ตลอดเวลาที่เรามีแฟนมา เราเจอแต่เรื่องแย่ๆเสมอ กับแฟนคนแรกก็เจ้าชู้ใจร้อน เวลาทะเลาะกันก็ลงไม้ลงมือกันประจำ คบได้5ปีสุดท้ายก็ไปกันไม่รอด
ได้มาเจอผู้ชายคนที่2 เขาดูเป็นคนธรรมดาทั่วไป ทำงานกลับบ้าน อยู่กับเราแทบจะตลอดเวลาดูแลเทคแคร์เราเสมอต้นเสมอปลาย เขาไปไหนเราไปด้วยได้ทุกที่ เชาพาเราไปเปิดตัวกับเพื่อนและครอบครัวเขา เราเลยเชื่อใจและไว้ใจเขามาก คบกันได้เกือบปีก็มีผู้หญิงคนหนึ่งโทรมาหาเรา บอกให้เราเลิกยุ่งกับแฟนเขาได้ไหม เขาคบกันมา6ปีแล้ว เราชาไปทั้งตัวไม่คิดว่าตัวเองไม่ใช่ตัวจริงของเขา เราถามว่าเขาจะเอายังไง เขากลับบอกให้เราอยู่ส่วนของเราไม่ต้องไปยุ่งกับเขาได้ไหม ตอนแรกเรายอมทำตามเขานะ คงเพราะตอนนั้นเรารักเขามากยังไม่พร้อมเสียเขาไป แต่คบกันไม่นานเราก็เลิกกัน
เวลาผ่านไปเกือบปีก็ได้เจอผู้ชายคนใหม่ที่เพื่อนเราแนะนำให้รู้จัก เขาก็ดูน่ารักดีและก็พึ่งเลิกกับแฟนได้ไม่นาน เราเองก็รู้สึกเหงาๆเลยลองคบกันดู แรกๆเขาน่ารักนะดูแลเอาใจใส่เราดี แต่พอเราย้ายมาอยู่ด้วยกันไม่นานเขาก็เริ่มออกลาย ให้เรารับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด ขอยืมเงินเราบอกเงินเดือนออกจะคืนให้ ชวนเพื่อนไปกินข้าวก็ให้เราเป็นคนจ่าย เราอดทนกับทุกอย่างนะคิดแค่ว่าไม่เป็นไร ไม่เป็นไร แต่จู่ๆแฟนเก่าเขาก็กลับมา เขาเลือกกลับไปหาแฟนเก่าของเขาแล้วไล่เราออกจากห้องโดยที่ไม่สนใจเลยว่าเราจะไปนอนที่ไหน ตอนนั้นประมาณ3ทุ่มได้ โชคดีที่เพื่อนเราให้ไปอาศัยอยู่ด้วยได้สักพัก เมื่อเริ่มตั้งตัวได้ก็ย้ายออกมาอยู่คนเดียว
เมื่อเราได้ทำงานที่ใหม่ก็ได้เจอผู้ชายคนใหม่เช่นกัน ผู้ชายคนนี้ดูดีมาก หน้าตาดี ฐานะดี การงานก็ดี เราก็แอบหวั่นๆเหมือนกันนะ สังคมเขามันไฮโซแต่เราก็ผู้หญิงบ้านๆทั่วไป เราคบกับผู้ชายคนนี้เดือนหนึ่งได้เจอกัน3-4ครั้ง ไม่เคยโทรหาเลย เขาให้เหตุผลว่าเขายุ่ง เราก็เข้าใจและเชื่อใจเขา คบกันได้4เดือนกว่า จู่ๆเขาก็เงียบหายไปเลย ไม่บอกอะไรเราสักคำ มารู้ทีหลังว่าเขามีครอบครัวแล้ว ตลอดเวลาเราก็คือเมียน้อย เราไม่เคยปิดกั้นตัวเองจากความรัก เพราะคิดเสมอว่าสักวันจะต้องได้เจอคนที่ดีบ้างแหละ เลิกกับผู้ชายคนนี้ไม่นานก็มีคนเข้ามาจีบอีก คนนี้ใช้เวลาไม่นาน ตามจีบเราสักพักก็เงียบหายไปเลย เราพยายามติดต่อเขาจนได้รู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว จากครั้งนี้เราเสียใจมาก ไม่ใช่เพราะเรารักผู้ชายคนนี้มากนะ แต่เป็นเพรากี่ครั้งๆเราก็เจอแต่เรื่องแบบนี้ บอกตัวเองว่าพอแล้วพอเถอะหยุดเชื่อในความรักสักที มันไม่มีหรอกความรักดีๆ ถ้าความรักมันดีคงไม่มีใครเสียใจ เราสัญญากับตัวเองว่าจะไม่รักใถใครอีกจะไม่ใจออ่นเด็ดขาด
เวลาผ่านไป2ปี มีคนเข้ามาจีบเราอยู่ตลอดแต่เราไม่เคยสนใจใครเลย เหมือนกับรักใครไม่เป็นอีกแล้ว
จนได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง เขาอายุมากกว่าเราเยอะมาก เราเจอเขาครั้งแรกเรารู้สึกดีรู้สึกมีความสุขเวลาอยู่ใกล้เขา เราก็พยายามดึงสติกลับมา บอกตัวเองว่าความรักจะทำให้เราเป็นบ้า ผู้ชายคนนี้ตามจีบเราอยู่5เดือนกว่าๆ พาไปกินข้าว ดูหนังฟังเพลง เวลาเราเดินผ่านแล้วบอกว่าอันนั้นน่ารักจัง เขาจะห่อของขวัญมาให้เราทันที แต่เราก็ยังไม่เปิดใจให้เขาสักที เขาบอกเราว่า ''ผมรู้ว่าคุณเคยเจออะไรมา แต่ให้โอกาสผมเถอะ ผมไม่เหมือนคนที่คุณเจอ'' เราใจออ่นบอกตัวเองว่า เอาวะลองดูอีกสักครั้ง เรามีความสุขตลอดเวลาที่คบกับเขา เขาดีมากจริงๆ แต่เราก็ยังแอบกลัวไม่ได้ว่าเขาจะเป็นเหมือนคนก่อนๆ มีระแวงบ้างหึงหวงบ้าง ทะเลาะกันบ้าง เรา2คนไม่เคยยุ่งเรื่องส่วนตัวกันโทรศัพท์ไม่เคยได้แตะ เราก็พยายามเชื่อใจเขา วาเลนไทน์เขาบอกกับเราว่าจะพาเราไปเปิดตัวกับครอบครัวเขา เราดีใจมาก มันช่างมีความสุขเหลือเกิน พูดกับตัวเองว่าเห็นไหมความรักดีๆมันมีอยู่จริงๆ แต่เวลาผ่านไปได้ไม่นานความสุขเริ่มลดลง เขาสนใจเราน้อยลง มาเจอเราน้อยลงบอกว่ายุ่งมากเขาเหนื่อย าก็โอเคพยายามเข้าใจ เราเริ่มคุยกันน้อยลงจากที่โทรหากับบ่อยๆก็เหลือแค่อาทิตย์ละครั้ง ไม่เคยคุยกันเกิน1นาที เขาเริ่มไม่ค่อยตอบข้อความเรา ถ้าเราไม่ทักไปเขาก็เงียบไปเลย เขาไม่เคยถามเราแล้วว่า อยู่ไหน ทำอะไร ไม่ส่ง good morning,goodnight เหมือนเมื่อก่อน เราก็คิดว่ามันหมดโปรแล้วล่ะ ไม่เป็นไรคิดเข้าข้างตัวเอง วันหนึ่งมีผู้หญิงคนหนึ่งมาบอกกับเราว่าแฟนเราอะเที่ยวผู้หญิง เราโกรธมาก ถามเขาเขาก็ไม่สนไม่ตอบ เราเลยไม่คุยกับเขาอยู่นานตอนแรกก็คิดว่าจะเลิก แต่พอเห็นเขามาง้อ มานั้งร้องไห้เราก็ใจออ่น คิดว่าที่เราทำผิดเขายังให้อภัยเราเลย แล้วเราให้อภัยเขาบ้างไม่ได้เหรอ ตอนกลับมาดีกันช่วงแรกๆเขาใส่ใจเรามาก แต่พอสักก็เหมือนเดิม เขาเป็นคนบ้างานอยู่แล้ว เราเลยเข้าใจว่าที่เขาไม่มีเวลาก็เพราะเขาทำงาน เราเห็นเขาชอบแอ๊ดเฟซบุ๊คไปคุยไปกดไลน์ เราก็แอบหึงนะแต่พูดอะไรมากไม่ได้ จนมาถึงผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้เป็นลูกน้องของเพื่อนเขา เห็นว่าทำไมเขาคุยกันเยอะจังเพื่อนก็เข้ามาแซวเขากับผู้หญิงคนนั้น เราเลยถามเขาว่าตอนนี้เขามีผู้หญิงกี่คน เขาตอบเราว่าไม่มี ผู้หญิงคนนี้คุยกันเฉยๆไม่รู้จักไม่เคยเห็นหน้า ใจเราไม่ค่อยเชื่อนะคอยแอบส่อง วันหยุดเขาก็พาเราไปเดินห้าง เราเห็นแฟนเราคุยโทรศัพท์แบบมีพิรุธกลัวเราเห็นจะแอบๆเล่น เราก็แกล้งทำเป็นไม่สนแต่ตาเราไวกว่าเห็นเขาคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าคุ้นๆแต่นึกไม่ออก เราก็ต้องนิ่งไว้ก่อนยังพูดอะไรไม่ได้ จนมาวันหนึ่งเขามาที่ห้องเราเขาเอาโทรศัพท์วางไว้บนโต๊ะที่เรานั้ง บังเอิญมีข้อความเข้า เราเลยมองดูเรากดเข้าไปดูไม่ได้เพราะเขาล็อค เราเห็นชื่อคนที่ส่งข้อความมาเราชา สั่นไปทั้งตัว ผู้หญิงคนนี้ที่คุยกันในเฟซบุ๊ค ทำไมถึงมีเบอร์กัน พอเขาออกจากห้องน้ำเราก็ถามเลยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร เขาทำหน้างงๆ ใครเหรอเราเปิดรูปผู้หญิงคนนั้น เขาตอบเราว่า เขาไม่รู้จักเลยเพื่อนเขาให้เบอร์มา ผู้หญิงคนนี้ให้ซื้อเสื้อให้ เรางงนะ ไม่รู้จักไม่เคยเจอ คุยกันตลอด ให้แฟนเราซื้เสื้อผ้าให้ อะไรคืออะไร เราก็โอเคถ้าไม่มีอะไรเปิดให้เราดูได้ไหม เขาตวาดใส่เราว่าเขาไม่เคยมายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเรา แล้วเราไปยุ่งกับเขาทำไม ทำไมไม่เชื่อใจเขา เราร้องไห้และกอดเขา เราขอร้องว่าอย่าโกหกเราอย่าหลอกเราได้ไหม เขาบอกว่าถ้าเขามีอะไรจะบอกถึงเวลานั้นรับให้ได้แล้วกัน เรายืนกอดเขาร้องไห้เขาผลักเราออกและก็กลับไป ไม่โทรมาไม่ส่งข้อความมาหาเราเลย ตลอดเวลาที่คบกันมาเราไม่เคยเจอคนรองข้างเขาไม่ว่าจะเป็นเพื่อน รึครอบครัวเขา แต่เขารู้จักกับครอบครัวของเราทุกคน ปัญหานี้มันเกิดขึ้นมานาน เราร้องไห้แทบทุกวัน ดื่มแต่เหล้าข้าวปลาแทบไม่กิน รู้สึกเหมือนตัวเองพลาดอีกแล้วเหรอ เจอแบบนี้อีกแล้วเหรอ ใจหนึ่งเราก็ยังรักเขาไม่อยากเสียเขาไป อีกใจก็เหนื่อยเหลือเกิน เราปรึกษากับคนรอบข้างเขาก็บอกว่า เวลาเขามองเข้ามา เขาไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้สนใจเราเลย มีแต่เราไปวิ่งตามเขาฝ่ายเดียว จนถึงวันนี้2วันแล้วที่เขาไม่สนใจเรา อีก2วันก็จะถึงวันเกิดเราแล้ว ใจหนึ่งอยากอยู่กับเขาอยากเจอเขาแต่อีกใจ... มันสับสนไปหมดตอนนี้ไม่รู้ควรจะทำยังไง ที่มันเป็นแบบนี้เพราะเราไม่ดี หรือเป็นเพราะเขาไม่ได้รักเรากันแน่ เวลาที่มองปัญหาของคนอื่นทางออกมันง่ายนิดเดียว แต่ปัญหาของเรากลับหาทางออกไม่เจอ
แค่อยากจะมีรักเหมือนคนอื่นบ้างก็เท่านั้น
ได้มาเจอผู้ชายคนที่2 เขาดูเป็นคนธรรมดาทั่วไป ทำงานกลับบ้าน อยู่กับเราแทบจะตลอดเวลาดูแลเทคแคร์เราเสมอต้นเสมอปลาย เขาไปไหนเราไปด้วยได้ทุกที่ เชาพาเราไปเปิดตัวกับเพื่อนและครอบครัวเขา เราเลยเชื่อใจและไว้ใจเขามาก คบกันได้เกือบปีก็มีผู้หญิงคนหนึ่งโทรมาหาเรา บอกให้เราเลิกยุ่งกับแฟนเขาได้ไหม เขาคบกันมา6ปีแล้ว เราชาไปทั้งตัวไม่คิดว่าตัวเองไม่ใช่ตัวจริงของเขา เราถามว่าเขาจะเอายังไง เขากลับบอกให้เราอยู่ส่วนของเราไม่ต้องไปยุ่งกับเขาได้ไหม ตอนแรกเรายอมทำตามเขานะ คงเพราะตอนนั้นเรารักเขามากยังไม่พร้อมเสียเขาไป แต่คบกันไม่นานเราก็เลิกกัน
เวลาผ่านไปเกือบปีก็ได้เจอผู้ชายคนใหม่ที่เพื่อนเราแนะนำให้รู้จัก เขาก็ดูน่ารักดีและก็พึ่งเลิกกับแฟนได้ไม่นาน เราเองก็รู้สึกเหงาๆเลยลองคบกันดู แรกๆเขาน่ารักนะดูแลเอาใจใส่เราดี แต่พอเราย้ายมาอยู่ด้วยกันไม่นานเขาก็เริ่มออกลาย ให้เรารับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด ขอยืมเงินเราบอกเงินเดือนออกจะคืนให้ ชวนเพื่อนไปกินข้าวก็ให้เราเป็นคนจ่าย เราอดทนกับทุกอย่างนะคิดแค่ว่าไม่เป็นไร ไม่เป็นไร แต่จู่ๆแฟนเก่าเขาก็กลับมา เขาเลือกกลับไปหาแฟนเก่าของเขาแล้วไล่เราออกจากห้องโดยที่ไม่สนใจเลยว่าเราจะไปนอนที่ไหน ตอนนั้นประมาณ3ทุ่มได้ โชคดีที่เพื่อนเราให้ไปอาศัยอยู่ด้วยได้สักพัก เมื่อเริ่มตั้งตัวได้ก็ย้ายออกมาอยู่คนเดียว
เมื่อเราได้ทำงานที่ใหม่ก็ได้เจอผู้ชายคนใหม่เช่นกัน ผู้ชายคนนี้ดูดีมาก หน้าตาดี ฐานะดี การงานก็ดี เราก็แอบหวั่นๆเหมือนกันนะ สังคมเขามันไฮโซแต่เราก็ผู้หญิงบ้านๆทั่วไป เราคบกับผู้ชายคนนี้เดือนหนึ่งได้เจอกัน3-4ครั้ง ไม่เคยโทรหาเลย เขาให้เหตุผลว่าเขายุ่ง เราก็เข้าใจและเชื่อใจเขา คบกันได้4เดือนกว่า จู่ๆเขาก็เงียบหายไปเลย ไม่บอกอะไรเราสักคำ มารู้ทีหลังว่าเขามีครอบครัวแล้ว ตลอดเวลาเราก็คือเมียน้อย เราไม่เคยปิดกั้นตัวเองจากความรัก เพราะคิดเสมอว่าสักวันจะต้องได้เจอคนที่ดีบ้างแหละ เลิกกับผู้ชายคนนี้ไม่นานก็มีคนเข้ามาจีบอีก คนนี้ใช้เวลาไม่นาน ตามจีบเราสักพักก็เงียบหายไปเลย เราพยายามติดต่อเขาจนได้รู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว จากครั้งนี้เราเสียใจมาก ไม่ใช่เพราะเรารักผู้ชายคนนี้มากนะ แต่เป็นเพรากี่ครั้งๆเราก็เจอแต่เรื่องแบบนี้ บอกตัวเองว่าพอแล้วพอเถอะหยุดเชื่อในความรักสักที มันไม่มีหรอกความรักดีๆ ถ้าความรักมันดีคงไม่มีใครเสียใจ เราสัญญากับตัวเองว่าจะไม่รักใถใครอีกจะไม่ใจออ่นเด็ดขาด
เวลาผ่านไป2ปี มีคนเข้ามาจีบเราอยู่ตลอดแต่เราไม่เคยสนใจใครเลย เหมือนกับรักใครไม่เป็นอีกแล้ว
จนได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง เขาอายุมากกว่าเราเยอะมาก เราเจอเขาครั้งแรกเรารู้สึกดีรู้สึกมีความสุขเวลาอยู่ใกล้เขา เราก็พยายามดึงสติกลับมา บอกตัวเองว่าความรักจะทำให้เราเป็นบ้า ผู้ชายคนนี้ตามจีบเราอยู่5เดือนกว่าๆ พาไปกินข้าว ดูหนังฟังเพลง เวลาเราเดินผ่านแล้วบอกว่าอันนั้นน่ารักจัง เขาจะห่อของขวัญมาให้เราทันที แต่เราก็ยังไม่เปิดใจให้เขาสักที เขาบอกเราว่า ''ผมรู้ว่าคุณเคยเจออะไรมา แต่ให้โอกาสผมเถอะ ผมไม่เหมือนคนที่คุณเจอ'' เราใจออ่นบอกตัวเองว่า เอาวะลองดูอีกสักครั้ง เรามีความสุขตลอดเวลาที่คบกับเขา เขาดีมากจริงๆ แต่เราก็ยังแอบกลัวไม่ได้ว่าเขาจะเป็นเหมือนคนก่อนๆ มีระแวงบ้างหึงหวงบ้าง ทะเลาะกันบ้าง เรา2คนไม่เคยยุ่งเรื่องส่วนตัวกันโทรศัพท์ไม่เคยได้แตะ เราก็พยายามเชื่อใจเขา วาเลนไทน์เขาบอกกับเราว่าจะพาเราไปเปิดตัวกับครอบครัวเขา เราดีใจมาก มันช่างมีความสุขเหลือเกิน พูดกับตัวเองว่าเห็นไหมความรักดีๆมันมีอยู่จริงๆ แต่เวลาผ่านไปได้ไม่นานความสุขเริ่มลดลง เขาสนใจเราน้อยลง มาเจอเราน้อยลงบอกว่ายุ่งมากเขาเหนื่อย าก็โอเคพยายามเข้าใจ เราเริ่มคุยกันน้อยลงจากที่โทรหากับบ่อยๆก็เหลือแค่อาทิตย์ละครั้ง ไม่เคยคุยกันเกิน1นาที เขาเริ่มไม่ค่อยตอบข้อความเรา ถ้าเราไม่ทักไปเขาก็เงียบไปเลย เขาไม่เคยถามเราแล้วว่า อยู่ไหน ทำอะไร ไม่ส่ง good morning,goodnight เหมือนเมื่อก่อน เราก็คิดว่ามันหมดโปรแล้วล่ะ ไม่เป็นไรคิดเข้าข้างตัวเอง วันหนึ่งมีผู้หญิงคนหนึ่งมาบอกกับเราว่าแฟนเราอะเที่ยวผู้หญิง เราโกรธมาก ถามเขาเขาก็ไม่สนไม่ตอบ เราเลยไม่คุยกับเขาอยู่นานตอนแรกก็คิดว่าจะเลิก แต่พอเห็นเขามาง้อ มานั้งร้องไห้เราก็ใจออ่น คิดว่าที่เราทำผิดเขายังให้อภัยเราเลย แล้วเราให้อภัยเขาบ้างไม่ได้เหรอ ตอนกลับมาดีกันช่วงแรกๆเขาใส่ใจเรามาก แต่พอสักก็เหมือนเดิม เขาเป็นคนบ้างานอยู่แล้ว เราเลยเข้าใจว่าที่เขาไม่มีเวลาก็เพราะเขาทำงาน เราเห็นเขาชอบแอ๊ดเฟซบุ๊คไปคุยไปกดไลน์ เราก็แอบหึงนะแต่พูดอะไรมากไม่ได้ จนมาถึงผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้เป็นลูกน้องของเพื่อนเขา เห็นว่าทำไมเขาคุยกันเยอะจังเพื่อนก็เข้ามาแซวเขากับผู้หญิงคนนั้น เราเลยถามเขาว่าตอนนี้เขามีผู้หญิงกี่คน เขาตอบเราว่าไม่มี ผู้หญิงคนนี้คุยกันเฉยๆไม่รู้จักไม่เคยเห็นหน้า ใจเราไม่ค่อยเชื่อนะคอยแอบส่อง วันหยุดเขาก็พาเราไปเดินห้าง เราเห็นแฟนเราคุยโทรศัพท์แบบมีพิรุธกลัวเราเห็นจะแอบๆเล่น เราก็แกล้งทำเป็นไม่สนแต่ตาเราไวกว่าเห็นเขาคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าคุ้นๆแต่นึกไม่ออก เราก็ต้องนิ่งไว้ก่อนยังพูดอะไรไม่ได้ จนมาวันหนึ่งเขามาที่ห้องเราเขาเอาโทรศัพท์วางไว้บนโต๊ะที่เรานั้ง บังเอิญมีข้อความเข้า เราเลยมองดูเรากดเข้าไปดูไม่ได้เพราะเขาล็อค เราเห็นชื่อคนที่ส่งข้อความมาเราชา สั่นไปทั้งตัว ผู้หญิงคนนี้ที่คุยกันในเฟซบุ๊ค ทำไมถึงมีเบอร์กัน พอเขาออกจากห้องน้ำเราก็ถามเลยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร เขาทำหน้างงๆ ใครเหรอเราเปิดรูปผู้หญิงคนนั้น เขาตอบเราว่า เขาไม่รู้จักเลยเพื่อนเขาให้เบอร์มา ผู้หญิงคนนี้ให้ซื้อเสื้อให้ เรางงนะ ไม่รู้จักไม่เคยเจอ คุยกันตลอด ให้แฟนเราซื้เสื้อผ้าให้ อะไรคืออะไร เราก็โอเคถ้าไม่มีอะไรเปิดให้เราดูได้ไหม เขาตวาดใส่เราว่าเขาไม่เคยมายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเรา แล้วเราไปยุ่งกับเขาทำไม ทำไมไม่เชื่อใจเขา เราร้องไห้และกอดเขา เราขอร้องว่าอย่าโกหกเราอย่าหลอกเราได้ไหม เขาบอกว่าถ้าเขามีอะไรจะบอกถึงเวลานั้นรับให้ได้แล้วกัน เรายืนกอดเขาร้องไห้เขาผลักเราออกและก็กลับไป ไม่โทรมาไม่ส่งข้อความมาหาเราเลย ตลอดเวลาที่คบกันมาเราไม่เคยเจอคนรองข้างเขาไม่ว่าจะเป็นเพื่อน รึครอบครัวเขา แต่เขารู้จักกับครอบครัวของเราทุกคน ปัญหานี้มันเกิดขึ้นมานาน เราร้องไห้แทบทุกวัน ดื่มแต่เหล้าข้าวปลาแทบไม่กิน รู้สึกเหมือนตัวเองพลาดอีกแล้วเหรอ เจอแบบนี้อีกแล้วเหรอ ใจหนึ่งเราก็ยังรักเขาไม่อยากเสียเขาไป อีกใจก็เหนื่อยเหลือเกิน เราปรึกษากับคนรอบข้างเขาก็บอกว่า เวลาเขามองเข้ามา เขาไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้สนใจเราเลย มีแต่เราไปวิ่งตามเขาฝ่ายเดียว จนถึงวันนี้2วันแล้วที่เขาไม่สนใจเรา อีก2วันก็จะถึงวันเกิดเราแล้ว ใจหนึ่งอยากอยู่กับเขาอยากเจอเขาแต่อีกใจ... มันสับสนไปหมดตอนนี้ไม่รู้ควรจะทำยังไง ที่มันเป็นแบบนี้เพราะเราไม่ดี หรือเป็นเพราะเขาไม่ได้รักเรากันแน่ เวลาที่มองปัญหาของคนอื่นทางออกมันง่ายนิดเดียว แต่ปัญหาของเรากลับหาทางออกไม่เจอ