สวัสดีครับ นี่คงเป็นกระทู้แรก ที่ผมตั้ง เกี่ยวกับเรื่อง ความรัก อาจจะยาวนิดหน่อยนะครับ
ผม......เป็นคนติดเกมส์ (Dota2) ประมาณว่า เล่นเกมส์แล้ว อยู่ในโลกส่วนตัว
ผม......ไม่ค่อยจะมีเพื่อนหรือคนที่อยู่ใกล้ตัว (มีแต่แฟน ที่คอยอยู่เคียงข้างตลอด เพราะมีแค่นี้ ผมก็พอใจแล้วครับ)
ผม......คบกับเธอมาแล้ว (ประมาณ 7ปี ,แต่งงานเมื่อต้นปีที่ผ่านมา)
ผม......อาจจะดูเป็นคนที่เย็นชา...ไม่มีความโรแมนติก...แต่ตลอดที่คบกันมา ผมก็รักเธอในแบบของผมนะ
ผม......ไม่เที่ยวกลางคืน...ไม่ติดหญิง....ไม่สรรหาแสงสีเสียง....ไม่ดื่ม..ไม่สูบ
เธอ.....เคยเป็นคนที่ใส่ใจผม..สนใจผม (แม้แต่เวลาที่ผมเล่นเกมส์)
เธอ.....เคยอยู่ข้างๆผม....นอนรอผมให้ไปนอนพร้อมกับเธอ(เธอดู หนังใน ipad รอ)
เธอ.....เคยทำทุกสิ่งทุกอย่างให้กับผม
เธอ.....เคยขอให้ผมบอกบอกรักเธอเสมอ (ตอนนั้น ผมไม่ค่อยพูดซักเท่าไหร่)
เธอ.....เคยรู้สึกเหงา เมื่อ ผมเล่นเกมส์แล้วไม่สนใจเธอ
จนมาถึงวันนี้....มาถึงจุดๆนี้......จุดที่
เธอ.....จับ ipad ตอนตื่นนอน เพื่อที่จะตอบ chat ในกลุ่มของเธอ ตลอดเวลา
เธอ.....จับ ipad และ chat กลุ่ม เมื่อตอน ก่อนทานข้าว,ทานข้าว(บางครั้ง),หลังทานข้าว
ในวันหยุดเธอ.....chat ทั้งวัน.......จนทำให้ผมรู้สึกว่า เอ่อ...นี่นะ ผมว่าเธอติด chat มากไปนะ
ผม....เข้าใจนะมี "เพื่อน" ที่คอยคุย กับเธอ ในเวลาที่เธอเหงา เธอคอยช่วยเพื่อนๆ แก้ไขปัญหา เรื่อง รักๆ เรื่องครอบครัวเสมอ
แต่............เธอไม่เคยได้มองกลับมาที่ คนข้างๆเธอเลยว่า ผมคนนี้ เหมือน จะอยู่ตัวคนเดียว เธอคอยเยียวยาผู้อื่น ผมรู้ ตอนฉผมติดเกมส์ เธอคงรู้สึกแบบนี้ และตอนนี้ เธอ ทำมันคืนกับผม ซึ่งฉันก็ไม่โทษเธอนะ แต่มันทำให้ผมรู้สึกว่า "ผมรักเธอมากขึ้นกว่าเดิม...ผมเข้าใจแล้วว่าอะไรที่สำคัญที่สุดในชีวิตผม"
จนถึงตอนนี้ผม..........ได้เลิกเล่นเกมส์.....ทำตัวเองใหม่ คอยเอาใจเธอ แม้ว่าการเอาใจของผม อาจจะ ไม่โดนใจเธอก็ตาม (มากไปเธอก็บอก รำคาญ)
อีกอย่าง ตอนนี้ผม ล้มเหลวในการงาน ผมไม่มีกำลังใจเลยครับ ผมเคยคิดว่า เธอคือคนที่จะช่วยเปนกำลังใจผลักดันให้ผม.....
แต่....เธอก็ไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม....เธออาจจะมีสังคมใหม่...มีเพื่อนใหม่ ที่เธอขาดไม่ได้...เธอ....ยิ้ม เธอ....หัวเราะ เธอ....ดูมีความสุข ซึ่งผมก็สุขใจตาม (แม้ในใจลึกๆผม จะเจ็บปวด แต่ถ้าเธอสุข ผมก็ยินดีด้วยครับ)
ผม.....เคยลองหากลุ่มคุยเพื่อที่จะทำแบบ เธอ.... แต่ก็ไม่มีความสุขเหมือนเธอครับ เพราะมันไม่ใช่ตัวผม.....
สุดท้ายนี้บางทีผม....อาจจะต้องทำใจ ยอมรับกับเรื่องนี้.......และต้องทำใจกับการอยู่แบบนี้ให้ได้สินะครับ
ขอบคุณครับ.....ใครอยากจะพูดอะไร แนะนำได้นะครับ ผมเอง ก็เหงาเป็น เจ็บเป็น ร้องไห้เป็นครับ ยอมรับว่า เครียดครับ
***หวังว่าเธอคนนั้นคงจะได้มาอ่านนะครับ และอยากจะบอกเธอว่า ผมยังรักเธอไม่เปลี่ยน แต่ที่เปลี่ยนคือตัวผม หยุดสิ่งทุกอย่าง หยุดเกมส์ ก็เพื่อ เธอ...... ถ้าถามผมว่า หยุดเกมส์แล้ว ทุกข์มั้ย ผมบอกได้เลยครับ ไม่ทุกข์ ครับ ผมไม่รุ้สึกอะไร แต่ที่ผมทุกข์ คือคนที่อยู่รอบข้างเรา ไม่ค่อยสนใจเราครับ
แฟนติดมือถือมาก ทั้งๆที่เมื่อก่อน ไม่เคยติดแบบนี้เลยครับ
ผม......เป็นคนติดเกมส์ (Dota2) ประมาณว่า เล่นเกมส์แล้ว อยู่ในโลกส่วนตัว
ผม......ไม่ค่อยจะมีเพื่อนหรือคนที่อยู่ใกล้ตัว (มีแต่แฟน ที่คอยอยู่เคียงข้างตลอด เพราะมีแค่นี้ ผมก็พอใจแล้วครับ)
ผม......คบกับเธอมาแล้ว (ประมาณ 7ปี ,แต่งงานเมื่อต้นปีที่ผ่านมา)
ผม......อาจจะดูเป็นคนที่เย็นชา...ไม่มีความโรแมนติก...แต่ตลอดที่คบกันมา ผมก็รักเธอในแบบของผมนะ
ผม......ไม่เที่ยวกลางคืน...ไม่ติดหญิง....ไม่สรรหาแสงสีเสียง....ไม่ดื่ม..ไม่สูบ
เธอ.....เคยเป็นคนที่ใส่ใจผม..สนใจผม (แม้แต่เวลาที่ผมเล่นเกมส์)
เธอ.....เคยอยู่ข้างๆผม....นอนรอผมให้ไปนอนพร้อมกับเธอ(เธอดู หนังใน ipad รอ)
เธอ.....เคยทำทุกสิ่งทุกอย่างให้กับผม
เธอ.....เคยขอให้ผมบอกบอกรักเธอเสมอ (ตอนนั้น ผมไม่ค่อยพูดซักเท่าไหร่)
เธอ.....เคยรู้สึกเหงา เมื่อ ผมเล่นเกมส์แล้วไม่สนใจเธอ
จนมาถึงวันนี้....มาถึงจุดๆนี้......จุดที่
เธอ.....จับ ipad ตอนตื่นนอน เพื่อที่จะตอบ chat ในกลุ่มของเธอ ตลอดเวลา
เธอ.....จับ ipad และ chat กลุ่ม เมื่อตอน ก่อนทานข้าว,ทานข้าว(บางครั้ง),หลังทานข้าว
ในวันหยุดเธอ.....chat ทั้งวัน.......จนทำให้ผมรู้สึกว่า เอ่อ...นี่นะ ผมว่าเธอติด chat มากไปนะ
ผม....เข้าใจนะมี "เพื่อน" ที่คอยคุย กับเธอ ในเวลาที่เธอเหงา เธอคอยช่วยเพื่อนๆ แก้ไขปัญหา เรื่อง รักๆ เรื่องครอบครัวเสมอ
แต่............เธอไม่เคยได้มองกลับมาที่ คนข้างๆเธอเลยว่า ผมคนนี้ เหมือน จะอยู่ตัวคนเดียว เธอคอยเยียวยาผู้อื่น ผมรู้ ตอนฉผมติดเกมส์ เธอคงรู้สึกแบบนี้ และตอนนี้ เธอ ทำมันคืนกับผม ซึ่งฉันก็ไม่โทษเธอนะ แต่มันทำให้ผมรู้สึกว่า "ผมรักเธอมากขึ้นกว่าเดิม...ผมเข้าใจแล้วว่าอะไรที่สำคัญที่สุดในชีวิตผม"
จนถึงตอนนี้ผม..........ได้เลิกเล่นเกมส์.....ทำตัวเองใหม่ คอยเอาใจเธอ แม้ว่าการเอาใจของผม อาจจะ ไม่โดนใจเธอก็ตาม (มากไปเธอก็บอก รำคาญ)
อีกอย่าง ตอนนี้ผม ล้มเหลวในการงาน ผมไม่มีกำลังใจเลยครับ ผมเคยคิดว่า เธอคือคนที่จะช่วยเปนกำลังใจผลักดันให้ผม.....
แต่....เธอก็ไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม....เธออาจจะมีสังคมใหม่...มีเพื่อนใหม่ ที่เธอขาดไม่ได้...เธอ....ยิ้ม เธอ....หัวเราะ เธอ....ดูมีความสุข ซึ่งผมก็สุขใจตาม (แม้ในใจลึกๆผม จะเจ็บปวด แต่ถ้าเธอสุข ผมก็ยินดีด้วยครับ)
ผม.....เคยลองหากลุ่มคุยเพื่อที่จะทำแบบ เธอ.... แต่ก็ไม่มีความสุขเหมือนเธอครับ เพราะมันไม่ใช่ตัวผม.....
สุดท้ายนี้บางทีผม....อาจจะต้องทำใจ ยอมรับกับเรื่องนี้.......และต้องทำใจกับการอยู่แบบนี้ให้ได้สินะครับ
ขอบคุณครับ.....ใครอยากจะพูดอะไร แนะนำได้นะครับ ผมเอง ก็เหงาเป็น เจ็บเป็น ร้องไห้เป็นครับ ยอมรับว่า เครียดครับ
***หวังว่าเธอคนนั้นคงจะได้มาอ่านนะครับ และอยากจะบอกเธอว่า ผมยังรักเธอไม่เปลี่ยน แต่ที่เปลี่ยนคือตัวผม หยุดสิ่งทุกอย่าง หยุดเกมส์ ก็เพื่อ เธอ...... ถ้าถามผมว่า หยุดเกมส์แล้ว ทุกข์มั้ย ผมบอกได้เลยครับ ไม่ทุกข์ ครับ ผมไม่รุ้สึกอะไร แต่ที่ผมทุกข์ คือคนที่อยู่รอบข้างเรา ไม่ค่อยสนใจเราครับ