คือเราอยู่หอพักรวม ย่านรามคำแหง แต่ก่อนที่เราอยู่คนเดียวเรามักจะเงียบเสมอ
ไม่ว่าใครจะเสียงดัง ปิดประตูดังหรืออะไรก็ตามแต่ อีกอย่างเราทำงานตอนกลางวันด้วย
ตอนกลางคืนเราเพลียก็หลับลึก
ตอนนี้เราอยู่กับแฟน แฟนเราค่อนข้างเป็นคนเจ้าอารมณ์ ใครทำอะไรนิดหน่อยก็ไม่ได้
ห้องข้างบนเสียงดัง แฟนเราก็จะปิดประตูเสียงดังใส่ หรือห้องข้างๆทำอะไรตก ก็จะทำเสียงดังกลับ
แต่ไอ้ห้องข้างๆนี่มันก็จะทำบ้าอะไรตกทุกวี่ทุกวันก็ไม่รู้นะ เราก็รำคาญเหมือนกัน
คือเราก็จะชอบบ่นแฟนว่า จะไปทำกลับทำไม พวกนี้มันไม่มีมารยาท
สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุลอะไรประมาณนี้ แต่แฟนเราก็จะพูดว่า ก็มันทำก่อน จะให้อยู่เงียบๆเฉยๆได้ไง
ก็เพราะเราเป็นแบบนี้แหละเราถึงโดนคนอื่นเอาเปรียบมาตลอด
เราแค่อยากรู้ว่า เราผิดมากเหรอที่เราไม่อยากมีเรื่อง เดี๋ยวนี้คนมีปากเสียงจนถึงขนาดฆ่าแกงกันก็เยอะแยะ
หรือเพราะเรายอมคนจนเกินไป? ยอมรับว่าเราไม่กล้ามีเรื่องกับคนอื่น
เพราะรู้สึกว่า มันไม่คุ้มที่จะต้องมามีเรื่องกับคนไร้มารยาทพวกนี้อ่ะ
ผิดมากเหรอที่เราไม่ชอบมีเรื่องกับคนอื่น?
ไม่ว่าใครจะเสียงดัง ปิดประตูดังหรืออะไรก็ตามแต่ อีกอย่างเราทำงานตอนกลางวันด้วย
ตอนกลางคืนเราเพลียก็หลับลึก
ตอนนี้เราอยู่กับแฟน แฟนเราค่อนข้างเป็นคนเจ้าอารมณ์ ใครทำอะไรนิดหน่อยก็ไม่ได้
ห้องข้างบนเสียงดัง แฟนเราก็จะปิดประตูเสียงดังใส่ หรือห้องข้างๆทำอะไรตก ก็จะทำเสียงดังกลับ
แต่ไอ้ห้องข้างๆนี่มันก็จะทำบ้าอะไรตกทุกวี่ทุกวันก็ไม่รู้นะ เราก็รำคาญเหมือนกัน
คือเราก็จะชอบบ่นแฟนว่า จะไปทำกลับทำไม พวกนี้มันไม่มีมารยาท
สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุลอะไรประมาณนี้ แต่แฟนเราก็จะพูดว่า ก็มันทำก่อน จะให้อยู่เงียบๆเฉยๆได้ไง
ก็เพราะเราเป็นแบบนี้แหละเราถึงโดนคนอื่นเอาเปรียบมาตลอด
เราแค่อยากรู้ว่า เราผิดมากเหรอที่เราไม่อยากมีเรื่อง เดี๋ยวนี้คนมีปากเสียงจนถึงขนาดฆ่าแกงกันก็เยอะแยะ
หรือเพราะเรายอมคนจนเกินไป? ยอมรับว่าเราไม่กล้ามีเรื่องกับคนอื่น
เพราะรู้สึกว่า มันไม่คุ้มที่จะต้องมามีเรื่องกับคนไร้มารยาทพวกนี้อ่ะ