นี่เป็นกระทู้แรกของเราค่ะ ถ้ามีไรติดขัดไม่สะดวกใจก็ขอโทษไว้ตรงนี้เลยแล้วกันนะ
เราเป็นทอมหน้าตาธรรมดาคนนึงค่ะ เคยผิดหวังกับความรักมาหลายแบบมากๆ ทั้งชอบเพื่อนสนิทตัวเอง ชอบคนที่เพื่อนสนิทตัวเองคุยอยู่ ชอบคนที่ไม่ลืมแฟนเก่า ชอบคนที่มาหลอกให้รัก(น่อวว5555) บลาๆๆ จนเราคิดมาก เพ้อเจ้อได้ทุกวัน เพราะเหตุนี้เพื่อนเราเลยแนะนำให้โหลดแอพๆนึงมาเล่นเป็นเพื่อนมันค่ะ555
เราไม่บอกชื่อแอพละกันค่ะ เพราะว่าแอพนี้มันโหดมาก5555เสียใจ เป็นแอพที่ดึงเอาคนไม่รู้จักมาเจอกัน โดยสภาพตอนแรกจะรู้แค่สัญชาติกับเพศอะไรแค่นั้นค่ะ เหมือนส่งจดหมายไปลอยๆ ระบุคนรับได้แค่เพศกับสัญชาติเหมือนกัน แล้วเราก็มีโอกาสได้รับจดหมายของผญ.คนนึงค่ะ (กว่าจะเข้าเรื่องได้)
เด็กคนนั้นทักมาในวันทานาบาตะที่ผ่านมานี่แหละ ว่ากำลังอกหักทำไงดี เราก็แนะนำประสาคนที่อกหักมาเยอะๆ จะเอาเท่าที่จำได้ละกัน เพราะจดหมาย(ในแอพ)อยู่ที่น้อง
ผญ : กำลังอกหัก (อิโมจิร้องไห้5555)
เรา : เป็นไร ใครทำร้ายเธอ
ผญ : รุ่นพี่ที่รร.อ่ะ เราคิดไปเองเก่งใช่ไหม คิดว่าเค้ามาชอบเรา
เรา : โอ๋เอ๋ๆ ไม่เศร้านะ เดี๋ยวเธอก็ทำใจได้ ตอนนี้ไม่ต้องพยายามลืมหรอก ยิ่งพยายามยิ่งเจ็บ ผชมีเยอะแยะหน่า
ผญ : โอเค เราจะเลิกคิดถึงคนนั้นนะ เธอชื่อไรหรอ (แลกกันถามชื่อแล้วก็อายุที่อยู่ แบบนี้)
และแล้วเราก็ได้ไลน์ผญคนนี้มา เธอเป็นรุ่นน้องเรา2ปี(จากนี้เราจะเรียกว่าน้องนะ) ชอบผชมาตลอด อยู่จังหวัดแบบไกลมาก แบบถ้าจะไปคือต้องรอปิดเทอม หรือสอบติดแถวๆนั้นก่อนถึงจะไปได้อะไรแบบนี้
น้องเขาตั้งดิสไลน์เป็นรูปตัวเอง รู้สึกได้เลยว่าน่ารัก น้องเขาเป็นคนภาคเหนือด้วยแหละเลยผิวขาว ไว้ผมหน้าม้า ตัวเตี้ยกว่าเรานิดหน่อย(เพราะถามไปถึงส่วนสูง) น้องเก่งวิชาวิทย์-คณิต แล้วก็จะเข้าสายวิทย์แบบเราด้วย แต่น้องเขาขยัน ไปเรียนพิเศษวิชาอังกฤษกับเลขแทบทุกวัน กลับก็ช่วยแม่ทำงาน แล้วเราก็คุยมาจนเดือนนึง เราก็ชอบที่น้องเค้าเป็นกันเอง แต่ไม่ได้ถึงขั้นไม่มีกาลเทศะ คุยกันได้ทุกเรื่องอ่ะตอนนั้น พอมาอยู่วันนึง...
.... น้องเขาเล่าว่าสัปดาห์วันวิทย์เจอรุ่นพี่คนนั้นระหว่างไปแข่งด้วย เสียใจ อุตส่าห์พยายามลืมแทบตาย และก็กลับไปคิดถึงใหม่จนได้ เราก็ปลอบไปประมาณแบบตอนแรกเลย แล้วน้องก็บอกเราว่า รักเจ้ว่ะ คอยอยู่ข้างๆกันตลอดเลย ดีใจจัง เราก็แอบใจสั่นเว้ย แต่แบบเออ น้องเขาคงไม่มีทางเปลี่ยนใจมารักทอมอย่างเราได้หรอก ก็ถ่อมใจไว้แล้ว55555
แต่แล้ว หลังจากวันนั้นสักพัก รร.เรามีกีฬาสี แล้วเราเป็นนักกีฬาวิ่ง400เมตรรอบเช้า และไปวิ่งผลัด100เมตรอีกทีรอบบ่าย วิ่งเสร็จเท้าฉีกทั้ง2ข้าง เดินพลิกเท้าลำบากมาก ครูพยาบาลทำแผลแบบเราร้องจ๊ากก5555 แล้วตอนนั้นเราก็ตั้งตัสไลน์ไปว่า เจ็บแผล น้องก็ถามเราในแชททันทีเลยว่าไปทำไรมา เราก็บอกไปตามนั้น แล้วตั้งตัสตอบว่า เป็นห่วง
เราก็ใจสั่นรอบสองสิครับ55555 แต่ก็โอเค น้องเขาเป็นคนเฟรนลี่ คงไม่ใช่งั้นหรอก แล้วเราก็ตั้งตัสเถียงกันประมาณนี้ (แต่ในแชทก็คุยปกติอ่ะแบบเรื่องกิจวัตร ปรึกษาชีวิต เรื่องเรียนอะไรแบบเนี้ย ไม่มีหวานกันเลยนะ แต่ตัสไลน์คือหวานมาก อยากจะคร๊อปรูปให้ดูอ่ะแต่ทำไม่เป็น5555 เดะเราพิมตามละกัน เราแคปเก็บไว้ดูทุกอันอ่ะ เราบ้าไปแล้วใช่ไหม55555 แต่เราตัดไปบางตอนนะ เพราะยืดเยื้อมาก)
เรา : เจ็บบบ (อิโมจิร้องไห้จ้า)
น้อง : เป็นห่วงนะว้อยยย
เรา : ห่วงใครหราาา
น้อง : ใส่ยา ใส่ใจ. (ตอนนั้นเรางงเว้ย5555)
เรา : ขอบคุณนะ (อิโมจิยิ้ม)
น้อง : กลัวคิดไม่เหมือนกัน (ตอนนั้นเราคิดว่า เอาแล้ว5555)
เรา : ก็ถามดิ ตั้งตัสเถียงกันทำไม
น้อง : ง่าว ใครเริ่มหนะ -3-
เรา : เราอ้ะป่าว เค้าป่าวนะ
น้อง : หรอๆ ตัวอะดิ
เรา : ก็มันจริง
น้อง : หลังเซเว่นไหม (ติ้กเก้อทำหน้าเอิ่ม)
เรา : เอาสิ เดะเลี้ยงติม
น้อง : จะขนเอามาให้หมดเลย
เรา : โคนเดียวก็พอ เดะอ้วน
น้อง : งั้นไปซเว่นเซนแทน
เรา : ก็ดีนะ จะได้กินด้วยกัน
น้อง : เค มาหาดิ
เรา : ติดที่ไกลกันนี่แหละ (อิโมร้องไห้)
น้อง : เอาใจไปก็พอ (คิดอีกแล้วค่าาา555)
เรา : ให้แล้วไม่คืนนะ
น้อง : ก็ยกให้แล้วนี่ (อิโมเขิน เราก็เขินกว่าอิโมน้องอีก555)
เรา : อย่าทำให้คิดไกลเลย (่ตัดบทไปดราม่า แอ๊บเป็นไม่เขิน555)
น้อง : หยุดแค่นี้?
เรา : ไม่เอาเราไม่หยุด (ตอนนั้นใส่เกียร์เดินหน้าละดีกว่า)
น้อง : สัญญา ตลอดไป (ติ้กเก้อเกี่ยวก้อยกับหัวใจ)
เรา : สัญญาค่ะ แต่กลัวคำนั้นจัง
น้อง : กลัวไร เราคิดไม่เหมือนกันอ่อ?
เรา : กลัวถ้าไม่เหมือนกันไง
น้อง : เอาตอนนี้ให้ชัดเจน
เรา : บอกสิ ว่ารู้สึกยังไง
น้อง : โคตรรัก สัสๆ
เรา : ก็แค่แบบพี่น้องอ่ะดิ (ความจริงเราเขินนำไปและนะ555)
น้อง : เค้าไม่ พี่อ่ะดิ (ติ้กเก้อร้องไห้)
เรา : ตัวชอบผชไม่ใช่หรอ เค้าไม่เชื่อหรอก
น้อง : ง่าวป้ะ ถ้าจะคิดงี้ (ง่าวนี่เป็นภาษาภาคเหนือรึเปล่า ตอนนั้นเราไม่เข้าใจต้องหาเพื่อนแปลให้555 เออ โง่จริงๆ)
เรา : ขอโทษนะ แต่เค้าก็รักตัวเหมือนกัน
**เดี๋ยวมาต่อนะคะ เล่ายืดไปนิด แต่ต่อจากนี้มันจะพีคแล้วค่ะ
ถ้าได้รักใครที่ไม่เคยพบกันในชีวิตจริงเลย เจออุปสรรคแม่หวงลูกสาวจะทำไงคะ (หญิงรักหญิง)
เราเป็นทอมหน้าตาธรรมดาคนนึงค่ะ เคยผิดหวังกับความรักมาหลายแบบมากๆ ทั้งชอบเพื่อนสนิทตัวเอง ชอบคนที่เพื่อนสนิทตัวเองคุยอยู่ ชอบคนที่ไม่ลืมแฟนเก่า ชอบคนที่มาหลอกให้รัก(น่อวว5555) บลาๆๆ จนเราคิดมาก เพ้อเจ้อได้ทุกวัน เพราะเหตุนี้เพื่อนเราเลยแนะนำให้โหลดแอพๆนึงมาเล่นเป็นเพื่อนมันค่ะ555
เราไม่บอกชื่อแอพละกันค่ะ เพราะว่าแอพนี้มันโหดมาก5555เสียใจ เป็นแอพที่ดึงเอาคนไม่รู้จักมาเจอกัน โดยสภาพตอนแรกจะรู้แค่สัญชาติกับเพศอะไรแค่นั้นค่ะ เหมือนส่งจดหมายไปลอยๆ ระบุคนรับได้แค่เพศกับสัญชาติเหมือนกัน แล้วเราก็มีโอกาสได้รับจดหมายของผญ.คนนึงค่ะ (กว่าจะเข้าเรื่องได้)
เด็กคนนั้นทักมาในวันทานาบาตะที่ผ่านมานี่แหละ ว่ากำลังอกหักทำไงดี เราก็แนะนำประสาคนที่อกหักมาเยอะๆ จะเอาเท่าที่จำได้ละกัน เพราะจดหมาย(ในแอพ)อยู่ที่น้อง
ผญ : กำลังอกหัก (อิโมจิร้องไห้5555)
เรา : เป็นไร ใครทำร้ายเธอ
ผญ : รุ่นพี่ที่รร.อ่ะ เราคิดไปเองเก่งใช่ไหม คิดว่าเค้ามาชอบเรา
เรา : โอ๋เอ๋ๆ ไม่เศร้านะ เดี๋ยวเธอก็ทำใจได้ ตอนนี้ไม่ต้องพยายามลืมหรอก ยิ่งพยายามยิ่งเจ็บ ผชมีเยอะแยะหน่า
ผญ : โอเค เราจะเลิกคิดถึงคนนั้นนะ เธอชื่อไรหรอ (แลกกันถามชื่อแล้วก็อายุที่อยู่ แบบนี้)
และแล้วเราก็ได้ไลน์ผญคนนี้มา เธอเป็นรุ่นน้องเรา2ปี(จากนี้เราจะเรียกว่าน้องนะ) ชอบผชมาตลอด อยู่จังหวัดแบบไกลมาก แบบถ้าจะไปคือต้องรอปิดเทอม หรือสอบติดแถวๆนั้นก่อนถึงจะไปได้อะไรแบบนี้
น้องเขาตั้งดิสไลน์เป็นรูปตัวเอง รู้สึกได้เลยว่าน่ารัก น้องเขาเป็นคนภาคเหนือด้วยแหละเลยผิวขาว ไว้ผมหน้าม้า ตัวเตี้ยกว่าเรานิดหน่อย(เพราะถามไปถึงส่วนสูง) น้องเก่งวิชาวิทย์-คณิต แล้วก็จะเข้าสายวิทย์แบบเราด้วย แต่น้องเขาขยัน ไปเรียนพิเศษวิชาอังกฤษกับเลขแทบทุกวัน กลับก็ช่วยแม่ทำงาน แล้วเราก็คุยมาจนเดือนนึง เราก็ชอบที่น้องเค้าเป็นกันเอง แต่ไม่ได้ถึงขั้นไม่มีกาลเทศะ คุยกันได้ทุกเรื่องอ่ะตอนนั้น พอมาอยู่วันนึง...
.... น้องเขาเล่าว่าสัปดาห์วันวิทย์เจอรุ่นพี่คนนั้นระหว่างไปแข่งด้วย เสียใจ อุตส่าห์พยายามลืมแทบตาย และก็กลับไปคิดถึงใหม่จนได้ เราก็ปลอบไปประมาณแบบตอนแรกเลย แล้วน้องก็บอกเราว่า รักเจ้ว่ะ คอยอยู่ข้างๆกันตลอดเลย ดีใจจัง เราก็แอบใจสั่นเว้ย แต่แบบเออ น้องเขาคงไม่มีทางเปลี่ยนใจมารักทอมอย่างเราได้หรอก ก็ถ่อมใจไว้แล้ว55555
แต่แล้ว หลังจากวันนั้นสักพัก รร.เรามีกีฬาสี แล้วเราเป็นนักกีฬาวิ่ง400เมตรรอบเช้า และไปวิ่งผลัด100เมตรอีกทีรอบบ่าย วิ่งเสร็จเท้าฉีกทั้ง2ข้าง เดินพลิกเท้าลำบากมาก ครูพยาบาลทำแผลแบบเราร้องจ๊ากก5555 แล้วตอนนั้นเราก็ตั้งตัสไลน์ไปว่า เจ็บแผล น้องก็ถามเราในแชททันทีเลยว่าไปทำไรมา เราก็บอกไปตามนั้น แล้วตั้งตัสตอบว่า เป็นห่วง
เราก็ใจสั่นรอบสองสิครับ55555 แต่ก็โอเค น้องเขาเป็นคนเฟรนลี่ คงไม่ใช่งั้นหรอก แล้วเราก็ตั้งตัสเถียงกันประมาณนี้ (แต่ในแชทก็คุยปกติอ่ะแบบเรื่องกิจวัตร ปรึกษาชีวิต เรื่องเรียนอะไรแบบเนี้ย ไม่มีหวานกันเลยนะ แต่ตัสไลน์คือหวานมาก อยากจะคร๊อปรูปให้ดูอ่ะแต่ทำไม่เป็น5555 เดะเราพิมตามละกัน เราแคปเก็บไว้ดูทุกอันอ่ะ เราบ้าไปแล้วใช่ไหม55555 แต่เราตัดไปบางตอนนะ เพราะยืดเยื้อมาก)
เรา : เจ็บบบ (อิโมจิร้องไห้จ้า)
น้อง : เป็นห่วงนะว้อยยย
เรา : ห่วงใครหราาา
น้อง : ใส่ยา ใส่ใจ. (ตอนนั้นเรางงเว้ย5555)
เรา : ขอบคุณนะ (อิโมจิยิ้ม)
น้อง : กลัวคิดไม่เหมือนกัน (ตอนนั้นเราคิดว่า เอาแล้ว5555)
เรา : ก็ถามดิ ตั้งตัสเถียงกันทำไม
น้อง : ง่าว ใครเริ่มหนะ -3-
เรา : เราอ้ะป่าว เค้าป่าวนะ
น้อง : หรอๆ ตัวอะดิ
เรา : ก็มันจริง
น้อง : หลังเซเว่นไหม (ติ้กเก้อทำหน้าเอิ่ม)
เรา : เอาสิ เดะเลี้ยงติม
น้อง : จะขนเอามาให้หมดเลย
เรา : โคนเดียวก็พอ เดะอ้วน
น้อง : งั้นไปซเว่นเซนแทน
เรา : ก็ดีนะ จะได้กินด้วยกัน
น้อง : เค มาหาดิ
เรา : ติดที่ไกลกันนี่แหละ (อิโมร้องไห้)
น้อง : เอาใจไปก็พอ (คิดอีกแล้วค่าาา555)
เรา : ให้แล้วไม่คืนนะ
น้อง : ก็ยกให้แล้วนี่ (อิโมเขิน เราก็เขินกว่าอิโมน้องอีก555)
เรา : อย่าทำให้คิดไกลเลย (่ตัดบทไปดราม่า แอ๊บเป็นไม่เขิน555)
น้อง : หยุดแค่นี้?
เรา : ไม่เอาเราไม่หยุด (ตอนนั้นใส่เกียร์เดินหน้าละดีกว่า)
น้อง : สัญญา ตลอดไป (ติ้กเก้อเกี่ยวก้อยกับหัวใจ)
เรา : สัญญาค่ะ แต่กลัวคำนั้นจัง
น้อง : กลัวไร เราคิดไม่เหมือนกันอ่อ?
เรา : กลัวถ้าไม่เหมือนกันไง
น้อง : เอาตอนนี้ให้ชัดเจน
เรา : บอกสิ ว่ารู้สึกยังไง
น้อง : โคตรรัก สัสๆ
เรา : ก็แค่แบบพี่น้องอ่ะดิ (ความจริงเราเขินนำไปและนะ555)
น้อง : เค้าไม่ พี่อ่ะดิ (ติ้กเก้อร้องไห้)
เรา : ตัวชอบผชไม่ใช่หรอ เค้าไม่เชื่อหรอก
น้อง : ง่าวป้ะ ถ้าจะคิดงี้ (ง่าวนี่เป็นภาษาภาคเหนือรึเปล่า ตอนนั้นเราไม่เข้าใจต้องหาเพื่อนแปลให้555 เออ โง่จริงๆ)
เรา : ขอโทษนะ แต่เค้าก็รักตัวเหมือนกัน
**เดี๋ยวมาต่อนะคะ เล่ายืดไปนิด แต่ต่อจากนี้มันจะพีคแล้วค่ะ