ผมเป็นเกย์ชอบผู้ชายมานานแล้วก็รู้ตัวดี และได้ชอบเพื่อนชายที่เรียนมาด้วยกันสมัย ป.ตรี ชอบตั้งแต่แรกเห็นแล้ว จนถึงปัจจุบัน สมัยเรียนแรกๆไม่สนิทกันเลย ผมพยายามเข้าหามันจนเป็นเพื่อนที่สนิทกันจนได้ หลายครั้งที่พยายามตัดใจจากมันเพราะมันไม่เคยหันมามองผมเลยหรือแม้แต่เห็นความสำคัญของผมแต่มันยิ่งเข้าใกล้ผมมากเท่านั้น จนจบตรีมาก็ยังเป็นเพื่อนกันและยังไปมาหากันบ่อยมากไม่ว่าจะห่างกันไกลแค่ไหนก็ต้องได้มาเจอกันอยู่ดี ผ
เพื่อนๆ คนอื่นห่างหายไปกันแทบทุกคน แต่ผมกับมันยังคบกันเจอกันแทบทุกอาทิตย์หรือบ่อยมาก ว่างก็ชวนกันไปเที่ยวไปกินข้าว ดูหนัง จนขาดกันไม่ได้ ยิ่งนานวันทำให้ผมกับมันผูกพันธ์กันมากขึ้นทุกวัน ทุกครั้งที่ไปเที่ยวบางทีก็เผลอใจที่จะอยากจะเข้าไปกอดและบอกว่ากูรักแต่ใจไม่กล้าพอกลัวเสียเพื่อนและกลัวมันจะรังเกียจเอา ก็ได้แค่ทำดี เป็นเพื่อนคู่คิด และแอบรักมันอยู่ไกล ๆ แต่ผมว่ามันก็รู้ว่าผมชอบมันเพราะการกระทำของผมมันสื่อให้มันรู้ว่าผมน่ะรักเกินเพื่อนแต่มันก็ไม่คิดจะตีห่างจากผมยิ่งเข้าใกล้ผม ยิ่งทำให้ผมหลงรักมากขึ้น แต่เพื่อนผมคนนี้ไม่ใช่เกย์แน่นอน มันมีแฟนผู้หญิงมาแล้วหลายคนและตอนอยู่ด้วยกันก็ชวนแต่ไปตีหรี่ และพูดถึงแต่เรื่องผู้หญิง
และวันนั้นก็มาถึงมันพาผมไปพบน้องสาว (ลูกพี่ลูกน้อง) ของมันที่ยังโสดอยู่ และทำให้ผมคิดอะไรผิดๆไป คือจะไปจีบน้องสาวของมันเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้มันและเจอกันตลอดชีวิต ถึงจะไม่ได้เป็นแฟนกันก็ตาม และแล้วผมก็จีบน้องสาวมันติด น้องสาวมันรักผมหัวปักหัวปำ แต่ผมก็ยังรักเพื่อนผมอยู่เหมือนเดิมที่เจอกันทั้งที่มีน้องสาวมันอยู่เคียงข้าง ผมตัดสินใจมาอยู่ด้วยกันกับน้องสาวของมัน อยู่กันมาสองปีแล้วพักหลังนี้ผมก็เริ่มรู้สึกดีและเริ่มรักผูกพันธ์กับน้องเค้าแต่ก็ยังรักมันอยู่เหมือนเดิม
แล้วผมก็ทะเลาะกับแฟน (น้องสาวเพื่อน) บ่อยมากเราเข้ากันไม่ได้เลย เขาขึ้หึง ใจร้อน เอาแต่ใจ ขี้โมโห เห็นแก่ตัว รักแต่แฟน ไม่เอาเพื่อนผมเลย
แต่ผมเป็นคนใจเย็นเป็นคนใจกว้าง รักเพื่อนรักฝูง ไม่เห็นแก่ตัว เราทะเลาะกันบ่อยมาก จนสุดท้ายก็ไปกันไม่รอด ก็ต้องบอกเลิกกัน ก่อนเลิก แฟนผมเค้าร้องห่มร้องให้ เพราะเขารักผมมาก แทบจะฆ่าตาย ขาดผมเขาเหมือนจะขาดใจ เขาเหมือนอยู่ไม่ได้ แต่ทุกครั้งที่คืนดีกันเขาก็ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง จนต้องเลิก
และประเด็นคือ ! วันนี้วันที่เลิกกันและผมออกมาอยู่ข้างนอกไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว ผมรู้สึกเหงา ว้าเหว่ เจ็บ อย่างบอกไม่ถูก เหมือนขาดอะไรไป ผมคิดถึงแต่เขา (น้องสาวเพื่อน) คิดถึงวันเก่าๆ ที่เรามีความสุข ไม่เคยคิดตอนทะเลาะกันเลย อยากจะกลับไปหาเขามากๆ แต่กลัวกลับไปเจอสถานการณ์เดิมๆ ผมพยายามคิดว่าตัวเองไม่ได้ชอบผู้หญิงทำไมจะต้องคิดอะไรมากด้วย
ตอนนี้ใจก็ยังคิดถึงแฟนมากๆ คิดถึงความสุข และก็ยังมีใจให้เพื่อนผมเช่นกันไปเที่ยวกินข้าวด้วยกันก็ยังอยากจะอยู่ใกล้มันเหมือนเดิม
เวลาอยู่กับเพื่อนผมก็จะหายเศร้า หายคิดถึงแฟน แต่ถ้าอยู่คนเดียวนี่ไม่ได้เลยคิดถึงแฟนตลอด
ผมเป็นอะไรไป ทำไมรู้สึกทั้งกับผู้ชายและกับผู้หญิงนะ ตอนนี้ต้องฟื้นฟูสภาพจิตใจมาก นอนไม่หลับมาหลายวันแล้วคิดถึงเวลาอยู่กับแฟนตลอด จนบางทีร้องให้ออกมาเฉยเลย
งงตัวเองมากตอนนี้ ??????
เกย์ หลงชอบผู้หญิง เป็นไปได้ด้วยหรอ ?
เพื่อนๆ คนอื่นห่างหายไปกันแทบทุกคน แต่ผมกับมันยังคบกันเจอกันแทบทุกอาทิตย์หรือบ่อยมาก ว่างก็ชวนกันไปเที่ยวไปกินข้าว ดูหนัง จนขาดกันไม่ได้ ยิ่งนานวันทำให้ผมกับมันผูกพันธ์กันมากขึ้นทุกวัน ทุกครั้งที่ไปเที่ยวบางทีก็เผลอใจที่จะอยากจะเข้าไปกอดและบอกว่ากูรักแต่ใจไม่กล้าพอกลัวเสียเพื่อนและกลัวมันจะรังเกียจเอา ก็ได้แค่ทำดี เป็นเพื่อนคู่คิด และแอบรักมันอยู่ไกล ๆ แต่ผมว่ามันก็รู้ว่าผมชอบมันเพราะการกระทำของผมมันสื่อให้มันรู้ว่าผมน่ะรักเกินเพื่อนแต่มันก็ไม่คิดจะตีห่างจากผมยิ่งเข้าใกล้ผม ยิ่งทำให้ผมหลงรักมากขึ้น แต่เพื่อนผมคนนี้ไม่ใช่เกย์แน่นอน มันมีแฟนผู้หญิงมาแล้วหลายคนและตอนอยู่ด้วยกันก็ชวนแต่ไปตีหรี่ และพูดถึงแต่เรื่องผู้หญิง
และวันนั้นก็มาถึงมันพาผมไปพบน้องสาว (ลูกพี่ลูกน้อง) ของมันที่ยังโสดอยู่ และทำให้ผมคิดอะไรผิดๆไป คือจะไปจีบน้องสาวของมันเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้มันและเจอกันตลอดชีวิต ถึงจะไม่ได้เป็นแฟนกันก็ตาม และแล้วผมก็จีบน้องสาวมันติด น้องสาวมันรักผมหัวปักหัวปำ แต่ผมก็ยังรักเพื่อนผมอยู่เหมือนเดิมที่เจอกันทั้งที่มีน้องสาวมันอยู่เคียงข้าง ผมตัดสินใจมาอยู่ด้วยกันกับน้องสาวของมัน อยู่กันมาสองปีแล้วพักหลังนี้ผมก็เริ่มรู้สึกดีและเริ่มรักผูกพันธ์กับน้องเค้าแต่ก็ยังรักมันอยู่เหมือนเดิม
แล้วผมก็ทะเลาะกับแฟน (น้องสาวเพื่อน) บ่อยมากเราเข้ากันไม่ได้เลย เขาขึ้หึง ใจร้อน เอาแต่ใจ ขี้โมโห เห็นแก่ตัว รักแต่แฟน ไม่เอาเพื่อนผมเลย
แต่ผมเป็นคนใจเย็นเป็นคนใจกว้าง รักเพื่อนรักฝูง ไม่เห็นแก่ตัว เราทะเลาะกันบ่อยมาก จนสุดท้ายก็ไปกันไม่รอด ก็ต้องบอกเลิกกัน ก่อนเลิก แฟนผมเค้าร้องห่มร้องให้ เพราะเขารักผมมาก แทบจะฆ่าตาย ขาดผมเขาเหมือนจะขาดใจ เขาเหมือนอยู่ไม่ได้ แต่ทุกครั้งที่คืนดีกันเขาก็ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง จนต้องเลิก
และประเด็นคือ ! วันนี้วันที่เลิกกันและผมออกมาอยู่ข้างนอกไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว ผมรู้สึกเหงา ว้าเหว่ เจ็บ อย่างบอกไม่ถูก เหมือนขาดอะไรไป ผมคิดถึงแต่เขา (น้องสาวเพื่อน) คิดถึงวันเก่าๆ ที่เรามีความสุข ไม่เคยคิดตอนทะเลาะกันเลย อยากจะกลับไปหาเขามากๆ แต่กลัวกลับไปเจอสถานการณ์เดิมๆ ผมพยายามคิดว่าตัวเองไม่ได้ชอบผู้หญิงทำไมจะต้องคิดอะไรมากด้วย
ตอนนี้ใจก็ยังคิดถึงแฟนมากๆ คิดถึงความสุข และก็ยังมีใจให้เพื่อนผมเช่นกันไปเที่ยวกินข้าวด้วยกันก็ยังอยากจะอยู่ใกล้มันเหมือนเดิม
เวลาอยู่กับเพื่อนผมก็จะหายเศร้า หายคิดถึงแฟน แต่ถ้าอยู่คนเดียวนี่ไม่ได้เลยคิดถึงแฟนตลอด
ผมเป็นอะไรไป ทำไมรู้สึกทั้งกับผู้ชายและกับผู้หญิงนะ ตอนนี้ต้องฟื้นฟูสภาพจิตใจมาก นอนไม่หลับมาหลายวันแล้วคิดถึงเวลาอยู่กับแฟนตลอด จนบางทีร้องให้ออกมาเฉยเลย
งงตัวเองมากตอนนี้ ??????