ตอนนี้ผมเรียนอยู่ม. 5 รร. ทางภาคเหนือนะครับ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ
เราขอแทนนามสมมติเราว่า " ดิว " ละกัน
เกริ่น ก่อนเลยนะครับเนอะ ว่า อยากจะมาเล่นประสบการณ์ของตัวเองที่ได้เจอเกี่ยวกับเรื่องเพื่อน ที่เราได้เจอมา
คือว่า ตั้งแต่เกิดเลยนะครับ บ้านผมอยู่ติดถนน แล้ว ระแวกบ้านของผม ผมไม่มีเพื่อนเลย เพราะส่วนมากจะเป็นพวกพี่ๆ เลยไม่ค่อยมีเพื่อนตั้งแต่เด็กๆ
ตอนนั้นไม่ได้สนใจอะไรมากมาย 5555555 ก็คิดว่า " อยู่คนเดียวก็ได้ไม่เห็นเป็นไรเลย " มาตลอด
ส่วนมากวันๆ ผมจะนั่งเล่นแต่คอม ทำการบ้าน ดูทีวี (กีฬาไม่แตะเลยยยย) ก็มีความสุขดีนะครับใช้ชีวิตแบบนี้จนถึงมัธยม
เรื่องเกิดที่ว่า ผมเป็นคนที่พูดอะไรไม่ค่อยคิดเท่าไร คำหยาบนี่ มาเต็มอ่ะ แล้วคือจะเป็นคนพูดมากในห้อง คือตอนนั้นก็ มีเพื่อนเป็นแก้งค์นี่แหละ 6-7 คน
เราก็อยู่นั่น ตั้งแต่ ม.2-ม.3 คือด้วยความที่เราพูดมาก เราก็รู้จักคนทั้งห้อง ไปไหนมาไหน อาจจะไปกับเพื่อนคนอื่น บ้าง ห้องอื่นบ้าง
หลังจากนั้น.. เราก็เริ่มสงสัยว่า ทุกที เราไปไหนมาไหน ก็จะชวนตลอด ไปเที่ยว ไปนู่นไปนี่จะชวนตลอด แต่ช่วงหลังคือ ไม่มีเลย คำว่าชวน
คือเราก็สงสัยนะ แต่ไม่มากเท่าไร อยู่โรงเรียนก็คุยกันเหมือนเดิม ตลอด แต่นับวันเหมือนเราออกห่างจากกลุ่มนั้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ (แบบห่างแบบ ไม่ได้ไปไหนมาไหนทั้งกลุ่มแล้ว แต่ที่รร.ยังคุยกันเหมือนเดิมปกติ )
จนจบ ม.3 เราก็ ขึ้น ม.4 ก็กลุ่มของเราก็ได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ลดลง เพื่อนบางคนก็สอบเข้าห้องที่เราอยู่ไม่ได้
ก่อนหน้านั้น ที่จะขึ้นม. 4 เราก็ สนิทกับเพื่อนคนนึง เพื่อนคนนี้เด็กเรียนมากครับ ขอแทนชื่อว่า แทน ละกันครับ คือหลังจากที่หายจากกลุ่มเดิม
ก็ไปไหนมาไหนกับไอ้นี่ตลอดเลย แทนเนี่ย จะมีแก้งค์เพื่อนเหมือนกันตอนม.3 4-5 คน เราก็สนิทไปด้วย ช่วงต้นเทอม 1 คือไปไหนมาไหนกับกลุ่มนี้ตลอดอ่ะ (เปิดเทอมใหม่ยังไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนใหม่)
*บอกไว้ก่อนนะครับว่าไอ้แทนเนี่ย เมื่อก่อนไม่ชอบกลุ่มเราเลยครับ แต่กลายเป็นว่า กลางเทอม มันสนิท กับกลุ่มเรามาก
หลังจากนั้นก็ ค่อยๆ แยกกันครับ เพื่อนห้องอื่น ก็เริ่มสนิทกับเพื่อนใหม่ ผมก็เลย รู้สึกโหลงๆ มากๆ ตอนนั้น
แต่ก็ นิสัยเดิมผมอะเนอะ ก็ยัง พูดมาก ก็รู้จักเพื่อนในห้องเร็วมากๆๆๆๆ เลยได้เพื่อนใหม่มาเยอะเลย
หลังจากนั้น มันเป็นวันเกิดของเพื่อนเราในกลุ่มนั้นครับ คือว่า พวกแก้งค์เก่าจะชวนกันไปเที่ยว กันครับ แล้ว เหมือนมัน จะพูดๆกันว่า
ให้ชวนเราไปด้วย แล้วแบบว่า เหมือนมันพูดกันดังมากๆ เราก็ได้ยิน แต่คำที่ได้ยิน มันพูดแนวว่า เนี่ย ชวนเราไป แล้วทิ้งเราไว้กลางทาง ให้นู้นในนี่ คือตอนนี้จำไม่ได้แล้ว ตอนนั้นคือรู้สึกโกรธ แล้วก็เสียใจ นะว่า แบบ เห้ย กูผิดไรวะ ไรอย่างงี้ ก็เลย โพส ไปบนเฟสแนวแบบว่า เห้ยกูเป็นเพื่อนที่ไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ แล้วแบบ คนในแก้งค์ก็เห็นครับ แต่ไม่ได้อะไร ก่อนหน้านั้นคือ เราปรึกษากับเพื่อนครับ ว่าทำไงดี ไรอย่างงี้ ไปๆมาๆ
เพื่อนเข้าใจผิดครับ เลยโพสไปแนวแบบว่า เออเนี่ยคบกันเขานี่คือหวังผลประโยชน์ อย่างเดียวหรอ ไรอย่างงี้
เท่านั้นแหละครับ เกือบทั้งแก้งค์ โพสด่าเราหมดเลยแบบ หลอกใช้เ_ี้ยไร ประมาณนี้
คือคืนนั้นแบบหัวมันตึ้บอะ มันคิดไรไม่ออก มันแบบ พูดไม่ออก บอกไม่ถูก แต่ความรู้สึกในตอนนั้นคือ รู้สึกโทษตัวเองไปหมดเลยครับว่าแบบ เห้ยเราทำไรผิดว่ะ เราทำไรให้เขาไม่พอใจ คือหัวคิดได้แค่นี้แหละครับ แล้วก็ไม่ได้ไปพูดอะไรกับใครอีก
หลังจากนั้น เราก็ไปโรงเรียนเหมือนเดิมครับ บางวิชาเราต้องนั่งเป็นกลุ่ม แล้วก่อนหน้านั้นเราก็ นั่งกับเพื่อนเก่าในแก้งค์เดิม คือช่วงแรกแบบ
โคตรอึดอัดครับ อึดอัดมากๆ พูดกับใครก็ไม่ได้ แบบ คือ พูดไม่ถูกอ่ะ ใครเคยโดนแบบเราคงเข้าใจมั้ง 555555555555555555555555555
คือ จนถึงวันนี้ครับ เราก็ยังไม่ได้คุยกัน เรายังไม่ได้ถามกันว่า เราผิดตรงไหน เราควรแก้ไขอะไรยังไง
เราก็ยังคงปล่อย สิ่งที่ค้างคา เอาไว้อยู่ แต่ส่วนตัวเราอยากขอโทษเพื่อนนะ แบบว่า เราไม่รู้เราทำไรผิด แต่เราอยากขอโทษไว้ก่อน (ประสาทป่ะ 555555)
หลังจากนั้นคือ เราไม่รู้เราจะทำยังไง สมองมันเบลอไปหมด เราไปไหนมาไหนคน เดียว กันข้าวคนเดียว จนทุกวันนี้ มันเคยชินไปแล้วอ่ะ 5555555
แต่หลังจากนั้น เราก็ ได้เพื่อนใหม่ครับ รอบนี้เรียกกรุ๊ป ละกัน ก็กรุ๊ปนี้ เป็นกรุ๊ปหลังห้องครับ คือจะเสียงดังมากๆ คือกรุ๊ปนี้
เราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยมากๆ ไปกินข้าว เรียนพิเศษ คือตัวติดกันมากๆ ก็เพื่อนว่าไงเราว่าตามประมาณนั้นอ่ะครับ
แล้วคือว่า เราเป็นคนขี้แกล้ง หลังจากนั้น เพื่อนคนอื่นก็ตั้งกรุ๊ปแชท ในเฟส แต่กลับไม่มีเรา (อีกแล้ว? 5555555555)
เราก็รู้นะแต่ไม่ไรมาก (มารู้ทีหลังว่า ตั้งไปเพราะว่าเรานี่แหละ ไม่รู้เหตุผลเหมือนกัน)
หลังจากนั้นก็คือเกิดเรื่องเข้าใจผิดครับ
รอบนี้เป็นความผิดของผมเต็มๆก็ว่าได้
คือเรื่องเป็นอย่างนี้ครับ - มีเพื่อนคนนึงครับ คือคนนี้เขาเป็นคนตรงๆครับ พูดไรตรงๆ จนเพื่อนเกือบทั้งห้องไม่ชอบ รวมถึงกรุ๊ปเราด้วย เขาเรียนเก่งนะครับ
แต่บางเรื่องก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไร เราก็จะพูดถึงคนนี้บ่อย แบบแนวแบบว่า เราเจอเรื่องอะไรก็จะบอกเพื่อนในห้องแบบ เออคนนี้นะ เป็นแบบนี้นะ
เพื่อนในห้องก็พาลไม่ชอบไปด้วย ก็ที่เราบอกคนอื่นคือเรื่องงานครับ คือเราจะ สั่งอาหารในวันกีฬา แล้วคือในกลุ่มห้องก็จะมี คนคนนี้อยู่
เขาก็แบบว่า เออนะถ้าสั่งกับข้าวไกล จุลินทรีย์จะแบบนี้ นี้ นี้
คือยาว มาก คือว่าเราไม่ชอบคนพูดไรประมาณนี้อ่ะ ก็กลายเป็นไปจุดประเด็นในกรุ๊ป เราก็พูดๆๆๆๆๆ แต่ไม่มีคนตอบเลย แต่ไม่สงสัยอะไร
เพื่อนคนยุ่งมั้ง (แน่ะ 55555555)
ก็หลังจากนั้น เริ่มเหมือนเดิมครับ เริ่มรู้สึกแปลกๆ ทำไมเพื่อนทำตัวแปลกๆ แบบถามไม่ตอบ โกรธไรป่าว ตอบแบบส่งๆ
หลังจากนั้นผมก็ยืมโทรศัพท์เพื่อนในกรุ๊บมา บอกจะเล่นเกม มันก็ให้
แต่... ผมไปค้นแชทครับ ค้นไปค้นมา ไปเจอครับ
เขาพูดถึงผม แบบว่า เออ จะไปพูดมากทำไมไรงี้ ที่เขาพูดมันก็ถูก (อาหารที่สั่งมันอยู่ไกล) แล้วก็มีคนมาเสริมแนวแบบว่า เออวันนี้นะกูเห็นมัน
พูดเรื่องนี้ทั้งห้องเลย
แล้วเป็นยังไง ผมช็อคครับ วันนั้นคือเงียบทั้งวันเลย แบบว่าพูดไม่ถูกเลย ตอนนี้ก็ยังคงใส่หน้ากากใส่กันอยู่
เราก็ทำเหมือนว่าไม่เกิดไรขึ้น เขาก็ทำเหมือนว่าเขายังเป็นเพื่อนเราอยู่...
อยากจะให้อ่านเรื่องของเราที่เราอยากระบายความรู้สึกให้ทุกคนฟัง ก็อยากบอกเพื่อนที่อาจจะ
อ่านกระทู้นี้ว่า เราขอโทษ ขอโทษจริงๆที่ ทำไปอย่างนั้น เราไม่รู้ บางทีเราก็อยากให้พูดตรงๆ กับเรา เราเหมือนคนโง่นะบางที เราทำเหมือนไม่มี
ไรเกินขึ้น เรารู้หมดเลย แค่เราไม่พูด แต่ยังไง เราผิดจริงๆ เราขอโทษ
ก็ อยากจะฝากไว้นะครับว่า ครับที่กำลัง ค้างคา ไม่เข้าใจ ไม่พูดกับเพื่อนอยู่ ก็อยากให้ปรับความเข้าใจกันนะครับ อยากให้คุยกันถึงเรื่องที่เกิด
อย่าเก็บไว้นานๆ เดี๋ยวมันจะเป็นเหมือนกับเราเนอะ มันอึดอัด มันพูดไม่ถูก มันเจ็บ มันโกรธ บางที เราก็แค่อยากเก็บความรูสึกเหล่านี้เอาไว้ ที่เราคนเดียว
คนอื่นจะได้ไม่เดือดร้อนเนอะ และอย่าใช้คำว่า " อยู่คนเดียวไม่เห็นเป็นไรเลย " คนที่พูดคำนี้ มักมีเรื่องราวคล้ายๆเราครับ เขาจะดูเข้มแข็งแค่ภายนอก
แต่ภายใน จะอ่อนไหว กับเรื่องพวกนี้มากๆครับ
รีบปรับความเข้าใจกันนะครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ ด้วยความปราถนาดีจาก เราเอง
ถ้าเราผิด.. เราขอโทด
เราขอแทนนามสมมติเราว่า " ดิว " ละกัน
เกริ่น ก่อนเลยนะครับเนอะ ว่า อยากจะมาเล่นประสบการณ์ของตัวเองที่ได้เจอเกี่ยวกับเรื่องเพื่อน ที่เราได้เจอมา
คือว่า ตั้งแต่เกิดเลยนะครับ บ้านผมอยู่ติดถนน แล้ว ระแวกบ้านของผม ผมไม่มีเพื่อนเลย เพราะส่วนมากจะเป็นพวกพี่ๆ เลยไม่ค่อยมีเพื่อนตั้งแต่เด็กๆ
ตอนนั้นไม่ได้สนใจอะไรมากมาย 5555555 ก็คิดว่า " อยู่คนเดียวก็ได้ไม่เห็นเป็นไรเลย " มาตลอด
ส่วนมากวันๆ ผมจะนั่งเล่นแต่คอม ทำการบ้าน ดูทีวี (กีฬาไม่แตะเลยยยย) ก็มีความสุขดีนะครับใช้ชีวิตแบบนี้จนถึงมัธยม
เรื่องเกิดที่ว่า ผมเป็นคนที่พูดอะไรไม่ค่อยคิดเท่าไร คำหยาบนี่ มาเต็มอ่ะ แล้วคือจะเป็นคนพูดมากในห้อง คือตอนนั้นก็ มีเพื่อนเป็นแก้งค์นี่แหละ 6-7 คน
เราก็อยู่นั่น ตั้งแต่ ม.2-ม.3 คือด้วยความที่เราพูดมาก เราก็รู้จักคนทั้งห้อง ไปไหนมาไหน อาจจะไปกับเพื่อนคนอื่น บ้าง ห้องอื่นบ้าง
หลังจากนั้น.. เราก็เริ่มสงสัยว่า ทุกที เราไปไหนมาไหน ก็จะชวนตลอด ไปเที่ยว ไปนู่นไปนี่จะชวนตลอด แต่ช่วงหลังคือ ไม่มีเลย คำว่าชวน
คือเราก็สงสัยนะ แต่ไม่มากเท่าไร อยู่โรงเรียนก็คุยกันเหมือนเดิม ตลอด แต่นับวันเหมือนเราออกห่างจากกลุ่มนั้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ (แบบห่างแบบ ไม่ได้ไปไหนมาไหนทั้งกลุ่มแล้ว แต่ที่รร.ยังคุยกันเหมือนเดิมปกติ )
จนจบ ม.3 เราก็ ขึ้น ม.4 ก็กลุ่มของเราก็ได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ลดลง เพื่อนบางคนก็สอบเข้าห้องที่เราอยู่ไม่ได้
ก่อนหน้านั้น ที่จะขึ้นม. 4 เราก็ สนิทกับเพื่อนคนนึง เพื่อนคนนี้เด็กเรียนมากครับ ขอแทนชื่อว่า แทน ละกันครับ คือหลังจากที่หายจากกลุ่มเดิม
ก็ไปไหนมาไหนกับไอ้นี่ตลอดเลย แทนเนี่ย จะมีแก้งค์เพื่อนเหมือนกันตอนม.3 4-5 คน เราก็สนิทไปด้วย ช่วงต้นเทอม 1 คือไปไหนมาไหนกับกลุ่มนี้ตลอดอ่ะ (เปิดเทอมใหม่ยังไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนใหม่)
*บอกไว้ก่อนนะครับว่าไอ้แทนเนี่ย เมื่อก่อนไม่ชอบกลุ่มเราเลยครับ แต่กลายเป็นว่า กลางเทอม มันสนิท กับกลุ่มเรามาก
หลังจากนั้นก็ ค่อยๆ แยกกันครับ เพื่อนห้องอื่น ก็เริ่มสนิทกับเพื่อนใหม่ ผมก็เลย รู้สึกโหลงๆ มากๆ ตอนนั้น
แต่ก็ นิสัยเดิมผมอะเนอะ ก็ยัง พูดมาก ก็รู้จักเพื่อนในห้องเร็วมากๆๆๆๆ เลยได้เพื่อนใหม่มาเยอะเลย
หลังจากนั้น มันเป็นวันเกิดของเพื่อนเราในกลุ่มนั้นครับ คือว่า พวกแก้งค์เก่าจะชวนกันไปเที่ยว กันครับ แล้ว เหมือนมัน จะพูดๆกันว่า
ให้ชวนเราไปด้วย แล้วแบบว่า เหมือนมันพูดกันดังมากๆ เราก็ได้ยิน แต่คำที่ได้ยิน มันพูดแนวว่า เนี่ย ชวนเราไป แล้วทิ้งเราไว้กลางทาง ให้นู้นในนี่ คือตอนนี้จำไม่ได้แล้ว ตอนนั้นคือรู้สึกโกรธ แล้วก็เสียใจ นะว่า แบบ เห้ย กูผิดไรวะ ไรอย่างงี้ ก็เลย โพส ไปบนเฟสแนวแบบว่า เห้ยกูเป็นเพื่อนที่ไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ แล้วแบบ คนในแก้งค์ก็เห็นครับ แต่ไม่ได้อะไร ก่อนหน้านั้นคือ เราปรึกษากับเพื่อนครับ ว่าทำไงดี ไรอย่างงี้ ไปๆมาๆ
เพื่อนเข้าใจผิดครับ เลยโพสไปแนวแบบว่า เออเนี่ยคบกันเขานี่คือหวังผลประโยชน์ อย่างเดียวหรอ ไรอย่างงี้
เท่านั้นแหละครับ เกือบทั้งแก้งค์ โพสด่าเราหมดเลยแบบ หลอกใช้เ_ี้ยไร ประมาณนี้
คือคืนนั้นแบบหัวมันตึ้บอะ มันคิดไรไม่ออก มันแบบ พูดไม่ออก บอกไม่ถูก แต่ความรู้สึกในตอนนั้นคือ รู้สึกโทษตัวเองไปหมดเลยครับว่าแบบ เห้ยเราทำไรผิดว่ะ เราทำไรให้เขาไม่พอใจ คือหัวคิดได้แค่นี้แหละครับ แล้วก็ไม่ได้ไปพูดอะไรกับใครอีก
หลังจากนั้น เราก็ไปโรงเรียนเหมือนเดิมครับ บางวิชาเราต้องนั่งเป็นกลุ่ม แล้วก่อนหน้านั้นเราก็ นั่งกับเพื่อนเก่าในแก้งค์เดิม คือช่วงแรกแบบ
โคตรอึดอัดครับ อึดอัดมากๆ พูดกับใครก็ไม่ได้ แบบ คือ พูดไม่ถูกอ่ะ ใครเคยโดนแบบเราคงเข้าใจมั้ง 555555555555555555555555555
คือ จนถึงวันนี้ครับ เราก็ยังไม่ได้คุยกัน เรายังไม่ได้ถามกันว่า เราผิดตรงไหน เราควรแก้ไขอะไรยังไง
เราก็ยังคงปล่อย สิ่งที่ค้างคา เอาไว้อยู่ แต่ส่วนตัวเราอยากขอโทษเพื่อนนะ แบบว่า เราไม่รู้เราทำไรผิด แต่เราอยากขอโทษไว้ก่อน (ประสาทป่ะ 555555)
หลังจากนั้นคือ เราไม่รู้เราจะทำยังไง สมองมันเบลอไปหมด เราไปไหนมาไหนคน เดียว กันข้าวคนเดียว จนทุกวันนี้ มันเคยชินไปแล้วอ่ะ 5555555
แต่หลังจากนั้น เราก็ ได้เพื่อนใหม่ครับ รอบนี้เรียกกรุ๊ป ละกัน ก็กรุ๊ปนี้ เป็นกรุ๊ปหลังห้องครับ คือจะเสียงดังมากๆ คือกรุ๊ปนี้
เราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยมากๆ ไปกินข้าว เรียนพิเศษ คือตัวติดกันมากๆ ก็เพื่อนว่าไงเราว่าตามประมาณนั้นอ่ะครับ
แล้วคือว่า เราเป็นคนขี้แกล้ง หลังจากนั้น เพื่อนคนอื่นก็ตั้งกรุ๊ปแชท ในเฟส แต่กลับไม่มีเรา (อีกแล้ว? 5555555555)
เราก็รู้นะแต่ไม่ไรมาก (มารู้ทีหลังว่า ตั้งไปเพราะว่าเรานี่แหละ ไม่รู้เหตุผลเหมือนกัน)
หลังจากนั้นก็คือเกิดเรื่องเข้าใจผิดครับ
รอบนี้เป็นความผิดของผมเต็มๆก็ว่าได้
คือเรื่องเป็นอย่างนี้ครับ - มีเพื่อนคนนึงครับ คือคนนี้เขาเป็นคนตรงๆครับ พูดไรตรงๆ จนเพื่อนเกือบทั้งห้องไม่ชอบ รวมถึงกรุ๊ปเราด้วย เขาเรียนเก่งนะครับ
แต่บางเรื่องก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไร เราก็จะพูดถึงคนนี้บ่อย แบบแนวแบบว่า เราเจอเรื่องอะไรก็จะบอกเพื่อนในห้องแบบ เออคนนี้นะ เป็นแบบนี้นะ
เพื่อนในห้องก็พาลไม่ชอบไปด้วย ก็ที่เราบอกคนอื่นคือเรื่องงานครับ คือเราจะ สั่งอาหารในวันกีฬา แล้วคือในกลุ่มห้องก็จะมี คนคนนี้อยู่
เขาก็แบบว่า เออนะถ้าสั่งกับข้าวไกล จุลินทรีย์จะแบบนี้ นี้ นี้
คือยาว มาก คือว่าเราไม่ชอบคนพูดไรประมาณนี้อ่ะ ก็กลายเป็นไปจุดประเด็นในกรุ๊ป เราก็พูดๆๆๆๆๆ แต่ไม่มีคนตอบเลย แต่ไม่สงสัยอะไร
เพื่อนคนยุ่งมั้ง (แน่ะ 55555555)
ก็หลังจากนั้น เริ่มเหมือนเดิมครับ เริ่มรู้สึกแปลกๆ ทำไมเพื่อนทำตัวแปลกๆ แบบถามไม่ตอบ โกรธไรป่าว ตอบแบบส่งๆ
หลังจากนั้นผมก็ยืมโทรศัพท์เพื่อนในกรุ๊บมา บอกจะเล่นเกม มันก็ให้
แต่... ผมไปค้นแชทครับ ค้นไปค้นมา ไปเจอครับ
เขาพูดถึงผม แบบว่า เออ จะไปพูดมากทำไมไรงี้ ที่เขาพูดมันก็ถูก (อาหารที่สั่งมันอยู่ไกล) แล้วก็มีคนมาเสริมแนวแบบว่า เออวันนี้นะกูเห็นมัน
พูดเรื่องนี้ทั้งห้องเลย
แล้วเป็นยังไง ผมช็อคครับ วันนั้นคือเงียบทั้งวันเลย แบบว่าพูดไม่ถูกเลย ตอนนี้ก็ยังคงใส่หน้ากากใส่กันอยู่
เราก็ทำเหมือนว่าไม่เกิดไรขึ้น เขาก็ทำเหมือนว่าเขายังเป็นเพื่อนเราอยู่...
อยากจะให้อ่านเรื่องของเราที่เราอยากระบายความรู้สึกให้ทุกคนฟัง ก็อยากบอกเพื่อนที่อาจจะ
อ่านกระทู้นี้ว่า เราขอโทษ ขอโทษจริงๆที่ ทำไปอย่างนั้น เราไม่รู้ บางทีเราก็อยากให้พูดตรงๆ กับเรา เราเหมือนคนโง่นะบางที เราทำเหมือนไม่มี
ไรเกินขึ้น เรารู้หมดเลย แค่เราไม่พูด แต่ยังไง เราผิดจริงๆ เราขอโทษ
ก็ อยากจะฝากไว้นะครับว่า ครับที่กำลัง ค้างคา ไม่เข้าใจ ไม่พูดกับเพื่อนอยู่ ก็อยากให้ปรับความเข้าใจกันนะครับ อยากให้คุยกันถึงเรื่องที่เกิด
อย่าเก็บไว้นานๆ เดี๋ยวมันจะเป็นเหมือนกับเราเนอะ มันอึดอัด มันพูดไม่ถูก มันเจ็บ มันโกรธ บางที เราก็แค่อยากเก็บความรูสึกเหล่านี้เอาไว้ ที่เราคนเดียว
คนอื่นจะได้ไม่เดือดร้อนเนอะ และอย่าใช้คำว่า " อยู่คนเดียวไม่เห็นเป็นไรเลย " คนที่พูดคำนี้ มักมีเรื่องราวคล้ายๆเราครับ เขาจะดูเข้มแข็งแค่ภายนอก
แต่ภายใน จะอ่อนไหว กับเรื่องพวกนี้มากๆครับ
รีบปรับความเข้าใจกันนะครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ ด้วยความปราถนาดีจาก เราเอง