ตอนนี้แฟนเพิ่งเข้าไปเรียนนายสิบ เมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน ที่จังหวัดประจวบ
วันที่ไปส่งเขาก็ยิ้มให้เขา ยังไม่รู้สึกอะไร คิดว่าแค่นี้เราอยู่ได้ แปบเดียวเดี๋ยวเขาก็กับมา แต่พอเดินทางกับบ้าน หันไปที่นั่งข้างไม่เห็นเขาที่คอยยิ้ม คอยกวนเรามันก็รู้สึกเหงาจนน้ำตาไหล ผ่านมา 4 วันแล้วมองโทสับทุกวันหวังว่าเขาอาจจะโทมาหาได้ ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่ายังไงเขาก็โทมาไมาได้ ก็ยังหวัง เอาโทสับติดตัวเปิดเสียงไว้ตลอด กลัวว่าเขาโทมาเราจะพลาดไม่ได้รับสาย จากที่เคยคุยกันทุกวัน พอไม่ได้คุย มันรู้สึกเหงา อยากถามเพื่อนๆ ที่เคยผ่านหรือมีประสบการณ์นี้ เวลาเหงาๆ หรือว่าง ทำอะไรกันคะ มีวิธีทำให้หายคิดถึงกันแบบไหน
กี่เดือนถึงจะให้เขียนจดหมายส่งมาหา
กี่เดือนเขาถึงได้กับบ้าน
เมื่อต้องรอแฟนไปเรียนนายสิบ
วันที่ไปส่งเขาก็ยิ้มให้เขา ยังไม่รู้สึกอะไร คิดว่าแค่นี้เราอยู่ได้ แปบเดียวเดี๋ยวเขาก็กับมา แต่พอเดินทางกับบ้าน หันไปที่นั่งข้างไม่เห็นเขาที่คอยยิ้ม คอยกวนเรามันก็รู้สึกเหงาจนน้ำตาไหล ผ่านมา 4 วันแล้วมองโทสับทุกวันหวังว่าเขาอาจจะโทมาหาได้ ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่ายังไงเขาก็โทมาไมาได้ ก็ยังหวัง เอาโทสับติดตัวเปิดเสียงไว้ตลอด กลัวว่าเขาโทมาเราจะพลาดไม่ได้รับสาย จากที่เคยคุยกันทุกวัน พอไม่ได้คุย มันรู้สึกเหงา อยากถามเพื่อนๆ ที่เคยผ่านหรือมีประสบการณ์นี้ เวลาเหงาๆ หรือว่าง ทำอะไรกันคะ มีวิธีทำให้หายคิดถึงกันแบบไหน
กี่เดือนถึงจะให้เขียนจดหมายส่งมาหา
กี่เดือนเขาถึงได้กับบ้าน