อยากอ่านประสบการ์ณของแต่ล่ะคนค่ะ ว่าเคยรักกันผ่านโลกโซเชียลแล้วเป็นยังไงบ้าง //นี่เป็นกระทู้แรกน่ะค่ะ ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขอโทษจริงๆค่ะ
สำหรับตัวจขกท.เคยชอบผช.คนนึงผ่านbbmค่ะ เป็นสมัยที่บีบีกำลังฮิต สำหรับใครที่เคยเล่นก็น่าจะรู้น่ะค่ะว่าในนั้นสามารถบรอดพินได้ บรอดพินคือการที่เราสามารถเอารหัสพินของใครก็ได้ ไปประกาศในทางแชทต่างๆ ให้เพื่อนของเรารับรู้และสามารถแอดพินคนนั้นไปได้ประมาณนี้อ่ะค่ะ จขกท.ก็อธิบายไม่ค่อยเป็นด้วยสิ่ -.-
เริ่มเลยและกัน ในตอนนั้นจขกท.ได้พินผช.จากรุ่นพี่คนนึงที่อยู่ต่างรร.ค่ะ ตอนแรกก็แอดไปแต่ไม่คิดจะทัก เพราะเราเป็นพวกที่ไม่ค่อยชอบทักใครก่อนค่ะ (หยิ่งเนอะ5555) แต่วันนั้นเนี่ย ตอนประมาน 5 โมงเย็น เขาก็ทักเรามา แล้วเราก็คุยกันตามปกติ จนคุยกันได้ประมาณ 1 อาทิตย์เราก็ดันไปบอกชอบเขา (ใจง่ายมาก) อันที่จริงก็เคยชอบคนอื่นมาเยอะน่ะค่ะ แต่ก็แค่ชอบไม่ได้รู้สึกรัก ในตอนที่บอกชอบเขาไปนี่ยังไม่รู้จักหน้าตาของความรักเลย เคยได้ยินคนบอกเหมือนกันว่า เวลาที่เรารักใครสักคน คือการที่เรารู้สึกไม่อยากเสียเขาไป รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตาย จขกท.ตอนนั้นก็ยังเด็กอยู่ ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร ก็บอกชอบไปก่อนเผื่อเขาเปลี่ยนใจมาชอบเราบ้าง อิอิ 5555 แต่ตอนที่บอกชอบเขาไปเนี่ย ผช.คนนั้นก็รับรู้น่ะค่ะ แต่เขาบอกว่าคิดกับเราแค่น้องสาว.. เอาล่ะสิ่ โดนแบบนี้อีกแล้ว 555555 ตั้งแต่นั้นมาเราเลยเรียกเขาว่าพี่ชายมาตลอดค่ะ ชื่อเล่นพี่เขาก็ไม่เคยเรียกเลย จนมีอยู่ช่วงหนึ่ง พี่เขากลับไปคบกับแฟนเก่าค่ะ เราก็เฮริทสิค่ะทีนี้ นอนร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ในตอนนั้นเริ่มรู้สึกแปลกๆ คือเริ่มร้องไห้บ่อยๆ เริ่มรู้สึกมากกว่าคำว่าชอบ แต่ในตอนนั้นเรายอมหมดน่ะค่ะ ยอมร้องไห้ เสียใจ ยอมเจ็บ ยอมรัก เพราะเขาคุยกับเราดีมากจนเราหวั่นไหว แต่เราก็ไม่ตัดใจหรอกค่ะ พอพวกเขากลับมาคบกันได้สักพักก็เริ่มลืมเรา.. เริ่มออกห่าง จนเราทนไม่ไหวไปโพสต์ระบายในเฟสประมาณว่า 'ขอให้เลิกกันไวๆน่ะ..' อะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ จำไม่ค่อยได้เหมือนกัน แต่ที่น่าตกใจคือวันต่อมาเขาสองคนก็เลิกกันเลย คือรู้สึกผิดนิดหน่อยน่ะที่เราอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องรึเปล่า แต่ก็ไม่สนค่ะ เลิกกันแล้วก็เป็นโอกาสของเรา ต้องมีสักวันแหละที่เขาจะรักเราอ่ะ อันนี้คิดในใจน่ะค่ะ 5555555 จนมีช่วงหนึ่งเข้าช่วงคริสต์มาส เราต้องทำดาวส่งครู เพื่อเอาคะแนนแล้วเอาของที่เราทำเนี่ยไปประดับโรงเรียน ในตอนที่เราทำอยู่ เขาก็ทักแชทมาถามว่า
เขา : ทำไรอยู่
เรา : ทำดาวส่งครูอยู่อ่ะ
เขา : ทำให้พี่บ้างสิ่ พี่อยากได้
เรา : งั้นเดี๋ยวพับใส่ขวดโหลส่งไปรษณีย์ให้น่ะ แต่น่าจะทำนานหน่อย อาจจะส่งให้ไม่วันวาเลนไทน์ ก็เป็นวันเกิดพี่ชายเลย
เขา : พี่จะรอน่ะ
(จำไม่ได้ว่าพิมพ์ยังไงบ้าง แต่คิดคร่าวๆน่าจะได้ประมาณนี้ค่ะ ขอโทษจริงๆน่ะค่ะ จขกท.ความจำสั้น เพราะเรื่องนี้มันผ่านมา 3 ปีแล้ว) วันต่อมาเราก็จัดแจงซื้อกระดาษพับดาว ซื้อขวดโหลมาใส่ พับได้ประมาณ 2 เดือนก็ใกล้เสร็จแล้ว ในช่วงนั้นไม่ได้ดูปฏิทินเลยค่ะ เพราะเอาแต่นั่งพับดาว จนมารู้ตัวอีกทีก็ตอนวันที่ 11 ค่ะ ก่อนวันวาเลนไทน์ 3 วัน เรานี้แบบจะทำไงดี ตอนเย็นก็ไปที่ไปรษณีย์ไม่ได้ด้วย คือตอนนั้นเราเรียนอยู่อ่ะค่ะ เราก็เลยกะจะฝากเพื่อนส่งไปรษณีย์ให้ แต่วันนั้นมันเหมือนมีอะไรดลใจก็ไม่รู้ อยู่ดีๆเราก็ดันเผลอเอาขาไปเตะขวดโหลดาวที่อยู่ใต้โต๊ะ (เราเอาขวดโหลไว้ใต้โต๊ะค่ะ) ขวดนี่แตกละเอียดเลย เหมือนเป็นลางบอกเหตุกลายๆว่ารักนี้ไม่มีวันสมหวัง T^T ในตอนนั้นคือเราอยากกรี๊ดมาก แต่เพื่อนบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเราไปซื้อขวดโหลใหม่ให้ เราก็ฝากเงินเพื่อนไปซื้อแล้วก็ฝากไปส่งไปรษณีย์ด้วยเลยค่ะ แต่พี่ชายเขาได้ของหลังวันวาเลนไทน์ประมาณ 2-3 วัน
เขาบอกว่าเขาจะเก็บขวดโหลดาวเราเอาไว้หัวเตียงตลอด เราแอบเขียนการ์ดเล็กๆไว้ข้างในด้วย เขาก็เอาไปติดไว้ที่หัวเตียง คือตอนนั้นใจเราอ่ะอยู่ที่เขาไปหมดแล้ว คือรักเขาแบบรักมาก จนไม่ได้ดูแลหรือใส่ใจตัวเองเลย แล้วเหมือนกับว่า หลังจากวาเลนไทน์ 2-3 เดือนเขาก็มีแฟนใหม่ค่ะ เราก็เฮริทไปตามระเบียบ ตอนนั้นก็คิดในใจว่าได้เวลาตัดใจแล้วแหละ.. คือในตอนนั้นบีบีเรามันพังด้วนอ่ะค่ะ แบตเสื่อม ใครที่เคยใช่น่าจะรู้ดีน่ะค่ะ คือต้องถอดแบตรีบูตเครื่องบ่อยมาก จนเราเอือมอยากปาทิ้ง เราเลยขอแม่ว่าอยากซื้อโทรศัพท์ใหม่ แล้วแม่เราก็พาไปซื้อค่ะ แต่เราก็ไม่ได้เล่นบีบีแล้ว แอบเหงาน่ะค่ะ คิดถึงพี่เขาด้วย คิดมาตลอดว่าอุส่าทำอะไรให้ก็ตั้งหลายอย่างเนอะ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นได้แค่น้องสาวคนนึง ตอนนี้เราก็ยังคิดถึงเรื่องเก่าๆนั้นอยู่ค่ะ เรากับพี่เขายังมีเฟส ไลน์ เบอร์ แต่ไม่ได้คุยกันแล้ว ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ก็อยากย้อนเวลากลับไปน่ะค่ะ อยากกลับไปบอกเขาว่าเรารักเขามากแค่ไหน อยากไปรั้งเขาเอาไว้ แต่ยังไงก็ทำไม่ได้ มันเหมือนกับตัวเองดูงี่เง่าเกินไป อีกอย่างตอนนั้นเราก็เด็กอยู่ด้วย เสียดายมากค่ะ
แต่ก็จะเก็บเขาไว้เป็นความทรงจำที่ดีน่ะค่ะ ที่อย่างน้อยครั้งหนึ่งเขาก็เคยเป็นรักแรกของเรา เขาทำให้เรารู้จักคำว่าความรักจริงๆ ต้องขอบคุณเขาน่ะ 5555555 ก่อนที่เรากับเขาจะจากกันพวกเราได้สัญญาไว้ว่า อีก 3 ปีรอพี่เรียนจบม.6 แล้วจะลงมากรุงเทพ (คือพี่คนนี้เขาอยู่ตจว.ค่ะ แต่จังหวัดของเขาอยู่ใกล้กับกรุงเทพ ไม่ขอบอกน่ะค่ะว่าจังหวัดอะไร) ตอนนี้ก็ยังรออยู่ค่ะ 5555555 แต่รอในฐานะน้องสาวของพี่ชายคนเดิม คิดถึงมากๆน่ะ ถ้าอ่านแล้วรู้ตัวก็ทักแชทมาคุยกันบ้าง ตอนนี้มีแฟนไปกี่คนแล้ว กลับมาคุยกันแบบพี่น้องได้รึเปล่า.. ขอบคุณน่ะที่สร้างความทรงจำดีๆให้ เก็บขวดโหลดาวเอาไว้ดีๆล่ะ
เข้าใจน่ะว่าถ้าเราคุยกันตอนนี้เราอาจจะไม่เหมือนเดิม แต่ก็ขอให้นึกถึงกันบ้างแค่นั้นก็พอใจแล้ว
ที่จริงมีอีกสถานการ์ณนึงน่ะค่ะที่เราทำตัวป่วนพี่เขา -.- เป็นโมเม้นต์ที่น่าจดจำ(มั้ง?) ถ้าว่างๆจะเข้ามาพิมพ์ให้ค่ะ จขกท.อาจจะพิมพ์ไม่ค่อยสนุกนะค่ะ ขอโทษด้วยจริงๆ
เคยรักใครสักคนผ่านโลกโซเชี่ยลบ้างไหมค่ะ??
สำหรับตัวจขกท.เคยชอบผช.คนนึงผ่านbbmค่ะ เป็นสมัยที่บีบีกำลังฮิต สำหรับใครที่เคยเล่นก็น่าจะรู้น่ะค่ะว่าในนั้นสามารถบรอดพินได้ บรอดพินคือการที่เราสามารถเอารหัสพินของใครก็ได้ ไปประกาศในทางแชทต่างๆ ให้เพื่อนของเรารับรู้และสามารถแอดพินคนนั้นไปได้ประมาณนี้อ่ะค่ะ จขกท.ก็อธิบายไม่ค่อยเป็นด้วยสิ่ -.-
เริ่มเลยและกัน ในตอนนั้นจขกท.ได้พินผช.จากรุ่นพี่คนนึงที่อยู่ต่างรร.ค่ะ ตอนแรกก็แอดไปแต่ไม่คิดจะทัก เพราะเราเป็นพวกที่ไม่ค่อยชอบทักใครก่อนค่ะ (หยิ่งเนอะ5555) แต่วันนั้นเนี่ย ตอนประมาน 5 โมงเย็น เขาก็ทักเรามา แล้วเราก็คุยกันตามปกติ จนคุยกันได้ประมาณ 1 อาทิตย์เราก็ดันไปบอกชอบเขา (ใจง่ายมาก) อันที่จริงก็เคยชอบคนอื่นมาเยอะน่ะค่ะ แต่ก็แค่ชอบไม่ได้รู้สึกรัก ในตอนที่บอกชอบเขาไปนี่ยังไม่รู้จักหน้าตาของความรักเลย เคยได้ยินคนบอกเหมือนกันว่า เวลาที่เรารักใครสักคน คือการที่เรารู้สึกไม่อยากเสียเขาไป รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตาย จขกท.ตอนนั้นก็ยังเด็กอยู่ ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร ก็บอกชอบไปก่อนเผื่อเขาเปลี่ยนใจมาชอบเราบ้าง อิอิ 5555 แต่ตอนที่บอกชอบเขาไปเนี่ย ผช.คนนั้นก็รับรู้น่ะค่ะ แต่เขาบอกว่าคิดกับเราแค่น้องสาว.. เอาล่ะสิ่ โดนแบบนี้อีกแล้ว 555555 ตั้งแต่นั้นมาเราเลยเรียกเขาว่าพี่ชายมาตลอดค่ะ ชื่อเล่นพี่เขาก็ไม่เคยเรียกเลย จนมีอยู่ช่วงหนึ่ง พี่เขากลับไปคบกับแฟนเก่าค่ะ เราก็เฮริทสิค่ะทีนี้ นอนร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ในตอนนั้นเริ่มรู้สึกแปลกๆ คือเริ่มร้องไห้บ่อยๆ เริ่มรู้สึกมากกว่าคำว่าชอบ แต่ในตอนนั้นเรายอมหมดน่ะค่ะ ยอมร้องไห้ เสียใจ ยอมเจ็บ ยอมรัก เพราะเขาคุยกับเราดีมากจนเราหวั่นไหว แต่เราก็ไม่ตัดใจหรอกค่ะ พอพวกเขากลับมาคบกันได้สักพักก็เริ่มลืมเรา.. เริ่มออกห่าง จนเราทนไม่ไหวไปโพสต์ระบายในเฟสประมาณว่า 'ขอให้เลิกกันไวๆน่ะ..' อะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ จำไม่ค่อยได้เหมือนกัน แต่ที่น่าตกใจคือวันต่อมาเขาสองคนก็เลิกกันเลย คือรู้สึกผิดนิดหน่อยน่ะที่เราอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องรึเปล่า แต่ก็ไม่สนค่ะ เลิกกันแล้วก็เป็นโอกาสของเรา ต้องมีสักวันแหละที่เขาจะรักเราอ่ะ อันนี้คิดในใจน่ะค่ะ 5555555 จนมีช่วงหนึ่งเข้าช่วงคริสต์มาส เราต้องทำดาวส่งครู เพื่อเอาคะแนนแล้วเอาของที่เราทำเนี่ยไปประดับโรงเรียน ในตอนที่เราทำอยู่ เขาก็ทักแชทมาถามว่า
เขา : ทำไรอยู่
เรา : ทำดาวส่งครูอยู่อ่ะ
เขา : ทำให้พี่บ้างสิ่ พี่อยากได้
เรา : งั้นเดี๋ยวพับใส่ขวดโหลส่งไปรษณีย์ให้น่ะ แต่น่าจะทำนานหน่อย อาจจะส่งให้ไม่วันวาเลนไทน์ ก็เป็นวันเกิดพี่ชายเลย
เขา : พี่จะรอน่ะ
(จำไม่ได้ว่าพิมพ์ยังไงบ้าง แต่คิดคร่าวๆน่าจะได้ประมาณนี้ค่ะ ขอโทษจริงๆน่ะค่ะ จขกท.ความจำสั้น เพราะเรื่องนี้มันผ่านมา 3 ปีแล้ว) วันต่อมาเราก็จัดแจงซื้อกระดาษพับดาว ซื้อขวดโหลมาใส่ พับได้ประมาณ 2 เดือนก็ใกล้เสร็จแล้ว ในช่วงนั้นไม่ได้ดูปฏิทินเลยค่ะ เพราะเอาแต่นั่งพับดาว จนมารู้ตัวอีกทีก็ตอนวันที่ 11 ค่ะ ก่อนวันวาเลนไทน์ 3 วัน เรานี้แบบจะทำไงดี ตอนเย็นก็ไปที่ไปรษณีย์ไม่ได้ด้วย คือตอนนั้นเราเรียนอยู่อ่ะค่ะ เราก็เลยกะจะฝากเพื่อนส่งไปรษณีย์ให้ แต่วันนั้นมันเหมือนมีอะไรดลใจก็ไม่รู้ อยู่ดีๆเราก็ดันเผลอเอาขาไปเตะขวดโหลดาวที่อยู่ใต้โต๊ะ (เราเอาขวดโหลไว้ใต้โต๊ะค่ะ) ขวดนี่แตกละเอียดเลย เหมือนเป็นลางบอกเหตุกลายๆว่ารักนี้ไม่มีวันสมหวัง T^T ในตอนนั้นคือเราอยากกรี๊ดมาก แต่เพื่อนบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเราไปซื้อขวดโหลใหม่ให้ เราก็ฝากเงินเพื่อนไปซื้อแล้วก็ฝากไปส่งไปรษณีย์ด้วยเลยค่ะ แต่พี่ชายเขาได้ของหลังวันวาเลนไทน์ประมาณ 2-3 วัน
เขาบอกว่าเขาจะเก็บขวดโหลดาวเราเอาไว้หัวเตียงตลอด เราแอบเขียนการ์ดเล็กๆไว้ข้างในด้วย เขาก็เอาไปติดไว้ที่หัวเตียง คือตอนนั้นใจเราอ่ะอยู่ที่เขาไปหมดแล้ว คือรักเขาแบบรักมาก จนไม่ได้ดูแลหรือใส่ใจตัวเองเลย แล้วเหมือนกับว่า หลังจากวาเลนไทน์ 2-3 เดือนเขาก็มีแฟนใหม่ค่ะ เราก็เฮริทไปตามระเบียบ ตอนนั้นก็คิดในใจว่าได้เวลาตัดใจแล้วแหละ.. คือในตอนนั้นบีบีเรามันพังด้วนอ่ะค่ะ แบตเสื่อม ใครที่เคยใช่น่าจะรู้ดีน่ะค่ะ คือต้องถอดแบตรีบูตเครื่องบ่อยมาก จนเราเอือมอยากปาทิ้ง เราเลยขอแม่ว่าอยากซื้อโทรศัพท์ใหม่ แล้วแม่เราก็พาไปซื้อค่ะ แต่เราก็ไม่ได้เล่นบีบีแล้ว แอบเหงาน่ะค่ะ คิดถึงพี่เขาด้วย คิดมาตลอดว่าอุส่าทำอะไรให้ก็ตั้งหลายอย่างเนอะ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นได้แค่น้องสาวคนนึง ตอนนี้เราก็ยังคิดถึงเรื่องเก่าๆนั้นอยู่ค่ะ เรากับพี่เขายังมีเฟส ไลน์ เบอร์ แต่ไม่ได้คุยกันแล้ว ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ก็อยากย้อนเวลากลับไปน่ะค่ะ อยากกลับไปบอกเขาว่าเรารักเขามากแค่ไหน อยากไปรั้งเขาเอาไว้ แต่ยังไงก็ทำไม่ได้ มันเหมือนกับตัวเองดูงี่เง่าเกินไป อีกอย่างตอนนั้นเราก็เด็กอยู่ด้วย เสียดายมากค่ะ
แต่ก็จะเก็บเขาไว้เป็นความทรงจำที่ดีน่ะค่ะ ที่อย่างน้อยครั้งหนึ่งเขาก็เคยเป็นรักแรกของเรา เขาทำให้เรารู้จักคำว่าความรักจริงๆ ต้องขอบคุณเขาน่ะ 5555555 ก่อนที่เรากับเขาจะจากกันพวกเราได้สัญญาไว้ว่า อีก 3 ปีรอพี่เรียนจบม.6 แล้วจะลงมากรุงเทพ (คือพี่คนนี้เขาอยู่ตจว.ค่ะ แต่จังหวัดของเขาอยู่ใกล้กับกรุงเทพ ไม่ขอบอกน่ะค่ะว่าจังหวัดอะไร) ตอนนี้ก็ยังรออยู่ค่ะ 5555555 แต่รอในฐานะน้องสาวของพี่ชายคนเดิม คิดถึงมากๆน่ะ ถ้าอ่านแล้วรู้ตัวก็ทักแชทมาคุยกันบ้าง ตอนนี้มีแฟนไปกี่คนแล้ว กลับมาคุยกันแบบพี่น้องได้รึเปล่า.. ขอบคุณน่ะที่สร้างความทรงจำดีๆให้ เก็บขวดโหลดาวเอาไว้ดีๆล่ะ
ที่จริงมีอีกสถานการ์ณนึงน่ะค่ะที่เราทำตัวป่วนพี่เขา -.- เป็นโมเม้นต์ที่น่าจดจำ(มั้ง?) ถ้าว่างๆจะเข้ามาพิมพ์ให้ค่ะ จขกท.อาจจะพิมพ์ไม่ค่อยสนุกนะค่ะ ขอโทษด้วยจริงๆ