เรื่องอาจยาวนิสนิงหน่อยนะ ><
ตอนนี้ เราเป็น นักศึกษาจบใหม่ คบกับแฟนลูกติด ลูกสาวเขาอายุ 5 ขวบ เราคบเขาได้แค่ 5 เดือนเองค่ะ ตอนนี้เขา น่าจะ 34-35 (ละมั่ง?)เราอายุห่างกับเขา เกือบ 12 ปี
ตั้งแต่แรกที่รู้จักเขา เราทราบถึงสถานะ เขาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่รู้จักกันแรกๆเลย ตอนแรกเราไม่ได้คิดไรกับเขานะ คิดว่าเป็น ผช หนึ่งคนที่ตั้งใจทำงานคนนึงเลย
แต่เพราะการที่เราได้ทำงานร่วมกัน คุยกัน เล่นเกมด้วยกัน เขากับเราเลยเกิดความรู้สึกดีๆด้วยกันค่ะ และเหมือนว่า เราก็เกิดความรู้สึกอยากคุยที่มากขึ้นๆ (>///<) เรารู้สึกว่าเขาจะจีบเราและล่ะ เราก็เหมือนจะเล่นด้วยนะ แต่เราก็ถอยออกมาเพราะความที่เขามีลูก เป็นแบบนี้หลายครั้งในช่วงเวลาหลายเดือน
เขาเทคแคร์ดูแลเรามากๆ เป็นผู้ชายที่ดีหนึ่งคนเลย (ไม่กินเหล้าไม่ดูดบุหรี่ไม่เที่ยวกลางคืน ) แรกๆเราก็ถอยหลายครั้งนะ แต่ด้วยความที่
แรกๆที่เขาคุยกะเราอะ เขามีเวลาให้เราเยอะมากหลังเลิกงาน เราเดินเล่นคุยกันเกือนทุกวันเลย เรารู้สึกว่าเขามีเวลาให้เรามากๆ เราเลยถามว่า
"ไม่เลี้ยงลูกไง" เขาพูดว่า "ที่บ้านเขาอะมีคนดูแล (ญาติๆ เขาอ้ะละ)" และพูดกับเราประมาณว่า เป็นพ่อแม่ อีกคนเลย เขาพูดประมาณนี้อ้ะล่ะ (แล้วก็มีอีกเยอะอะ ประมาณ ว่า อยู่คนเดียว ลูกก็ไม่ได้ติดอะไรเขามากมาย)
ด้วยคำพูดเหล่านี้ ทำให้เรารู้สึก อยากคุย ทำให้เรารู้สึกดีด้วย คุยไปคุยมาเราก็ตกลงเป็นแฟนเขา ช่วงแรก เขาก็มีเวลาให้เรานะ แต่พอหลังๆ ลูกเขาน่ะ จากที่นอนกับญาติ ตอนนี่ก็มานอนกับพ่อของเขา เหมือนหาพ่อมากขึ้น
เพราะพอหลังๆ ลูกเขาน่ะ ไม่สุงสิงกับญาติเลย เพราะญาติของเขาก็ไม่สนใจหลาน เหมือนแต่ก่อนค่ะ เพราะว่า ช่วงเวลาที่เราเจอกับแฟนเรา เป็นช่วงที่เขาต้องอาศัยบ้านญาติซักพักนึง(บ้านที่เขาอาศัยอยู่คือบ้านญาติค่ะ) ตอนแรกบ้านญาติของเขาก็ต้อนรับลูกเขาดีค่ะ แต่ด้วยความที่อยู่ด้วยกันนานขึ้น ญาติๆคงรู้สึกเบื่อ เหมือนมีภาระเพิ่ม อะไรประมาณนั้น(ฟังจากแฟนมาอ่ะค่ะ) ลูกเขาก็เลยมานอนกะพ่อแทน เราเข้าใจปัญหานี้ ( ถึงจะเริ่มรู้สึกแปลกๆ ) เราเลยพยายามปรับตัวเข้าหา เพราะความที่รักเขามาก
ยิ่งนานวัน เหมือนเราต้องรับรู้เรื่องลูกเขามากขึ้น มากขึ้น (จากที่เมื่อก่อนไม่มี) จะทำอะไร คุยอะไร ก็กลายเป็นว่ารับรู้ตลอด
เราก็พยายามปรับตัว พยายามยอมรับค่ะ
ด้วยความที่เรายังเด็กมั้ง เราก็อยากเที่ยวสองคนไรบ้าง (ญาติเขาก็มักพูดว่า ไปเที่ยวก็เอาลูกไปด้วย) เรารู้สึกแบบ ไรอะ? พึ่งคบกันไม่คิดให้เราเที่ยวสองคนมั้งเลยหรือ สรุปก็เที่ยวสามคน บ่อยครั้ง
เรารู้สึกแบบ ไม่มองเราเลย ไม่คุย เดินไม่สนใจ สนใจแต่ลูก เรารู้สึกลึกๆแบบว่า ไม่อยากมาเลย
นานวันเด็กก็เปลี่ยนไป เวลาพ่อไปทำงาน นั้งร้องไห้ รอพ่อกลับบ้าน เมื่อก่อนไม่เป็นนะ
เรื่องมากมากขึ้น คูณสอง เช่น กินน้ำหลอดเดียวกันไม่ได้ ตอนไปกินข้าวด้วยกัน ซอสนี้ก็จิ้มไม่ได้ เพราะเราจิ้มแล้ว -...-" เฟ้นฟายนี้ คือแบบว่ากินด้วยกันอะ แล้วมาบอกว่า ไม่กินจะเอาอันใหม่ เพราะว่าเรากินไปแล้ว-..-" เมื่อก่อนไม่เคยเป็นนะ
กลายเป็นว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันก็รู้สึกแย่ขึ้นเรื่อยๆ แบบรู้สึกแปลกๆ ไม่รู้ว่าควร ทำไง รักก็รักนะคะ แต่ทำไรถูกจริงๆ กลืนไม่เข้าคลายไม่ออก
รู้สึกแปลกๆ รักก็รักนะ แต่รู้สึกไม่อยากอยู่ตรงนี้ อยู่ดี
พยายามยอมรับ เรื่องนี้ แต่ทำใจไม่ได้จริงๆ
เราก็ไม่ใช่แม่พระ ที่ต้องรับได้ทุกเรื่อง เรารู้สึกดีนะ ที่เขาเป็นคนรักลูก รักครอบครัว สมมุติถ้าเขาทิ้งลูกเขา เราก็คงไม่เอาเขาเป็นแฟนอยู่ดี
เราควรทำไงดี เรารักเขามากๆ แต่ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์นี้ ฮ่าๆ (ขำด้วยน้ำตา) เหตุการณ์มันเปลี่ยนไรไม่ได้แล้ว
เราควรทำไง ถอยก็เจ็บ อยู่ก็เจ็บ
ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ อยากฟังทุกๆความคิดเห็น ขอบพระคุณมากนะคะ ที่มาอ่าน กระทู้แรกของเรา
ถามความรู้สึกผู้หญิงหน่อยค่ะ ที่กำลังคบกับแฟนลูกติด
ตอนนี้ เราเป็น นักศึกษาจบใหม่ คบกับแฟนลูกติด ลูกสาวเขาอายุ 5 ขวบ เราคบเขาได้แค่ 5 เดือนเองค่ะ ตอนนี้เขา น่าจะ 34-35 (ละมั่ง?)เราอายุห่างกับเขา เกือบ 12 ปี
ตั้งแต่แรกที่รู้จักเขา เราทราบถึงสถานะ เขาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่รู้จักกันแรกๆเลย ตอนแรกเราไม่ได้คิดไรกับเขานะ คิดว่าเป็น ผช หนึ่งคนที่ตั้งใจทำงานคนนึงเลย
แต่เพราะการที่เราได้ทำงานร่วมกัน คุยกัน เล่นเกมด้วยกัน เขากับเราเลยเกิดความรู้สึกดีๆด้วยกันค่ะ และเหมือนว่า เราก็เกิดความรู้สึกอยากคุยที่มากขึ้นๆ (>///<) เรารู้สึกว่าเขาจะจีบเราและล่ะ เราก็เหมือนจะเล่นด้วยนะ แต่เราก็ถอยออกมาเพราะความที่เขามีลูก เป็นแบบนี้หลายครั้งในช่วงเวลาหลายเดือน
เขาเทคแคร์ดูแลเรามากๆ เป็นผู้ชายที่ดีหนึ่งคนเลย (ไม่กินเหล้าไม่ดูดบุหรี่ไม่เที่ยวกลางคืน ) แรกๆเราก็ถอยหลายครั้งนะ แต่ด้วยความที่
แรกๆที่เขาคุยกะเราอะ เขามีเวลาให้เราเยอะมากหลังเลิกงาน เราเดินเล่นคุยกันเกือนทุกวันเลย เรารู้สึกว่าเขามีเวลาให้เรามากๆ เราเลยถามว่า
"ไม่เลี้ยงลูกไง" เขาพูดว่า "ที่บ้านเขาอะมีคนดูแล (ญาติๆ เขาอ้ะละ)" และพูดกับเราประมาณว่า เป็นพ่อแม่ อีกคนเลย เขาพูดประมาณนี้อ้ะล่ะ (แล้วก็มีอีกเยอะอะ ประมาณ ว่า อยู่คนเดียว ลูกก็ไม่ได้ติดอะไรเขามากมาย)
ด้วยคำพูดเหล่านี้ ทำให้เรารู้สึก อยากคุย ทำให้เรารู้สึกดีด้วย คุยไปคุยมาเราก็ตกลงเป็นแฟนเขา ช่วงแรก เขาก็มีเวลาให้เรานะ แต่พอหลังๆ ลูกเขาน่ะ จากที่นอนกับญาติ ตอนนี่ก็มานอนกับพ่อของเขา เหมือนหาพ่อมากขึ้น
เพราะพอหลังๆ ลูกเขาน่ะ ไม่สุงสิงกับญาติเลย เพราะญาติของเขาก็ไม่สนใจหลาน เหมือนแต่ก่อนค่ะ เพราะว่า ช่วงเวลาที่เราเจอกับแฟนเรา เป็นช่วงที่เขาต้องอาศัยบ้านญาติซักพักนึง(บ้านที่เขาอาศัยอยู่คือบ้านญาติค่ะ) ตอนแรกบ้านญาติของเขาก็ต้อนรับลูกเขาดีค่ะ แต่ด้วยความที่อยู่ด้วยกันนานขึ้น ญาติๆคงรู้สึกเบื่อ เหมือนมีภาระเพิ่ม อะไรประมาณนั้น(ฟังจากแฟนมาอ่ะค่ะ) ลูกเขาก็เลยมานอนกะพ่อแทน เราเข้าใจปัญหานี้ ( ถึงจะเริ่มรู้สึกแปลกๆ ) เราเลยพยายามปรับตัวเข้าหา เพราะความที่รักเขามาก
ยิ่งนานวัน เหมือนเราต้องรับรู้เรื่องลูกเขามากขึ้น มากขึ้น (จากที่เมื่อก่อนไม่มี) จะทำอะไร คุยอะไร ก็กลายเป็นว่ารับรู้ตลอด
เราก็พยายามปรับตัว พยายามยอมรับค่ะ
ด้วยความที่เรายังเด็กมั้ง เราก็อยากเที่ยวสองคนไรบ้าง (ญาติเขาก็มักพูดว่า ไปเที่ยวก็เอาลูกไปด้วย) เรารู้สึกแบบ ไรอะ? พึ่งคบกันไม่คิดให้เราเที่ยวสองคนมั้งเลยหรือ สรุปก็เที่ยวสามคน บ่อยครั้ง
เรารู้สึกแบบ ไม่มองเราเลย ไม่คุย เดินไม่สนใจ สนใจแต่ลูก เรารู้สึกลึกๆแบบว่า ไม่อยากมาเลย
นานวันเด็กก็เปลี่ยนไป เวลาพ่อไปทำงาน นั้งร้องไห้ รอพ่อกลับบ้าน เมื่อก่อนไม่เป็นนะ
เรื่องมากมากขึ้น คูณสอง เช่น กินน้ำหลอดเดียวกันไม่ได้ ตอนไปกินข้าวด้วยกัน ซอสนี้ก็จิ้มไม่ได้ เพราะเราจิ้มแล้ว -...-" เฟ้นฟายนี้ คือแบบว่ากินด้วยกันอะ แล้วมาบอกว่า ไม่กินจะเอาอันใหม่ เพราะว่าเรากินไปแล้ว-..-" เมื่อก่อนไม่เคยเป็นนะ
กลายเป็นว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันก็รู้สึกแย่ขึ้นเรื่อยๆ แบบรู้สึกแปลกๆ ไม่รู้ว่าควร ทำไง รักก็รักนะคะ แต่ทำไรถูกจริงๆ กลืนไม่เข้าคลายไม่ออก
รู้สึกแปลกๆ รักก็รักนะ แต่รู้สึกไม่อยากอยู่ตรงนี้ อยู่ดี
พยายามยอมรับ เรื่องนี้ แต่ทำใจไม่ได้จริงๆ
เราก็ไม่ใช่แม่พระ ที่ต้องรับได้ทุกเรื่อง เรารู้สึกดีนะ ที่เขาเป็นคนรักลูก รักครอบครัว สมมุติถ้าเขาทิ้งลูกเขา เราก็คงไม่เอาเขาเป็นแฟนอยู่ดี
เราควรทำไงดี เรารักเขามากๆ แต่ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์นี้ ฮ่าๆ (ขำด้วยน้ำตา) เหตุการณ์มันเปลี่ยนไรไม่ได้แล้ว
เราควรทำไง ถอยก็เจ็บ อยู่ก็เจ็บ
ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ อยากฟังทุกๆความคิดเห็น ขอบพระคุณมากนะคะ ที่มาอ่าน กระทู้แรกของเรา