ชีวิตมหาลัยของผมไม่ค่อยมีอะไรเลยคับ ไม่สนุกเหมือนที่คิดไว้เลย
ผมเงินจากที่บ้านอาทิตย์ละ 500 ตกเดือนละ 2000 บาทคับ เรียนอยู่เทคโนตีนดอย เชียงใหม่
ได้เงินกู้ กยศ.อีกเดือนละ 2200 รวมเป็น 4200 ยุหอกะแฟน แฟนไม่ให้ออกค่าหอ เขาจะจ่ายเอง เขาทำงานแล้ว
ค่ากับข้าว ค่าน้ำมันรถ ของกิน เสื้อผ้า ของใช้ ทุกอย่างรวมในนี้หมด ถามว่าพอไหม ก็ไม่ค่อยพอหรอกคับ
ยิ่งเทอมนี้ เรียนผ่านมาครึ่งเทอมแล้ว เงินกู้ กยศ. ยังไม่เข้าเลย ได้จากที่บ้านแค่อาทิตย์ละ 500
ไม่มีเงินเหลือซื้อของใช้ หรือ เสื้อผ้าที่อยากได้เลย แค่กินนี่แทบจะไม่พอเลยคับ
แต่ก็ประหยัดเอา ไม่ค่อยได้ซื้อขนม ซื้อลูกชิ้น ซื้อน้ำชา กาแฟ กินหรอกคับ
ถ้าพูดถึงการไปเที่ยวผับ เที่ยวร้านเหล้ากับเพื่อน ไปปาร์ตี้กับเพื่อนๆ นี่ไม่ต้องพูดถึง ไม่ค่อยได้ไปหรอกคับ
ผมไม่มีเงินไว้สำหรับส่วนนั้นเลย นอกจากเพื่อนเลี้ยงจริงๆ ผมถึงจะได้ไปกับเขา
อาหารตามสั่ง หรือก๋วยเตี๋ยว จะกินเฉพาะเวลาอยู่กับเพื่อน เวลาไปเรียนพักเที่ยงกลางวัน
ส่วนมากถ้าอยู่หอคนเดียวก็ต้มม่ามากินคับ ดีนะคับที่ผมเป็นคนชอบกินมาม่า กินทุกวันได้ไม่เบื่อเลย
แต่ถ้าแฟนอยู่ด้วยเขาจะซื้อกับข้าวมากินด้วยกัน เพราะเขาไม่ชอบกินมาม่าคับ
ปกติผมจะใช้เงินที่ได้จากทางบ้านอาทิตย์ละ 500 เป็นค่ากิน พยายามจะใช้ให้พอ
เงินกู้ กยศ.ที่ได้เเดือน 2200 ผมจะเก็บไว้ใช้ยามจำเป็น กับซื้อเสื้อผ้าที่อยากได้
ดูๆแล้ว ชีวิตในมหาลัยของผม ไม่ค่อยสนุกเหมือนคนอื่นเขาเลยที่ได้ไปเที่ยว ไปดูหนัง
ไปกินของกินอร่อยๆ ผมเห็นบางคนมีเงินเที่ยวทุกคืน
ผมก็ไม่ค่อยมีเพื่อนมากหรอกคับ ไม่ค่อยสนิทกับใครมากเท่าไหร่
ความจริงเพื่อนๆก็ดีนะ เวลาไปไหนเขาก็ชวนผมไปด้วย ผมเองแหละที่ไม่ค่อยไปกับเพื่อนๆ
เพราะผมไม่ค่อยมีเงิน เพราะบางทีเพื่อนก็ชวนไปกินนั้นกินนี่ หรือบางทีก็ชวนกันไปเที่ยวไปเขื่อน
ไปดอยไปกางเตนท์ไรกัน ผมอยากไปนะ แต่ผมไม่มีเงินสำหรับส่วนนั้นจริงๆ
บางทีเพื่อนก็บบอกว่าจะเลี้ยงนะ แต่ผมก็เกรงใจ เมื่อไหร่ก็ไม่มีตังซะที
มันเลยทำให้ผมไม่ค่อยได้คลุกคลีกับเพื่อนๆเท่าไหร่
ผมพยายามหางานพาร์ไทม์ทำนะ มีแต่เขียนใบสมัครไว้ ไม่มีที่ไหนเรียกเลย
ชีวิตในมหาลัยของผม มันไม่สวยงามเหมือนคนอื่นหรอกคับ ด้วยข้อจำกัดของคนเรา
แต่ก็ไม่เปนไรหรอกคับ มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นไปซะหมดหรอกคับ
อย่างน้อยการเรียนของผม ก็อยู่ในเกณฑ์ที่ดีนะ
ผมจะมีความสุขที่สุดเวลากลับบ้าน
แม่จะเตรียมกับข้าวที่ชอบให้ผมเสมอ เราจะกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันตลอด
ดูทีวีด้วยกัน พูดคุยกันตลอด ความจริงแล้วชีวิตครอบครัวผมมีความสุขนะ ถึงแม้ว่าพ่อแม่ผมจะไม่มีเงิน
ตอนนี้ผมพยายามจะไม่มองคนอื่นที่สูงกว่าผม ว่าทำไมเขามีนั้นมีนี่
มันทำให้เรารู้สึกน้อยใจเปล่าๆ เวลาที่ผมรู้สึกแย่ ผมพยายามมองคนอื่นๆ ที่ลำบากกว่าผม
คงไม่ใช่ผมคนเดียวหรอกคับที่เป็นแบบนี้ อาจมีคนอื่นที่แย่กว่าผมอีกก็ได้
ผมเชื่อว่าถ้าผมเรียนจบ มีงานทำ ชีวิตผมก็ต้องดีกว่านี้
เพื่อนๆได้เงินจากที่บ้านเดือนละเท่าไหร่คับ ชีวิตมหาลัยของคุณดีเหมือนที่คิดไว้ไหมคับ
ผมเงินจากที่บ้านอาทิตย์ละ 500 ตกเดือนละ 2000 บาทคับ เรียนอยู่เทคโนตีนดอย เชียงใหม่
ได้เงินกู้ กยศ.อีกเดือนละ 2200 รวมเป็น 4200 ยุหอกะแฟน แฟนไม่ให้ออกค่าหอ เขาจะจ่ายเอง เขาทำงานแล้ว
ค่ากับข้าว ค่าน้ำมันรถ ของกิน เสื้อผ้า ของใช้ ทุกอย่างรวมในนี้หมด ถามว่าพอไหม ก็ไม่ค่อยพอหรอกคับ
ยิ่งเทอมนี้ เรียนผ่านมาครึ่งเทอมแล้ว เงินกู้ กยศ. ยังไม่เข้าเลย ได้จากที่บ้านแค่อาทิตย์ละ 500
ไม่มีเงินเหลือซื้อของใช้ หรือ เสื้อผ้าที่อยากได้เลย แค่กินนี่แทบจะไม่พอเลยคับ
แต่ก็ประหยัดเอา ไม่ค่อยได้ซื้อขนม ซื้อลูกชิ้น ซื้อน้ำชา กาแฟ กินหรอกคับ
ถ้าพูดถึงการไปเที่ยวผับ เที่ยวร้านเหล้ากับเพื่อน ไปปาร์ตี้กับเพื่อนๆ นี่ไม่ต้องพูดถึง ไม่ค่อยได้ไปหรอกคับ
ผมไม่มีเงินไว้สำหรับส่วนนั้นเลย นอกจากเพื่อนเลี้ยงจริงๆ ผมถึงจะได้ไปกับเขา
อาหารตามสั่ง หรือก๋วยเตี๋ยว จะกินเฉพาะเวลาอยู่กับเพื่อน เวลาไปเรียนพักเที่ยงกลางวัน
ส่วนมากถ้าอยู่หอคนเดียวก็ต้มม่ามากินคับ ดีนะคับที่ผมเป็นคนชอบกินมาม่า กินทุกวันได้ไม่เบื่อเลย
แต่ถ้าแฟนอยู่ด้วยเขาจะซื้อกับข้าวมากินด้วยกัน เพราะเขาไม่ชอบกินมาม่าคับ
ปกติผมจะใช้เงินที่ได้จากทางบ้านอาทิตย์ละ 500 เป็นค่ากิน พยายามจะใช้ให้พอ
เงินกู้ กยศ.ที่ได้เเดือน 2200 ผมจะเก็บไว้ใช้ยามจำเป็น กับซื้อเสื้อผ้าที่อยากได้
ดูๆแล้ว ชีวิตในมหาลัยของผม ไม่ค่อยสนุกเหมือนคนอื่นเขาเลยที่ได้ไปเที่ยว ไปดูหนัง
ไปกินของกินอร่อยๆ ผมเห็นบางคนมีเงินเที่ยวทุกคืน
ผมก็ไม่ค่อยมีเพื่อนมากหรอกคับ ไม่ค่อยสนิทกับใครมากเท่าไหร่
ความจริงเพื่อนๆก็ดีนะ เวลาไปไหนเขาก็ชวนผมไปด้วย ผมเองแหละที่ไม่ค่อยไปกับเพื่อนๆ
เพราะผมไม่ค่อยมีเงิน เพราะบางทีเพื่อนก็ชวนไปกินนั้นกินนี่ หรือบางทีก็ชวนกันไปเที่ยวไปเขื่อน
ไปดอยไปกางเตนท์ไรกัน ผมอยากไปนะ แต่ผมไม่มีเงินสำหรับส่วนนั้นจริงๆ
บางทีเพื่อนก็บบอกว่าจะเลี้ยงนะ แต่ผมก็เกรงใจ เมื่อไหร่ก็ไม่มีตังซะที
มันเลยทำให้ผมไม่ค่อยได้คลุกคลีกับเพื่อนๆเท่าไหร่
ผมพยายามหางานพาร์ไทม์ทำนะ มีแต่เขียนใบสมัครไว้ ไม่มีที่ไหนเรียกเลย
ชีวิตในมหาลัยของผม มันไม่สวยงามเหมือนคนอื่นหรอกคับ ด้วยข้อจำกัดของคนเรา
แต่ก็ไม่เปนไรหรอกคับ มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นไปซะหมดหรอกคับ
อย่างน้อยการเรียนของผม ก็อยู่ในเกณฑ์ที่ดีนะ
ผมจะมีความสุขที่สุดเวลากลับบ้าน
แม่จะเตรียมกับข้าวที่ชอบให้ผมเสมอ เราจะกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันตลอด
ดูทีวีด้วยกัน พูดคุยกันตลอด ความจริงแล้วชีวิตครอบครัวผมมีความสุขนะ ถึงแม้ว่าพ่อแม่ผมจะไม่มีเงิน
ตอนนี้ผมพยายามจะไม่มองคนอื่นที่สูงกว่าผม ว่าทำไมเขามีนั้นมีนี่
มันทำให้เรารู้สึกน้อยใจเปล่าๆ เวลาที่ผมรู้สึกแย่ ผมพยายามมองคนอื่นๆ ที่ลำบากกว่าผม
คงไม่ใช่ผมคนเดียวหรอกคับที่เป็นแบบนี้ อาจมีคนอื่นที่แย่กว่าผมอีกก็ได้
ผมเชื่อว่าถ้าผมเรียนจบ มีงานทำ ชีวิตผมก็ต้องดีกว่านี้