ถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดกับคุณ คุณจะทำยังไง

สวัสดีค่ะ
ไม่รู้จะเริ่มเล่าจากตรงไหนดี
แค่อยากจะมาถามเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในพันทิปดูหน่อย
ว่าเหตุการณ์แบบนี้ ถ้าเกิดขึ้นกับตัวพวกคุณ คุณจะทำยังไง
เริ่มเล่าเลยละกันนนน

เริ่มจาก....
ตอนแรกเราได้รู้จักกับ ผช คนหนึ่ง
ผช คนนั้นเค้าไม่ใช่คนที่ดูดีอะไรมากมาย แต่เราก้รุ้สึกว่าเค้าก้โอเคในระดับนึงเลยล่ะ
เรากับเค้าได้พูดคุยกันผ่านโปรแกรมแชทที่ใครหลายๆคนใช้กันอยู่เป็นประจำ
เราได้พูดคุยกันทุกวันๆๆ ได้แลกเปลี่ยนความคิดและประสบการณ์ต่างๆ
เรารู้สึกว่าความคิดเรากะเค้าเข้ากันได้ดีมาก
(น้อยคนที่จะคิดตรงกะเรา เราแอบติสๆนิสนุงงงง ฮ่าาาาา)
เราคุยกันทุกวันๆ คุยกันตั้งแต่ตื่นนอนจนส่งกันเข้านอนเรยล่ะ
จนวันนึงเราได้ไปเที่ยวกับพี่เค้า2คน
(อ่ออ ลืมบอกไปว่าพี่เค้าอายุเยอะกว่าเราค่ะ)
พี่เค้าน่ารัก เทคแคร์ดี สุภาพบุรุษ มีความคิดที่โตเป็นผู้ใหญ่
แต่ก้มีโมเม้นที่เป็นเด็กอยู่บ้าง ชอบแกล้งแหย่แกล้งแซว ทำให้เรายิ้มทุกครั้งที่ได้คุยกะเขา
หลังจากกลับจากการไปเที่ยว เรารู้สึกว่าเราเริ่มชอบเค้าละล่ะ
เราเริ่มอยากคุยกะเค้ามากขึ้น แต่ก้กลัวเค้ารำคาญ
อยากพบเจอเค้าอยากไปเที่ยวกะเค้า แต่ก้กลัวเค้าไม่สะดวก

ในใจลึกๆเราก้คิดนะว่าเค้าน่าจะชอบเราบ้าง
เพราะไม่งั้นเค้าจะมาคุยอะไรกะเราไดทั้งวันขนาดนั้น(หรือเค้าว่าง??? ฮ่าาาา)
จนเราตัดสินใจบอก "ชอบ" เค้าออกไป
เค้าก้บอกเค้าขอบคุณสำหรับความรุ้สึกดีๆที่เรามีให้เค้านะ
แต่เค้ายังไม่พร้อมมีใครตอนนี้ แล้วบอกให้เราค่อยๆคุยกะเค้าต่อไปเรื่อยๆก่อน
หลังจากบอกไปแล้ว เราก้เฟลๆนะ แต่ก้รู้สึกว่าน่าจะยังมีความหวังอยู่บ้าง

จนอยู่มาวันนึง เค้าเริ่มตอบเราน้อยลง
เค้าเริ่มบอกไม่ว่าง
ไม่มีการทักมาปลุกตอนเช้า ไม่มีการส่งเข้านอนบอกฝันดี
(ปกติเราไม่คุยโทรสับกัน น้อยมากๆที่จะได้คุย คือถ้าเราไม่โทรไปหาเค้าก้ไม่โทรมา แล้วเวลาที่คุยกันนี่ไม่เกิน5นาทีอ่ะ)
เราก้แบบ เห้ยยยยย เป็นไรวะะะะ
เอาแล้วไง เริ่มห่างแล้วไง จะทำไงดีๆๆๆ ยังอยากคุยกับเค้าอยู่นะ
เรารุ้สึกว่าการที่เราคุยกับเค้าเรามีความสุขนะ ถึงแม้จะไม่ได้ระบุสถานะก้ตามเถอะ
เราเลยถามเค้าไปตรงๆว่าเป็นอะไรรึป่าว เค้าก้บอกว่าเราอย่าคิดมาก เค้าแค่เหนื่อยกะงานเฉยๆ
หลายๆครั้งที่รุ้สึกจะมีความหวังนะ
แต่หลายๆครั้งลองคิดดูดีๆ เค้าอาจจะแค่เป็นคนเฟรนลี่ก้ได้

เราคิดว่าสิ่งไหนที่เราทำแล้วเรามีความสุข เราก้จะทำมันอย่างนั้นไปเรื่อยๆ
ถึงแม้จะไม่รุ้จุดหมายปลายทางข้างหน้าก็ตาม
เราพยายามจะคุยกะเค้าให้เป็นแบบเดิม สนิทกันเหมือนเดิม ไปไหนมาไหนบอกกันตลอด
พยายามคุยเหมือนเดิม พยายามทักไปเหมือนเดิม เพราะความสุขของเราคือการได้คุยกับเค้า
เรารู้สึกว่าตอนนี้เรากำลังพยายามมากเกินไปแล้ว เราอยากจะหยุดคุยกะเค้ามาแล้วหลายครั้ง
แต่ก้ห้ามตัวเองไม่ให้ทักเขาไปไม่ได้สักที

จนกระทั่งเมื่อวาน....
เราทักเค้าไป แล้วเค้าอ่านไม่ตอบ
เราคิดว่าเราคงพอละล่ะ เราคงจะไม่ใช่สำหรับเค้าจริงๆ
เพราะถ้าใช่จริงๆ คงไม่ใช่เราคนเดียวที่จะต้องพยายาม
เค้าคงจะต้องทักเรากลับมาบ้าง

จนถึงตอนนี้ เราก้ยังไม่ทักเค้าไป
เราก้ว่าเรายังโอเคดีนะ ถึงแม้มันจะรู้สึกโหวงๆไปบ้าง แต่คงอีกไม่นาน
เราก้คงจะเฉยๆกับมัน
อีกไม่นาน...โลกคงจะหมุนคนที่ใช่มาให้เราก็ได้
แต่เมื่อไหร่จะได้เจอก้ค่อยว่ากันเนาะ

อ่านมาจนถึงตรงนี้แล้ว
ถ้าเป็นพวกคุณ คุณจะทำยังไง หรือจะจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไงคะ
จะทำเหมือน จขกท รึป่าวเอ่ยยยยยย

ก่อนหน้านี้เราอาจจะต้องฝืนยิ้ม เหนื่อยที่จะยิ้ม
แต่ตอนนี้จะยิ้มจากความรุ้ัสึกจริงๆละล่ะะะะ

สำหรับเรา เราไม่คิดหรอกว่านี่คือโชคร้ายของเรา
เพราะเราไม่รู้หรอกว่าคนที่โชคดีน่ะ เค้าต้องผ่านความโชคร้ายมาแล้วกี่ครั้ง
ครั้งนี้อาจจะเป็นโชคดีของเราก้ได้นะ ที่อย่างน้อยเราได้รู้จักกับเขา...

ให้กำลังใจตัวเองและทุกคนค่ะ