ที่นำเรื่องนี้มาเล่า เพราะอยากให้คนที่อ่านได้ข้อคิด และตัดสินใจให้ดีในทุกๆเรื่องนะคะ เก็บเรื่องของเราไว้เตือนใจคุณและคนที่คุณรัก
เมื่อ2วันที่แล้วเป็นวันครบรอบ 6 ปีของเรากับแฟนคะ 25 ต.ค.
เรากับแฟนอายุห่างกัน 6 ปี ตอนนี้เราอายุ 18 จ้า แฟนเราเป็นผู้ชายที่น่ารักมาก ถือว่าเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟคคนนึงเลยคะ หล่อ รวย สุภาพ คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ เป็นสุภาพบุรุษมาก และที่เราชอบที่สุดคือ รักครอบครัวมากคะ แต่เรานี่แบบปลวกมาก คือไม่สวยเลยอะ ไม่รู้นางมาชอบเราได้ยังไง
ตอนเราเจอแฟนครั้งแรก เราไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เห็นเค้าเป็นพี่ชายคนนึง แต่เราแอบชอบน้องชายเค้า ช่วงนั้นเจอกันบ่อยมาก เพราะแฟนเรารู้จักกับพี่เรา ตอนนั้นเค้าชอบแกล้ง ชอบหยอก ชอบมาแซวเราเรื่องน้องเค้า แบบตอนนั้นเราเกลียดขี้หน้าเค้ามาก อารมณ์เด็กอะ แบบไม่ชอบให้ใครมาแซว เวลาเจอหน้ากันเราจะตึงใส่เค้าตลอด ถึงเค่จะชอบแกล้งแต่แบบเทคแคร์เราดีมาก เวลาเจอกันมีของมาฝากตลอด ถามตลอดอยากกินไรมั้ย อยากได้อะไรมั้ย มีไรให้ช่วยบอกได้นะ เราก็รู้สึกดีนะ แต่ตอนนั้นคือยังไม่รู้จริงๆว่าแบบไหนที่เรียกว่าจีบ จนมาช่วงต้นเดือนตุลาของ 6 ปีที่แล้ว เค้าก็บอกว่าเค้าชอบเรานะ แบบที่ทำมาทุกอย่างนี่คือจีบ นี่ก็งงสิคะ แต่ก็ยังไม่ตกลง ก็คุยกันมาเรื่อยๆ เราก็ปรึกษาน้าเรา พี่สาวเราตลอด ก็เลยลองคบกับเค้าดู แต่คือตอนนั้นคบแบบยังไม่ได้รู้สึกชอบหรือรักนะคะ แค่รู้สึกดีจริงๆ ก็คบกันมาเรื่อยๆแต่ไม่ได้มีอะไรมากมายแค่โทรคุยกันบ้าง แต่ไม่ทุกวัน เพราะว่าอยู่ไกลกันแล้วเราก็ยังเด็กอยู่ (แฟนเราอยู่ภูเก็ต)
เริ่มมามุ้งมิ้งกันมาขึ้นตอนเข้าปีที่ 3 เพราะว่าเราลงทุนเปิดบริษัทด้วยกัน (ก่อนหน้านี้ขายของออนไลน์มาก่อนจ้า) ก็จะได้เจอกันมากขึ้น เพราะต้องทำงานร่วมกัน พอดีกับช่วงนี้เค้าอยู่มหาลัยแล้ว ก็เลยมีเวลามาหามากขึ้น เค้ามีของขวัญวันครบรอบ วันสำคัญให้เราตลอด คือเรารู้เลยว่าเค้าทำด้วยใจ เค้าไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเรา
พอเราขึ้นม.ปลาย เป็นช่วงที่แทบจะไม่ได้เจอกันเลยเพราะเค้ายุ่งทั้งเรื่องเรียน เรื่องงาน แต่เค้ารู้จักกับเพื่อนเรา วันวาเลนไทน์ก็จะฝากเพื่อนเราซื้อของให้ หรือส่งของมาให้ตลอด แต่ช่วงที่ห่างกันเราก็ไปชอบเพื่อนในห้องเราคนนึง ซึ่งเค้าก็รู้นะ เค้าเห็นข้อความที่เราคุยกับเพื่อนเราทั้งหมด แต่เค้าไม่เคยว่าอะไรเลย เค้าบอกแค่ว่าถ้าเราตัดสินใจว่าจะไปคบกับคนนั้นให้บอกเค้า เค้าจะยอมเลิก แต่อยากให้เราตัดสินใจดีๆ คิดดีๆก่อนเค้าไม่อยากให้เสียใจ คือช่วงนั้นเราวัยรุ่นไง แบบไม่สนใจแฟนเราเลยอะ ยิ่งห่างยิ่งไม่สนใจ สนใจแต่คนที่เราชอบ ไม่แคร์ความรู้สึกแฟนเราเลย แต่แฟนเราก็อยู่ข้างเราตลอดนะ เวลาเราเฟลเรื่องคนที่เราชอบ แฟนเราก็ให้คำปรึกษาเราตลอด เราทำกับแฟนเราแย่มากอะ พอตอนนี้โตแล้วแล้วมองย้อนไปแบบเกลียดตัวเองมากทำไมถึงแย่ขนาดนี้ เราไม่สนใจแฟนเราเลย แฟนโทรมา เฟสไทม์มา เราไม่รับ เราไม่ตอบอะไรเลย เราตอบ เราคุยกับแค่คนที่เราชอบ แล้วเราก็เพิ่งมารู้จากเพื่อนเค้าไม่นานมานี้ว่าตั้งแต่ช่วงที่เราเปลี่ยนไป แฟนเราร้องไห้แทบทุกวัน แบบจากเมื่อก่อนเป็นคนร่าเริง เฮฮา ก็เปลี่ยนเป็นซึมตลอด จับแต่โทรศัพท์
เราบอกเลิกแฟนแทบทุกวัน แต่เค้าก็ยื้อเรา ให้เราคิดดีๆเค้ารอเราได้ เราก็แบบยิ่งไม่สนใจไม่ใส่ใจเค้าเลย ตอนนั้นเค้าเหมือนเป็นแค่คนที่เรารู้จักคนนึง แล้วสุดท้ายเค้าก็ยอมเลิกกับเรา วันวาเลนไทน์เค้าก็ส่งตุ๊กตาตัวใหญ่มาให้ วันนั้นเรารู้สึกเฉยมาก แบบแทบจะไม่สนใจ เอาตุ๊กตาไปวางหลังห้องแบบไม่สนใจเลยอะ เรากับแฟนหลังเลิกกันก็ได้คุยกันบ้าง เค้าทักมาคุย โทรมาหาตลอด เราก็คุยบ้าง ไม่คุยบ้าง แต่พอม.5 จะขึ้นม.6 เราก็เริ่มคิดได้ละ ว่าคนที่อยู่ข้างเรา ดีกับเรามาตลอดคือแฟนเรา ไม่ใช่คนที่เราชอบ เราก็เริ่มกลับไปคุยกับเค้ามากขึ้น แต่ก็ยังไม่ได้กลับมาคบกันนะ ตั้งแต่ ก.ค. 58 เราก็คุยกันทุกวัน ทุกอย่างเริ่มมาเป็นเหมือนเดิม เค้าขอเราคืนดีแทบทุกวัน แต่เราก็ยังไม่ยอมคืนดี คือเค้าพยายามทำทุกทาง เพื่อให้เราคืนดีกับเค้า แต่คือ ณ ตอนนั้นความรู้สึกเราคืออยากแน่ใจกับใจตัวเองก่อนว่าเรารักเค้าจริงมั้ย เราตัดใจจากคนนั้นได้จริงรึป่าว เราไม่อยากทำให้เค้าเสียใจซ้ำซาก ก็เลยยังไม่ได้ตัดสินใจกลับไปคบกัน จนเมื่อวันที่ 31 ก.ค. เราก็ได้เจอกัน ไปทำธุระด้วยกัน แล้วพอตอนเย็นก็มานั่งกินข้าวกัน เค้าก็ขอเราคืนดีอีกนะ แต่เราก็ยังไม่ยอมคืนดี วันนั้นเค้าดื่มเยอะมากแบบมากผิดปกติ เราก็ไม่ได้คิดไร พอดึกเราก็ไล่เค้ากลับบ้าน (ขับรถกลับจากสป.ไปภูเก็ต) คือเค้าก็ไม่อยากกลับ จะหาที่นอนแถวนี้ เราก็ไม่ยอม คือจะให้กลับบ้านอย่างเดียว (ไม่รู้วันนั้นคิดยังไงเหมือนกัน รู้สึกอยากให้เค้ากลับบ้านอย่างเดียวเลย) ก่อนกลับเค้าก็ขอเราคืนดีอีกรอบ เล่าก็ไม่ยอม ไล่เค้ากลับอย่างเดียว จนเค้ายอมกลับแต่ขอกอดเราหน่อย เค้าคิดถึง เราก็ไม่ยอม คือไล่ให้กลับอย่างเดียว แล้วเค้าก็บอกเราว่า "พรุ่งนี้เจอกัน"
*ข้อความจะเต็ม ต่อที่ความเห็น 1*
รักแท้ดูแลไม่ได้....
เมื่อ2วันที่แล้วเป็นวันครบรอบ 6 ปีของเรากับแฟนคะ 25 ต.ค.
เรากับแฟนอายุห่างกัน 6 ปี ตอนนี้เราอายุ 18 จ้า แฟนเราเป็นผู้ชายที่น่ารักมาก ถือว่าเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟคคนนึงเลยคะ หล่อ รวย สุภาพ คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ เป็นสุภาพบุรุษมาก และที่เราชอบที่สุดคือ รักครอบครัวมากคะ แต่เรานี่แบบปลวกมาก คือไม่สวยเลยอะ ไม่รู้นางมาชอบเราได้ยังไง
ตอนเราเจอแฟนครั้งแรก เราไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เห็นเค้าเป็นพี่ชายคนนึง แต่เราแอบชอบน้องชายเค้า ช่วงนั้นเจอกันบ่อยมาก เพราะแฟนเรารู้จักกับพี่เรา ตอนนั้นเค้าชอบแกล้ง ชอบหยอก ชอบมาแซวเราเรื่องน้องเค้า แบบตอนนั้นเราเกลียดขี้หน้าเค้ามาก อารมณ์เด็กอะ แบบไม่ชอบให้ใครมาแซว เวลาเจอหน้ากันเราจะตึงใส่เค้าตลอด ถึงเค่จะชอบแกล้งแต่แบบเทคแคร์เราดีมาก เวลาเจอกันมีของมาฝากตลอด ถามตลอดอยากกินไรมั้ย อยากได้อะไรมั้ย มีไรให้ช่วยบอกได้นะ เราก็รู้สึกดีนะ แต่ตอนนั้นคือยังไม่รู้จริงๆว่าแบบไหนที่เรียกว่าจีบ จนมาช่วงต้นเดือนตุลาของ 6 ปีที่แล้ว เค้าก็บอกว่าเค้าชอบเรานะ แบบที่ทำมาทุกอย่างนี่คือจีบ นี่ก็งงสิคะ แต่ก็ยังไม่ตกลง ก็คุยกันมาเรื่อยๆ เราก็ปรึกษาน้าเรา พี่สาวเราตลอด ก็เลยลองคบกับเค้าดู แต่คือตอนนั้นคบแบบยังไม่ได้รู้สึกชอบหรือรักนะคะ แค่รู้สึกดีจริงๆ ก็คบกันมาเรื่อยๆแต่ไม่ได้มีอะไรมากมายแค่โทรคุยกันบ้าง แต่ไม่ทุกวัน เพราะว่าอยู่ไกลกันแล้วเราก็ยังเด็กอยู่ (แฟนเราอยู่ภูเก็ต)
เริ่มมามุ้งมิ้งกันมาขึ้นตอนเข้าปีที่ 3 เพราะว่าเราลงทุนเปิดบริษัทด้วยกัน (ก่อนหน้านี้ขายของออนไลน์มาก่อนจ้า) ก็จะได้เจอกันมากขึ้น เพราะต้องทำงานร่วมกัน พอดีกับช่วงนี้เค้าอยู่มหาลัยแล้ว ก็เลยมีเวลามาหามากขึ้น เค้ามีของขวัญวันครบรอบ วันสำคัญให้เราตลอด คือเรารู้เลยว่าเค้าทำด้วยใจ เค้าไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเรา
พอเราขึ้นม.ปลาย เป็นช่วงที่แทบจะไม่ได้เจอกันเลยเพราะเค้ายุ่งทั้งเรื่องเรียน เรื่องงาน แต่เค้ารู้จักกับเพื่อนเรา วันวาเลนไทน์ก็จะฝากเพื่อนเราซื้อของให้ หรือส่งของมาให้ตลอด แต่ช่วงที่ห่างกันเราก็ไปชอบเพื่อนในห้องเราคนนึง ซึ่งเค้าก็รู้นะ เค้าเห็นข้อความที่เราคุยกับเพื่อนเราทั้งหมด แต่เค้าไม่เคยว่าอะไรเลย เค้าบอกแค่ว่าถ้าเราตัดสินใจว่าจะไปคบกับคนนั้นให้บอกเค้า เค้าจะยอมเลิก แต่อยากให้เราตัดสินใจดีๆ คิดดีๆก่อนเค้าไม่อยากให้เสียใจ คือช่วงนั้นเราวัยรุ่นไง แบบไม่สนใจแฟนเราเลยอะ ยิ่งห่างยิ่งไม่สนใจ สนใจแต่คนที่เราชอบ ไม่แคร์ความรู้สึกแฟนเราเลย แต่แฟนเราก็อยู่ข้างเราตลอดนะ เวลาเราเฟลเรื่องคนที่เราชอบ แฟนเราก็ให้คำปรึกษาเราตลอด เราทำกับแฟนเราแย่มากอะ พอตอนนี้โตแล้วแล้วมองย้อนไปแบบเกลียดตัวเองมากทำไมถึงแย่ขนาดนี้ เราไม่สนใจแฟนเราเลย แฟนโทรมา เฟสไทม์มา เราไม่รับ เราไม่ตอบอะไรเลย เราตอบ เราคุยกับแค่คนที่เราชอบ แล้วเราก็เพิ่งมารู้จากเพื่อนเค้าไม่นานมานี้ว่าตั้งแต่ช่วงที่เราเปลี่ยนไป แฟนเราร้องไห้แทบทุกวัน แบบจากเมื่อก่อนเป็นคนร่าเริง เฮฮา ก็เปลี่ยนเป็นซึมตลอด จับแต่โทรศัพท์
เราบอกเลิกแฟนแทบทุกวัน แต่เค้าก็ยื้อเรา ให้เราคิดดีๆเค้ารอเราได้ เราก็แบบยิ่งไม่สนใจไม่ใส่ใจเค้าเลย ตอนนั้นเค้าเหมือนเป็นแค่คนที่เรารู้จักคนนึง แล้วสุดท้ายเค้าก็ยอมเลิกกับเรา วันวาเลนไทน์เค้าก็ส่งตุ๊กตาตัวใหญ่มาให้ วันนั้นเรารู้สึกเฉยมาก แบบแทบจะไม่สนใจ เอาตุ๊กตาไปวางหลังห้องแบบไม่สนใจเลยอะ เรากับแฟนหลังเลิกกันก็ได้คุยกันบ้าง เค้าทักมาคุย โทรมาหาตลอด เราก็คุยบ้าง ไม่คุยบ้าง แต่พอม.5 จะขึ้นม.6 เราก็เริ่มคิดได้ละ ว่าคนที่อยู่ข้างเรา ดีกับเรามาตลอดคือแฟนเรา ไม่ใช่คนที่เราชอบ เราก็เริ่มกลับไปคุยกับเค้ามากขึ้น แต่ก็ยังไม่ได้กลับมาคบกันนะ ตั้งแต่ ก.ค. 58 เราก็คุยกันทุกวัน ทุกอย่างเริ่มมาเป็นเหมือนเดิม เค้าขอเราคืนดีแทบทุกวัน แต่เราก็ยังไม่ยอมคืนดี คือเค้าพยายามทำทุกทาง เพื่อให้เราคืนดีกับเค้า แต่คือ ณ ตอนนั้นความรู้สึกเราคืออยากแน่ใจกับใจตัวเองก่อนว่าเรารักเค้าจริงมั้ย เราตัดใจจากคนนั้นได้จริงรึป่าว เราไม่อยากทำให้เค้าเสียใจซ้ำซาก ก็เลยยังไม่ได้ตัดสินใจกลับไปคบกัน จนเมื่อวันที่ 31 ก.ค. เราก็ได้เจอกัน ไปทำธุระด้วยกัน แล้วพอตอนเย็นก็มานั่งกินข้าวกัน เค้าก็ขอเราคืนดีอีกนะ แต่เราก็ยังไม่ยอมคืนดี วันนั้นเค้าดื่มเยอะมากแบบมากผิดปกติ เราก็ไม่ได้คิดไร พอดึกเราก็ไล่เค้ากลับบ้าน (ขับรถกลับจากสป.ไปภูเก็ต) คือเค้าก็ไม่อยากกลับ จะหาที่นอนแถวนี้ เราก็ไม่ยอม คือจะให้กลับบ้านอย่างเดียว (ไม่รู้วันนั้นคิดยังไงเหมือนกัน รู้สึกอยากให้เค้ากลับบ้านอย่างเดียวเลย) ก่อนกลับเค้าก็ขอเราคืนดีอีกรอบ เล่าก็ไม่ยอม ไล่เค้ากลับอย่างเดียว จนเค้ายอมกลับแต่ขอกอดเราหน่อย เค้าคิดถึง เราก็ไม่ยอม คือไล่ให้กลับอย่างเดียว แล้วเค้าก็บอกเราว่า "พรุ่งนี้เจอกัน"
*ข้อความจะเต็ม ต่อที่ความเห็น 1*