพื่อนมาขอยืมอีก ยืมครั้งนึง 1000-3000 บ เราเองก็ไม่ได้ให้ยืมหรอกปฏิเสธหลายครั้งมากคืออยากช่วย แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง (เพื่อนคนนี้เที่ยวหนักกว่าเรามาก กินของในห้าง) คือเรายังขอพ่อแม่ไง ทำพาททามเวลาว่าง ไหนจะค่าหอ ค่ารายจ่ายรายเดือน เรารับจากที่บ้าน 4800+ กยศ 2200 รวม 7000 ค่าหอตกอยู่ที่ 2800 ค่าน้ำมันรถ ค่ากิน ค่าของส่วนตัว ผญ อื่นๆ เราต้องบริหารเงินเอง บอกเค้าไปหลายครั้งก็คิดว่าเราไม่ให้ความช่วยเหลือ ตอนนี้เค้าบล๊อคเราเรียบร้อยแล้ว ได้แต่คิดว่าไว้เราทำงานไม่ต้องมายืมหรอก เราให้ได้เท่าที่เราจะให้ได้ตามกำลัง ตอนนี้ยังขัดสนเรื่องเงิน ขายสมองทำงาน เพื่อนมันก็ไม่เอา ให้ทำฟรีๆไงถึงจะเอา แปลงานให้เป็นเล่มไรงี้ พอไม่ได้ช่วยก็บอกว่า อยู่ไม่แบบไม่คิดจะช่วยเพื่อน คือพยายามคิดบวกนะ เติบโตด้วยความยากลำบาก งดกิเลสของที่อยากได้หลายอย่าง เพื่อไม่ต้องขอเงินพ่อแม่เยอะ
รักพ่อกับแม่มากๆ อยากให้พี่ชายเข้าใจเหมือนกันแม้เราไม่ได้พูดคุยกันมากมายตามประสาพี่น้อง แต่เป้าหมายเรามีอนาคตคงไม่เกาะครอบครัวกินแน่นอน ..................ส่วนผู้ชายคนอื่นๆจะมองเรายังไงก็เรื่องของเค้า
[[[[กระทู้ระบาย ขอกำลังใจ]]]]
เชื่อว่าทุกคนรักพ่อแม่ จขกท ก็เช่นกัน ทุกวันนี้ ยอมไม่มีแฟนเพื่อให้คนในครอบครัวสบายใจ, จขกท ซื่อสัตย์เรื่องเงินกับทางบ้านนะ มีอะไรเขียนบันทึกไว้ตลอด แม่จะได้รู้ที่มาที่ไปของเงิน ว่าเราใช้จ่ายอะไรบ้าง ไม่ค่อยเที่ยว อาศัยเที่ยวกับการสัมมนาต่างจังหวัดกับทางมหาวิทยาลัย บางเวลาเราก็ทำงานพาททามในมหาวิทยาลัยถ้ามีเวลาว่าง ครั้งเคยทำงานช่วงปิดเทอม มีเงินก้อนก็ให้พี่ให้น้อง ให้พ่อแม่ แต่งเติมบ้าน มันมีสองความรู้สึกคือ ดีใจที่ให้ท่านมีความสุข แต่เสียใจบางครั้งเราเดือดร้อนค่าใช้จ่ายไม่พอ เราไม่กล้าขอท่าน (มีเสี่ยมาเลี้ยง ปฏิเสธทุกราย ยอมถูกด่าว่าโง่) มันขาดแคลนบางสัปดาห์ กินมาม่าแทนข้าวมื้อเย็น ส่วนตัวชอบออกกำลังกาย เรื่องการกิน ไรงี้ก็เยอะบ้าง เราไม่กล้าขอไรจากพ่อแม่เลย กลัวเค้าไม่สบายใจ ยอมรับว่าคิดแทนที่บ้านเยอะ เป็นคนรักครอบครัวมาก หาเงินมาได้ก็หยิบยื่น จะมียายก็คนนึงที่เข้าใจ พยายามบอกให้เราเก็บ แต่...ก็นะ เก็บได้ไง ถ้าพ่อไม่ได้ไปทำงาน (ทำไร่สวน) แม่เป็นผู้ช่วยพ่อ รายได้ก็ไม่เข้ามา ตอนนี้ไม่สบายใจเรื่องนี้เรื่องเดียว คือเรื่อง เงิน และมิหนำซ้ำมีเพื่อนมาขอยืมอีก ยืมครั้งนึง 1000-3000 บ เราเองก็ไม่ได้ให้ยืมหรอกปฏิเสธหลายครั้งมากคืออยากช่วย แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง (เพื่อนคนนี้เที่ยวหนักกว่าเรามาก กินของในห้าง) คือเรายังขอพ่อแม่ไง ทำพาททามเวลาว่าง ไหนจะค่าหอ ค่ารายจ่ายรายเดือน เรารับจากที่บ้าน 4800+ กยศ 2200 รวม 7000 ค่าหอตกอยู่ที่ 2800 ค่าน้ำมันรถ ค่ากิน ค่าของส่วนตัว ผญ อื่นๆ เราต้องบริหารเงินเอง บอกเค้าไปหลายครั้งก็คิดว่าเราไม่ให้ความช่วยเหลือ ตอนนี้เค้าบล๊อคเราเรียบร้อยแล้ว ได้แต่คิดว่าไว้เราทำงานไม่ต้องมายืมหรอก เราให้ได้เท่าที่เราจะให้ได้ตามกำลัง ตอนนี้ยังขัดสนเรื่องเงิน ขายสมองทำงาน เพื่อนมันก็ไม่เอา ให้ทำฟรีๆไงถึงจะเอา แปลงานให้เป็นเล่มไรงี้ พอไม่ได้ช่วยก็บอกว่า อยู่ไม่แบบไม่คิดจะช่วยเพื่อน คือพยายามคิดบวกนะ เติบโตด้วยความยากลำบาก งดกิเลสของที่อยากได้หลายอย่าง เพื่อไม่ต้องขอเงินพ่อแม่เยอะ
รักพ่อกับแม่มากๆ อยากให้พี่ชายเข้าใจเหมือนกันแม้เราไม่ได้พูดคุยกันมากมายตามประสาพี่น้อง แต่เป้าหมายเรามีอนาคตคงไม่เกาะครอบครัวกินแน่นอน ..................ส่วนผู้ชายคนอื่นๆจะมองเรายังไงก็เรื่องของเค้า