ชีวิตวัยรุ่น ใสใส ไม่เคยคิดเรื่องมีสามีรึอยากจะแต่งงานเลย ชีวิตวันๆนึง ก็ไปเรียน-->กลับบ้าน ทุกๆวันวนเวียนอยู่อย่างนี้ จนวันนึงย้ายไปอยู่หอกับเพื่อน เหมือนโชคชะตาเล่นตลกอ่ะ ทำให้เราได้มารู้จักผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตางั้นๆ ไม่หล่อไม่เท่ หลายคนบอกว่า. บ้านเขารวยมว๊ากกก. เรารู้จักเขาผ่านทางพี่ชายเพื่อน
หลังจากที่คุยกันสักพักนึง เรารู้สึกว่า ชีวิตเขาน่าสงสาร ไม่ค่อยได้รับความรักจากพ่อแม่เท่าไรนัก อาจจะด้วยเหตุผลต่างๆนาๆ จากรู้จัก ->สนิท->ผูกพันธ์->จนรักกัน ท่ามกลางกระแสต่อต้านจากทางครอบครัว ว่าเราไม่เหมาะสมไม่รวยไรงี้ แต่เราก็ยังรักกัน คบกันจนได้แต่งงานกัน. เราย้ายไปอยู่บ้านผู้ชาย ที่บ้านเขามีกิจการส่วนตัว เราทำงาน จ-อา.ที่บ้านนั่นแหละ
พออยู่ด้วยกันก็เริ่มทะเลาะกันเถียงกันงอนไม่คุย เราก็แยกกันอยู่ โดยเราอยู่กะพ่อแม่เขา ส่วนเขาอยู่บ้านที่เดิม ช่วงนั้นทุกอย่างก็ลงตัว พ่อแม่เขาก็ไม่อะไรกับเรามากนัก พอเราดีกัน เขาก็ย้ายมาอยู่กะเราที่บ้านแม่เขา แต่ช่วงกลางวันไปดูแลร้านอีกที่หนึ่ง เราก็รักกันดี พ่อแม่เขาเริ่มมีเรื่องมาบ่นเรา ถึงกับเรียกเราไปด่าครั้งละ30-40นาที (อาจเป็นเพราะเราไม่ดีพอด้วยแหละ ขอใช้คำว่าด่า เพราะไม่ใช่การว่าหรือสั่งสอน) เราก็ได้แต่ฟังไม่เถียงไม่อธิบาย
เก็บไปเล่าให้เขาฟังทั้งน้ำตา เขาบอกว่าให้อดทนอย่าอธิบายมันเหมือนเถียง เขาบอกแค่นี้ เราก็อดทน เรารักเขาไง! เหตุการณ์เรียกไปด่าก็ยังเกิดขึ้นเรื่อยๆจนเราทนไม่ไหว เราก็อธิบายเพราะมันไม่ใช่ไง! เราแค่บอกให้รู้ว่าเราไปไหนทำอะไรบ้าง! ไม่ได้ทำไรผิดอย่างที่คิดเลย แค่อยากบอกให้รู้ว่าเราต้องการอะไร แค่อยากให้เข้าใจ เท่านั้นแหละ! ถึงขั้นแตกหัก! เราเล่าให้เขาฟังแล้วบอกว่าเราทนไม่ไหวเราอยากกลับบ้าน เขาได้แต่ร้องไห้ ไม่พูดหรือห้ามเราเลย สรุปเราออกมาจากบ้านแม่เขา เราเช่าห้อง แต่เขาก็มาหาเรา มาอยู่กับเรานะ
เราไม่ได้ทำงานพอไม่มีเงินเราก็เริ่มหาสมัครงาน เราได้งานต่างจังหวัด ทีนี้เราได้แยกกันอยู่จริงๆ ไกลกันมาก พอวันหยุดเขาให้เงินค่ารถเรา เรานั่งรถไปหาเขาตั้งแต่หกโมงเยนไปถึงประมาณตีสี่ตีห้า แล้วขึ้นรถวันอาทิตย์ตอนสี่ทุ่มเพื่อที่จะกลับมาทำงานวันจันทร์ เขามาส่งเรารอรถ แต่ไม่เคยส่งเราขึ้นรถเลย แอบน้อยใจนะ เขารีบกลับก่อน แต่ไม่เป็นไรเรารัก!
จนเขาบวช เราห่างกัน! พอเขาสึกแล้วเขามาหาเราขึ้นรถประจำทางมา ขับรถมาเอง ขี่BBมา จนเขาย้ายมาอยู่กทม. ไกล้กันมาอีกนิด เราไปหาเขาบ่อยขึ้น รู้สึกรักเขามากขึ้น บางครั้งเขาก็มาหาเรา ความห่างไกลไม่ใช่อุปสรรค เรายังรักและไว้ใจเขาเหมือนเดิม วันว่างๆเขาจะมาหาเรามาอยู่กับเรา เขาว่าง! แต่วันทำงานเรา! ไม่ค่อยว่าง แต่ เรากลับมากินข้าวเที่ยงที่ห้อง เขาเข้าห้องน้ำนานมาก จนเราต้องรีบกินข้าวแล้วกลับไปทำงาน เหมือนกับมากินข้าวคนเดียว เราเริ่มสงสัย วันต่อๆมาเขาเริ่มติดโทรศัพท์ ถามอะไรก็ทำเหมือนไม่ได้ยิน เราเริ่มหงุดหงิด ไม่สบายใจ เขาก็ทำเหมือนไม่ใส่ใจเรามากขึ้น เขาเปลี่ยนรหัสผ่านไลน์ เริ่มมีผู้หญิงทักมา "คิดถึงจังเร้ยย"
เขาเริ่มเก็บโทรศัพท์อยู่กับตัวตลอดเวลา เริ่มออกไปเซเว่นตอนกลางคืนบ่อยๆ เขาตื่นสาย เราแอบดู เห็นเบอร์โทรเข้า -โทรออก เห็นข้อความ เรางี้อึ้งร้องไห้ เสียใจมาก แต่เราก็เก็บอาการ
คืนหนึ่งเขาบอกว่าจะออกไปเซ่นเว่นอีก เราไม่ได้ว่าอะไร พอเขากลับมา เราถามเขาว่า"เหนื่อยมั้ย ที่ต้องออกไปเซเว่นบ่อยๆ ...กลับไปอยู่บ้านก็ได้นะ จะได้คุยกันง่ายขึ้น" แล้วเราก็พูดทุกอย่างที่เรารู้ เขาบอก"เขาไม่ทิ้งเรา เขาบอกเขาจำเป็น" เขาไม่เลิกกับเรา เราก็ทำใจให้เชื่อ เขาบอกว่า เขาจะกลับบ้าน คือเขาจะไปหาผู้หญิงคนนั้น! เราอยู่ด้วยกันมานาน แค่เขาเปลี่ยนรหัสผ่านไลน์ ทำไมเราจะไม่รู้!!! เราอ่านหมดแหละ เราถ่ายรูปไว้ด้วย เราโครตเจ็บ!! แต่เราก็ให้เขาไป พอเขาไปแล้วเราก็โทรหากัน คุยแชทกัน เขาทำเหมือนเขารักเรามากกว่าเดิม ทั้งๆที่เขาก็มีอีกคน! เรายื่นข้อเสนอ --->เราให้เวลาเขาสองปี สองปีเพื่อที่จะได้เรียนรู้ ว่าที่ผ่านมา ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน มันคือความรัก ความผูกพันธ์ หรือเขาแค่สงสารเรากันแน่ เราให้เขาคบกับใครก็ได้ ตามความพอใจ! แต่ให้เลิกติดต่อกับเรา เมื่อถึงสองปีแล้ว. รู้ใจตัวเองว่าไม่ได้รักเราก็ไม่ต้องกลับมา แต่ถ้ายังรักเราให้เลิกกับคนอื่น เรายังรออยู่! เขายอมรับข้อเสนอของเรา ย้ำว่ารับข้อเสนอ! เขาคบกับคนอื่นออกหน้าออกตาแบบที่ไม่เคยทำขนาดนี้กับเรา
เขาโทรมาหาเราด้วยนะ ถามว่ากินข้าวยัง ทำไรอยู่ สบายดีมั้ย!?? ลงท้ายด้วยคำว่า "จำคำที่เคยให้สัญญาไว้ดีๆนะ สัญญาสองปีใช่มะ!? จำไว้ว่าสัญญาไว้ว่าอะไร!??"
หลังจากนั้นไม่นานมีผู้หญิงมาตามรังควาญเรา ทั้งทางเฟสทางไลน์ทางโทรศัพท์ เราโทรไปบอกเขา ให้บอกผู้หญิงของเขาที ว่าอย่ามายุ่งกับเรา เขาตัดสายเราทิ้ง! ตัดสายทิ้ง ทั้งๆที่เรายังพูดไม่จบ
จากวันนั้น จนถึงวันนี้ ผ่านมาจะครึ่งปีละ เรายังเสียใจไม่เลิก รู้จักกัน คบกัน อยู่ด้วยกันมา เป็นเวลาเกือบแปดปี มันไม่ได้ทำให้รักกันมากขึ้นเลยหรอ!?? เขาจะทิ้งเราจริงๆใช่มั้ย!?? แล้วที่เขาบอกว่า เขาคบคนอื่นเพราะจำเป็น เพราะที่บ้านเขาวุ่นวาย เพราะผู้ใหญ่อยากให้คบ!!! มันคืออะไร!?? มันจะใช่เรื่องจริงมั้ย!??? เวลาสองปีที่เราให้ไป คือเขาจะใช้มันเพื่อจากไปจริงๆหรอ!?? รึว่าเขากำลังไปตั้งแต่ยังไม่ถึงสองปีด้วยซ้ำ!! ???
เขาจะจากไปจริงๆใช่มั้ย !?? เวลาที่รู้จักกันมามันไม่ได้ทำให้รักกันมากขึ้นเลยหรอ!???
หลังจากที่คุยกันสักพักนึง เรารู้สึกว่า ชีวิตเขาน่าสงสาร ไม่ค่อยได้รับความรักจากพ่อแม่เท่าไรนัก อาจจะด้วยเหตุผลต่างๆนาๆ จากรู้จัก ->สนิท->ผูกพันธ์->จนรักกัน ท่ามกลางกระแสต่อต้านจากทางครอบครัว ว่าเราไม่เหมาะสมไม่รวยไรงี้ แต่เราก็ยังรักกัน คบกันจนได้แต่งงานกัน. เราย้ายไปอยู่บ้านผู้ชาย ที่บ้านเขามีกิจการส่วนตัว เราทำงาน จ-อา.ที่บ้านนั่นแหละ
พออยู่ด้วยกันก็เริ่มทะเลาะกันเถียงกันงอนไม่คุย เราก็แยกกันอยู่ โดยเราอยู่กะพ่อแม่เขา ส่วนเขาอยู่บ้านที่เดิม ช่วงนั้นทุกอย่างก็ลงตัว พ่อแม่เขาก็ไม่อะไรกับเรามากนัก พอเราดีกัน เขาก็ย้ายมาอยู่กะเราที่บ้านแม่เขา แต่ช่วงกลางวันไปดูแลร้านอีกที่หนึ่ง เราก็รักกันดี พ่อแม่เขาเริ่มมีเรื่องมาบ่นเรา ถึงกับเรียกเราไปด่าครั้งละ30-40นาที (อาจเป็นเพราะเราไม่ดีพอด้วยแหละ ขอใช้คำว่าด่า เพราะไม่ใช่การว่าหรือสั่งสอน) เราก็ได้แต่ฟังไม่เถียงไม่อธิบาย
เก็บไปเล่าให้เขาฟังทั้งน้ำตา เขาบอกว่าให้อดทนอย่าอธิบายมันเหมือนเถียง เขาบอกแค่นี้ เราก็อดทน เรารักเขาไง! เหตุการณ์เรียกไปด่าก็ยังเกิดขึ้นเรื่อยๆจนเราทนไม่ไหว เราก็อธิบายเพราะมันไม่ใช่ไง! เราแค่บอกให้รู้ว่าเราไปไหนทำอะไรบ้าง! ไม่ได้ทำไรผิดอย่างที่คิดเลย แค่อยากบอกให้รู้ว่าเราต้องการอะไร แค่อยากให้เข้าใจ เท่านั้นแหละ! ถึงขั้นแตกหัก! เราเล่าให้เขาฟังแล้วบอกว่าเราทนไม่ไหวเราอยากกลับบ้าน เขาได้แต่ร้องไห้ ไม่พูดหรือห้ามเราเลย สรุปเราออกมาจากบ้านแม่เขา เราเช่าห้อง แต่เขาก็มาหาเรา มาอยู่กับเรานะ
เราไม่ได้ทำงานพอไม่มีเงินเราก็เริ่มหาสมัครงาน เราได้งานต่างจังหวัด ทีนี้เราได้แยกกันอยู่จริงๆ ไกลกันมาก พอวันหยุดเขาให้เงินค่ารถเรา เรานั่งรถไปหาเขาตั้งแต่หกโมงเยนไปถึงประมาณตีสี่ตีห้า แล้วขึ้นรถวันอาทิตย์ตอนสี่ทุ่มเพื่อที่จะกลับมาทำงานวันจันทร์ เขามาส่งเรารอรถ แต่ไม่เคยส่งเราขึ้นรถเลย แอบน้อยใจนะ เขารีบกลับก่อน แต่ไม่เป็นไรเรารัก!
จนเขาบวช เราห่างกัน! พอเขาสึกแล้วเขามาหาเราขึ้นรถประจำทางมา ขับรถมาเอง ขี่BBมา จนเขาย้ายมาอยู่กทม. ไกล้กันมาอีกนิด เราไปหาเขาบ่อยขึ้น รู้สึกรักเขามากขึ้น บางครั้งเขาก็มาหาเรา ความห่างไกลไม่ใช่อุปสรรค เรายังรักและไว้ใจเขาเหมือนเดิม วันว่างๆเขาจะมาหาเรามาอยู่กับเรา เขาว่าง! แต่วันทำงานเรา! ไม่ค่อยว่าง แต่ เรากลับมากินข้าวเที่ยงที่ห้อง เขาเข้าห้องน้ำนานมาก จนเราต้องรีบกินข้าวแล้วกลับไปทำงาน เหมือนกับมากินข้าวคนเดียว เราเริ่มสงสัย วันต่อๆมาเขาเริ่มติดโทรศัพท์ ถามอะไรก็ทำเหมือนไม่ได้ยิน เราเริ่มหงุดหงิด ไม่สบายใจ เขาก็ทำเหมือนไม่ใส่ใจเรามากขึ้น เขาเปลี่ยนรหัสผ่านไลน์ เริ่มมีผู้หญิงทักมา "คิดถึงจังเร้ยย"
เขาเริ่มเก็บโทรศัพท์อยู่กับตัวตลอดเวลา เริ่มออกไปเซเว่นตอนกลางคืนบ่อยๆ เขาตื่นสาย เราแอบดู เห็นเบอร์โทรเข้า -โทรออก เห็นข้อความ เรางี้อึ้งร้องไห้ เสียใจมาก แต่เราก็เก็บอาการ
คืนหนึ่งเขาบอกว่าจะออกไปเซ่นเว่นอีก เราไม่ได้ว่าอะไร พอเขากลับมา เราถามเขาว่า"เหนื่อยมั้ย ที่ต้องออกไปเซเว่นบ่อยๆ ...กลับไปอยู่บ้านก็ได้นะ จะได้คุยกันง่ายขึ้น" แล้วเราก็พูดทุกอย่างที่เรารู้ เขาบอก"เขาไม่ทิ้งเรา เขาบอกเขาจำเป็น" เขาไม่เลิกกับเรา เราก็ทำใจให้เชื่อ เขาบอกว่า เขาจะกลับบ้าน คือเขาจะไปหาผู้หญิงคนนั้น! เราอยู่ด้วยกันมานาน แค่เขาเปลี่ยนรหัสผ่านไลน์ ทำไมเราจะไม่รู้!!! เราอ่านหมดแหละ เราถ่ายรูปไว้ด้วย เราโครตเจ็บ!! แต่เราก็ให้เขาไป พอเขาไปแล้วเราก็โทรหากัน คุยแชทกัน เขาทำเหมือนเขารักเรามากกว่าเดิม ทั้งๆที่เขาก็มีอีกคน! เรายื่นข้อเสนอ --->เราให้เวลาเขาสองปี สองปีเพื่อที่จะได้เรียนรู้ ว่าที่ผ่านมา ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน มันคือความรัก ความผูกพันธ์ หรือเขาแค่สงสารเรากันแน่ เราให้เขาคบกับใครก็ได้ ตามความพอใจ! แต่ให้เลิกติดต่อกับเรา เมื่อถึงสองปีแล้ว. รู้ใจตัวเองว่าไม่ได้รักเราก็ไม่ต้องกลับมา แต่ถ้ายังรักเราให้เลิกกับคนอื่น เรายังรออยู่! เขายอมรับข้อเสนอของเรา ย้ำว่ารับข้อเสนอ! เขาคบกับคนอื่นออกหน้าออกตาแบบที่ไม่เคยทำขนาดนี้กับเรา
เขาโทรมาหาเราด้วยนะ ถามว่ากินข้าวยัง ทำไรอยู่ สบายดีมั้ย!?? ลงท้ายด้วยคำว่า "จำคำที่เคยให้สัญญาไว้ดีๆนะ สัญญาสองปีใช่มะ!? จำไว้ว่าสัญญาไว้ว่าอะไร!??"
หลังจากนั้นไม่นานมีผู้หญิงมาตามรังควาญเรา ทั้งทางเฟสทางไลน์ทางโทรศัพท์ เราโทรไปบอกเขา ให้บอกผู้หญิงของเขาที ว่าอย่ามายุ่งกับเรา เขาตัดสายเราทิ้ง! ตัดสายทิ้ง ทั้งๆที่เรายังพูดไม่จบ
จากวันนั้น จนถึงวันนี้ ผ่านมาจะครึ่งปีละ เรายังเสียใจไม่เลิก รู้จักกัน คบกัน อยู่ด้วยกันมา เป็นเวลาเกือบแปดปี มันไม่ได้ทำให้รักกันมากขึ้นเลยหรอ!?? เขาจะทิ้งเราจริงๆใช่มั้ย!?? แล้วที่เขาบอกว่า เขาคบคนอื่นเพราะจำเป็น เพราะที่บ้านเขาวุ่นวาย เพราะผู้ใหญ่อยากให้คบ!!! มันคืออะไร!?? มันจะใช่เรื่องจริงมั้ย!??? เวลาสองปีที่เราให้ไป คือเขาจะใช้มันเพื่อจากไปจริงๆหรอ!?? รึว่าเขากำลังไปตั้งแต่ยังไม่ถึงสองปีด้วยซ้ำ!! ???