ความดีซื้อความรักไม่ได้ เชื่อดิ

ก่อนอื่น คือเราเป็นทอม เราคบรุ่นพี่คนนึง สมมติให้ชื่อซีล่ะกัน  เธอเป็นสาวเปรี๊ยวปี๊ด เก่งทั้งเรียน ทั้งกิจกรรมเป็นเซเลปในมหาลัยเลยล่ะ
เพราะความอัธยาศัยดีของพี่เขาด้วยมั้ง แถมพี่เขาใจดีเวอร์เลย เรากับพี่ซีรู้จักกันได้ไม่ได้ เราคบกันแบบ ไม่ได้ตั้งใจเท่าไหร่ ด้วยสถานการณ์ตอนนั้น
เราก็เลยได้คบกันแบบงงๆ เราย้ายเข้าไปอยู่กับพี่เขาด้วยปัญหาอะไรหลายๆอย่าง เราไปเรียนพร้อมกันทุกๆวัน ส่วนใหญ่เราจะเลิกช้า เราเรียนคณะวิทย์
ส่วนพี่เขาเรียนคณะศิลป์ เวลาก็ไม่ค่อยตรงกัน เรียนเสร็จพี่ซี ก็จะรอเราทุกวัน รอกลับพร้อมๆกัน ตอนนั้นเรารู้สึกโอเคมาก พี่ซีดีกับเรามาก
เราทั้งรักทั้งหลงพี่เขาเลย แต่พอจากนั้นไม่นาน พี่ซีรู้ว่าแฟนเก่าของเขาไปคุยกับมิน ซึ่งมินเนี้ย เป็นคนที่พี่ซีเกลียดเอามากๆ พี่ซีเนี้ยก็เลยโทรไปหาแฟนเก่า ชื่อ มิ๊ก ไปด่าเขา เราก็งงๆ เลิกกันแล้วจะโทไปทำไม แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่เงียบๆ ดูท่าที หลังจากพี่ซีคุบกับมิ๊ก สรุปว่า พี่ซี เข้าใจผิด
คือความจริงมิ๊ก กับมิน ไม่ได้เป็นอะไรกัน พี่ซีก็เลยขอโทษมิ๊กไป พอถึงตอนนี้ เราก็เริ่มงงล่ะ เลิกกันแล้วจะไปยุ่งอะไรกันอีก ..
หลังจากนั้น ทุกๆคืน มิ๊ก ก็จะโทมาหาพี่ซี เราถามไปว่า เขาจะโทรมาอีกทำไม ซีเลิกกับมิ๊กแล้วใช่มั้ย
พี่ซีก็ตอบเราว่าใช่ มิ๊กแค่โทรมาปรึกษาอ่ะ พอดีมิ๊กมีปัญหาทางบ้าน เราก็ใจกว้างมาก ก็ให้เขาคุยกัน พี่ซีนอนอยู่ข้างๆเราแล้วก็นอนคุยโทรศัพท์กับมิ๊ก
พอกลับมาคิดดู คือเราอยู่ในสภาพแบบนั้นมาได้ไง ๕๕๕ เป็นแบบนี้ มาประมาณเดินนึง เราก็ยอมๆนะ เพราะเราเชื่อใจมั้ง ว่าคงไม่มีไร
แต่พอวันนึง เราเล่นไอแพดของพี่ซี กดเข้าไลน์ดู กะจะเช็คสักหน่อยว่าแอบคุยไรกับใครบ้าง ปรากฎว่า ไลน์ตั้งรหัสผ่าน เราก็ตั๊นไปล่ะ แต่ก็ยังเงียบอยู่
คราวนี้ เรามาเริ่มสังเกตุพี่ซี ทุกๆครั้ง ที่พี่ซีเข้าห้องน้ำ พี่ซีจะเอาไอแพดเข้าไปเล่นด้วย เราก็เริ่มถามล่ะว่าเอาเข้าไปทำไม เดี๋ยวก็หล่นน้ำหลอก
พี่ซีก็บอกว่า เอาไปเล่นเกม แล้วก็เนียนๆ หยิบเข้าห้องน้ำไป มีวันนึง พี่ซีหยิบแพดมาเล่นปกติ แล้วก็ใส่รหัสผ่านไอแพด ซึ่งเราก็จำได้ ว่ารหัสผ่านไอแพดอะไร แต่ปรากฎว่า พี่ซีใส่รหัสผิด เราก็เห็นพอดีว่ากดเลขไรไปบ้าง เราว่า มันต้องเป็นรหัสผ่านไลน์แน่ๆ ก็แอบจำมา พอพี่ซีเผลอ ก็แอบไปกดดู
แล้วมันก็ใช่จริงๆ สิ่งแรกที่เรากดเข้าไปดู คือแชทที่คุยกับมิ๊ก (มิ๊กนี่เป็น ผช นะ ลืมบอก) เรานี่ใจหล่นไปที่ตาตุ่มเลย เห็นแชทที่เขาคุยกันนี่แซบๆ ทั้งนั้น ทั้งคิดถึงผัวบ้างล่ะ รักกันบ้างล่ะ เรานี่แบบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ พี่ซีก็เดินเข้ามาพอดี เราก็บอกเลิกพี่ซีไป เราก็กลับมาอยู่หอ แต่กลับมาอยู่หอได้ไม่กี่วัน
ก็กลับไปคือดีกับพี่ซีอีก แค่พี่เขาพูดว่า เขาจะเลิกยุ่งกับมิ๊กแล้ว จะไม่ทำอีก ใจเราก็ไปอยู่กับพี่เขาแล้ว เข้าใจเรามั๊ย คือเรารักพี่เขามากเลย เมื่อก่อนเราเจ้าชู้มาก แต่พอคบกับพี่เขาเรายอมพี่เขาหมดทุกอย่าง ไม่ยุ่งไม่สุงสิงกับใคร
พี่เขาเป็นคนขี้หึงมาก เอาแต่ใจด้วย เราไปโน้นไปนี่กับเพื่อนก็ไม่ค่อยได้ กลับมาก็โดนชวนทะเลาะตลอด เราก็พยายามจะเลี่ยงที่จะไปไหนมาไหนกับเพื่อน เพราะกลัวจะมีปัญหากับพี่ซีอีก แต่เราก็โชคดีนะ ที่เพื่อนๆเขาเข้าใจ ไม่ว่าอะไร ก็พูดให้กำลังใจตลอด คราวนี้ มิ๊กก็หายๆไปล่ะ ไม่โทรมา
เราก็คิดว่าคงเลิกยุ่งกันแล้วจริงๆ เราก็ดูแลพี่เขาเต็มที่นะ ทุ่มไปทั้งใจเลย คือรักมากจริงๆ รู้สึกว่าพี่เขาใช่สำหรับเราเลยอ่ะ เราตื่นมาหุงข้าว ทำกับข้าว
ทุกๆเช้า ทำเสร็จก็อาบน้ำแต่งตัวปลุกพี่ซี ให้ลุกไปอาบน้ำ แล้วมากินข้าว ไปเรียนพร้อมๆกัน เราไม่มีเรียน ก็ลุกมาหุงข้าวทำกับข้าวให้พี่เขาทานนะ
แบบ เป็นแบบนี้ตลอด พี่เขามีนัดทำงาน ใน มอ เราก็ซื้อข้าวซื้อขนมไปให้ ไปนั่งรอ กลับพร้อมๆกัน  เราก็ดูแลในแบบของเรานี่เนอะ ..
ต่อมา ก็เป็นช่วงวันหยุด เราก็กลับบ้านที่ต่างจังหวัด ซึ่งปกตินี่ก็นานๆ กลับ เพราะติดเรียนก็ไม่ค่อยได้กลับ
พอเรากลับบ้าน พี่ซีก็เริ่มหายๆล่ะ ไม่ตอบไลน์ ไม่ตอบเฟส โทรไปก็ไม่รับ เรานี่ก็ใจไม่ดีล่ะ ปกติ ก็ตอบตลอด เราก็โทรๆ
คือพี่ซี หายไปทั้งคืนเลย แล้วก็ตอบมาอีกที ช่วงเที่ยงของอีกวัน ตอบไลน์มานะ ไม่ได้โทรมาด้วย เราก็ถามว่าหายไปไหนมา ทำไมหายไปเลย
พี่เค้าก็ตอบว่า ก็ลองๆหายไปดู ไม่มีเราจะอยู่ได้มั๊ย เราก็ถามแล้วเป็นไง พี่ซีก็ตอบกลับมาว่า อยู่ไม่ได้
เรานี่ก็งงล่ะ ใช่เหรอ ไม่ใช่อยู่กับมิ๊กมาเหรอ แต่เราก็ได้แค่คิดแหละ ก็ไม่มีหลักฐานไรไปว่าเขานี่ ..
พอหลังจากวันนั้น เราก็เริ่มรู้สึกกลัวๆแล้ว คือแบบ เรารักพี่เขามากไปแล้ว จะให้ถอนตัวคงไม่ทัน ได้แต่ขอให้สิ่งที่คิดอย่าเกิดขึ้นจริง
ผ่านไปอีก2เดือนจนถึงช่วงปิดเทอมของมหาลัย พี่เขามาส่งเขาที่คิวรถตู้กลับบ้าน พี่เขาก็พูดประมาณแบบไม่อยากให้เรากลับ อีกเดือนนึงกว่าจะได้เจอ
แถมทำหน้าเศร้าๆ เรานี่แบบ แทบไม่อยากกลับ ก็ได้แต่ปลอบๆไป ว่าเดี๋ยวจะแอบขึ้นมาหา (บ้านพี่เขาอยู่ไม่ไกลจากมหาลัย ส่วนเราอยู่ อีก จ.นึง)
แล้วเราก็ขึ้นรถตู้กลับบ้าน บ้านเราอยู่ไกลอ่ะ นั่งรถตู้ กว่าจะถึงบ้านก็ ประมาณ 5 ชม. พอขึ้นรถได้สักพัก เราก็ไลน์ไป
พี่เขาไม่ตอบ พี่เขาคงยังไม่ถึงบ้านเราก็ไม่ได้อะไร พอนี่ เรานั่งรถได้คึ่งทางล่ะ พี่เขาก็ยังไม่ตอบมาทั้งไลน์ทั้งเฟส
เราก็โทรไป ก็ไม่รับ เราก็โทรอีก ตอนนั้นก็เริ่มใจไม่ดีอีกแล้ว กลัว กลัวจะเจ็บอีก สรุปว่าเราถึงบ้าน พี่เขาก็หายไปเลย
เราไปเปิดเฟสดู ส่องเฟสพี่เขา ก็ตาสว่างเลย เห็นเพื่อนพี่ซี แท็กรูปให้ ไปทำบุญกัน ในรูปมีกันอยู่สามคน มีเพื่อนพี่ซี พี่ซี แล้วก็มิ๊ก
เรานี่แบบ ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกตอนนั้นยังไง มันเจ็บ มันจุกมาก แล้วคือเรารู้เลยพี่ซีจงใจให้เราเห็น เพราะปกติ พี่ซีปิดแท็กในเฟส
ไม่ได้รับแท็กอัติโนมัติ เรานี่แบบ  ร้องจนไม่รู้จะร้องยังไง  เราเฮิร์ทมาก เฮิร์ทหนักจนแบบ คนในครอบครัวรู้หมดอ่ะ คือปกติ เราก็ไม่ค่อเล่าเรื่อง
แฟนอะไรแบบนี้ให้พ่อแม่ฟังนะ แต่เรื่องพี่เขานี่หนักจริงๆ เราไม่เป็นอันทำอะไรเลย หันไปทางไหนก็คิดถึง หลังจากนั้นประมาณนึงอาทิตย์
พี่เขาก็ทักมาอธิบายเหตุการทั้งหมดว่าทำไม เขาถึงทำแบบนั้น พี่ซีบอกว่า มิ๊กมีปัญหาที่บ้านหนักมาก มิ๊กไม่เหลือใครแล้ว พี่ซีทิ้งมิ๊กไว้คนเดียวไม่ได้
พี่ซีไม่ได้รักมิ๊ก พี่ซีรักเรา เราได้แต่ฟัง แล้วมีความถามในหัวเต็มไปหมด นี่เหรอคือรัก รักแล้วทิ้งเราแบบไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้เหรอ
เรารักหรือรักตัวเอง ..  จนถึงตอนนี้ เราบอกเลยนะ เรายอมทุกอย่างแค่ให้มีพี่เขาอยู่ แค่ได้มีพี่เขา เรายอมทุกอย่าง จนเราอยู่แบบ เราสองสามคน
คือเรายอมให้พี่ซีคุยกับมิ๊ก มิ๊กก็ยอมให้พี่ซีคุยกับเรา .. เป็นแบบนี้อยู่นานเลย เราเคยลองออกมาจากตรงนั้น หลายครั้ง
แล้วก็กลับไปอีก ไปอยู่แบบเดิมอีก กลับไปเพราะคำพูดเดิมๆของพี่เขาว่าเขาจะเลิกยุ่งกับมิ๊กจะไม่ทำแบบนี้อีก เราจำไม่ได้แล้วว่าพี่เขาพูดแบบนี้
เป็นครั้งที่เท่าไหร่ ... จนเรากลับไปอีก และตั้งใจว่าจะให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะกลับไปจริงๆ  กลับไปคราวนี้ ก็คบกันได้ปกติ
พี่เขาก็ทำตัวปกติ มิ๊กก็หายๆไปแบบเดิม เช็คไลน์ เฟส ก็ไม่มีอะไร  แต่เราก็ไม่ได้ไว้ใจนะ เหมือนความเชื่อใจมันหมดไปแล้ว อยู่กันไปก็ระแวง
ถ้าถามว่ามีความสุขมั๊ย ก็มีบ้าง แต่ทุกข์คงมากกว่ากว่า เราคบกันมาเรื่อยๆ จนอีกไม่กี่วันจะครบปีนึงล่ะ แต่ดันเกิดเรื่องซ่ะก่อน
วันนั้น พี่ซีขับรถยนต์ไปในเมือง วันนั้นพอดีเราติดเรียนก็ไม่ได้ไปด้วย เราเรียนเสร็จก็กลับห้อง โทรไปหาพี่ซี พี่ซีไม่รับ ซึ่งปกติเนี้ย พี่ซีเปนคนที่รับสายเร็วมาก  แบบจับโทรศัพท์กับไอแพดอยู่ตลอดเวลา เราก็ไปเปิดเฟสดู ก็เห็นออนอยู่ ทักไปก้ไม่ตอบ  คราวนี้เราก็เลยล็อกอิน เฟสพี่เขา
อยากรู้ว่าอยู่ไหนกับใคร เราก็เห็นแชทที่พี่เขาคุยกับเพื่อนๆ ถ่ายรูปรถ ที่โดนชนท้ายให้เพื่อนดู แล้วก็ตอบแชทใครอีกหลายๆคน ยกเว้นเรา
แล้วก็ เห็นคุยแชทกับเพื่อน ของมิ๊ก เราก็กดดู ก็รู้ ว่าคนที่พิมพ์คุยเนี้ย  เป็นมิ๊กเอง ไม่ใช่พี่ซี  คือ "เขาอยู่ด้วยกัน"
ตอนนั้นจะโกรธก็โกรธนะ แต่เป็นห่วงมากกว่า เราก็โทรๆ ไป พี่เขาก็ไม่รับ เราก็ดูแชทพี่เขา เรื่อยๆ พี่เขาก็ตอบคนอื่นนะ แต่ไม่ตอบของเรา
เราก็แบบ เอ้ออ  เข้าใจล่ะ  ๕๕๕๕
แล้วพอประมาณเกือบๆเที่ยงคืนของวันนั้น พี่เขาก็มาหาเรา ที่หอ ท่าทางปกติมาก เราก็ถามเป็นไง หายไปทั้งวันเลย แล้วรถเป็นไงบ้าง
พี่เขาก็ร้อง ก็กอดเรา พี่เขาก็เล่าให้ฟัง ว่ารถโดนชนท้าย
ตอนนั้นอยู่คนเดียว คิดไรไม่ออก ก็โทรหามิ๊ก ให้มิ๊กช่วยไรงี้ แล้วไปอยู่เป็นเพื่อนที่โรงพัก เราก็ถามว่าแล้วทำไม ไม่โทรบอกเราบ้างเราเป็นห่วง
พี่เขาก็บอกว่า ถึงบอกเรา เราก็ช่วยไรไม่ได้ เรานี่แบบ ตั๊นกับคำตอบพี่เขาเลยอ่ะ แค่โทรบอกนิดนึงนี่ไม่ได้เลยเหรอ เขาคิดถึงคนอื่นทุกคนเลยอ่ะ
ยกเว้นเรา ไม่เคยมีเราอยู่ในความคิดของพี่เขาเลย  พอพี่เล่าเสร็จ  เราก็บอกเลิกพี่เขา เก็บข้าวของไปใส่รถให้
เราก็บอกเลิกดีๆนะ เราว่า  ถ้าคิดว่าเราช่วยไรไม่ได้ ถ้าในความคิดของซี ไม่มีเราอยู่เลย ก็เลิกกันเหอะ ไปอยู่กับคนที่เขาช่วยซีได้เหอะ
และการเลิกครั้งนี้ เรา ก็ทำได้จริงๆ นะ ตอนนี้เราเลิกพี่เขาได้เดือนกว่าๆล่ะ
ที่เอามาเล่า ให้ฟัง แค่ไม่อยากให้ใครหลายๆคนยอม เหมือนเรา  เราว่าให้โอกาสครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว
ความดีมันซื้อความรักไม่ได้ มันเปลี่ยนนิสัยใครไม่ได้  ก่อนจะรักใคร เราต้องรักตัวเองให้มากๆก่อน  แล้วที่สำคัญ อย่ารักใคร มากกว่ารักตัวเอง
หัวใจเราอ่ะ ไม่มีใครดูแลมัน ได้ดีเท่าเราดูแลหลอก  คิดๆแล้ว เราก็ตลกตัวเองเหมือนกัน ยอมมาได้ไง ทั้งๆที่เรา ก็ไม่ได้หน้าตาขี้เหล่อะไรนะ
ก็มีคนอื่นเข้ามา แต่เราเลือกที่จะปฎิเสธ เราไม่อยากจะเจ้าชู้แบบเดิม เพราะกลัวพี่ซีจะเสียใจ  แต่ดูผลตอบแทนดิ เจ็บแสบม้ากกก  ๕๕๕
จะถือว่าเวรกรรมล่ะกัน ๕๕๕  จะทำตัวดีๆ เผื่อจะได้เจอรักดีๆบ้าง  ได้ระบายล่ะ โล่ง ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ