[CR] ตามฝันทริป "ซ่อมหัวใจที่ปากเซ" จัดให้หนัก เดินป่า ไต่เขา โหนสลิง และปีนหน้าผา

ฉันก็รบเร้าแฟนฉันอยู่นาน เพราะนางเป็นพวกกลัวความสูง แต่ฉันก็กลัวนะ แต่ความอยากมันมาก่อนไง 555  
จนวันนึงแฟนฉันก็เลยบอกป่ะ ปลายปีไปกัน
ก็อย่างที่บอกแหละว่ายังไม่ทันที่เราจะไปด้วยกัน แฟนฉันก็มาหนีฉันไปอยู่อีกโลกนึงซะละ  
หลังจากฉันเศร้าเสียใจอยู่นานนับเดือน ในหัวบอกไม่ได้แล้ว
ต้องทำอะไรสักอย่าง ไปไหนสักที่ ฉันก็เลยตัดสินใจไปปากเซ และบอกตัวเองว่า พาบักอ้วนไปเที่ยว

ฉันก็หาข้อมูลอยู่สักพัก เข้าไปดูในเว็บกรีนแหละ
ซึ่งจะมีทริปแบบ 2 วัน 1 คืน  กับ 3 วัน 2 คืน ให้เราเลือก
ฉันเลือกแบบ 3 วัน 2 คืน ไปทั้งทีขอเอาสุดๆละกัน ฉันก็เมลล์ไปถามรายละเอียดต่างๆกับทางกรีน
ซึ่งเราต้องโอนมัดจำเป็นการจองให้เค้า 50% ประเด็นคือ เราจะต้องโอนไปลาว ทำไงวะ ยากหล่ะสิทีนี้
จริงๆสามารถจ่ายผ่านบัตรเครดิตได้นะ แต่ไม่ใช่ระบบแบบตัดเงินจากเว็บ
แต่เป็นการที่ให้เรากรอกรายละเอียดต่างๆส่งไปให้เค้าทำการตัดเงินให้
คือเอาจริงๆนะ ฉันไม่ค่อยสะดวกใจกับวิธีนี้ เลยขอเป็นโอนเงินแทนละกัน  
รีวิวอื่นๆของเราก็มีนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ฝนฝากเพจกับรีวิวอื่นๆ ของฝนหน่อยนะคะ 😊😊
www.facebook.com/fonfoyishappy
เข้ามาคุย ทักทาย แชร์เรื่องเที่ยวกันได้นะคะ
ตามฝันทริป: ตามล่าเปลวไฟสีฟ้าแห่งอีเจี้ยน
http://pantip.com/topic/35615898
ตามฝันทริป: หัวใจแข็งแรงที่วังเวียง
http://pantip.com/topic/34548311


ฉันจองทริปเดินทางTreeTop วันที่ 15- 17 ตุลาคม 2558  
ฉันไปปากเซตั้งแต่วันที่ 14 ตุลา โดยสายการบินไทยไลอ้อนแอร์ บอกเลยได้ตั๋วถูกมากกกกกกก
จากดอนเมืองไปอุบลฯ แค่ห้าร้อยกว่าบาท  ถูกใช่มั้ย แถมมีนน.กระเป๋าให้อีก 15 โล
ที่สำคัญฉันจองล่วงหน้าแค่ไม่กี่อาทิตย์ก่อนเดินทางด้วยนะ   

เอาหล่ะ เมื่อถึงสนามบินอุบลฯก็นั่งแท็กซี่ไปบขส.อุบลฯ ประมาณ 60 บาท
แล้วก็ต่อรถตู้ไปด่านช่องเม็กเพื่อข้ามชายแดนไปลาว ค่ารถตู้อีก 100 บาท รถออกทุก 30 นาที ค่ะ  
จริงๆมีรถทัวร์บขส.นะ ที่จะไปถึงปากเซเลย แต่ฉันมาไม่ทันง่ะ เศร้าไป Y^Y  
ถ้าจำไม่ผิดวันนึงจะมี 2 รอบ เช้ากับเย็น เช้านี่น่าจะ 9.00 หรือ 9.30 นี่แหละ ลืม!!!!! ^w^

เมื่อถึงบขส.ช่องเม็ก ก็นั่งวินมอไซต์ไปที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองอีก 20 บาท
จริงๆเดินได้มั้ย ก็พอได้นะ แต่มันร้อนมาก ไม่เดินดีกว่า เสียค่าวินนิดหน่อยไม่ร้อนด้วย

*** สุดเขตแดนประเทศไทย แต่หัวใจรักของฉันที่มีให้เทอนั้น มันไม่มีเขตแดน *** บรึ๊ยยยยย!!!!! 555

ในที่สุดก็ถึงชายแดนไทย-ลาว จะรออะไรอยู่คะ ข้ามสิคะข้าม  
หลังจากผ่านตม.ไทยมาแล้ว ก็เดินลอดอุโมงค์เพื่อข้ามไปฝั่งลาว อะไรกันแค่เดินลอดๆ ก็ถึงแล้วหรอ

เป็นครั้งแรกของฉันที่ข้ามลาวฝั่งอุบล ปกติฉันจะไปทางหนองคาย ซึ่งต้องข้ามแม่น้ำโขง
หรือไปทาง จ.เลย แต่เป็นการขับรถข้าม ยังไม่เคยเดินข้ามเลยสักครั้ง
เมื่อลอดใต้อุโมงนี้ พอเดินทะลุอีกฝั่งก็ถึงเขตลาวแล้วจร้า แล้วยังไงต่ออ่ะ????

(-_-‘  )(  ‘-_-)  เรียกว่ามึนเลย เพราะมันโล่งๆ ไม่รู้ต้องไปที่ไหน
มีพี่คนลาวบอก ต้องเดินไปตึกตรงนู้น (ขอโทษนะที่ไม่มีรูปประกอบ ฉันถ่ายรูปช่วงข้ามตม.น้อยมาก)  
ฉันก็เดินไปอาคารที่มองเห็นอยู่ไกลๆ โอ้แม่เจ้า แดดก็ร้อนมาก คือมันเวลาเที่ยง
พระอาทิตย์อยู่กลางหัว กับแบกเป้หนักๆ อีก 2 ใบ เกือบสิบโล
ตอนอยู่ฝั่งไทยก็อุตส่าห์เสียค่าวินเพื่อไม่ต้องเดินไกล แต่ก็ได้มาเดินตากแดดร้อนๆที่ฝั่งลาวเหมือนเดิม
ฉันก็กรอกเอกสาร เพื่อผ่านตม.ลาว แอบมีเสียเงิน 100 บาท
คือเห็นรีวิวบางคนเสียร้อย บางคนเสียสี่สิบ บางคนไม่เสีย แต่ตูดันเสีย แต่ก็ช่างเหอะ เค้าให้จ่ายก็จ่ายไป
เมื่อผ่านตม.ลาวเสร็จเรียบร้อย ก็ต้องหารถที่จะเข้าเมืองปากเซสิคะ เดินไปหารถตู้ไกลอีกแล้ว
แดดแม่มก็ร้อน ไปถึงก็ต้องรอให้มีคนขึ้นเต็มคัน รถถึงจะออก ซึ่งไม่รู้ต้องรอนานแค่ไหน



แต่โชคดีนะ พอฉันไปถึงรอแปปๆ รถก็ออก คือฉันมาก็คนที่ 9 แล้ว รออีกแค่คนเดียว ดีใจเฟร่อ
พี่คนขับก็เลยเปิดแอร์ให้นั่งรอในรถสบายใจเฉิบ ^0^ รู้สึกโชคดีจุง
ก็นั่งรถเข้าเมืองปากเซน่าจะสักชั่วโมงได้มั้ง ฉันก็ไม่ได้ดูเวลา
เพลินกับวิวสองข้างทาง และเพลินกับการพดคุยกับเพื่อนร่วมเดินทางที่นั่งข้างๆ



แล้วรถตู้ก็มาส่งแถวตลาดดาวเรือง ฉันก็นั่งรถสามล้อไปหาที่พัก ราคาสามล้อประมาณ 40 บาท (10,000กีบ)



ฉันไม่แน่ใจว่าถ้านั่งคนเดียวจะคิด 40 บาทมั้ย แต่บังเอิญรอบนี้ฉันแชร์รถคันนี้กับนักเดินทางอีกคน
ที่นั่งรถตู้มาพร้อมกัน แล้วจะไปหาที่พักเช่นเดียวกับฉัน  รถสามล้อก็ไปส่งฉันที่หน้าโรงแรมลานคำ
แถวนั้นน่าจะเป็นย่านที่พักราคาประหยัด ฉันก็เดินถามราคาหลายๆที่พร้อมนักเดินทางคนนั้น
สรุปก็มาจบที่ลานคำเหมือนเดิม ขอเข้าไปดูห้องก็โอเคนะ นอนได้ อีกอย่างนอนแปปๆ
พรุ่งนี้ก็ต้องตื่นไปทริป tree top แล้ว สนนราคาที่พักอยู่ที่ 100,000 กีบ ประมาณ 400 บาทแหละ
ห้องแอร์ด้วยนะ มีทีวี ตู้เย็น เครื่องทำน้ำอุ่น มีไวไฟ แค่นี้ก็โอเคแล้ว ไม่ได้ลำบาก หรือเน่าอะไร นอนได้สบายใจเฉิบ


15/10/58   
เช้านี้ฉันมีนัดกับgreendiscovery แปดโมงเช้า แต่เอาจริงๆ
วันนี้ฉันตื่นตั้งแต่ตี 5 ไปเดินตลาดดาวเรือง ไปดูวิถีชีวิตของชาวปากเซ
แต่ไม่ขอพูดถึงน้อ เพราะกะจะรีวิวtree top เด๋วมันจะยืดยาวไปมากกว่านี้  

ประมาณ8.30น. ทางกรีนดิสคัฟเวอร์รี่ ก็มารับฉันที่โรงแรม เอาหล่ะพร้อมมั้ย ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมละว้า 555
ทริปนี้ฉันมีเพื่อนร่วมเดินทางเป็นคุณป้าชาวแคนาดา อีก 1 คน เรียกว่าเป็น lady trips จริงๆ
มีฉันและคุณป้า แค่เรา 2 คน น้อยมากกกกก น้อยไปไหน
แต่มารู้ว่าหลังจากวันที่ฉันเดินทาง เหมือนจะคนเยอะทุกทริปเลย 555 ไม่เป็นไร แค่ 2 คน ก็สนุกได้น้อ

เราสองคนนั่งรถออกจากเมืองปากเซ ไปอีกประมาณ 30 กิโล
ตามเส้นทางที่ไปพวกน้ำตกตาดฟาน ตาดเยือง แล้วเลี้ยวเข้าถนนหมู่บ้านอีกประมาณ 30 กิโล
เพื่อเข้าหมู่บ้านหนองหลวง จุดสตาร์ทในการเดินของเรา
ฉันจะบอกเลยว่าถนนที่เป็นทางเข้าหมู่บ้านหนองหลวงนี่พูดเลย เป็นหลุมเป็นบ่อ
เหมือนทางเกวียนในสมัยโบราณที่ป๊าชอบเล่าให้ฟัง นั่งโยกไปโยกมา ฉันละสงสารรถจริงๆ
ฉันว่ารถที่นี่โช๊คต้องดีมากแน่ๆ คนขับก็เก่งมากๆด้วย เพราะนอกจากจะเป็นหลุมเป็นบ่อแล้ว
ถนนดินแดงที่นี่ยังลื่นจนรู้สึกได้อีกด้วย  ฉันแอบสงสัยว่าถ้าฝนตก รถจะไม่ติดหล่มหรอ

หลังจากนั่งโยกเยกบนรถอีกกว่าชั่วโมง (ระยะทางแค่ 30 กม.)
ในที่สุดพวกเราก็ถึงหมู่บ้านหนองหลวง หมู่บ้านเล็กๆที่มีแค่ประมาณ 100 ครัวเรือนเท่านั้น
คนที่นี่ส่วนใหญ่ทำไร่กาแฟกัน รายได้หลักๆก็มาจากการขายเมล็ดกาแฟนี่แหละ
รายได้เสริมก็มาจากการท่องเที่ยวนี่แหละ


เมื่อมาถึงหมู่บ้านนั่งพักสัก15-20 นาที น้องไกด์ของเราก็มาสาธิตอุปกรณ์เซฟตี้ที่เราต้องใช้ตลอด 3 วัน
แล้วเราก็ต้องใส่อุปกรณ์พวกนี้ตั้งแต่ในหมู่บ้านกันเลย น้องไกด์ก็จัดแจงช่วยใส่สิคะ
กระเป๋าที่ว่าหนักแล้ว บวกกับอุปกรณ์โหนสลิงพวกนี้อีก หนักไปกันใหญ่
ที่สำคัญน้องไกด์เอาน้ำยื่นมาให้ฉันอีก 2 ขวด แล้วพูดว่า “อ่ะพี่ ช่วยๆกันถือนะ”





ป้ายที่บอกเราว่าเรากำลังจะเดินเข้าสู่เส้นทางแห่งการผจญภัยจริงๆแล้วนะ
แกพร้อมรึยัง ถ้าพร้อมก็ก้าวเท้าเดินไปข้างหน้า ถ้าไม่พร้อมจะหันหลังกลับยังคงทันนะ
ในเมื่อฉันมาด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง สองเท้าก้าวข้ามประตู
โดยที่สมองยังไม่ทันได้คิดใตร่ตรอง ขอใช้ใจในการนำทางแล้วกันนะ

คราวนี้เรียกว่าเป็นการเดินป่าจริงๆแล้วนะ เราเดินลัดเลาะไปตามแนวต้นไม้ใหญ่
ผ่านเส้นทางที่ลาดชัน เดินขึ้นเขาบ้าง ลงเขาบ้างแต่ส่วนมากจะเป็นลงเขา
คงเป็นเพราะเรามาจากที่สูงมั้ง ก็เดินตามๆกันไป