สวัสดีค่ะนี่เป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรกของเรานะ
ตอนแรกก็ไม่เข้าใจหรอกเวลาเข้ามาอ่านกระทู้แล้วเจอคนเขียนกระทู้ชอบเกริ่นเรื่องแบบนี้แต่พอมาเขียนเองก็รู้ล่ะเพราะว่ามันไม่รู้จะเริ่มเขียนยังไง5555
เริ่มยังไงดีล่ะงั้นเอาตั้งแต่ตอนเราเลิกกับแฟนคนนึงเลยล่ะกันคือตอนนั้นเราอยู่ม.4เราคบกับแฟนมา7เดือนทะเลาะกันบ้างเหมือนปกติทั่วๆไปคบๆเลิกๆบ่อยมากจนมาถึงครั้งที่เราต้องเลิกกันจริงๆเราเสียใจมากอ่ะแบบลืมเขาไม่ได้เลยร้องไห้หนักมากตอนแรกๆพอผ่านมาซัก3เดือนเริ่มไม่ร้องไห้ล่ะอยู่กับตัวเองได้มากขึ้นเปิดใจคุยกับคนอื่นได้แต่มันมาแย่ตรงนั้นคือเมื่อไหร่ที่เราเริ่มรู้สึกดีกับคนที่คุยด้วยหรือเริ่มรู้สึกชอบเราจะดึงตัวเองกับมาทุกทีคือเราปล่อยคนดีๆหลุดมือไปหลายคนมีบางคนที่เขาคุยกับเราแล้วแบบเขาดีมากเลยนะเราบอกอยากกินข้าวผัดเขาก็ทำข้าวผัดมาให้เรากินเอามาให้เราหลังเลิกเรียนพอเรารู้สึกดีเราจะตีตัวออกห่างแล้วเลิกคุยเลยอ่ะเราเป็นแบบนี้อยู่เป็นปีเราไม่มีแฟนเลยหลังจากเลิกกับคนนนั้นไปจนมาถึงเราอยู่ม.6
เราก็ได้คุยกับผู้ชายคนนึงรู้จักผ่านในเฟสบุ๊คเราก็เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาทั่วไปอ่ะแบบมีแรดตามภาษาวัยรุ่นเจอเฟสผู้ชายที่ถูกใจก็แอดเฟสเขาไปแอดไปเขาก็รับเลยนะแล้วเขาก็มาถล่มไลค์ราแบบรัวมากเราก็ไลค์คืนเขาก็มาไลค์อีกไลค์กันอยู่แบบนั้นอ่ะแบบขุดไปถึงราก55555 ไลค์จนไม่มีอะไรจะให้ไลค์เขาเลยทักแชทเรามาเราก็ตอบแล้วก็คุยกันคือคุยกันถูกคอมากเขากวนตีนมากและเราก็เป็นผู้หญิงกวนตีคุยกันยังไม่ถึงอาทิตย์เลยอ่ะแบบเรียกแทนกันเป็นกูแล้วแบบคือตอนนั้นสนิทกันเร็วมากจนเราคุยกันครบ1เดือนเขาฟอลไอจีเรามาเราเคยลงรูปผู้ชายของเราไว้ในไอจีเราเลยไม่กดรับไอจีเขา (คือไอจีเราตั้งเป็นแบบส่วนบุคคลอ่ะต้องรอการยืนยันจากเราถึงจะติดตามเราได้) เราฟอลเขากับนะแต่เขาก็ตั้งเป็นส่วนบุคคลเหมือนเราเขาเลยบอกให้เรากดรับไอจีเราก็บ่ายเบี่ยงชวนคุยเรื่องอื่นเขาเลยกดรับไอจีเราแล้วบอกแลกกันเราต้องจำใจกดรับคือเราพยายามจะไม่ลบรูปในไอจีอ่ะเก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆว่าครั้งนึงเราเคยรู้สึกอะไรยังไงและแน่นอนเขาส่องไอจีเราจ้าคืนนั้นเขาเงียบๆไปแบบถามคำตอบคำเหมือนงอนเราแต่เราก็ไม่ได้ถามนะว่าเขาเป็นอะไรเขาเลยบอกว่าเขาจะนอนแล้วเราเลยให้เขานอนคือตอนนั้นเราคิดว่าเขาจะมาโกรธมางอนอะไรเราไม่ได้นะคือมันไม่ใช่เรื่องอ่ะเพราะในไอจีเขาก็ยังมีรูปแฟนเก่าเขาอยู่เลยหวานกว่าเราด้วยเรายังไม่งอนเลยถือว่ามันเป็นอดีตไปแล้วพอวันต่อมาเราจำไม่ค่อยได้ว่าเรางอนเขารื่องอะไรแต่คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องที่เขาออนแล้วไม่ตอบเราเราเลยลงรูปแล้วโพสแคปชั่นเป็นการแจกไลน์เราจ้าเขาทักแชทเรามาว่าแคปชั่นรูปอ่อยมากเราหัวเราะไปแล้วถามเขาว่าเคยสนใจกูด้วยหรอเขาถามเราว่าทำไมคิดแบบนั้นเราก็ไม่ได้ตอบอะไรเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วเขาเลยมาคอมเม้นใต้รูปเราว่าหึเราตอบเขาว่าอะไรเขาบอกเปลี่ยนแคปชั่นเราเลยต้องเปลี่ยนคือเราชอบผู้ชายแบบนี้นะมันดูหึงโหดดีแบบดิบๆอ่ะ55555เรารู้ว่าผู้หญิงส่วนมากก็ชอบหลังจากนั้นก็มีคนแอดไลน์มาคุยกับเรานะเราไม่ค่อยตอบหรอกเพราะเราไม่ได้ตั้งใจจะหาคนคุยใหม่แค่อยากแกล้งให้เขารู้สึกอะไรบ้างแค่นั้นเองเราก็งงตัวเองเหมือนกันนะทำไมก่อนหน้านี้เราถึงเปิดใจให้คนอื่นไม่ได้คือคนนี้เราคุยได้ไม่นานเราก็รู้สึกชอบเขาแล้วอ่ะครั้งนี้ไม่คิดจะดึงตัวเองกับมาด้วยแบบปล่อยใจมากชอบเขาแบบเต็มๆถ้าเขาขอคบนี่คือคบเลยเราคุยกันทุกวันเราไปไหนเราบอกเขาเขาไปไหนเขาบอกเราต่างเป็นคนสำคัญของกันเเละกันอ่ะมีเรื่องอะไรที่เราหาทางออกไม่ได้เราเหนื่อยเราเครียดเราบอกเขาตลอดและเขาก็หาทางออกให้เราตลอดแบบบางเรื่องถึงเขาจะช่วยอะไรเราไม่ได้มากแต่เขาทำให้เราสบายใจได้นี่เราพิมพ์ไปนึกถึงเขาในเรายังยิ้มอยู่เลยคือมันคิดถึงอ่ะต้องบอกก่อนว่าเราไม่ค่อยมีเพื่อนเราเคยมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงสนิทกันมากสนิทกันทุกอย่างเพื่อนคนนั้นเรารักมากจนมาวันนี้เราก็ยังรักอยู่แต่ที่เราต้องแตกหักกันเพราะผู้ชายเราเคยคุยกับผู้ชาย
คนนึงเขาคุยกับเราอยู่แบบจีบเราเลยแหละแล้วอยู่ๆเขาก็ไปคบกับคนอื่นเรางี้หน้าชาเลยอ่ะพูดไรไม่ออกแบบอึ้งมากเราเสียใจกับคนนี้เยอะไงเพื่อนสนิทเราเกลียดคนนี้มากคนนี้เราทำให้เราเป็นแผลในใจอ่ะแบบไม่กล้าคุยกับผู้ชายไปอีกนานจนเวลาผ่านไปไม่กี่เดือนพอผู้ชาย
คนนั้นมันเลิกกับแฟนแล้วเปิดตัวแฟนใหม่คือเพื่อนสนิทเราครั้งนี้เราไม่ได้แค่หน้าชานะแต่มันชาไปทั้งตัวพูดไรไม่ออกอันนี้ร้องไห้หนักมากร้องไห้กว่าตอนที่ผู้ชาย
คนนั้นทำกับเราอีกอ่ะแล้วนี้เป็นเพื่อนสนิทเรานะเว้ยทำกับเราขนาดนี้ได้ไงถ้าจะคุยจะคบกันจริงๆทำไมไม่บอกเราเลยว่ะอยู่ๆมาคบกันและคำที่เราเจ็บมากคือเพื่อนคนนี้พูดว่าเรารียกแทนตัวเองว่าหนูแล้วกันส่วนผู้ชายคนนั้นเราขอเรียกว่า
แล้วเพื่อนสนิทเราขอเรียกว่าม้า ม้าพูดว่า "
เป็นคนที่หนูเคยรักแต่ต่อไปนี้
จะเป็นคนที่ม้ารัก" คือเราแบบจบอ่ะพูดมางี้คือเราไม่ต้องถามไรต่อแล้วอ่ะว่ามันจะเลือกเราหรือเลือก
เราตัดขาดความเป็นเพื่อนตั้งแต่วันนั้นเลยนี่เราก็ไม่ได้คุยกับมันมา3-4ปีล่ะยังคิดถึงม้านะคิดถึงมากๆเพราะม้าเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวที่เราเคยมีหลังจากม้าเราไม่เคยสนิทกับใครอีกเลยพอๆนอกเรื่องมาเยอะล่ะกลับมาที่คนนี้ของเราดีกว่า
ที่เรารู้สึกดีกับเขามากๆเพราะเขาเข้ามาเติมเต็มส่วนที่เราขาดมั้งคือมาเป็นเพื่อนสนิทเราได้แทนเพื่อนสนิทเราที่หายไปเพราะเราปรึกษาเขาทุกเรื่องเหมือนปรึกษาเพื่อนสนิทเลยอ่ะเขากวนตีนอบอุ่นก็ไม่รู้นะถ้าเขาคุยแบบนี้กับทุกคนเราว่าทุกคนก็คงชอบเขาอ่ะมีอยู่ครั้งนึงเขาคุยติดเรทกับเราแบบออกแนวทะลึ่งนิดหน่อยเราก็ด่าเขาแบบบ้าป่ะเนี่ยคุยห่าไรกูเขินแล้วเราก็บอกเขาว่าอ่ะไมน่าไว้ใจล่ะเขาก็บอกเราว่าเห้ยเอาจริงๆป่ะกูจริงจังนะเวลากูพูดเล่นกับแบบนี้กูไม่ทำจริงๆหรอกมีค่ามากกว่านั้นอ่ะกูจะดูแลถนุถนอมอย่างดีเลยอะไรที่เป็นด้าน
ๆของกูกูไม่เอาออกมาใช้กับแน่นอนโอ้ยพอเราได้ยินแค่นั้นคือแบบไอ้ผู้ชายบ้านี่มันจะน่ารักไปไหนว่ะรู้สึกใจลอยๆหน้าร้อนคือเขินจริงๆนะตอนนั้นอันนี้เป็นคร่าวๆที่เราคุยกับเขานะเออลืมบอกไปเขาชอบบอกเราว่ากูว่าเราน่าจะคุยกันเร็วกว่านี้เนอะแล้วเราก็จะถามเขาว่าทำไมเขาก็จะไม่ตอบแล้วเปลี่ยนเรื่องคุยคือเราก็ไม่อยากเซ้าซี้คิดว่าถ้าเขาพร้อมจะพูดก็ให้เขาพูดเอง
มาถึงจุดพีคค่ะคือเราสอบติดมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในเชียงรายได้แล้วเราก็บอกเขาไรงี้แหละเขาบอกว่าเออมันก็ดีนะแต่ถ้าเป็นไปได้คืออยากให้เรียนใกล้ๆในกรุงเทพมากกว่าเราก็อยากนะแต่มหาลัยนั้นสำหรับเรามันดีมากอ่ะป๊าเราก็อยากให้ไปเรียนแต่แม่เราไม่อยากให้เราไปเท่าไหร่เพราะมันไกลเป็นห่วงเราแล้วยิ่งเราเป็นเด็กไม่รู้ทันคนอ่ะโง่มากๆเลยใช้ชีวิตไม่ค่อยเก่งแต่ป๊าเราอยากให้เราไปเพราะเราเป็นเด็กใช้ชีวิตไม่ค่อยเก่งเนี่ยแหละป๊าเราเลยอยากให้ไปเรียนรู้การอยู่ด้วยตัวเองจะได้เก่งขึ้นมาบ้างเออกลับมาแล้วเราก็ถามว่าทำไมถึงไม่อยากให้เราไปมหาลัยมันไม่ดีตรงไหนคือเราทะเลาะกับเขาเลยอ่ะแบบใจเราเทไปที่มหาลัยนั้นแล้ว80เปอร์เซ็นแล้วทำไมถึงต้องห้ามเราอีกคนเขาตอบเรากลับมาว่าไปที่นั้นแล้วกูจะตามไปดูแลยังไงกูเป็นห่วงนะรู้มั้ยเตี้ยคือเราฟังแล้วจากที่เราเถียงๆอยู่นี่คือเราเงียบเลยอะตอนนั้นเราไม่รู้ว่ามันเป็นแค่คำพูดของผู้ชายหรืออะไรนะแต่มันทำให้เรายิ้มได้คือนารักอีกแล้วนะไอ้ควายเออคือเราชอบเรียกเขาว่าไอ้ควายคุยกันแบบไม่มีอายกันแล้วอ่ะด่ากันได้หมดแต่ก็เป็นห่วงกันให้ความสำคัญกันดี
แต่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เหมือนเราไม่เคยเป็นตัวจริงของเขาเหมือนเขาไม่เคยเป็นตัวจริงของเราคุยกันมานานค่อยข้างมากเพื่อนเขาไม่มีใครรู้ว่าเขาคุยกับเราเพื่อนเราไม่มีใครรู้ว่าเราคุยกับเขาความสัมพันธ์ของเราสองคนมันไม่ชัดเจนเลย
ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหนเราโพสเตตัสนี้ในเฟสบุ๊คเราเขามากดไลค์แล้วก็คุยกันปกติเหมือนเดิมเขาก็โพสว่าความชัดเจนบนความไม่ชัดเจนเรายังไม่เข้าใจความรู้สึกเขาเลยตอนนี้เราอยากถามเพื่อนๆมากคือเราควรทำยังไงต่อไปดีหรอควรพอแค่นี้มั๊ยหรือคุยต่อไปเรื่อยๆบางทีเราก็เหนื่อยนะความจริงมันมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายกว่านี้นะแต่นี้มันก็ยาวล่ะกลัวไม่มีใครมาอ่านกลัวอ่านกันไม่จบแล้วไม่เห็นคำถามของเราตรงนี้แล้วไมมีใครตอบ555555
ขอความคิดเห็นหน่อยนะคือเราไม่มีเพื่อนสนิทไม่รู้จะปรึกษาใครแล้ว
สถานะคนสำคัญมันดีหรือแย่กันแน่ว่ะ
ตอนแรกก็ไม่เข้าใจหรอกเวลาเข้ามาอ่านกระทู้แล้วเจอคนเขียนกระทู้ชอบเกริ่นเรื่องแบบนี้แต่พอมาเขียนเองก็รู้ล่ะเพราะว่ามันไม่รู้จะเริ่มเขียนยังไง5555
เริ่มยังไงดีล่ะงั้นเอาตั้งแต่ตอนเราเลิกกับแฟนคนนึงเลยล่ะกันคือตอนนั้นเราอยู่ม.4เราคบกับแฟนมา7เดือนทะเลาะกันบ้างเหมือนปกติทั่วๆไปคบๆเลิกๆบ่อยมากจนมาถึงครั้งที่เราต้องเลิกกันจริงๆเราเสียใจมากอ่ะแบบลืมเขาไม่ได้เลยร้องไห้หนักมากตอนแรกๆพอผ่านมาซัก3เดือนเริ่มไม่ร้องไห้ล่ะอยู่กับตัวเองได้มากขึ้นเปิดใจคุยกับคนอื่นได้แต่มันมาแย่ตรงนั้นคือเมื่อไหร่ที่เราเริ่มรู้สึกดีกับคนที่คุยด้วยหรือเริ่มรู้สึกชอบเราจะดึงตัวเองกับมาทุกทีคือเราปล่อยคนดีๆหลุดมือไปหลายคนมีบางคนที่เขาคุยกับเราแล้วแบบเขาดีมากเลยนะเราบอกอยากกินข้าวผัดเขาก็ทำข้าวผัดมาให้เรากินเอามาให้เราหลังเลิกเรียนพอเรารู้สึกดีเราจะตีตัวออกห่างแล้วเลิกคุยเลยอ่ะเราเป็นแบบนี้อยู่เป็นปีเราไม่มีแฟนเลยหลังจากเลิกกับคนนนั้นไปจนมาถึงเราอยู่ม.6
เราก็ได้คุยกับผู้ชายคนนึงรู้จักผ่านในเฟสบุ๊คเราก็เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาทั่วไปอ่ะแบบมีแรดตามภาษาวัยรุ่นเจอเฟสผู้ชายที่ถูกใจก็แอดเฟสเขาไปแอดไปเขาก็รับเลยนะแล้วเขาก็มาถล่มไลค์ราแบบรัวมากเราก็ไลค์คืนเขาก็มาไลค์อีกไลค์กันอยู่แบบนั้นอ่ะแบบขุดไปถึงราก55555 ไลค์จนไม่มีอะไรจะให้ไลค์เขาเลยทักแชทเรามาเราก็ตอบแล้วก็คุยกันคือคุยกันถูกคอมากเขากวนตีนมากและเราก็เป็นผู้หญิงกวนตีคุยกันยังไม่ถึงอาทิตย์เลยอ่ะแบบเรียกแทนกันเป็นกูแล้วแบบคือตอนนั้นสนิทกันเร็วมากจนเราคุยกันครบ1เดือนเขาฟอลไอจีเรามาเราเคยลงรูปผู้ชายของเราไว้ในไอจีเราเลยไม่กดรับไอจีเขา (คือไอจีเราตั้งเป็นแบบส่วนบุคคลอ่ะต้องรอการยืนยันจากเราถึงจะติดตามเราได้) เราฟอลเขากับนะแต่เขาก็ตั้งเป็นส่วนบุคคลเหมือนเราเขาเลยบอกให้เรากดรับไอจีเราก็บ่ายเบี่ยงชวนคุยเรื่องอื่นเขาเลยกดรับไอจีเราแล้วบอกแลกกันเราต้องจำใจกดรับคือเราพยายามจะไม่ลบรูปในไอจีอ่ะเก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆว่าครั้งนึงเราเคยรู้สึกอะไรยังไงและแน่นอนเขาส่องไอจีเราจ้าคืนนั้นเขาเงียบๆไปแบบถามคำตอบคำเหมือนงอนเราแต่เราก็ไม่ได้ถามนะว่าเขาเป็นอะไรเขาเลยบอกว่าเขาจะนอนแล้วเราเลยให้เขานอนคือตอนนั้นเราคิดว่าเขาจะมาโกรธมางอนอะไรเราไม่ได้นะคือมันไม่ใช่เรื่องอ่ะเพราะในไอจีเขาก็ยังมีรูปแฟนเก่าเขาอยู่เลยหวานกว่าเราด้วยเรายังไม่งอนเลยถือว่ามันเป็นอดีตไปแล้วพอวันต่อมาเราจำไม่ค่อยได้ว่าเรางอนเขารื่องอะไรแต่คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องที่เขาออนแล้วไม่ตอบเราเราเลยลงรูปแล้วโพสแคปชั่นเป็นการแจกไลน์เราจ้าเขาทักแชทเรามาว่าแคปชั่นรูปอ่อยมากเราหัวเราะไปแล้วถามเขาว่าเคยสนใจกูด้วยหรอเขาถามเราว่าทำไมคิดแบบนั้นเราก็ไม่ได้ตอบอะไรเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วเขาเลยมาคอมเม้นใต้รูปเราว่าหึเราตอบเขาว่าอะไรเขาบอกเปลี่ยนแคปชั่นเราเลยต้องเปลี่ยนคือเราชอบผู้ชายแบบนี้นะมันดูหึงโหดดีแบบดิบๆอ่ะ55555เรารู้ว่าผู้หญิงส่วนมากก็ชอบหลังจากนั้นก็มีคนแอดไลน์มาคุยกับเรานะเราไม่ค่อยตอบหรอกเพราะเราไม่ได้ตั้งใจจะหาคนคุยใหม่แค่อยากแกล้งให้เขารู้สึกอะไรบ้างแค่นั้นเองเราก็งงตัวเองเหมือนกันนะทำไมก่อนหน้านี้เราถึงเปิดใจให้คนอื่นไม่ได้คือคนนี้เราคุยได้ไม่นานเราก็รู้สึกชอบเขาแล้วอ่ะครั้งนี้ไม่คิดจะดึงตัวเองกับมาด้วยแบบปล่อยใจมากชอบเขาแบบเต็มๆถ้าเขาขอคบนี่คือคบเลยเราคุยกันทุกวันเราไปไหนเราบอกเขาเขาไปไหนเขาบอกเราต่างเป็นคนสำคัญของกันเเละกันอ่ะมีเรื่องอะไรที่เราหาทางออกไม่ได้เราเหนื่อยเราเครียดเราบอกเขาตลอดและเขาก็หาทางออกให้เราตลอดแบบบางเรื่องถึงเขาจะช่วยอะไรเราไม่ได้มากแต่เขาทำให้เราสบายใจได้นี่เราพิมพ์ไปนึกถึงเขาในเรายังยิ้มอยู่เลยคือมันคิดถึงอ่ะต้องบอกก่อนว่าเราไม่ค่อยมีเพื่อนเราเคยมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงสนิทกันมากสนิทกันทุกอย่างเพื่อนคนนั้นเรารักมากจนมาวันนี้เราก็ยังรักอยู่แต่ที่เราต้องแตกหักกันเพราะผู้ชายเราเคยคุยกับผู้ชาย
ที่เรารู้สึกดีกับเขามากๆเพราะเขาเข้ามาเติมเต็มส่วนที่เราขาดมั้งคือมาเป็นเพื่อนสนิทเราได้แทนเพื่อนสนิทเราที่หายไปเพราะเราปรึกษาเขาทุกเรื่องเหมือนปรึกษาเพื่อนสนิทเลยอ่ะเขากวนตีนอบอุ่นก็ไม่รู้นะถ้าเขาคุยแบบนี้กับทุกคนเราว่าทุกคนก็คงชอบเขาอ่ะมีอยู่ครั้งนึงเขาคุยติดเรทกับเราแบบออกแนวทะลึ่งนิดหน่อยเราก็ด่าเขาแบบบ้าป่ะเนี่ยคุยห่าไรกูเขินแล้วเราก็บอกเขาว่าอ่ะไมน่าไว้ใจล่ะเขาก็บอกเราว่าเห้ยเอาจริงๆป่ะกูจริงจังนะเวลากูพูดเล่นกับแบบนี้กูไม่ทำจริงๆหรอกมีค่ามากกว่านั้นอ่ะกูจะดูแลถนุถนอมอย่างดีเลยอะไรที่เป็นด้าน
มาถึงจุดพีคค่ะคือเราสอบติดมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในเชียงรายได้แล้วเราก็บอกเขาไรงี้แหละเขาบอกว่าเออมันก็ดีนะแต่ถ้าเป็นไปได้คืออยากให้เรียนใกล้ๆในกรุงเทพมากกว่าเราก็อยากนะแต่มหาลัยนั้นสำหรับเรามันดีมากอ่ะป๊าเราก็อยากให้ไปเรียนแต่แม่เราไม่อยากให้เราไปเท่าไหร่เพราะมันไกลเป็นห่วงเราแล้วยิ่งเราเป็นเด็กไม่รู้ทันคนอ่ะโง่มากๆเลยใช้ชีวิตไม่ค่อยเก่งแต่ป๊าเราอยากให้เราไปเพราะเราเป็นเด็กใช้ชีวิตไม่ค่อยเก่งเนี่ยแหละป๊าเราเลยอยากให้ไปเรียนรู้การอยู่ด้วยตัวเองจะได้เก่งขึ้นมาบ้างเออกลับมาแล้วเราก็ถามว่าทำไมถึงไม่อยากให้เราไปมหาลัยมันไม่ดีตรงไหนคือเราทะเลาะกับเขาเลยอ่ะแบบใจเราเทไปที่มหาลัยนั้นแล้ว80เปอร์เซ็นแล้วทำไมถึงต้องห้ามเราอีกคนเขาตอบเรากลับมาว่าไปที่นั้นแล้วกูจะตามไปดูแลยังไงกูเป็นห่วงนะรู้มั้ยเตี้ยคือเราฟังแล้วจากที่เราเถียงๆอยู่นี่คือเราเงียบเลยอะตอนนั้นเราไม่รู้ว่ามันเป็นแค่คำพูดของผู้ชายหรืออะไรนะแต่มันทำให้เรายิ้มได้คือนารักอีกแล้วนะไอ้ควายเออคือเราชอบเรียกเขาว่าไอ้ควายคุยกันแบบไม่มีอายกันแล้วอ่ะด่ากันได้หมดแต่ก็เป็นห่วงกันให้ความสำคัญกันดี
แต่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เหมือนเราไม่เคยเป็นตัวจริงของเขาเหมือนเขาไม่เคยเป็นตัวจริงของเราคุยกันมานานค่อยข้างมากเพื่อนเขาไม่มีใครรู้ว่าเขาคุยกับเราเพื่อนเราไม่มีใครรู้ว่าเราคุยกับเขาความสัมพันธ์ของเราสองคนมันไม่ชัดเจนเลย
ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหนเราโพสเตตัสนี้ในเฟสบุ๊คเราเขามากดไลค์แล้วก็คุยกันปกติเหมือนเดิมเขาก็โพสว่าความชัดเจนบนความไม่ชัดเจนเรายังไม่เข้าใจความรู้สึกเขาเลยตอนนี้เราอยากถามเพื่อนๆมากคือเราควรทำยังไงต่อไปดีหรอควรพอแค่นี้มั๊ยหรือคุยต่อไปเรื่อยๆบางทีเราก็เหนื่อยนะความจริงมันมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายกว่านี้นะแต่นี้มันก็ยาวล่ะกลัวไม่มีใครมาอ่านกลัวอ่านกันไม่จบแล้วไม่เห็นคำถามของเราตรงนี้แล้วไมมีใครตอบ555555
ขอความคิดเห็นหน่อยนะคือเราไม่มีเพื่อนสนิทไม่รู้จะปรึกษาใครแล้ว