เราทำงานประจำไปทำงาน 7.00 - 17.00 น. ส่วนเเฟนทำงานเป็นกะ วันไหนที่เเฟนเข้ากะเช้าเราจะไปทำงานพร้อมกัน เเต่!!!! เราไปรถคนละคัน คนละทาง
วันไหนไปสายก็ใช้มอไซเพราะรถติด วันไหนไปเช้าก็รถยนต์ เมื่อก่อน เวลาเข้ากะเช้าเเฟนจะไปส่ง เเละมารับ ถ้าวันไหนทำโอที เราก็กลับวินมอไซเอง เรารู้สึกว่าการที่เราสองคนได้ไปทำงานพร้อมกันกลับบ้านพร้อมกันมันเป็นอะไรที่มีความสุขมาก รู้สึกว่านี่เเหละคือชีวิตคู่ เเต่เดี๋ยวนี้เเฟนไม่ยอมไปส่ง ถึงไปส่งก็ไม่เต็มใจอารมณ์เสีย เราก็อธิบายไปว่า เราอยากไปทำงานพร้อมกับเขา กลับมาพร้อมกับเขา นี่ตื่นเช้ามาเราต้องไปทำงานเองขับมอไซไปเอง มองคู่อื่นๆ คนอื่นๆเขายังมารับส่งกันได้ เรารู้สึกเเย่มาก บางวันเรากลับมาถึงบ้านก่อน ก็จะทำกับข้าวรอ เเต่เวลาเขาไปเองกลับเอง เขาจะชอบเเวะดื่มกับเพื่อน ทั้งๆที่เรารอทานข้าว ถ้าเราห้ามไม่ให้เขาไปก็โมโห พูดคำหยาบออกมา โยนข้าวของเสียงดัง (ปกติเขาจะไม่พูดคำหยาบ เเละไม่ชอบให้เราพูดคำหยาบ) เเต่เราสองคนไม่มีปัญหาเรื่องมือที่สาม เเต่มันเป็นเรื่องของความรู้สึก จนทำให้เราคิดว่า ถ้าเราจมอยู่กับความรู้สึกเเบบนี้ เราจะไปกันรอดมั้ย เราเป็นคนคิดมาก บางครั้งคิดอยากจะถอยออกมา อยากลองมองคนอื่นๆดูบ้าง เราผิดไหม
อยากถามว่าผู้หญิงเเบบเราเรื่องมากไหม
วันไหนไปสายก็ใช้มอไซเพราะรถติด วันไหนไปเช้าก็รถยนต์ เมื่อก่อน เวลาเข้ากะเช้าเเฟนจะไปส่ง เเละมารับ ถ้าวันไหนทำโอที เราก็กลับวินมอไซเอง เรารู้สึกว่าการที่เราสองคนได้ไปทำงานพร้อมกันกลับบ้านพร้อมกันมันเป็นอะไรที่มีความสุขมาก รู้สึกว่านี่เเหละคือชีวิตคู่ เเต่เดี๋ยวนี้เเฟนไม่ยอมไปส่ง ถึงไปส่งก็ไม่เต็มใจอารมณ์เสีย เราก็อธิบายไปว่า เราอยากไปทำงานพร้อมกับเขา กลับมาพร้อมกับเขา นี่ตื่นเช้ามาเราต้องไปทำงานเองขับมอไซไปเอง มองคู่อื่นๆ คนอื่นๆเขายังมารับส่งกันได้ เรารู้สึกเเย่มาก บางวันเรากลับมาถึงบ้านก่อน ก็จะทำกับข้าวรอ เเต่เวลาเขาไปเองกลับเอง เขาจะชอบเเวะดื่มกับเพื่อน ทั้งๆที่เรารอทานข้าว ถ้าเราห้ามไม่ให้เขาไปก็โมโห พูดคำหยาบออกมา โยนข้าวของเสียงดัง (ปกติเขาจะไม่พูดคำหยาบ เเละไม่ชอบให้เราพูดคำหยาบ) เเต่เราสองคนไม่มีปัญหาเรื่องมือที่สาม เเต่มันเป็นเรื่องของความรู้สึก จนทำให้เราคิดว่า ถ้าเราจมอยู่กับความรู้สึกเเบบนี้ เราจะไปกันรอดมั้ย เราเป็นคนคิดมาก บางครั้งคิดอยากจะถอยออกมา อยากลองมองคนอื่นๆดูบ้าง เราผิดไหม