พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
...
นักปราชญ์ผู้มีปัญญาทั้งหลาย
ท่านจึงเบื่อหน่ายในกรรมชั่วทั้งหลายนั่นแหละ
มองพิจารณาเห็นด้วยปัญญาแล้วจึงไม่ทำกรรมชั่วต่อไป
จึงไม่อิจฉาเบียดเบียนใครเลยเป็นอย่างนั้น
แล้วแถมมาเพ่งพิจารณาดูสังขารร่างกายอันนี้เข้าไปอีก
ก็ยังเห็นว่าเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ทนได้ยาก
ลำบากนานาประการ ทั้งเป็นอนัตตาบังคับไม่ได้
ไม่เป็นไปตามใจหวัง เห็นอย่างนี้แล้วก็ยิ่งเบื่อหน่าย
ก็ย่อมรู้ชัดว่า ดวงจิตนี้มาอาศัยในของไม่เที่ยง
มันถึงได้เป็นทุกข์ ทนได้ยากอยู่อย่างนี้
นี่
"พระอริยบุคคล" ทั้งหลาย ท่านเห็นแจ้งอย่างนี้
จึงได้เบื่อหน่ายต่อสภาพร่างกายอันนี้
คลายความกำหนัดยินดีออกไป
เมื่อท่านละความยึดมั่นถือมั่นนี้
ได้บรรลุมรรคผลธรรมวิเศษแล้ว
แต่บุญเก่าที่ท่านสร้างมาแต่ก่อนยังไม่หมด
ท่านก็ต้องอาศัยไป ดวงจิตนี้แหละ
ก็อาศัยอัตภาพร่างกายนี้ไป สงเคราะห์โลกนี้ไป
สงเคราะห์โลกไปบัดนี้นะ สงเคราะห์คนอื่นไป
เ
ช่นพระอรหันต์ทั้งหลาย เอ้า ท่านบิณฑบาตไป
ใครใส่บาตรแก่พระอรหันต์เช่นนั้นก็มีอานิสงส์มาก
ได้บุญหลายเพราะว่าท่านเป็นผู้บริสุทธิ์
หมดจดจากกิเลสบาปอธรรมทั้งหลายโดยประการทั้งปวง
ดังนั้นผู้ใดได้ให้ทานแก่พระอรหันต์จึงมีผลมาก
เอ้าพระอรหันต์ยังมีหลายประเภทเข้าไปอีก
พระอรหันต์ที่ท่านสำเร็จได้ด้วยสมถะวิปัสสนาอย่างนี้นี่
ท่านก็มีฤทธิ์มีเดช ท่านก็มีฤทธิ์มีเดชเหาะเหินเดินอากาศได้
เข้าฌานอยู่ได้ ๗ วัน ๑๕ วัน เมื่อท่านออกจากฌานมาแล้ว
พิจารณาเห็นใครมีวาสนาพอที่จะสงเคราะห์
ให้ได้ผลในปัจจุบันท่านก็ไปหาผู้นั้น
ผู้นั้นเห็นเข้าก็เลื่อมใส แล้วก็ใส่บาตรให้ท่าน
ผลแห่งการใส่บาตรในวันนั้นของผู้นั้น
ก็จะต้องปรากฏผลในปัจจุบันนั้นทันที
เหมือนอย่างสองผัวเมียกับลูกสาวคนหนึ่ง
ซึ่งเป็นคนใช้ของเศรษฐีในกรุงราชคฤห์นั่นแหละ
ได้ใส่บาตรให้
"พระสารีบุตรเถรเจ้า"
ที่ท่านออกจากสมาบัติมาในวันนั้น
ขี้ไถที่ไถนานั้นของเศรษฐีนั้นก็เกิดเป็นทองคำทั้งแท่งเลย
นาไร่ที่เขาไถวันนั้นเขาก็เลยได้เป็นเศรษฐีขึ้นในชาตินั้นเลย
นี้แหละการทำบุญถวายทาน
แด่ท่านผู้ทรงคุณอันประเสริฐเนี่ยมันมีผลมากจริงๆ
...
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
"กรรมปางก่อน"
ให้ทานในพระอรหันต์นั้นอานิสงส์มากบุญหลาย : หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
...
นักปราชญ์ผู้มีปัญญาทั้งหลาย
ท่านจึงเบื่อหน่ายในกรรมชั่วทั้งหลายนั่นแหละ
มองพิจารณาเห็นด้วยปัญญาแล้วจึงไม่ทำกรรมชั่วต่อไป
จึงไม่อิจฉาเบียดเบียนใครเลยเป็นอย่างนั้น
แล้วแถมมาเพ่งพิจารณาดูสังขารร่างกายอันนี้เข้าไปอีก
ก็ยังเห็นว่าเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ทนได้ยาก
ลำบากนานาประการ ทั้งเป็นอนัตตาบังคับไม่ได้
ไม่เป็นไปตามใจหวัง เห็นอย่างนี้แล้วก็ยิ่งเบื่อหน่าย
ก็ย่อมรู้ชัดว่า ดวงจิตนี้มาอาศัยในของไม่เที่ยง
มันถึงได้เป็นทุกข์ ทนได้ยากอยู่อย่างนี้
นี่ "พระอริยบุคคล" ทั้งหลาย ท่านเห็นแจ้งอย่างนี้
จึงได้เบื่อหน่ายต่อสภาพร่างกายอันนี้
คลายความกำหนัดยินดีออกไป
เมื่อท่านละความยึดมั่นถือมั่นนี้
ได้บรรลุมรรคผลธรรมวิเศษแล้ว
แต่บุญเก่าที่ท่านสร้างมาแต่ก่อนยังไม่หมด
ท่านก็ต้องอาศัยไป ดวงจิตนี้แหละ
ก็อาศัยอัตภาพร่างกายนี้ไป สงเคราะห์โลกนี้ไป
สงเคราะห์โลกไปบัดนี้นะ สงเคราะห์คนอื่นไป
เช่นพระอรหันต์ทั้งหลาย เอ้า ท่านบิณฑบาตไป
ใครใส่บาตรแก่พระอรหันต์เช่นนั้นก็มีอานิสงส์มาก
ได้บุญหลายเพราะว่าท่านเป็นผู้บริสุทธิ์
หมดจดจากกิเลสบาปอธรรมทั้งหลายโดยประการทั้งปวง
ดังนั้นผู้ใดได้ให้ทานแก่พระอรหันต์จึงมีผลมาก
เอ้าพระอรหันต์ยังมีหลายประเภทเข้าไปอีก
พระอรหันต์ที่ท่านสำเร็จได้ด้วยสมถะวิปัสสนาอย่างนี้นี่
ท่านก็มีฤทธิ์มีเดช ท่านก็มีฤทธิ์มีเดชเหาะเหินเดินอากาศได้
เข้าฌานอยู่ได้ ๗ วัน ๑๕ วัน เมื่อท่านออกจากฌานมาแล้ว
พิจารณาเห็นใครมีวาสนาพอที่จะสงเคราะห์
ให้ได้ผลในปัจจุบันท่านก็ไปหาผู้นั้น
ผู้นั้นเห็นเข้าก็เลื่อมใส แล้วก็ใส่บาตรให้ท่าน
ผลแห่งการใส่บาตรในวันนั้นของผู้นั้น
ก็จะต้องปรากฏผลในปัจจุบันนั้นทันที
เหมือนอย่างสองผัวเมียกับลูกสาวคนหนึ่ง
ซึ่งเป็นคนใช้ของเศรษฐีในกรุงราชคฤห์นั่นแหละ
ได้ใส่บาตรให้ "พระสารีบุตรเถรเจ้า"
ที่ท่านออกจากสมาบัติมาในวันนั้น
ขี้ไถที่ไถนานั้นของเศรษฐีนั้นก็เกิดเป็นทองคำทั้งแท่งเลย
นาไร่ที่เขาไถวันนั้นเขาก็เลยได้เป็นเศรษฐีขึ้นในชาตินั้นเลย
นี้แหละการทำบุญถวายทาน
แด่ท่านผู้ทรงคุณอันประเสริฐเนี่ยมันมีผลมากจริงๆ
...
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ"กรรมปางก่อน"