สวัสดีค่ะ พึ่งตั้งกระทู้ครั้งแรกนะคะ
ไม่อยากเกริ่นยาว เข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะ
เราโสดมานาน เกือบๆ2ปีได้แล้วค่ะ ที่ผ่านมา เรามีคนคุยมาตลอด เราเป็นคนที่ไม่เคยมีความสุขในเรื่องของความรักเลย
เป็นเพราะเรามีความรัก ที่ถูกที่ แต่ผิดเวลามาตลอด ไม่ว่าจะคุยกับใคร คนคนนั้นก็จะมีแฟนแล้วเสมอ เราเหมือนคนโรคจิต
เราไม่ได้ชอบที่จะเป็นแบบนี้นะคะ แต่เราห้ามใจตัวเองไม่ได้จริงๆ พอเจอคนที่ใช่
เราเป็นวัยรุ่นทั่วๆไป อายุ20ต้นๆ เราเป็นคนที่ไม่ได้ขี้เหร่ คุยเก่ง ตลก และเราชอบทำตัวลึกลับ
เรามีความรู้สึกว่า พอใครได้เข้ามาคุยด้วย หรือเราไปคุยกับใคร เขาก็จะมาติดเรา แต่ไม่เสมอไป
เราคุยกับผู้ชายหลายคน ซึ่งทุกๆคนที่คุย จะต้องมีแฟนแล้วเสมอ บางคนไม่มีแฟนแต่ก็มีคนที่จะคบอยู่ด้วยแล้ว
ถ้าบังเอิญได้คุยกับคนที่โสดเหมือนกัน แต่เราก้ไม่ได้ชอบเขาอยู่ดี บางทีเจอคนที่ใช่ถูกเวลา แต่ต้องมีอะไรที่แบบคบกันไม่ได้อยู่ดี
ทุกครั้งที่เราได้คุยกับคนที่มีแฟน เรารู้สึกผิดเสมอ แต่เราไม่สมารถห้ามใจตัวเองได้เลย
เราเคยเป็นกิ๊กกับคนที่มีเมีย3คน เราเป็นคนที่4 และรู้ว่าเขาก็เล่นๆกับเรา แล้วเขาก็มีอะไรกับคนอื่นไปทั่ว
เราก็ยังเลือกที่จะอยู่จุดนั้น เพราะเหตุผลเดียวคือ เราชอบ สเป็กเรา อยู่ด้วยแล้วมีความสุข (ตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเขาแบ่งเวลายัง โคตรงง)
เราไม่เคยถามถึงคนอื่นๆที่เขามี เราไม่เคยงี่เง่า เราไม่เคยทำอะไรให้เขาอึดอัด ไม่เคยยุ่งเรื่องส่วนตัวเขาเลย
ที่เขาชอบเราเขาบอกว่า เราดูเป็นคนเข้าถึงยาก เราเข้าใจเขาทุกเรื่อง เขาสามารถพูดเรื่อเล่าทุกเรื่องให้เราฟังได้
โดยที่ไม่กลัวเราโกรธหรือหึงเขาเลยค่ะ
แต่ทุกครั้งที่เราเริ่มรู้สึกว่า มันไม่ใช่แล้ว มันไม่มีความสุขแล้ว เราจะออกมาเองตลอด และแน่นอน เขาไม่ให้เราไป
สุดท้าย เราก็ออกมาสำเร็จ บล๊อคเฟช บล๊อคไอจี บล๊อคไลน์ บล๊อคเบอร์
มีหลายคนที่เราอยากเล่า แต่เราคงเล่าไม่หมดแน่ๆ
ขอเล่าเรื่องปจุบันแล้วกันนะคะ
เราคุยกับผชคนนึง หน้าตาไม่ได้ถึงกับหล่อหรือน่ารักมาก เขานิสัยดี ทำตัวน่ารัก อายุมากกว่าเรา2ปี เก่ง
เราเริ่มคุยกับเขาได้เพราะการกดไลค์ กดมาตลอด กดมานาน ไม่เคยทักกัน ไม่เคยคุยกัน ไม่เคยเจอกัน
ผ่านมานาน จนเรามีความรู้สึกว่า แม้งมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เราอยากคุยกับเขา ที่สำคัญ เ ข า มี แ ฟ น แ ล้ ว
แล้ววันนึง ความเลวของเราก็เกิด เราทักเขาไปคุยคะ ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจะคุยจริงจัง
ทุกครั้งที่คุยก็แอบคุยค่ะ แฟนเขามา เราก็จะไม่ทักไปเลย ใหเขาทักมาเอง เขาก็ทักมาเองทุกครั้งที่เข้าห้องน้ำหรืออะไรเล็กๆน้อยๆ
พอเวลาผ่านไป เราทั้งคู่ก็แอบคุยกันจริงจัง โดยมีข้อแม้เหมือนเดิมที่เราทำมาคะ เราจะไม่ทำให้เขาอึดอัด
ถ้ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้น เราจะไปทันที
แต่การที่ได้คุยกับผชคนนี้ มันไม่เหมือนคนอื่นจริงๆคะ ที่เขามาคุยเขาไม่ได้เหงาหรือหรืออะไรทั้งนั้นคะ
มันมีอะไรพิเศษมากๆ เราไม่เคยเปิดใจให้ใครเลยตลอดเวลาเกือบๆ2ปี เรารักคนยาก เราไม่ชอบที่จะผูกมัดกับใครง่ายๆ
แฟนล่าสุดที่เราเลิกก็คบมาเกือบ3ปี พอเลิกเราก้ไม่ได้เปิดใจให้ใครเลยคะ แต่คนๆนี้ เราไม่รู้ว่าทำไม
อาจจะเป็นเพระความสบายใจ ความสุข (บนความทุกข์คนอืน) ความที่เราเข้าใจเขา ความที่เราทั้งคู่คิดเหมือนกัน ทำอะไรคล้ายๆกัน
เราไม่เคยมีอะไรเกินเลยนะคะ ได้แต่คุยกัน เรื่องสารทุกข์สุกดิบ เรื่องที่เขาไม่สบายใจ เรื่องที่เราต้องการระบาย
เป็นเพื่อนใจของกันและกัน แต่ที่แน่ๆถ้าแฟนเขารู้ เขาคงไม่โอเคแน่ๆ ถึงจะแค่คุยกันก็เถอะ เพราะเรารู้สึกว่านอกใจ แย่กว่านอกกาย
เราไม่สามารถเลิกคุยกับเขาได้จริงๆคะ ถ้าคนอื่นเราคุยแปบๆ เราก็เลิกคุยตลอด แต่กับคนนี้ทำไม่ได้เลย
วันนึง เหมือนเซ้นผญอะค่ะ เราเข้าใจ แฟนเขารู้ว่าเราคุยกัน เราเลยบอกเขาไปว่า เลิกคุยกันไหม ไม่ต้องแคร์เรา ไม่ต้องห่วงเรา
เราเลือกที่จะเลิกคุยกับเขาจริงๆ แต่ในใจเราแบบ ไม่ไหวคะ เราคิดถึงเขามากกกกก รู้สึกแย่จริงๆ
แล้วเรารู้ว่า สักวันเราต้องออกมาจากจุดนี้ เหมือนที่เราเคยๆทำ เดียวมันก็ผ่านไปเหมือนทุกครั้ง
แต่ เขาไม่ยอมคะ เขาไม่ยอมเลิกคุยกับเรา เขายังอยากมีเราอยู่ข้างๆ
หากใครเคยเป็นมือที่สาม จะเข้าใจอารมณ์ชั่ววูบที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
แล้วเราไม่สามารถห้ามมันได้จริงๆ ถ้าเจอคนที่ใช่ แม้ว่ามันจะผิดเวลาก็ตาม
เราบอกกับตัวเองเสมอว่า ความชอบความรักมันห้ามกันไม่ได้จริงๆ
ให้เราถูกด่ายังไง โดนตราหน้าว่าอะไร ลึกๆถ้ามันชอบจริงๆมันก้ห้ามไม่ได้จริงๆ
ตอนนี้เราพยายามออกมาแล้วคะ พยายามไม่เข้าไปยุ่ง หรือไปจุดอะไรแล้ว
กระทู้นี้เราอาจจะโดนด่า แต่เราเข้าใจคะ เราสมควรถูกด่า เราไม่สมควรมีความรักจริงๆ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
เราเป็นมือที่สามมากตลอด เหมือนโรคจิต
ไม่อยากเกริ่นยาว เข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะ
เราโสดมานาน เกือบๆ2ปีได้แล้วค่ะ ที่ผ่านมา เรามีคนคุยมาตลอด เราเป็นคนที่ไม่เคยมีความสุขในเรื่องของความรักเลย
เป็นเพราะเรามีความรัก ที่ถูกที่ แต่ผิดเวลามาตลอด ไม่ว่าจะคุยกับใคร คนคนนั้นก็จะมีแฟนแล้วเสมอ เราเหมือนคนโรคจิต
เราไม่ได้ชอบที่จะเป็นแบบนี้นะคะ แต่เราห้ามใจตัวเองไม่ได้จริงๆ พอเจอคนที่ใช่
เราเป็นวัยรุ่นทั่วๆไป อายุ20ต้นๆ เราเป็นคนที่ไม่ได้ขี้เหร่ คุยเก่ง ตลก และเราชอบทำตัวลึกลับ
เรามีความรู้สึกว่า พอใครได้เข้ามาคุยด้วย หรือเราไปคุยกับใคร เขาก็จะมาติดเรา แต่ไม่เสมอไป
เราคุยกับผู้ชายหลายคน ซึ่งทุกๆคนที่คุย จะต้องมีแฟนแล้วเสมอ บางคนไม่มีแฟนแต่ก็มีคนที่จะคบอยู่ด้วยแล้ว
ถ้าบังเอิญได้คุยกับคนที่โสดเหมือนกัน แต่เราก้ไม่ได้ชอบเขาอยู่ดี บางทีเจอคนที่ใช่ถูกเวลา แต่ต้องมีอะไรที่แบบคบกันไม่ได้อยู่ดี
ทุกครั้งที่เราได้คุยกับคนที่มีแฟน เรารู้สึกผิดเสมอ แต่เราไม่สมารถห้ามใจตัวเองได้เลย
เราเคยเป็นกิ๊กกับคนที่มีเมีย3คน เราเป็นคนที่4 และรู้ว่าเขาก็เล่นๆกับเรา แล้วเขาก็มีอะไรกับคนอื่นไปทั่ว
เราก็ยังเลือกที่จะอยู่จุดนั้น เพราะเหตุผลเดียวคือ เราชอบ สเป็กเรา อยู่ด้วยแล้วมีความสุข (ตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเขาแบ่งเวลายัง โคตรงง)
เราไม่เคยถามถึงคนอื่นๆที่เขามี เราไม่เคยงี่เง่า เราไม่เคยทำอะไรให้เขาอึดอัด ไม่เคยยุ่งเรื่องส่วนตัวเขาเลย
ที่เขาชอบเราเขาบอกว่า เราดูเป็นคนเข้าถึงยาก เราเข้าใจเขาทุกเรื่อง เขาสามารถพูดเรื่อเล่าทุกเรื่องให้เราฟังได้
โดยที่ไม่กลัวเราโกรธหรือหึงเขาเลยค่ะ
แต่ทุกครั้งที่เราเริ่มรู้สึกว่า มันไม่ใช่แล้ว มันไม่มีความสุขแล้ว เราจะออกมาเองตลอด และแน่นอน เขาไม่ให้เราไป
สุดท้าย เราก็ออกมาสำเร็จ บล๊อคเฟช บล๊อคไอจี บล๊อคไลน์ บล๊อคเบอร์
มีหลายคนที่เราอยากเล่า แต่เราคงเล่าไม่หมดแน่ๆ
ขอเล่าเรื่องปจุบันแล้วกันนะคะ
เราคุยกับผชคนนึง หน้าตาไม่ได้ถึงกับหล่อหรือน่ารักมาก เขานิสัยดี ทำตัวน่ารัก อายุมากกว่าเรา2ปี เก่ง
เราเริ่มคุยกับเขาได้เพราะการกดไลค์ กดมาตลอด กดมานาน ไม่เคยทักกัน ไม่เคยคุยกัน ไม่เคยเจอกัน
ผ่านมานาน จนเรามีความรู้สึกว่า แม้งมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เราอยากคุยกับเขา ที่สำคัญ เ ข า มี แ ฟ น แ ล้ ว
แล้ววันนึง ความเลวของเราก็เกิด เราทักเขาไปคุยคะ ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจะคุยจริงจัง
ทุกครั้งที่คุยก็แอบคุยค่ะ แฟนเขามา เราก็จะไม่ทักไปเลย ใหเขาทักมาเอง เขาก็ทักมาเองทุกครั้งที่เข้าห้องน้ำหรืออะไรเล็กๆน้อยๆ
พอเวลาผ่านไป เราทั้งคู่ก็แอบคุยกันจริงจัง โดยมีข้อแม้เหมือนเดิมที่เราทำมาคะ เราจะไม่ทำให้เขาอึดอัด
ถ้ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้น เราจะไปทันที
แต่การที่ได้คุยกับผชคนนี้ มันไม่เหมือนคนอื่นจริงๆคะ ที่เขามาคุยเขาไม่ได้เหงาหรือหรืออะไรทั้งนั้นคะ
มันมีอะไรพิเศษมากๆ เราไม่เคยเปิดใจให้ใครเลยตลอดเวลาเกือบๆ2ปี เรารักคนยาก เราไม่ชอบที่จะผูกมัดกับใครง่ายๆ
แฟนล่าสุดที่เราเลิกก็คบมาเกือบ3ปี พอเลิกเราก้ไม่ได้เปิดใจให้ใครเลยคะ แต่คนๆนี้ เราไม่รู้ว่าทำไม
อาจจะเป็นเพระความสบายใจ ความสุข (บนความทุกข์คนอืน) ความที่เราเข้าใจเขา ความที่เราทั้งคู่คิดเหมือนกัน ทำอะไรคล้ายๆกัน
เราไม่เคยมีอะไรเกินเลยนะคะ ได้แต่คุยกัน เรื่องสารทุกข์สุกดิบ เรื่องที่เขาไม่สบายใจ เรื่องที่เราต้องการระบาย
เป็นเพื่อนใจของกันและกัน แต่ที่แน่ๆถ้าแฟนเขารู้ เขาคงไม่โอเคแน่ๆ ถึงจะแค่คุยกันก็เถอะ เพราะเรารู้สึกว่านอกใจ แย่กว่านอกกาย
เราไม่สามารถเลิกคุยกับเขาได้จริงๆคะ ถ้าคนอื่นเราคุยแปบๆ เราก็เลิกคุยตลอด แต่กับคนนี้ทำไม่ได้เลย
วันนึง เหมือนเซ้นผญอะค่ะ เราเข้าใจ แฟนเขารู้ว่าเราคุยกัน เราเลยบอกเขาไปว่า เลิกคุยกันไหม ไม่ต้องแคร์เรา ไม่ต้องห่วงเรา
เราเลือกที่จะเลิกคุยกับเขาจริงๆ แต่ในใจเราแบบ ไม่ไหวคะ เราคิดถึงเขามากกกกก รู้สึกแย่จริงๆ
แล้วเรารู้ว่า สักวันเราต้องออกมาจากจุดนี้ เหมือนที่เราเคยๆทำ เดียวมันก็ผ่านไปเหมือนทุกครั้ง
แต่ เขาไม่ยอมคะ เขาไม่ยอมเลิกคุยกับเรา เขายังอยากมีเราอยู่ข้างๆ
หากใครเคยเป็นมือที่สาม จะเข้าใจอารมณ์ชั่ววูบที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
แล้วเราไม่สามารถห้ามมันได้จริงๆ ถ้าเจอคนที่ใช่ แม้ว่ามันจะผิดเวลาก็ตาม
เราบอกกับตัวเองเสมอว่า ความชอบความรักมันห้ามกันไม่ได้จริงๆ
ให้เราถูกด่ายังไง โดนตราหน้าว่าอะไร ลึกๆถ้ามันชอบจริงๆมันก้ห้ามไม่ได้จริงๆ
ตอนนี้เราพยายามออกมาแล้วคะ พยายามไม่เข้าไปยุ่ง หรือไปจุดอะไรแล้ว
กระทู้นี้เราอาจจะโดนด่า แต่เราเข้าใจคะ เราสมควรถูกด่า เราไม่สมควรมีความรักจริงๆ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ