เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องของตัวผมหรอก มันเป็นเรื่องของรุ่นน้องผม
คือรุ่นน้องผมเค้าไม่มีหัวด้านคณิตวิทย์เลย คณิตเค้าก็ไม่เก่ง วิทย์เค้าก็พอได้แต่พวก ฟิสิกส์ เคมี เค้าไม่ได้เลย ตอนนี้เค้าก็เรียน ม.3 เทอม 2 แล้วซึ่งพ่อแม่เค้าก็อยากให้ไปต่อสายวิทย์เท่านั้น ผมก็เข้าใจว่ามันมีโอกาสเลือกเวลาจะสอบเข้ามหาลัยได้มากกว่า แต่ถ้าเค้าเรียนไม่ไหวหรือเค้าไม่ชอบที่จะเรียนเค้าจะมีความสุขจริงๆหร๋อ? พ่อของเค้าเคยเป็นเด็กห้องคิงมาก่อนเป็นพวกเด็กเก่งมาก่อน แต่รุ่นน้องผมเค้าก็เรียนไม่ได้เก่งมาก เกรดเทอมที่แล้วก็ได้ประมาณ 3.3 เค้าดูเครียดมากๆหลังจากที่เกรดออก มันเป็นที่ครอบครัวด้วยหรือป่าวที่กดดันลูกตัวทำให้ลูกเค้าไม่มีความสุข จากที่ผมสังเกตเค้าเค้าดูไม่ค่อยมีความสุขเลย จริงจังกับเรื่องเรียนตลอดเวลา ตอนนี้มันก็ ม.3 แล้ว ผมก็รู้ว่ามันเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ แต่จากที่ผมสังเกตดูรุ่นน้องผมจะถนัดพวกศิลปะพวกเกี่ยวกับการทำหนังหรือพวกภาษามากกว่าคณิตศาสตร์และวิทย์ศาสตร์ แล้วพอเค้าเลือกที่จะเรียนวิชาคณิตเพิ่มเค้าก็โดนแม่ว่า "ทำไมยังโง่ที่จะเลือกเรียนวิชานี้อีกมันฉุดเกรดก็ยังจะโง่ไปเลือก" ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมเค้าพูดแบบนั้นออกมาแต่สิ่งที่ผมเห็นคือรุ่นน้องของผมเค้าก็พยายามมากที่จะทำให้ตัวเองเก่งคณิตมากกว่าเดิม วิชาเลือกอื่นๆที่เกี่ยวกับวิชาการที่เค้าจะเลือกเรียนก็เต็มหมดแล้วเค้าเลยเลือกเรียนคณิตเพิ่ม แต่เนื่องจากผมเป็นรุ่นพี่ซึ่งผ่านประสบการณ์มาก่อนแล้วปีที่แล้วผมก็เรียน คณิตเพิ่มมันเป็นพื้นฐานที่จะใช้เรียนสายวิทย์มปลาย แต่เกรดที่เค้าทำออกมามันไม่ได้ดีเหมือนผมเรียน ผมอยากจะพูดให้แม่เค้าเข้าใจแต่ผมก็ไม่รู้จะพูดในฐานะอะไร แต่ผมก็ไม่อยากทนเห็นรุ่นน้องผมเครียดขนาดนี้ เมื่อก่อนเค้าเคยเป็นคนที่มีความสุขเล่นกับเพื่อนอย่างสนุกสนานแต่ตอนนี้เค้าแทบจะไม่เล่นกับเพื่อนเลย พยายามออกห่างจากทุกๆคน ทุกๆอย่างที่ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเรียน แล้วเค้าก็ไม่มีความสุขเลย มันไม่มีวิธีที่จะแก้ไขเลยหร๋อครับ เค้าก็เป็นคนที่ไม่กล้าจะพูดกับพ่อแม่มากเท่าไหร่ออกเชิงลักษณะกลัวที่จะพูดมากกว่า เดี๋ยวนี้สายศิลป์ก็มีโอกาสมากมายในการหาอาชีพที่ดีงานที่ดีมีเงินเดือนที่ดีทำไม่ใช่หร๋อครับ? จบสายศิลป์แล้วประสบความสำเร็จก็มีเยอะไปไม่ใช่หร๋อครับ?
ผมบอกเค้าไปว่าถ้าเค้ามีอะไรไม่เข้าใจให้ถามผมเพราะผมก็เป็นเด็กเรียนดีมาโดยตลอดแถมผมก็เป็นคนที่มีประสบการณ์มาก่อน แต่เค้าก็ไม่ยอมที่จะถามเค้าเก็บเงียบเอาไว้ ไม่ยอมให้ใครช่วยเหลือเค้าเลย ผมก็ไม่รู้จะช่วยเค้ายังไงดี จะพูดกับพ่อแม่เค้าก็เป็นเรื่องในครอบครัวเค้า แต่ผมจะนั่งอยู่เฉยๆ ผมก็ไม่อยากเห็นรุ่นน้องของผมไม่มีความสุข มันพอจะมีทางที่ผมจะสามารถช่วยเหลือรุ่นน้องของผมได้ไหมครับ?
การกดดันลูกตัวเองให้เรียนสายวิทย์ทั้งๆที่ลูกไม่ชอบวิทย์
คือรุ่นน้องผมเค้าไม่มีหัวด้านคณิตวิทย์เลย คณิตเค้าก็ไม่เก่ง วิทย์เค้าก็พอได้แต่พวก ฟิสิกส์ เคมี เค้าไม่ได้เลย ตอนนี้เค้าก็เรียน ม.3 เทอม 2 แล้วซึ่งพ่อแม่เค้าก็อยากให้ไปต่อสายวิทย์เท่านั้น ผมก็เข้าใจว่ามันมีโอกาสเลือกเวลาจะสอบเข้ามหาลัยได้มากกว่า แต่ถ้าเค้าเรียนไม่ไหวหรือเค้าไม่ชอบที่จะเรียนเค้าจะมีความสุขจริงๆหร๋อ? พ่อของเค้าเคยเป็นเด็กห้องคิงมาก่อนเป็นพวกเด็กเก่งมาก่อน แต่รุ่นน้องผมเค้าก็เรียนไม่ได้เก่งมาก เกรดเทอมที่แล้วก็ได้ประมาณ 3.3 เค้าดูเครียดมากๆหลังจากที่เกรดออก มันเป็นที่ครอบครัวด้วยหรือป่าวที่กดดันลูกตัวทำให้ลูกเค้าไม่มีความสุข จากที่ผมสังเกตเค้าเค้าดูไม่ค่อยมีความสุขเลย จริงจังกับเรื่องเรียนตลอดเวลา ตอนนี้มันก็ ม.3 แล้ว ผมก็รู้ว่ามันเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ แต่จากที่ผมสังเกตดูรุ่นน้องผมจะถนัดพวกศิลปะพวกเกี่ยวกับการทำหนังหรือพวกภาษามากกว่าคณิตศาสตร์และวิทย์ศาสตร์ แล้วพอเค้าเลือกที่จะเรียนวิชาคณิตเพิ่มเค้าก็โดนแม่ว่า "ทำไมยังโง่ที่จะเลือกเรียนวิชานี้อีกมันฉุดเกรดก็ยังจะโง่ไปเลือก" ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมเค้าพูดแบบนั้นออกมาแต่สิ่งที่ผมเห็นคือรุ่นน้องของผมเค้าก็พยายามมากที่จะทำให้ตัวเองเก่งคณิตมากกว่าเดิม วิชาเลือกอื่นๆที่เกี่ยวกับวิชาการที่เค้าจะเลือกเรียนก็เต็มหมดแล้วเค้าเลยเลือกเรียนคณิตเพิ่ม แต่เนื่องจากผมเป็นรุ่นพี่ซึ่งผ่านประสบการณ์มาก่อนแล้วปีที่แล้วผมก็เรียน คณิตเพิ่มมันเป็นพื้นฐานที่จะใช้เรียนสายวิทย์มปลาย แต่เกรดที่เค้าทำออกมามันไม่ได้ดีเหมือนผมเรียน ผมอยากจะพูดให้แม่เค้าเข้าใจแต่ผมก็ไม่รู้จะพูดในฐานะอะไร แต่ผมก็ไม่อยากทนเห็นรุ่นน้องผมเครียดขนาดนี้ เมื่อก่อนเค้าเคยเป็นคนที่มีความสุขเล่นกับเพื่อนอย่างสนุกสนานแต่ตอนนี้เค้าแทบจะไม่เล่นกับเพื่อนเลย พยายามออกห่างจากทุกๆคน ทุกๆอย่างที่ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเรียน แล้วเค้าก็ไม่มีความสุขเลย มันไม่มีวิธีที่จะแก้ไขเลยหร๋อครับ เค้าก็เป็นคนที่ไม่กล้าจะพูดกับพ่อแม่มากเท่าไหร่ออกเชิงลักษณะกลัวที่จะพูดมากกว่า เดี๋ยวนี้สายศิลป์ก็มีโอกาสมากมายในการหาอาชีพที่ดีงานที่ดีมีเงินเดือนที่ดีทำไม่ใช่หร๋อครับ? จบสายศิลป์แล้วประสบความสำเร็จก็มีเยอะไปไม่ใช่หร๋อครับ?
ผมบอกเค้าไปว่าถ้าเค้ามีอะไรไม่เข้าใจให้ถามผมเพราะผมก็เป็นเด็กเรียนดีมาโดยตลอดแถมผมก็เป็นคนที่มีประสบการณ์มาก่อน แต่เค้าก็ไม่ยอมที่จะถามเค้าเก็บเงียบเอาไว้ ไม่ยอมให้ใครช่วยเหลือเค้าเลย ผมก็ไม่รู้จะช่วยเค้ายังไงดี จะพูดกับพ่อแม่เค้าก็เป็นเรื่องในครอบครัวเค้า แต่ผมจะนั่งอยู่เฉยๆ ผมก็ไม่อยากเห็นรุ่นน้องของผมไม่มีความสุข มันพอจะมีทางที่ผมจะสามารถช่วยเหลือรุ่นน้องของผมได้ไหมครับ?