ชีวิตของเด็กผู้หญิงคนนึ่ง
เด็กหญิงคนนึ่งอยุ่กับตากับยายตั้งแต่ลืมตาดูโลค บ้านเก่าๆโทรมๆ ชุมชมแอร์อัด พ่อกับแม่แยกทางกัน พอเด็กผู้หญิงคนนี้อายุได้11ขวบ แม่ก็จากไปด้วยอุบัติเหตุ เป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต พอเริ่มโตได้ประมาณอายุ13อยุ่ม.2 ก็เริ่มตามเพื่อน ใส่กางเกงขาคืบ เสื้อสายเดียว แต่ก็ยังเรียนอยุ่นะค่ะ พอเริ่มม.3 จับพัดจับพู้ ไปขายยาลดน้ำหนัก แบรนคาร์บีบ็อก เป็นเจ้าส่งที่ใหญ่ที่สุด (ปล.เพราะมิวสนิดกับเจ้าของแบรน) จำได้แม่นลูกค้าคนแรกที่ได้ชื่อพี่กี้ ตอนนั้นได้กำไรครั้งแรกคือ4500 ตอนนั้นมือสั้นมากกกกก ดีใจ พอผ่านไหเดือน2เดือนก็จะมีลูกค้าเขามาตลอดตกแล้วได้กำไรวันละประมาณ8000แน่นนอนอยุ่ที่จะได้เพิ่มขึ้นมาน้อยก็อยุ่กต่ช่วงแต่ไม่เคยลดลง จนหลงละเรงกับเงินที่ได้ใช่อย่างเดียวไม่เก็บ เพราะคิดว่าหมดไปยังไงเงินก็เข้าทุกวัน เอาแต่เที่ยวเข้าผับ (เบนผับตรงสายสี่ แต่ก่อนผับนี้จะอยุ่ตรงสายสี่) ไปทุกวันไม่เว้นวันหยุดราชการ ดูดบุรี่ กินเหล้า เลี้ยงเพื่อนตลอดคือละ4000-5000เป็นเวลาประมาณครึ่งปี พอเริ่มมาช่วงม.4ปลายๆ ก็คิดคือไม่อยากเรียนแล้ว เลยขอตาออก ตาไม่ได้ด่าว่าเพราะตามิวแก่แล้วอายุ68แก เห็นมิวเลี้ยงชีพตัวเองได้ (มิวให้เงินตาทุกอาทิต) ออกค่าน้ำค่าไฟ เป็นทุกอย่างของที่บ้าน) เรียนจนถึงสอบวันที่2อีก1วันก็จะปิดเทอม แต่ออกวันสุดท้าย (เป็นไงละพออกแล้วทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยน สิ้นค้ากระแสเงียบลง ลค.เลิกขายไปทำแบรนตัวเองแทน เอาละไงทำไงดี. มันคือหนังมวลสุดท้ายจริงๆ ก็เลยมาคำนวนเงิน2ปีที่เราหาคือมันมากกว่า1ล้าน คือเห้ยเงินล้านเลยนะมันหายไปไหน เริมคิดได้ก็ตอนสายไป คือช่วงนั้นเงินบาทเดียวก็หาไม่ได้ช่วงนั้นเลยเอาแต่ขอเงินตา พอตกดึกก็ไปแว่นรถกับเพื่อน จนวันที่25.12.57 เพื่อนที่มิวซ้อนโดนรถชนคือแบบ หัวแตก หน้าแตกคือปอเต็กตึ้งมารับเลบว่าง่ายๆ แต่เพื่อนมิวไม่เป็นไรนะมีมิวเป็นคนเดียว สิ่งแรกที่ถึงรพ.พยายามบอกโทรหาญาติ แต่มิวไม่อยากโทรเพราะรู้ถ้าตารู้กลัวแกจะเป็นห่วง เลยโทรหาพี่แถวบ้าน แล้วพี่แถวบ้านกลับไปบอกตา สิ่งแรกที่พี่เขาเล่าให้ฟังรือตานั้นคุกเขาแล้วร้องไห้แล้วแกพูดว่า บอกความจริงกับตาเถอะหนูหมิวไม่เป็นไรจริงใช่ไหม แล้วตาก้โทรมาเสียงคนร้องไห้คำแรกที่เขาพูด หนูหมิวหนูไม่เป็นไรใช่ไหมลูก คือตอนนั้นรู้เลยว่าตารักมิวมากขนาดไหน ผ่านมาประมาณเดือน03/58เริ่มคิดแล้วว่าจะเอาไงกับชีวิต สงสารตายาย เลยคิดงันลองมาเป็นแม่ค้าขายส่งยาลดน้ำหนักเมกาดีกว่า (มิวสนิดกับเจ้าของรง.เพราะเขาเป็นเจ้าของเดียวกับแบรนคาร์บีบ๊อก)ลูกค้าคนแรกชื่อ คุณอุ๋ย ได้กำไรครั้งแรกคือ900คือมันดีใจมากกว่าเงินกำไรครั้งแรกที่ได้4500อีกอ่ะ จนมาถึงประมาณช่วงเดือน8มิวก็มาร่วมขายยาชุดคือยาคลินิกร่วมด้วย(มิวขายส่งอย่างเดียว)แต่ขายปลีกเฉพาะ ชุดระเบิดมันหมู แบรนมิวนี้แหละคิคิ จนตอนนี้เดือน11แล้ว ทุกอย่างเปลี่ยนไปเปลี่ยนไปมิวเริ่มเลี้ยงตากับยายได้ มิวเลี้ยงตัวเองได้ ทุกวันนี้ท่แงไว้ในใจเสมอ ทุกอย่างจะต้องไม่เหมือนเดิม วันที่หมดไม่เหลือใคร วันที่หมดเหมือนหมา วันที่หมดมีแต่คนดูถูก แต่ทางกลับกันแม้จะวันที่มิวไม่มีอะไรเลยหรือจะมาล้นฟ้า สิ่งที่อยุ่กลับมิวตลอดมาเขารือตากับยาย (ใครที่ได้อ่านเรื่องราวของเด็กผู้หญิงคนนี้ ขอให้เป็การเตือนสติก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไป ขอให้ทุกคนประสพความสำเร็จ แค่มีแรงผลักดัน มันก็โอแล้ว). ไปละบะบายแพ๊คของต่อก่อนเด้ออออ
เด็กผู้หญิงที่หลงระเรงกับเงิน
เด็กหญิงคนนึ่งอยุ่กับตากับยายตั้งแต่ลืมตาดูโลค บ้านเก่าๆโทรมๆ ชุมชมแอร์อัด พ่อกับแม่แยกทางกัน พอเด็กผู้หญิงคนนี้อายุได้11ขวบ แม่ก็จากไปด้วยอุบัติเหตุ เป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต พอเริ่มโตได้ประมาณอายุ13อยุ่ม.2 ก็เริ่มตามเพื่อน ใส่กางเกงขาคืบ เสื้อสายเดียว แต่ก็ยังเรียนอยุ่นะค่ะ พอเริ่มม.3 จับพัดจับพู้ ไปขายยาลดน้ำหนัก แบรนคาร์บีบ็อก เป็นเจ้าส่งที่ใหญ่ที่สุด (ปล.เพราะมิวสนิดกับเจ้าของแบรน) จำได้แม่นลูกค้าคนแรกที่ได้ชื่อพี่กี้ ตอนนั้นได้กำไรครั้งแรกคือ4500 ตอนนั้นมือสั้นมากกกกก ดีใจ พอผ่านไหเดือน2เดือนก็จะมีลูกค้าเขามาตลอดตกแล้วได้กำไรวันละประมาณ8000แน่นนอนอยุ่ที่จะได้เพิ่มขึ้นมาน้อยก็อยุ่กต่ช่วงแต่ไม่เคยลดลง จนหลงละเรงกับเงินที่ได้ใช่อย่างเดียวไม่เก็บ เพราะคิดว่าหมดไปยังไงเงินก็เข้าทุกวัน เอาแต่เที่ยวเข้าผับ (เบนผับตรงสายสี่ แต่ก่อนผับนี้จะอยุ่ตรงสายสี่) ไปทุกวันไม่เว้นวันหยุดราชการ ดูดบุรี่ กินเหล้า เลี้ยงเพื่อนตลอดคือละ4000-5000เป็นเวลาประมาณครึ่งปี พอเริ่มมาช่วงม.4ปลายๆ ก็คิดคือไม่อยากเรียนแล้ว เลยขอตาออก ตาไม่ได้ด่าว่าเพราะตามิวแก่แล้วอายุ68แก เห็นมิวเลี้ยงชีพตัวเองได้ (มิวให้เงินตาทุกอาทิต) ออกค่าน้ำค่าไฟ เป็นทุกอย่างของที่บ้าน) เรียนจนถึงสอบวันที่2อีก1วันก็จะปิดเทอม แต่ออกวันสุดท้าย (เป็นไงละพออกแล้วทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยน สิ้นค้ากระแสเงียบลง ลค.เลิกขายไปทำแบรนตัวเองแทน เอาละไงทำไงดี. มันคือหนังมวลสุดท้ายจริงๆ ก็เลยมาคำนวนเงิน2ปีที่เราหาคือมันมากกว่า1ล้าน คือเห้ยเงินล้านเลยนะมันหายไปไหน เริมคิดได้ก็ตอนสายไป คือช่วงนั้นเงินบาทเดียวก็หาไม่ได้ช่วงนั้นเลยเอาแต่ขอเงินตา พอตกดึกก็ไปแว่นรถกับเพื่อน จนวันที่25.12.57 เพื่อนที่มิวซ้อนโดนรถชนคือแบบ หัวแตก หน้าแตกคือปอเต็กตึ้งมารับเลบว่าง่ายๆ แต่เพื่อนมิวไม่เป็นไรนะมีมิวเป็นคนเดียว สิ่งแรกที่ถึงรพ.พยายามบอกโทรหาญาติ แต่มิวไม่อยากโทรเพราะรู้ถ้าตารู้กลัวแกจะเป็นห่วง เลยโทรหาพี่แถวบ้าน แล้วพี่แถวบ้านกลับไปบอกตา สิ่งแรกที่พี่เขาเล่าให้ฟังรือตานั้นคุกเขาแล้วร้องไห้แล้วแกพูดว่า บอกความจริงกับตาเถอะหนูหมิวไม่เป็นไรจริงใช่ไหม แล้วตาก้โทรมาเสียงคนร้องไห้คำแรกที่เขาพูด หนูหมิวหนูไม่เป็นไรใช่ไหมลูก คือตอนนั้นรู้เลยว่าตารักมิวมากขนาดไหน ผ่านมาประมาณเดือน03/58เริ่มคิดแล้วว่าจะเอาไงกับชีวิต สงสารตายาย เลยคิดงันลองมาเป็นแม่ค้าขายส่งยาลดน้ำหนักเมกาดีกว่า (มิวสนิดกับเจ้าของรง.เพราะเขาเป็นเจ้าของเดียวกับแบรนคาร์บีบ๊อก)ลูกค้าคนแรกชื่อ คุณอุ๋ย ได้กำไรครั้งแรกคือ900คือมันดีใจมากกว่าเงินกำไรครั้งแรกที่ได้4500อีกอ่ะ จนมาถึงประมาณช่วงเดือน8มิวก็มาร่วมขายยาชุดคือยาคลินิกร่วมด้วย(มิวขายส่งอย่างเดียว)แต่ขายปลีกเฉพาะ ชุดระเบิดมันหมู แบรนมิวนี้แหละคิคิ จนตอนนี้เดือน11แล้ว ทุกอย่างเปลี่ยนไปเปลี่ยนไปมิวเริ่มเลี้ยงตากับยายได้ มิวเลี้ยงตัวเองได้ ทุกวันนี้ท่แงไว้ในใจเสมอ ทุกอย่างจะต้องไม่เหมือนเดิม วันที่หมดไม่เหลือใคร วันที่หมดเหมือนหมา วันที่หมดมีแต่คนดูถูก แต่ทางกลับกันแม้จะวันที่มิวไม่มีอะไรเลยหรือจะมาล้นฟ้า สิ่งที่อยุ่กลับมิวตลอดมาเขารือตากับยาย (ใครที่ได้อ่านเรื่องราวของเด็กผู้หญิงคนนี้ ขอให้เป็การเตือนสติก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไป ขอให้ทุกคนประสพความสำเร็จ แค่มีแรงผลักดัน มันก็โอแล้ว). ไปละบะบายแพ๊คของต่อก่อนเด้ออออ