ก็ตามที่บอกข้างบนครับ ตัวผมโสดมาสามปีครับ ก่อนหน้านี้ผมมีแฟนครับ
แฟนคนแรกและคนเดียวที่เคยมี เลิกกันเพราะเหตุผลหลายประการ เพราะความไม่เข้าใจกันครับ คบมาสี่ปีครับ ผมเป็นฝ่ายบอกเลิกครับ แต่ถามว่าทุกวันนี้ยังคิดถึงเค้าไหมตอบได้เลยว่าไม่เคยลืม เอาละพอพูดถึงเรื่องหลักสามปีนี้ ไม่ธรรมดายังไงนั้น ก็ตือว่าหลังจากนั้นผมก็เรียนหนังสือตามปกติ(ผมยังเรียนมหาลัยอยูนะครับ)
ตัวผมเริ่มรู้สึกเหงาๆ ผมก็บ่นกับเพื่อนตลอด เพื่อนก็เลยยุให้จีบสาวตลอด
แรกๆก็ขอเบอร์ตรงๆในมอ ครับ เคยขอไปจนมามันมีเพื่อนทำสถิติไว้ ก็เกือบสามสิบคนได้ครับแป็กตลอด เคยมาบ่นในพันทิพด้วยครับ หลังจากขอเบอสาวมาหลายคน เริ่มด้านแล้วครับ เพื่อนเลยบอกให้สร้างความประทับใจ ผมเลยวัดใจไปเปิดเพลงขอเบอร์ครับ ในมหาลัยตัวเองนี่ละ ก็ตามคาดตรับสาวนี่พอเพลงจบวิ่งเลยครับ
หลังจากนั้นผมเลยซึมไปนิดๆ แล้วช่วงนั้น แชทผึ้งน้อยกำลังมาแรงครับ
แต่ตอนั้นผมเล้นไม่ๆด้เพราะใช้ lumia ไม่มีแอพนี้ครับ แล้วตอนนั้นเคสสำคัญผมก็เกิดคือผมได้ไปแข่งบาส งานสี่เทียน ที่จัดโดนครุศาสตร์ สามพระจอม แล้วกะราชมงคลธัญบุรี ครับ ตอนนั้นเพื่อนสนิทผมได้ทำการเขย่าผึ้งน้อย แล้วเจอคนนึงสเป็กผมเลยผมเลยไปกราบไหว้บูชา เพื่อนคนนี้ครับ ว่าขอไลน์เถอะ จนสุดท้าย มันกก็ให้ก็ผู้หญิงคนนี้เป็นคนอัธยาศัยดีครับ เรากันมาสักพักครับ แล้วกะรุว่าเธอยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ครับ ผมเลยพูดไปว่า"งั้นเราไม่คุยกันดีกว่ามั้ย" ให้เธอลืมแฟนเก่าไม่ได้ เลยอยากถอยออกมา แต่เธอพูดมาคำครับว่า "คุยกับเราหน่อยจิตใจเราไม่เข้มแข็งพอ" ผมก็เลยคุยกับเธอครับ ทุกวันเลย บางครั้งเธอก็มาร้องไห้บอกนึกถึงแฟนเก่าบ้าง " อะไรบ้างผมก็รับฟังครับ ก็คุยมาเรื่อยๆ จนถึงจุดนึงถ่านไฟเก่ามันลุกโชนครับ เธอกลับไปหาแฟนเก่า ตอนนั้นผมเปนไงหรอครับ ก็หมาหัวเน่าไงครับ เรื่องนี้เป็นบทปูทางมหากาพย์อกหักผม เด๋วผมมาเล่าใหม่พิมพ์ในมือถือในเมื่อยครับ เด๋วมาต่อ ถ้ายังมีคนสนใจอะนะครับ
โสดมาสามปี แต่มันไม่ได้ธรรมดาอย่างที่คุณคิด
แฟนคนแรกและคนเดียวที่เคยมี เลิกกันเพราะเหตุผลหลายประการ เพราะความไม่เข้าใจกันครับ คบมาสี่ปีครับ ผมเป็นฝ่ายบอกเลิกครับ แต่ถามว่าทุกวันนี้ยังคิดถึงเค้าไหมตอบได้เลยว่าไม่เคยลืม เอาละพอพูดถึงเรื่องหลักสามปีนี้ ไม่ธรรมดายังไงนั้น ก็ตือว่าหลังจากนั้นผมก็เรียนหนังสือตามปกติ(ผมยังเรียนมหาลัยอยูนะครับ)
ตัวผมเริ่มรู้สึกเหงาๆ ผมก็บ่นกับเพื่อนตลอด เพื่อนก็เลยยุให้จีบสาวตลอด
แรกๆก็ขอเบอร์ตรงๆในมอ ครับ เคยขอไปจนมามันมีเพื่อนทำสถิติไว้ ก็เกือบสามสิบคนได้ครับแป็กตลอด เคยมาบ่นในพันทิพด้วยครับ หลังจากขอเบอสาวมาหลายคน เริ่มด้านแล้วครับ เพื่อนเลยบอกให้สร้างความประทับใจ ผมเลยวัดใจไปเปิดเพลงขอเบอร์ครับ ในมหาลัยตัวเองนี่ละ ก็ตามคาดตรับสาวนี่พอเพลงจบวิ่งเลยครับ
หลังจากนั้นผมเลยซึมไปนิดๆ แล้วช่วงนั้น แชทผึ้งน้อยกำลังมาแรงครับ
แต่ตอนั้นผมเล้นไม่ๆด้เพราะใช้ lumia ไม่มีแอพนี้ครับ แล้วตอนนั้นเคสสำคัญผมก็เกิดคือผมได้ไปแข่งบาส งานสี่เทียน ที่จัดโดนครุศาสตร์ สามพระจอม แล้วกะราชมงคลธัญบุรี ครับ ตอนนั้นเพื่อนสนิทผมได้ทำการเขย่าผึ้งน้อย แล้วเจอคนนึงสเป็กผมเลยผมเลยไปกราบไหว้บูชา เพื่อนคนนี้ครับ ว่าขอไลน์เถอะ จนสุดท้าย มันกก็ให้ก็ผู้หญิงคนนี้เป็นคนอัธยาศัยดีครับ เรากันมาสักพักครับ แล้วกะรุว่าเธอยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ครับ ผมเลยพูดไปว่า"งั้นเราไม่คุยกันดีกว่ามั้ย" ให้เธอลืมแฟนเก่าไม่ได้ เลยอยากถอยออกมา แต่เธอพูดมาคำครับว่า "คุยกับเราหน่อยจิตใจเราไม่เข้มแข็งพอ" ผมก็เลยคุยกับเธอครับ ทุกวันเลย บางครั้งเธอก็มาร้องไห้บอกนึกถึงแฟนเก่าบ้าง " อะไรบ้างผมก็รับฟังครับ ก็คุยมาเรื่อยๆ จนถึงจุดนึงถ่านไฟเก่ามันลุกโชนครับ เธอกลับไปหาแฟนเก่า ตอนนั้นผมเปนไงหรอครับ ก็หมาหัวเน่าไงครับ เรื่องนี้เป็นบทปูทางมหากาพย์อกหักผม เด๋วผมมาเล่าใหม่พิมพ์ในมือถือในเมื่อยครับ เด๋วมาต่อ ถ้ายังมีคนสนใจอะนะครับ