เดิมเคยอ่านนิยายของแก้วเก้ามาบ้าง เช่น นิรมิต กับ วสันต์ลีลา ...ซึ่งอ่านแล้วก็ประทับใจไม่ใช่เล่น ส่วนปลายเทียน อ่านแล้วไม่ใช่แนวเท่าไร ไม่ชอบเรื่องคู่รักที่เดี๋ยวมีสลับคู่อะไรกันเทือกนี้...
หลายปีละค่ะที่ไม่ได้อ่านอีก จนกระทั่งงานหนังสือครั้งนี้เดินผ่านบูธหนึ่ง คนขายแนะนำเรื่อง ทางเทวดา-เทวาวาด อย่างเอาเป็นเอาตาย เราเลยตัดสินใจลองซื้อมาลองอ่านดู ตอนซื้อนี่ไม่ได้คิดอะไรมากเลย เห็นปกสีเขียวก็รู้สึกว่า นี่มันอะไร ผู้หญิงก็ไม่ใช่ ผู้ชายก็ไม่เชิง (แต่วาดสวยดีนะคะ)
พอได้อ่านเท่านั้นล่ะ.....
เปิดเรื่องมาก็น่าสนใจแล้ว มีสวรรค์มีนรก มีลงไปเกิด... จนกระทั่งเห็นอาชีพพระเอกเท่านั้นล่ะ.... คือ มันใกล้กับความฝันเรามากๆ ตัวเราเรียนหมออยู่ปี 5 ก็ขี้เกียจอ่านหนังสือบ้าง แต่เวลาดูคนไข้ก็เต็มที่ แต่พอเห็นหมอสาแคนแล้วรู้สึกอายเลย รู้สึกว่า เราไม่ต้องสติปัญญาเท่าเขาก็สามารถทำให้ดีกว่านี้ได้ เราอยากเป็น Vascular surgeon ส่วนหมอสาแคนเป็น Cardiovascular surgeon โหววว แถมจบ Cleveland clinic อีก .... จากนิยายที่ดูไม่มีอะไร กลับกลายเป็นนิยายที่สร้างแรงบันดาลใจให้อย่างไม่น่าเชื่อ โดยเฉพาะเรื่องกรรมและคุณงามดี แล้วยังมีด้านการแพทย์อีก...
ในเรื่อง พระเอกหน้าตาขี้เหร่ จนก็จน แต่กลับทำให้เราได้ข้อคิดเพิ่มมาอย่างหนึ่งคือ ไม่หล่อไม่สวยน่ะดีแล้ว จะได้ไม่หลงระเริงไปกับความงามของตน... มองเข้าตัวเองก็เห็นจะจริง เชื่อว่า ถ้าตนสวยกว่านี้ สงสัยจะโดนกิเลสด้านความงามพาไปลุ่มหลงต่ออะไรต่อมิอะไรมากกว่าที่เป็นอยู่แน่ๆ
จบไปกับเรื่องแรก ที่ทำให้รู้สึกสนุกขั้นสุดยอด แต่พออ่านเรื่องที่สอง "เทวาวาด" เท่านั้นล่ะ...
สำหรับคนที่เคยอ่านแล้วนะคะ อยากถามว่า รู้จักนิยายเรื่องอื่นอีกมั้ย ที่ทำให้เรารู้สึกได้เหมือนการได้อ่านนิยายเรื่องนี้.....
คือ เราอ่านแล้วรู้สึกปริ่มเปรม อิ่มอกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก หนึ่งเลย นายเขตอรัญถือศีล 5 อย่างเคร่งครัด นี่เป็นบุคลิกสำคัญของพระเอกที่เราชอบเลย สองคือ เขาเป็นคนสู้ชีวิต สู้โชคชะตาที่รู้ว่ามันจะออกมาในแง่ร้าย ด้วยการสร้างกุศลกรรมความดีงาม.....
อ่านแล้วทำให้ได้พิจารณาตัวเอง อะไรที่เราทำดีอยู่แล้วก็ควรทำต่อ อะไรที่เราทำแย่ ผิดพลาดจากความใจร้อน หรือการที่ไม่คิดก่อนพูดก่อนกระทำ ก็ควรมีสติมากกว่านี้.... อ่านแล้วทำให้รู้สึกว่า ควรทำตามมงคลชีวิต 38 ข้อด้วยความตั้งใจ อ่านแล้วอยากทำบุญสร้างกุศลด้วยการช่วยเหลือผู้อื่นแบบไม่คิดถึงตัวเอง ทำบุญไม่หวังผล...... อ่านแล้วมีกะจิตกะใจในการทำเรื่องดีๆขึ้นเยอะเลยค่ะ และหวังว่าจะไม่ลดถอยความพยายามนี้
ที่สำคัญ นิยายเล่มนี้ยังทำให้เรามีอุเบกขา ต่อผลลัพธ์จากการกระทำต่าง ๆ มากขึ้น
มีนิยายเรื่องไหนที่เขียนแล้วทำให้จิตโปร่งใสแบบนี้อีกไหมคะ
เราชอบอ่านนิยาย แต่เรียนหนัก เวลาน้อย ถ้าจะอ่านทั้งทีจึงน่าจะเป็นนิยายที่พัฒนาจิตใจ พอแล้วกับนิยายที่สร้างกามราคะ หรือนิยายที่มีแต่รักๆเลิกๆ แย่งแฟน ตบตี หรือที่ให้เพียงความบันเทิงจนจิตใจเตลิดเปิดเปิงลืมเนื้อลืมตัวเพียงอย่างเดียว
ถ้าแนะนำทันช่วงงานหนังสือนี้ และรู้สึกน่าสนใจ จะได้ไปหาดูในงานหนังสือรอบนี้เพิ่มเติมค่ะ อิอิ
(ที่เคยอ่านมาก็มี "จิตจักรพรรดิ" กับ "ทางเทวดา-เทวาวาด" นี่ล่ะค่ะ)
ขอบพระคุณค่ะ =/\=
อ่าน "ทางเทวดา-เทวาวาด" ของแก้วเก้า แล้วประทับใจมาก ใครพอจะรู้จักหนังสือแนวจรรโลงใจเช่นนี้อีกบ้าง รบกวนแนะนำด้วยค่ะ
หลายปีละค่ะที่ไม่ได้อ่านอีก จนกระทั่งงานหนังสือครั้งนี้เดินผ่านบูธหนึ่ง คนขายแนะนำเรื่อง ทางเทวดา-เทวาวาด อย่างเอาเป็นเอาตาย เราเลยตัดสินใจลองซื้อมาลองอ่านดู ตอนซื้อนี่ไม่ได้คิดอะไรมากเลย เห็นปกสีเขียวก็รู้สึกว่า นี่มันอะไร ผู้หญิงก็ไม่ใช่ ผู้ชายก็ไม่เชิง (แต่วาดสวยดีนะคะ)
พอได้อ่านเท่านั้นล่ะ.....
เปิดเรื่องมาก็น่าสนใจแล้ว มีสวรรค์มีนรก มีลงไปเกิด... จนกระทั่งเห็นอาชีพพระเอกเท่านั้นล่ะ.... คือ มันใกล้กับความฝันเรามากๆ ตัวเราเรียนหมออยู่ปี 5 ก็ขี้เกียจอ่านหนังสือบ้าง แต่เวลาดูคนไข้ก็เต็มที่ แต่พอเห็นหมอสาแคนแล้วรู้สึกอายเลย รู้สึกว่า เราไม่ต้องสติปัญญาเท่าเขาก็สามารถทำให้ดีกว่านี้ได้ เราอยากเป็น Vascular surgeon ส่วนหมอสาแคนเป็น Cardiovascular surgeon โหววว แถมจบ Cleveland clinic อีก .... จากนิยายที่ดูไม่มีอะไร กลับกลายเป็นนิยายที่สร้างแรงบันดาลใจให้อย่างไม่น่าเชื่อ โดยเฉพาะเรื่องกรรมและคุณงามดี แล้วยังมีด้านการแพทย์อีก...
ในเรื่อง พระเอกหน้าตาขี้เหร่ จนก็จน แต่กลับทำให้เราได้ข้อคิดเพิ่มมาอย่างหนึ่งคือ ไม่หล่อไม่สวยน่ะดีแล้ว จะได้ไม่หลงระเริงไปกับความงามของตน... มองเข้าตัวเองก็เห็นจะจริง เชื่อว่า ถ้าตนสวยกว่านี้ สงสัยจะโดนกิเลสด้านความงามพาไปลุ่มหลงต่ออะไรต่อมิอะไรมากกว่าที่เป็นอยู่แน่ๆ
จบไปกับเรื่องแรก ที่ทำให้รู้สึกสนุกขั้นสุดยอด แต่พออ่านเรื่องที่สอง "เทวาวาด" เท่านั้นล่ะ...
สำหรับคนที่เคยอ่านแล้วนะคะ อยากถามว่า รู้จักนิยายเรื่องอื่นอีกมั้ย ที่ทำให้เรารู้สึกได้เหมือนการได้อ่านนิยายเรื่องนี้.....
คือ เราอ่านแล้วรู้สึกปริ่มเปรม อิ่มอกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก หนึ่งเลย นายเขตอรัญถือศีล 5 อย่างเคร่งครัด นี่เป็นบุคลิกสำคัญของพระเอกที่เราชอบเลย สองคือ เขาเป็นคนสู้ชีวิต สู้โชคชะตาที่รู้ว่ามันจะออกมาในแง่ร้าย ด้วยการสร้างกุศลกรรมความดีงาม.....
อ่านแล้วทำให้ได้พิจารณาตัวเอง อะไรที่เราทำดีอยู่แล้วก็ควรทำต่อ อะไรที่เราทำแย่ ผิดพลาดจากความใจร้อน หรือการที่ไม่คิดก่อนพูดก่อนกระทำ ก็ควรมีสติมากกว่านี้.... อ่านแล้วทำให้รู้สึกว่า ควรทำตามมงคลชีวิต 38 ข้อด้วยความตั้งใจ อ่านแล้วอยากทำบุญสร้างกุศลด้วยการช่วยเหลือผู้อื่นแบบไม่คิดถึงตัวเอง ทำบุญไม่หวังผล...... อ่านแล้วมีกะจิตกะใจในการทำเรื่องดีๆขึ้นเยอะเลยค่ะ และหวังว่าจะไม่ลดถอยความพยายามนี้
ที่สำคัญ นิยายเล่มนี้ยังทำให้เรามีอุเบกขา ต่อผลลัพธ์จากการกระทำต่าง ๆ มากขึ้น
มีนิยายเรื่องไหนที่เขียนแล้วทำให้จิตโปร่งใสแบบนี้อีกไหมคะ
เราชอบอ่านนิยาย แต่เรียนหนัก เวลาน้อย ถ้าจะอ่านทั้งทีจึงน่าจะเป็นนิยายที่พัฒนาจิตใจ พอแล้วกับนิยายที่สร้างกามราคะ หรือนิยายที่มีแต่รักๆเลิกๆ แย่งแฟน ตบตี หรือที่ให้เพียงความบันเทิงจนจิตใจเตลิดเปิดเปิงลืมเนื้อลืมตัวเพียงอย่างเดียว
ถ้าแนะนำทันช่วงงานหนังสือนี้ และรู้สึกน่าสนใจ จะได้ไปหาดูในงานหนังสือรอบนี้เพิ่มเติมค่ะ อิอิ
(ที่เคยอ่านมาก็มี "จิตจักรพรรดิ" กับ "ทางเทวดา-เทวาวาด" นี่ล่ะค่ะ)
ขอบพระคุณค่ะ =/\=