++ใครเคยรู้สึกเหมือนชีวิตไม่มีจุดหมายมั่งคะ แบบไม่รู้จะอยู่ไปทำไม++

เคยเป็นเหมือนกัน รู้สึกไม่ได้หวังกับอะไร ธรรมดาคนเราก็ต้องมีความหวังและความรับผิดชอบ. ความรู้สึกนี้มักเกิดมาพร้อมกับความรู้สึกว่าตนไม่มีคุณค่า.   แต่เมื่อเรามองข้ามจุดนี้ไปก่อนแล้วลองทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม เพื่อคนรอบข้าง เป็นผู้ให้ มีน้ำใจและอัธยาศัยที่ดีเราก็จะได้รับความปิติปลื้มใจกลับมา. ทำให้ชีวิตเรามีความสุขเพิ่มขึ้น และทำให้ได้รู้ว่าเราสามารถทำให้คนรอบข้างหรือส่วนรวมได้รับประโยชน์หรือความสุขเพิ่มขึ้นได้จากตัวเราเองเพียงแค่เราเป็นผู้ให้ แม้ด้วยการกล่าวถ้อยคำที่อ่อนหวานเต็มไปด้วยมิตรไมตรีต่อกันก็ตาม ชีวิตย่อมมีสุขบ้างทุกข์บ้าง สมหวังบ้างผิดหวังบ้าง แต่ก็อย่าไปยึดติดมาก อย่าไปแบกมากเกินไป เรื่องอะไรที่มันหนักมากเราก็วางมันไว้ก่อนก็ได้ อย่ามองข้ามเรื่องเล็กๆน้อยๆที่จะสามารถทำให้ชีวิตเราความสุขใจได้.  ค่อยๆมองเรื่องราวในปัจจุบัน อย่าไปมองเรื่องของคนอื่นมาก ทำในสิ่งที่เรารักเราพอใจเราศรัทธากับสิ่งนั้น ชีวิตบางคนอาจไม่ได้มีจุดหมายที่ยิ่งใหญ่อะไร บางคนแค่ชีวิตครอบครัวมีความสุขเลี้ยงพ่อแม่ได้เขาก็พอใจแล้ว.
บางคนขอแค่ได้ทำงานในสิ่งที่ตัวเองรักอาจตะมีรายได้ยังไม่มากหรือไม่แน่นอน เช่น งานศิลปะ ดนตรี หรือการเป็นครูสอนเด็กๆ เขาก็พอใจแล้ว บางคนอาจเคยหวังอยากเป็นนั่นเป็นนี่ เขาก็ทำตามที่หวัง อาจสำเร็จบ้างไม่สำเร็จก็เป็นเรื่องธรรมดา หรือเขาอาจจะมองจุดที่หวังนั้นเปลี่ยนไปอาจเลิกหวังเพราะพอใจในสิ่งที่เป็นอยู่ปัจจุบันนี้ก็ได้ เพราะอาจมองเห็นว่าจุดที่หวังนั้นมันอาจไม่ตอบโจทย์ชีวิตของตัวเองก็ได้ ก็เพราะเส้นทางและประสบการณ์บอกเขานั่นเอง  #นี่เราเขียนยาวเกินไปหรือปล่าวนี่ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะ