เมี่อฉันไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน+ประสบการณ์รถคว่ำที่เมกา

#ยืมล็อกอินพี่มานะคะ

เฮวโลฮาวอ๊าาายู?
กระทู้นี้สำหรับพี่ๆน้องๆเพื่อนๆที่อยากรู้ว่าชีวิตนักเรียนแลกเปลี่ยนเป็นยังไง มันก็คงไม่เหมือนกันทุกคนหรอกเนอะ ก็อยากจะมาแบ่งปันเรื่องราวให้ฟังหลายๆเรื่อง เช่น เรื่องโฮสต์ เรื่องเพื่อน เรื่องเรียน เรื่องเฉียดตาย  และเรื่อง "ความรัก" ใครอยากอ่านประสบการณ์ฟินๆต้องติดตามนะคะ

ก่อนอื่นเราชื่อน้ำฝน แต่อยู่เมกาเรียกเรนนี่ 
เราเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนโครงการ YES รุ่น22/29 นะ ไม่ได้ทุนเต็มแต่อย่างใด จ่ายล้วนๆ5555 นั่นแหละ ตอนนี้ก็ยังอยู่ที่เมกานะ
จะเกริ่นตั้งแต่เริ่มต้นเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนเลยละกันนะ คือเราฝันไว้ตั้งแต่เด็กๆแล้วแหละว่าอยากเรียนเมืองนอก แบบเด็กๆก็แค่คิดว่าแบบ เห้ยเรียนเมืองนอกเท่ว่ะ คูลชิ_หาย เออแต่แบบพอโตมา ก็รู้ว่าไม่ใช่แค่นั้นเลยเว้ย คือแบบค่าเรียนก็แพง แล้วก็ไม่ได้ง่ายแบบที่คิดเลย ไม่ใช่แบบอยากเรียนเมืองนอก นั่งเครื่องบินไปสมัครเรียนได้เลย มันไม่ใช่นะ เออเราอยู่ม.6ละนะ  ก็แบบด้วยความที่เป็นคนลุยๆไปไหนไปกัน เป็นคนตั้งใจจริง(เปล่าชมตัวเอง) ก็เลยขอพ่อกับแม่ว่าเนี่ย เดี๋ยวจะไปสอบชิงทุนนร.แลกเปลี่ยนนะ พ่อกับแม่ก็เห็นด้วยแหละ บอกว่าลองสอบดู เผื่อฟลุคติด 555 ก็เลยสอบ เออก่อนสอบyes ไปสอบของafsมา แต่ไม่ติด ส่วนตัวคิดว่าข้อสอบafsง่ายกว่าyesอีกนะ  แต่ไม่ติดเว้ย ของYesสอบเสร็จก็เออ คะแนนก็พอได้นะ แต่ก็ไม่ได้ทุนเต็ม เลยบอกพ่อกับแม่ว่าสอบติดนะแต่ไม่ได้ทุนเต็ม แล้วคือต้องเสียเองอะ แล้วแบบแพงอะ จำไม่ได้ว่าเท่าไหร่ ประมาณเฉียด4แสน แต่จ่ายนู่นจ่ายนี้ก็เสียไปเยอะอะ นั่นแหละ พ่อกับแม่บอกว่าคงไม่ได้ไปนะลูก มันเสียเยอะเหมือนกัน เออเราก็เข้าใจนะแต่แบบก็แอบเสียใจนิดๆ แต่เข้าใจมากกว่า คือเห็นด้วยอะว่าเงินขนาดนั้นไม่ได้หาง่ายๆเลยนะ
ผ่านไป2วัน ตอนนั้นนั่งเม้ากะเพื่อนอยู่ แม่ไลน์มาหา ฝน... อยากฟังข่าวดีหรือข่าวร้ายก่อน? เห้ยไอ้เราก็ตกใจดิข่าวดีอะไรข่าวร้ายอะไร เกิดไรขึ้น เลยตอบกลับแม่ว่า ข่าวร้าย แม่บอกว่า พ่อกับแม่ตัดสินใจให้ฝนไปเรียนเมกาแล้วนะ คือตอนนั้นกูนี่แบบ.. สตั๊น แบบกูนึกว่าผีเข้า555 เพื่อนช่วยดึงสติกลับมา เลยตอบแม่ไปว่า ไม่เอา ไม่ไป คือเข้าใจฟิลปะว่าแบบถอดใจแล้วอ่ะ แบบไม่ไปแล้วอะแพง ผ่านไปแล้วตั้ง2วันทำไมพึ่งบอก เลยถามแม่ว่าข่าวร้ายยังไง?
แม่บอกว่าเผื่อหนูไม่อยากไปแล้ว แบบคือตอนนั้นน้ำตาไหล แบบเออครอบครัวเราก็ไม่ได้รวยไรนะ ทำไมพ่อแม่ถึงทำให้ขนาดนี้ แม่บอกว่า
"แม่ไม่อยากตัดโอกาสลูก อยากให้ลูกสมหวัง ในเมื่อลูกแม่มีโอกาสแล้ว แม่ไม่อยากเป็นคนตัดโอกาสลูก"  คือน้ำตาไหลพราก อยากบอกแม่ว่าแกงส้มเลยแม่..(คงไม่มีโอกาส ถ้าคุณไม่ให้โอกาส) ถุ้ย555555 นั่นแหละ คือจุดเริ่มต้นให้เราได้มาเป็นนร.แลกเปลี่ยนค่ะ