สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเลยต้องบอกก่อนว่าเราพึ่งเล่นพันทิป และกระทู้นี้เป็นกระทู้แรก
ตอนนี้เราเรียนอยู่ปีสอง มหาลัยแห่งหนึ่ง ไม่ขอเอ่ยชื่อตัวเอง และขอใช้นามสมมุตินะคะ
ถ้าพิมพ์หรือสะกดผิดยังไงก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยคะ
เหตุการ์ณต่างๆที่เกิดขึ้นทุกวันนี้ก็ยังเป็นคำถามที่หาคำตอบไม่ได้ เรื่องมันมีอยู่ว่า
####
....เข้าเรื่องกันเลย..ฉันชื่อว่าเปียร์ ตัวเล็ก ขาว แต่ทำไมไม่น่ารัก ฉันเป็นผู้หญิงบุคคลธรรมดาๆคนหนึ่งที่อยากมีความรักที่สมบรูณ์แบบ
เฝ้าใฝ่ฝันว่า..แอ๊ะะ เนื้อคู่เราอยู่ที่ไหนกันน่ะ ระบายลง facebook ไปวันๆ ชีวิตแต่ละวันไม่มีอะไรเลย วันๆนึงเรียน เล่นเฟสบุ๊ค และก็นอน ครอกฟี่ๆ ZZ
เอ้ยย!! ตื่นเขียนกระทู้ต่อ 55555
....ย้อนกลับไปตอนฉันอยู่มัธยมปลาย ม.6 ตอนอยู่มอหก ซึ้งแน่นอนว่ามีเรื่องให้ปวดหัวมากมาย ทั้งเรื่องเรียนต่อ และสอบเยอะแยะ
ตอนนั้นเป็นการสอบ Gatpat เราได้สถานที่สอบคือโรงเรียนชื่อดังของจังหวัด ดีใจมาก และหลายๆโรงเรียนใกล้ๆก็ไปสอบโรงเรียนนี้เหมือนกัน
คืนก่อนสอบอ่านหนังสืออย่างมุ่งมั่นมาก แต่รู้ตัวอีกทีหลับ Zz z รู้สึกตัวอีกทีก็เช้าแล้ว เฮ้อออ ขยันสักหน่อยก็ไม่ได้เลยน่ะเปีย
!!อ่ะ สายแล้วววววว รีบแต่งตัวไปสอบดีกว่า พอเสร็จแล้วฉันก็เดินทางไปโรงเรียนที่จะสอบ พอรถตุ๊กๆจอด เราเดินเข้าโรงเรียนแบบสวยมาก
ท่าเดินมั่นใจระดับสิบ แต่ลืมไปเราไม่สวยนี้น่า หง๊อยยยย และแล้วเสียงประกาศเข้าห้องสอบก็ดังขึ้นน กรี๊งงงงง++
ขอให้นักเรียนทุกคนเข้าห้องสอบที่กำหนดไว้ให้ด้วยค่ะ วิ่งสิค่ะ วิ่งเข้าห้องสอบด้วยความเร็วแสง
และแล้วการสอบวิชาแรกก็ผ่านไปได้ด้วยดี พักเที่ยงแล้วไปกินข้าวดีกว่า เราก็ไปกินข้าวที่โรงอาหารกับเพื่อนในกลุ่ม
กลุ่มเรามีสมาชิกทั้งหมด 4 คน "คนแรกชื่อ "ติ๋ม" คนนี้เป็นทอมใจร้อนประจำกลุ่ม คนที่สองชื่อ"ทีม" คนนี้เป็นตุ๊ดที่สร้างความเฮฮาให้กับกลุ่มเราเสมอ
และคนที่สามเป็นเพื่อนที่ฉันสนิทที่สุดแค่มองตาก็รู้ใจ ชื่อ"บัว" #ต่อ ในขณะที่เราได้กินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราก็ไปทำอะไรต่ออีกละ ถ้าไม่ใช่นั้งส่องเด็กโรงเรียนอื่น ฮ่าๆ เราก็นั้งเล่นกันใต้อาคารสอบ และแล้วทันใดนั้นก็มีเพื่อนกลุ่มนึงเดินมา ว้าย! เพื่อนต่างโรงเรียนที่รู้จักกันนี่เอง เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก เธอชื่อเหมี๋ยว ทั้งขาววววว สูงงง สวยย ผมยาวว ตาโต โอ้โหถ้าเทียบกับเราน่ะ คนละเกรดอ่ะ หุหุ น้อยใจในโชคชะตา
แต่ไม่เป็นไรเราอาจจะเกิดมาเพื่อสวยแบบบ้านๆก็ได้เนอะ ปลอบใจตัวเอง กระซึกๆT^T เข้าเรื่องต่อ..ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องก็ดังขึ้น
กรี๊ดดดดดดด ไอ่ทีมนี้เอง! แกจะกรี๊ดทำไมเนี้ย ฉันถามด้วยความงง ๆๆๆดูนั้นแฟนเหมี๋ยว
หล่อวะ ไหนๆมันจะหล่อขนาดไหนกันเชียว ฉันรีบหันไปดู
ปิ้งงงง ง ง ง ง แรกพบสบตาเธอรู้สึกเหมือนมีมนต์มาสะกดไม่ให้ละสายตาไปไหน เหมือนทุกอย่างมันถูกกำหนดไว้แล้ว เนื้อคู่เราชัดๆว่ะเห้ย
ฉันมองเค้าไม่ละสายตา ในใจกระวนกระวายเห้ยเขาเดินผ่านทางนี้ทำยังไงดี ทำยังไง ในขณะที่สายตาก็ไม่ละเลยจากเขาเลย
ในหัวตอนนั้นเหมี๊ยวที่เดินอยู่ข้างๆเขาถูกเซ็นเซอร์โดยสายตาฉันไปโดยปริยาย แต่ไม่ทันไร เขาก็เดินผ่านไป แป๋ววว
ไม่มีการเดินสะดุดตกหลุมฉันอะไรทั้งนั้น แต่ที่แน่ๆเขาทิ้งความปลื้มไว้กับฉัน แต่ไม่สิ เขามีแฟนแล้ว เราต้องไม่ไปชอบเขา
เราต้องไม่ไปปลื้มอะไรทั้งน้านนน พอๆเลิกคิด แต่ทำไมในใจมันเต้นรัวแบบนี้ อยากรู้จังเขาชื่ออะไร ทิ้งความสงสัยไว้มากมาย จะเข้าไปถามก็ไม่ได้สิ
เขามีแฟนแล้ว อีกอย่างเดี้ยวเพื่อนสงสัยล้อกันตายเลย .กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง อีกครั้งสัญญาณเตือนการสอบวิชาที่สองเริ่มขึ้นแล้ว วิ่งคะตามเคย
วิ่งเข้าห้องสอบด้วยความเร็วแสงอีกรอบ และแล้วก็เสร็จไปอีกวิชา เฮ้ออออ ผ่านไปหนึ่งวันกับการสอบ หลังจากสอบเสร็จก็เดินทางกลับบ้านกัน
พอฉันกลับถึงบ้านสิ่งแรกที่ทำก็คือ แต่น แต่น แต๋นนนนนน เล่นเฟสบุ๊ค ก็บอกแล้ววันๆไม่ทำอะไร ฮ่าๆ เปิดเฟสขึ้นมาหน้าแรก..อ่าวววเฮ้ยยย
นี่มันรูปเหมี๋ยวกับแฟนเค้านี่น่า *เราเป็นเพื่อนในเฟสบุ๊คกับเหมี๋ยวมาก่อนแล้ว* เฮ้ออออ ทำไมเราไม่เจอคนที่ถูกใจแบบนี้บ้างน้า อิจฉา อิจฉา
เฮ้ออเราก็น่ะคิดอะไรอยู่ก็เราสวยซะที่ไหนล้าา ฮุๆ ไม่เป็นไรไม่ได้เป็นแฟนได้แค่แอบมองก็พอใจแล้ว เข้าไปส่องเฟสบุ๊คดีกว่า ฮ่าๆ
กดเข้าดูรูป ฮ่าาายยย หล่อจังแฟนก็สวย เหมาะสมกันมาก เราล่ะ บอกตัวเองไว้เถ้อะว่าแค่ได้มองก็ดีแล้ว
แต่ส่องไปส่องมา เม้าส์ค้าง เลื่อนๆๆๆ ถูๆๆๆ อ่าวเห้ยไม่ไป ทุบเมาส์ ตึ่ง!! เลื่อนๆ โอเคดีล่ะ เงยหย้าขึ้นดูหน้าจอคอม ไอ่เข้!!
แอดเฟสบุ๊คเค้าไปตอนไหนว่ะเนี้ย มือลั่น TT ทันใดนั้นการแจ้งเตือนก็ดังขึ้น ตึ่งตึ้ง "จุดจุดจุดได้รับคุณเป็นเพื่อนแล้ว" หมดกัน หมดกัน
ผู้หญิงแอดเฟสบุ๊คผู้ชาย แต่เดี้ยวสินี่มัน พ.ศ. ไหนแล้วคงไม่เป็นไรหรอก ได้เป็นเพื่อนกันก็ดีแล้วหนิ จะได้ส่องเต็มที่ ฮ่าๆ
*เกือบจะเป็นกุลสตรีแล้วเชียว* เค้าคนที่ฉันไปแอบชอบมีชื่อเล่นว่าแบงค์ หลังจากรู้ชื่อจากการส่อง เราก็ส่องเฟสเค้าทุกวัน
ไม่เคยไลค์ ไม่เคยคอมเม้น ไม่อะไรเลย สายส่องอย่างเดียว ก็เขามีแฟนอยู่แล้วนี่น่าทำได้แค่นี้ ทุกๆวันก็ทำได้แค่ดูเรื่องราวในเฟสบุ๊คของเขา
จนระยะเวลามาถึงเข้าปีหนึ่ง ก็ยังแอบชอบอยู่ แต่อ่าวเค้าทะเลาะกับแฟน สงสารจัง ไม่อยากเห็นเค้าเพ้อมันรู้สึกเจ็บแปลกๆ
เราควรดีใจสิ แต่ทำไมมันเจ็บแทน โอ้โห เปีย นี่แกนางเอกแอบรักพระเอกว่างั้น แฮะๆจะปลอบยังไงละ ไม่ดี ทักไปหรอไม่มีทาง
ให้กำลังใจห่างๆอยู่ตรงนี้อ่ะดีที่สุดแล้ว เฮ้อ หลังจากวันนั้นเขาก็เพ้อทุกวันเลย เหมือนเขาจะรักแฟนคนนี้มาก ในใจเราสงสารเขามากน่ะ
อยากปลอบแต่ไม่กล้า เราตั้งเค้าเป็นเพื่อนสนิทเห็นทุกความเคลื่อนไหวเห็นสเตตัสเพ้อทุกอย่าง หลังๆเค้าเงียบหายไปจากเฟสบุ๊คเลย
เรานี่อาการหนัก เค้าเป็นอะไรรึเปล่า เค้าคงไม่ทำร้ายตัวเองน่ะ หายไปไหนของเค้าเนี้ย แอ๊ะ แต่เราจะยุ่งเรื่องอะไรเค้า
เค้าหายจากเฟสบุ๊คไปเป็นระยะเวลาหนึ่ง ในใจฉันตอนนั้นก็ไม่ได้คิดถึงเค้าแล้วละ เราใช้ชีวิตเรียนไปวันๆ กลับมาโพสบ่นเหมือนทุกๆวัน
ตึ่ง! จุดจุดจุดได้กดไลค์สเตตัสของคุณ เย้ เค้ากลับมาแล้วว
ได้แค่แอบมอง..จนวันนี้ได้คุยกัน
ตอนนี้เราเรียนอยู่ปีสอง มหาลัยแห่งหนึ่ง ไม่ขอเอ่ยชื่อตัวเอง และขอใช้นามสมมุตินะคะ
ถ้าพิมพ์หรือสะกดผิดยังไงก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยคะ
เหตุการ์ณต่างๆที่เกิดขึ้นทุกวันนี้ก็ยังเป็นคำถามที่หาคำตอบไม่ได้ เรื่องมันมีอยู่ว่า
####
....เข้าเรื่องกันเลย..ฉันชื่อว่าเปียร์ ตัวเล็ก ขาว แต่ทำไมไม่น่ารัก ฉันเป็นผู้หญิงบุคคลธรรมดาๆคนหนึ่งที่อยากมีความรักที่สมบรูณ์แบบ
เฝ้าใฝ่ฝันว่า..แอ๊ะะ เนื้อคู่เราอยู่ที่ไหนกันน่ะ ระบายลง facebook ไปวันๆ ชีวิตแต่ละวันไม่มีอะไรเลย วันๆนึงเรียน เล่นเฟสบุ๊ค และก็นอน ครอกฟี่ๆ ZZ
เอ้ยย!! ตื่นเขียนกระทู้ต่อ 55555
....ย้อนกลับไปตอนฉันอยู่มัธยมปลาย ม.6 ตอนอยู่มอหก ซึ้งแน่นอนว่ามีเรื่องให้ปวดหัวมากมาย ทั้งเรื่องเรียนต่อ และสอบเยอะแยะ
ตอนนั้นเป็นการสอบ Gatpat เราได้สถานที่สอบคือโรงเรียนชื่อดังของจังหวัด ดีใจมาก และหลายๆโรงเรียนใกล้ๆก็ไปสอบโรงเรียนนี้เหมือนกัน
คืนก่อนสอบอ่านหนังสืออย่างมุ่งมั่นมาก แต่รู้ตัวอีกทีหลับ Zz z รู้สึกตัวอีกทีก็เช้าแล้ว เฮ้อออ ขยันสักหน่อยก็ไม่ได้เลยน่ะเปีย
!!อ่ะ สายแล้วววววว รีบแต่งตัวไปสอบดีกว่า พอเสร็จแล้วฉันก็เดินทางไปโรงเรียนที่จะสอบ พอรถตุ๊กๆจอด เราเดินเข้าโรงเรียนแบบสวยมาก
ท่าเดินมั่นใจระดับสิบ แต่ลืมไปเราไม่สวยนี้น่า หง๊อยยยย และแล้วเสียงประกาศเข้าห้องสอบก็ดังขึ้นน กรี๊งงงงง++
ขอให้นักเรียนทุกคนเข้าห้องสอบที่กำหนดไว้ให้ด้วยค่ะ วิ่งสิค่ะ วิ่งเข้าห้องสอบด้วยความเร็วแสง
และแล้วการสอบวิชาแรกก็ผ่านไปได้ด้วยดี พักเที่ยงแล้วไปกินข้าวดีกว่า เราก็ไปกินข้าวที่โรงอาหารกับเพื่อนในกลุ่ม
กลุ่มเรามีสมาชิกทั้งหมด 4 คน "คนแรกชื่อ "ติ๋ม" คนนี้เป็นทอมใจร้อนประจำกลุ่ม คนที่สองชื่อ"ทีม" คนนี้เป็นตุ๊ดที่สร้างความเฮฮาให้กับกลุ่มเราเสมอ
และคนที่สามเป็นเพื่อนที่ฉันสนิทที่สุดแค่มองตาก็รู้ใจ ชื่อ"บัว" #ต่อ ในขณะที่เราได้กินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราก็ไปทำอะไรต่ออีกละ ถ้าไม่ใช่นั้งส่องเด็กโรงเรียนอื่น ฮ่าๆ เราก็นั้งเล่นกันใต้อาคารสอบ และแล้วทันใดนั้นก็มีเพื่อนกลุ่มนึงเดินมา ว้าย! เพื่อนต่างโรงเรียนที่รู้จักกันนี่เอง เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก เธอชื่อเหมี๋ยว ทั้งขาววววว สูงงง สวยย ผมยาวว ตาโต โอ้โหถ้าเทียบกับเราน่ะ คนละเกรดอ่ะ หุหุ น้อยใจในโชคชะตา
แต่ไม่เป็นไรเราอาจจะเกิดมาเพื่อสวยแบบบ้านๆก็ได้เนอะ ปลอบใจตัวเอง กระซึกๆT^T เข้าเรื่องต่อ..ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องก็ดังขึ้น
กรี๊ดดดดดดด ไอ่ทีมนี้เอง! แกจะกรี๊ดทำไมเนี้ย ฉันถามด้วยความงง ๆๆๆดูนั้นแฟนเหมี๋ยว
ปิ้งงงง ง ง ง ง แรกพบสบตาเธอรู้สึกเหมือนมีมนต์มาสะกดไม่ให้ละสายตาไปไหน เหมือนทุกอย่างมันถูกกำหนดไว้แล้ว เนื้อคู่เราชัดๆว่ะเห้ย
ฉันมองเค้าไม่ละสายตา ในใจกระวนกระวายเห้ยเขาเดินผ่านทางนี้ทำยังไงดี ทำยังไง ในขณะที่สายตาก็ไม่ละเลยจากเขาเลย
ในหัวตอนนั้นเหมี๊ยวที่เดินอยู่ข้างๆเขาถูกเซ็นเซอร์โดยสายตาฉันไปโดยปริยาย แต่ไม่ทันไร เขาก็เดินผ่านไป แป๋ววว
ไม่มีการเดินสะดุดตกหลุมฉันอะไรทั้งนั้น แต่ที่แน่ๆเขาทิ้งความปลื้มไว้กับฉัน แต่ไม่สิ เขามีแฟนแล้ว เราต้องไม่ไปชอบเขา
เราต้องไม่ไปปลื้มอะไรทั้งน้านนน พอๆเลิกคิด แต่ทำไมในใจมันเต้นรัวแบบนี้ อยากรู้จังเขาชื่ออะไร ทิ้งความสงสัยไว้มากมาย จะเข้าไปถามก็ไม่ได้สิ
เขามีแฟนแล้ว อีกอย่างเดี้ยวเพื่อนสงสัยล้อกันตายเลย .กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง อีกครั้งสัญญาณเตือนการสอบวิชาที่สองเริ่มขึ้นแล้ว วิ่งคะตามเคย
วิ่งเข้าห้องสอบด้วยความเร็วแสงอีกรอบ และแล้วก็เสร็จไปอีกวิชา เฮ้ออออ ผ่านไปหนึ่งวันกับการสอบ หลังจากสอบเสร็จก็เดินทางกลับบ้านกัน
พอฉันกลับถึงบ้านสิ่งแรกที่ทำก็คือ แต่น แต่น แต๋นนนนนน เล่นเฟสบุ๊ค ก็บอกแล้ววันๆไม่ทำอะไร ฮ่าๆ เปิดเฟสขึ้นมาหน้าแรก..อ่าวววเฮ้ยยย
นี่มันรูปเหมี๋ยวกับแฟนเค้านี่น่า *เราเป็นเพื่อนในเฟสบุ๊คกับเหมี๋ยวมาก่อนแล้ว* เฮ้ออออ ทำไมเราไม่เจอคนที่ถูกใจแบบนี้บ้างน้า อิจฉา อิจฉา
เฮ้ออเราก็น่ะคิดอะไรอยู่ก็เราสวยซะที่ไหนล้าา ฮุๆ ไม่เป็นไรไม่ได้เป็นแฟนได้แค่แอบมองก็พอใจแล้ว เข้าไปส่องเฟสบุ๊คดีกว่า ฮ่าๆ
กดเข้าดูรูป ฮ่าาายยย หล่อจังแฟนก็สวย เหมาะสมกันมาก เราล่ะ บอกตัวเองไว้เถ้อะว่าแค่ได้มองก็ดีแล้ว
แต่ส่องไปส่องมา เม้าส์ค้าง เลื่อนๆๆๆ ถูๆๆๆ อ่าวเห้ยไม่ไป ทุบเมาส์ ตึ่ง!! เลื่อนๆ โอเคดีล่ะ เงยหย้าขึ้นดูหน้าจอคอม ไอ่เข้!!
แอดเฟสบุ๊คเค้าไปตอนไหนว่ะเนี้ย มือลั่น TT ทันใดนั้นการแจ้งเตือนก็ดังขึ้น ตึ่งตึ้ง "จุดจุดจุดได้รับคุณเป็นเพื่อนแล้ว" หมดกัน หมดกัน
ผู้หญิงแอดเฟสบุ๊คผู้ชาย แต่เดี้ยวสินี่มัน พ.ศ. ไหนแล้วคงไม่เป็นไรหรอก ได้เป็นเพื่อนกันก็ดีแล้วหนิ จะได้ส่องเต็มที่ ฮ่าๆ
*เกือบจะเป็นกุลสตรีแล้วเชียว* เค้าคนที่ฉันไปแอบชอบมีชื่อเล่นว่าแบงค์ หลังจากรู้ชื่อจากการส่อง เราก็ส่องเฟสเค้าทุกวัน
ไม่เคยไลค์ ไม่เคยคอมเม้น ไม่อะไรเลย สายส่องอย่างเดียว ก็เขามีแฟนอยู่แล้วนี่น่าทำได้แค่นี้ ทุกๆวันก็ทำได้แค่ดูเรื่องราวในเฟสบุ๊คของเขา
จนระยะเวลามาถึงเข้าปีหนึ่ง ก็ยังแอบชอบอยู่ แต่อ่าวเค้าทะเลาะกับแฟน สงสารจัง ไม่อยากเห็นเค้าเพ้อมันรู้สึกเจ็บแปลกๆ
เราควรดีใจสิ แต่ทำไมมันเจ็บแทน โอ้โห เปีย นี่แกนางเอกแอบรักพระเอกว่างั้น แฮะๆจะปลอบยังไงละ ไม่ดี ทักไปหรอไม่มีทาง
ให้กำลังใจห่างๆอยู่ตรงนี้อ่ะดีที่สุดแล้ว เฮ้อ หลังจากวันนั้นเขาก็เพ้อทุกวันเลย เหมือนเขาจะรักแฟนคนนี้มาก ในใจเราสงสารเขามากน่ะ
อยากปลอบแต่ไม่กล้า เราตั้งเค้าเป็นเพื่อนสนิทเห็นทุกความเคลื่อนไหวเห็นสเตตัสเพ้อทุกอย่าง หลังๆเค้าเงียบหายไปจากเฟสบุ๊คเลย
เรานี่อาการหนัก เค้าเป็นอะไรรึเปล่า เค้าคงไม่ทำร้ายตัวเองน่ะ หายไปไหนของเค้าเนี้ย แอ๊ะ แต่เราจะยุ่งเรื่องอะไรเค้า
เค้าหายจากเฟสบุ๊คไปเป็นระยะเวลาหนึ่ง ในใจฉันตอนนั้นก็ไม่ได้คิดถึงเค้าแล้วละ เราใช้ชีวิตเรียนไปวันๆ กลับมาโพสบ่นเหมือนทุกๆวัน
ตึ่ง! จุดจุดจุดได้กดไลค์สเตตัสของคุณ เย้ เค้ากลับมาแล้วว