ขอเท้าความก่อนนะคะ คือว่า ปกติหลานคนนี้ที่บ้านจะช่วยกันเลี้ยง ที่บ้านเห่อมากรักมากตั้งแต่เกิด
อากง อาม่า (คือป๊ากับแม่เรา) ทำของมีประโยชน์ให้กิน เอาอกเอาใจ ตอนเล็กๆกินดีมาก เราก็ยังเคยป้อนข้าวให้อยู่เลย
แต่ก็สลับให้พ่อแม่ของเค้าเลี้ยงตามปกติ (ซึ่งปกติแม่น้องBไม่ได้ทำงานอะไร จึงนอนหรือตื่นไมาได้เป็นเวลา ทำให้หลานก็นอนเวลาตามพ่อตามแม่เค้า)
มันมีอยู่ช่วงนึง ที่ แม่ของน้องB ไปทำงานต่างจังหวัด เหลือพ่อของน้องB ที่อยู่บ้านรวมๆกับคนอื่นๆแต่ก็ต้องไปทำงานเหมือนกัน
อากงอาม่าเลยเปนคนเลี้ยงให้ ตลอดละ จากนอนไม่เปนเวลากินข้าวไม่เปนเวลา ก็ปกติเหมือนเดกทั้วไปและ
ช่วงนั้นน้องBอ้วนขึ้น (ไม่ได้คิดไปเองแต่เรื่องจริง )
ทุกครั้งที่พ่อน้องBกลับมาบ้าน ก็จะมาดูแขนดูขาว่าโดนยุงกันมั้ย แม่น้องBระหว่างวันก็โทมาถามตลอดว่ากินข้าวย้งๆๆ
ซึ่งตอนเลี้ยงเองปกติกว่าจะลงมาหาข้าวให้ลูกกินก้บ่าย1บ่าย2แลัว
แต่ก็ไม่ได้อะไร จนวันนึงพ่อน้องBกลับมา น้องBมีลอยยุงกัด(1เม็ด) ซึ่งก็ปกติ เพราะมันอาจจะมีบ้างอยู่แลัว
แม่น้องBบีพูดมาว่า"ไม่มีใครเลี้ยงดีเท่าแม่มันแล้ว เดี๋ยวกลับไปจะพาไปอยู่ที่อื่น" (กับเหตุผลแค่ยุงกัดนี่แหละค่ะ)
อากงอาม่าเสียใจมาก รวมทั้งเราก็เสียความรู้สึก คือหลานเราๆก็รักปะ หลังจากนั้นก้เลี้ยงให้ตามปกติ
แต่พอแม่น้องBกลับมา ก็ไม่เห็นเค้าไปไหนนะคะ ก็ยังอยู่ปกติ เราก็ไม่อะไร แต่ทีนี้อากงอาม่าไปกล้าช่วยเลี้ยงและค่ะ ปล่อยใ้หเค้าเลี้ยงกันเอง
เดี๋ยวหลานดื้อ หรืออะไรก็จะมาโทษคนอื่น หลังๆเลยปล่อยให้เลี้ยงเองแบบไม่ได้ช่วยเลี้ยงเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็มีเอามาเล่นบ้าง พาไปห้างบ้าง
ก็หลานเราอะเนอะ อากงอาม่าก็คิดถึง เป็นห่วงอยู่ดี
และอากงก็จะคอยถามแม่น้องBตลอดว่าหลานกินข้าวรึยัง ให้หลานกินอะไร จนบางครั้งแม่น้องBเหมือนลำคาญด้วยซ้ำ ตอบแบบส่งๆ
ก็เข้าสเตปเดิมค่ะ บ่ายลงมาทอดไข่ให้กิน แต่ก็ยังงงอยู่ตอนเช้าหลานกินอะไร (ตอนแรกก็คิดว่านม สรุปคือน้ำเปล่าดูดจากขวดนม)
ได้ยินแม่เค้าอาบน้ำให้หลานตอนเที่ยงคืนตี1 ระบบการใช้ชีวิตดูสรวนมาก เป็นแบบนี้มาเป็นปี
เราไม่ได้อะไรนะ เพราะลูกก็ลูกเค้า ไม่ใช้ลูกเรา แต่นี่คือเลี้ยงถูกต้องแล้วหรอ ไม่ไว้ใจคนอื่นให้เลี้ยง
ตอนน้องBได้ขวบ2ขวบ ได้ยินเสียงแม่น้องตะหวาดด่าลูกตัวเอง บางครั้งก็ใช้คำหยาบคาย เรามองว่าแบบนี้หลานจะจิตเสียมั้ย
โตมาจะเป็นเด็กมีปัญหารึป่าว จนต้องให้ อาม่าคุยกับพ่อน้องB ว่า เป็นแบบนี้ๆๆๆ หลังๆเลยดีขึ้นเรื่องตะหวาดลูก
และคำถามที่เราถามก็คือ เราควรทำยังไงให้หลานกินข้าวเหมือนเด็กปกติดี คือเมื่อวานมีโอกาสได้เลี้ยงทั้งวันเพราะพ่อแม่น้องBไปทำธุระตจว.
น้องBกินข้าวไป3คำ (ทั้งวันข้าว3คำ) พยายามหลอกล่อแล้ว ทุกทางไม่สำเร็จ กินแต่ขนม เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบขนมมากิน
กินแต่ขนมจริงๆ เมื่อวานอากงพยายามทำข้าวให้ทุกมื้อหวังว่าจะกินซักมื้อ แต่เหลือทิ้งหมดเลย ไม่เอาเลยสักอย่างจะเอาแต่ขนม
คือเราก็ไม่รู้จะทำไงเหมือนกันอะคะ ตอนนี้น้ำหนักน้องBต่ำกว่าเกณ ผอมมากๆเลย แต่ดีที่เป็นเดกตัวขาวจั๋ว เลยไม่ค่อยเหมือนเดกเอทิโอเปียเท่าไหร่
เราควรทำได้ค่ะ เราไม่ใช่แม่เดก แต่หลานเราๆก็รัก แต่เราสงสารอากงมากกว่าเป็นห่วงหลานมากแต่ทำไรไม่ได้
เรื่องราวทั้งหมดเขียนจากเรื่องจริงนะคะ แต่เราใช้นามสมมุติ เพราะไม่ได้ต้องการให้ใครเสียหาย จริงๆเราไม่ได้ต้องการเอาเรื่องแบบนี้มาพูด
แต่เราอยากได้คำปรึกษาดีๆ จากคุณแม่หลายๆท่าน ว่าเราควรทำยังไงดีคะ ขอบคุณนะคะ
หากมีอะไรผิดพลาดไป ควรไม่ควร ขอภัยด้วยค่ะ
หลานอายุ3ขวบกว่าแล้ว วันๆกินแต่ขนม ไม่กินข้าว ทำไงดีคะ?
อากง อาม่า (คือป๊ากับแม่เรา) ทำของมีประโยชน์ให้กิน เอาอกเอาใจ ตอนเล็กๆกินดีมาก เราก็ยังเคยป้อนข้าวให้อยู่เลย
แต่ก็สลับให้พ่อแม่ของเค้าเลี้ยงตามปกติ (ซึ่งปกติแม่น้องBไม่ได้ทำงานอะไร จึงนอนหรือตื่นไมาได้เป็นเวลา ทำให้หลานก็นอนเวลาตามพ่อตามแม่เค้า)
มันมีอยู่ช่วงนึง ที่ แม่ของน้องB ไปทำงานต่างจังหวัด เหลือพ่อของน้องB ที่อยู่บ้านรวมๆกับคนอื่นๆแต่ก็ต้องไปทำงานเหมือนกัน
อากงอาม่าเลยเปนคนเลี้ยงให้ ตลอดละ จากนอนไม่เปนเวลากินข้าวไม่เปนเวลา ก็ปกติเหมือนเดกทั้วไปและ
ช่วงนั้นน้องBอ้วนขึ้น (ไม่ได้คิดไปเองแต่เรื่องจริง )
ทุกครั้งที่พ่อน้องBกลับมาบ้าน ก็จะมาดูแขนดูขาว่าโดนยุงกันมั้ย แม่น้องBระหว่างวันก็โทมาถามตลอดว่ากินข้าวย้งๆๆ
ซึ่งตอนเลี้ยงเองปกติกว่าจะลงมาหาข้าวให้ลูกกินก้บ่าย1บ่าย2แลัว
แต่ก็ไม่ได้อะไร จนวันนึงพ่อน้องBกลับมา น้องBมีลอยยุงกัด(1เม็ด) ซึ่งก็ปกติ เพราะมันอาจจะมีบ้างอยู่แลัว
แม่น้องBบีพูดมาว่า"ไม่มีใครเลี้ยงดีเท่าแม่มันแล้ว เดี๋ยวกลับไปจะพาไปอยู่ที่อื่น" (กับเหตุผลแค่ยุงกัดนี่แหละค่ะ)
อากงอาม่าเสียใจมาก รวมทั้งเราก็เสียความรู้สึก คือหลานเราๆก็รักปะ หลังจากนั้นก้เลี้ยงให้ตามปกติ
แต่พอแม่น้องBกลับมา ก็ไม่เห็นเค้าไปไหนนะคะ ก็ยังอยู่ปกติ เราก็ไม่อะไร แต่ทีนี้อากงอาม่าไปกล้าช่วยเลี้ยงและค่ะ ปล่อยใ้หเค้าเลี้ยงกันเอง
เดี๋ยวหลานดื้อ หรืออะไรก็จะมาโทษคนอื่น หลังๆเลยปล่อยให้เลี้ยงเองแบบไม่ได้ช่วยเลี้ยงเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็มีเอามาเล่นบ้าง พาไปห้างบ้าง
ก็หลานเราอะเนอะ อากงอาม่าก็คิดถึง เป็นห่วงอยู่ดี
และอากงก็จะคอยถามแม่น้องBตลอดว่าหลานกินข้าวรึยัง ให้หลานกินอะไร จนบางครั้งแม่น้องBเหมือนลำคาญด้วยซ้ำ ตอบแบบส่งๆ
ก็เข้าสเตปเดิมค่ะ บ่ายลงมาทอดไข่ให้กิน แต่ก็ยังงงอยู่ตอนเช้าหลานกินอะไร (ตอนแรกก็คิดว่านม สรุปคือน้ำเปล่าดูดจากขวดนม)
ได้ยินแม่เค้าอาบน้ำให้หลานตอนเที่ยงคืนตี1 ระบบการใช้ชีวิตดูสรวนมาก เป็นแบบนี้มาเป็นปี
เราไม่ได้อะไรนะ เพราะลูกก็ลูกเค้า ไม่ใช้ลูกเรา แต่นี่คือเลี้ยงถูกต้องแล้วหรอ ไม่ไว้ใจคนอื่นให้เลี้ยง
ตอนน้องBได้ขวบ2ขวบ ได้ยินเสียงแม่น้องตะหวาดด่าลูกตัวเอง บางครั้งก็ใช้คำหยาบคาย เรามองว่าแบบนี้หลานจะจิตเสียมั้ย
โตมาจะเป็นเด็กมีปัญหารึป่าว จนต้องให้ อาม่าคุยกับพ่อน้องB ว่า เป็นแบบนี้ๆๆๆ หลังๆเลยดีขึ้นเรื่องตะหวาดลูก
และคำถามที่เราถามก็คือ เราควรทำยังไงให้หลานกินข้าวเหมือนเด็กปกติดี คือเมื่อวานมีโอกาสได้เลี้ยงทั้งวันเพราะพ่อแม่น้องBไปทำธุระตจว.
น้องBกินข้าวไป3คำ (ทั้งวันข้าว3คำ) พยายามหลอกล่อแล้ว ทุกทางไม่สำเร็จ กินแต่ขนม เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบขนมมากิน
กินแต่ขนมจริงๆ เมื่อวานอากงพยายามทำข้าวให้ทุกมื้อหวังว่าจะกินซักมื้อ แต่เหลือทิ้งหมดเลย ไม่เอาเลยสักอย่างจะเอาแต่ขนม
คือเราก็ไม่รู้จะทำไงเหมือนกันอะคะ ตอนนี้น้ำหนักน้องBต่ำกว่าเกณ ผอมมากๆเลย แต่ดีที่เป็นเดกตัวขาวจั๋ว เลยไม่ค่อยเหมือนเดกเอทิโอเปียเท่าไหร่
เราควรทำได้ค่ะ เราไม่ใช่แม่เดก แต่หลานเราๆก็รัก แต่เราสงสารอากงมากกว่าเป็นห่วงหลานมากแต่ทำไรไม่ได้
เรื่องราวทั้งหมดเขียนจากเรื่องจริงนะคะ แต่เราใช้นามสมมุติ เพราะไม่ได้ต้องการให้ใครเสียหาย จริงๆเราไม่ได้ต้องการเอาเรื่องแบบนี้มาพูด
แต่เราอยากได้คำปรึกษาดีๆ จากคุณแม่หลายๆท่าน ว่าเราควรทำยังไงดีคะ ขอบคุณนะคะ
หากมีอะไรผิดพลาดไป ควรไม่ควร ขอภัยด้วยค่ะ