ทุกข์ใจมากครับ
ที่เพื่อนบ้านมาหาเรามาคุยแต่เรื่องหมาๆกลับเรา....!!! ผมย้ายมาอยู่หมู่บ้านนี้ได้5ปีกว่าๆแล้วครับ สังคมในหมู่บ้านนี้ก็คงเหมือนหมู่บ้านอื่นๆทั่วไป คือกลับจากที่ทำงานมาก็เหนื่อยแล้วอยากอาบน้ำ อยากดูละครอยากพักผ่อน
เสาร์-อาทิตย์หยุดก็ออกไปหาร้านข้าวไปเดินห้างหาของอร่อยๆทาน ไม่ค่อยได้พบประหรือพูดคุยกลับเพื่อนข้างบ้าน
แม้แต่...ฝั่งตรงกันข้ามก็ไม่ค่อยได้คุยกัน บ้านผมเองตอนเย็นๆก็จะมีลูกๆบ้านอื่นแม้แต่ผู้สูงอายุก็มานั่งเล่นหน้าบ้านครับเพราะแดดมันร่ม ลมพัดเย็น เป็นที่นิยมมานั่งปิคนิคกันมาก ถามว่าเด็กที่มาเล่นหน้าบ้านผม
ผมรู้จักไหม....ตอบ ไม่รู้จักชื่อสักคน ปัญหามันก็เกิดขึ้นครับ มีหมาจรจัดตัวหนึ่งมาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านนี้ ผมก็สงสารครับ ก็ซื้อกระดูกไก่ มาให้กินบ้าง อาหารเม็ดบ้าง น้องหมาก็ตามมาอยู่บ้าน ผมโดนส่วนตัวทำงานกะ บางวันผมก็ต่อโอดึกกลับบ้านไม่เป็นเวลา
ครั้นจะเลี้ยงก็กลัวว่าจะทำได้ไม่ดีพอจึงไม่อยากนำมาเลี้ยง
บางวันที่ผมไม่อยู่ น้องหมาก็จะไปทำหน้าเหงาๆเศร้าๆขอข้าวขอน้ำบ้านอื่นกิน คนในหมู่บ้านก็จะรู้ว่าน้องหมาตัวนี้เป็นน้องหมาชุมชน
คือ กินข้าวตั้งแต่บ้านต้นซอยยันท้ายซอย
อยู่มาวันหนึ่ง น้องหมาชุมชนของผมก็ป่วย นี่แหละทำให้ ผมและเพื่อนบ้านทั้งซ้ายขวาและด้านหน้ามาคุยเรื่องหมาๆกัน
แม่เจ้า....ชาวบ้านชาวช่องเค้าจะอวดลูกอวดหลานกันว่าลูกชั้นเก่งอย่างนั้นอย่างนี้ สอบได้อันดับดีๆ
หมู่บ้านนี้ไม่ครับคุยเรื่องหมาๆกัน
บทสนทนา ณ หน้าบ้านผม
พี่ข้างบ้าน : น้องๆรู้ไหม หมาชุมชนเป็นอะไร เห็นไม่สบาย
ผม : ไม่ทราบเหมือนกันครับ เห็นนอนอยู่ปากซอย ไม่วิ่งตามกลับบ้าน หน้าหงอยๆ
พี่ข้างบ้าน : พี่ก็เห็นมาแบบนั้นแหละ
พี่บ้านคนที่2 : ใช่ๆ พี่ก็เห็นนะ ป้าหน้าปากซอยเค้าตามหมอมาฉีดยาให้ไป อาการไม่ดีขึ้นเลย พี่สงสาร
ผม : ( คิดในใจ เออ ดีวุ้ยหมู่บ้านนี้คอเดียวกัน ) ครับ ผมก็สงสาร เห็นมาอยู่หมู่บ้านนี้มานานมาก เข้าบ้านนู้นทีบ้านนี้ที ช่วยๆกันเลี้ยงเป็นหมาชุมชน เด็กๆ น้องหมาเค้าก็ไม่กัดนะ
ผม : พี่ๆรู้ป่าว เห็นน้องหมาลายเสือซอย#2 ไหม นั้นนะเมียน้องหมาชุมชน
พี่ข้างบ้าน : จริงซิ ไม่รู้มาก่อน
ผม : ตัวเล็กๆลายเสือนั้น ลูกน้องหมาชุมชน
หลังจากนั้น เหล่าสมาชิกซอย# 1 ก็เผาน้องหมาชุมชน กันเละ ครั้งแรกในชีวิตเลยครับที่นินทาหมา
หลังจากที่คุยกันเรื่องหมาๆมา ผมก็สนิทกับข้างๆบ้านมากขึ้น ลูกๆเค้าก็มายกมือไหว้ผมตลอดนะ
ถือว่าเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตในชุมชนแห่งนี้เลย
เพื่อนๆเคยไหมครับ เพื่อนบ้านพูดกับเราแต่เรื่องหมาๆ Episode 1
เสาร์-อาทิตย์หยุดก็ออกไปหาร้านข้าวไปเดินห้างหาของอร่อยๆทาน ไม่ค่อยได้พบประหรือพูดคุยกลับเพื่อนข้างบ้าน
แม้แต่...ฝั่งตรงกันข้ามก็ไม่ค่อยได้คุยกัน บ้านผมเองตอนเย็นๆก็จะมีลูกๆบ้านอื่นแม้แต่ผู้สูงอายุก็มานั่งเล่นหน้าบ้านครับเพราะแดดมันร่ม ลมพัดเย็น เป็นที่นิยมมานั่งปิคนิคกันมาก ถามว่าเด็กที่มาเล่นหน้าบ้านผม
ผมรู้จักไหม....ตอบ ไม่รู้จักชื่อสักคน ปัญหามันก็เกิดขึ้นครับ มีหมาจรจัดตัวหนึ่งมาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านนี้ ผมก็สงสารครับ ก็ซื้อกระดูกไก่ มาให้กินบ้าง อาหารเม็ดบ้าง น้องหมาก็ตามมาอยู่บ้าน ผมโดนส่วนตัวทำงานกะ บางวันผมก็ต่อโอดึกกลับบ้านไม่เป็นเวลา
ครั้นจะเลี้ยงก็กลัวว่าจะทำได้ไม่ดีพอจึงไม่อยากนำมาเลี้ยง
บางวันที่ผมไม่อยู่ น้องหมาก็จะไปทำหน้าเหงาๆเศร้าๆขอข้าวขอน้ำบ้านอื่นกิน คนในหมู่บ้านก็จะรู้ว่าน้องหมาตัวนี้เป็นน้องหมาชุมชน
คือ กินข้าวตั้งแต่บ้านต้นซอยยันท้ายซอย
อยู่มาวันหนึ่ง น้องหมาชุมชนของผมก็ป่วย นี่แหละทำให้ ผมและเพื่อนบ้านทั้งซ้ายขวาและด้านหน้ามาคุยเรื่องหมาๆกัน
แม่เจ้า....ชาวบ้านชาวช่องเค้าจะอวดลูกอวดหลานกันว่าลูกชั้นเก่งอย่างนั้นอย่างนี้ สอบได้อันดับดีๆ
หมู่บ้านนี้ไม่ครับคุยเรื่องหมาๆกัน
บทสนทนา ณ หน้าบ้านผม
พี่ข้างบ้าน : น้องๆรู้ไหม หมาชุมชนเป็นอะไร เห็นไม่สบาย
ผม : ไม่ทราบเหมือนกันครับ เห็นนอนอยู่ปากซอย ไม่วิ่งตามกลับบ้าน หน้าหงอยๆ
พี่ข้างบ้าน : พี่ก็เห็นมาแบบนั้นแหละ
พี่บ้านคนที่2 : ใช่ๆ พี่ก็เห็นนะ ป้าหน้าปากซอยเค้าตามหมอมาฉีดยาให้ไป อาการไม่ดีขึ้นเลย พี่สงสาร
ผม : ( คิดในใจ เออ ดีวุ้ยหมู่บ้านนี้คอเดียวกัน ) ครับ ผมก็สงสาร เห็นมาอยู่หมู่บ้านนี้มานานมาก เข้าบ้านนู้นทีบ้านนี้ที ช่วยๆกันเลี้ยงเป็นหมาชุมชน เด็กๆ น้องหมาเค้าก็ไม่กัดนะ
ผม : พี่ๆรู้ป่าว เห็นน้องหมาลายเสือซอย#2 ไหม นั้นนะเมียน้องหมาชุมชน
พี่ข้างบ้าน : จริงซิ ไม่รู้มาก่อน
ผม : ตัวเล็กๆลายเสือนั้น ลูกน้องหมาชุมชน
หลังจากนั้น เหล่าสมาชิกซอย# 1 ก็เผาน้องหมาชุมชน กันเละ ครั้งแรกในชีวิตเลยครับที่นินทาหมา
หลังจากที่คุยกันเรื่องหมาๆมา ผมก็สนิทกับข้างๆบ้านมากขึ้น ลูกๆเค้าก็มายกมือไหว้ผมตลอดนะ
ถือว่าเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตในชุมชนแห่งนี้เลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้