เป็นปัญหากับชีวิตผมอย่างแรงเลยครับผม โดยลำพังตัวเองก็เป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้ว มรสุมชีวิตนุ่นนี่นั่น ทั้งกดดัน ทั้งวิตกกังวล หลายเรื่องในชีวิต
แต่มันเลวร้ายแย่กว่านั้นก็เมื่อ ตั้งแต่หลานชายมันเริ่มโตได้สัก 5-6 ขวบ มันเริ่มแสดงพฤติกรรมต่างๆ ออกมาชวนโมโหและหงุดหงิดมาก แต่ผมเป็นคนที่ไม่ชอบอะไรที่มันเป็นความรุนแรงกับเด็กและครอบครัว ผมเลยไม่ยุ่งกับหลานคนดังกล่าว หลีกหนีบ้างเพื่อให้ตัวเองหงุดหงิด
ผมรู้แต่มันแก้ไขไรไม่ได้เพราะ ผมไม่ใช่คนที่เลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เด็ก เคยบอกเคยพูดเคยห้ามนุ่นนี่นั่นแต่หลานมัน ไม่ฟัง เป็นเหตุผลที่เรารู้นั่นแหละครับ คือ
การเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็ก หลานคนนี้เขาติดแม่ และแม่เขาคอย โอ๋เอาใจตามใจ มาตั้งแต่เด็ก โตขึ้นมาเขาก็มีพฤติกรรมที่ก้าวร้าวมาก ผมยกพฤติกรรมตัวอย่างดังนี้ครับ
สอนไม่ได้ บอกไม่ฟัง น้อยใจขี้แง เอาแต่ใจ โมโหก็ทำลายข้าวของ โยนนั่นนี่เหวี่ยงขว้างไปทั่ว มีความก้าวร้าวรุนแรงในตัว ทำร้ายสัตว์เลี้ยง( ที่บ้านเลี้ยงแมวสี่ตัว ) เหมือนสมาธิสั้นนั่งอยู่เฉยๆ ก็ส่งเสียงดังพูดเพ้อคนเดียว เคาะนั่นเคาะนี่ เข้ากับเพื่อไม่ได้ ไม่มีใครเห็นความสำคัญและอยากให้เล่นด้วย โรงเรียนไม่ไป เรียนรู้ช้า หากถูกใครในบ้านทำไรไม่ถูกใจ ไม่ได้ดั่งใจ ก็จะเริ่มแสดงความรุนแรงออกมาแล้ว แล้วเมื่อผู้ใหญอย่างเราเข้าไปโอ๋ก็จะโดนเขาฟาดตีและชกต่อยได้
ผมเคยปะทะกับหลานตัวเองครั้งหนึ่ง คือเขาไปแกล้งเด็กผู้กญิงอีกคน ผมอยู่ตรงนั้นผมเห็นผมรับไม่ได้ เลยบอกให้หยุดแกล้ง เพียงแค่นั่นก็ของขึ้นเลย ทั้งตระกร้าเสื้อผ้า ทั้งราวตากผ้า เละไปหมด ปิดประตูใส่หัวแมว ผมเลยตีไปทีนึง มันอดไม่ได้จริงๆ ยิ่งช่วงนี้ช่วงปิดเทอม นรกสุดๆชีวิตผม ผมจะทำงานผ่านคอมพิวเตอร์ก็ไม่มีสมาธิเลย เครียดมาก โมโห หงุดหงิดสุดๆ ได้แต่ปลง และระแวงกับพฤติกรรมของเขาที่โตขึ้นไป
เด็กแบบนี้คุณรับมือยังไงครับ มีผลกระทบกับสุขภาพจิตคุณมากแค่ไหน และส่งผลต่อชีวิตคุณทุกวันนี้อย่างไรบ้างครับ
กระทู้นี้ไม่ได้ระบายนะครับ แต่เจตนาแบ่งปันปัญหาของเด็กประเภทนี้ให้รับรู้กัน
มาคุยเรื่องเด็กในบ้านกันครับ เด็กที่งี่เง่า เอาแต่ใจ ทำลายของ บอกไม่ฟัง
แต่มันเลวร้ายแย่กว่านั้นก็เมื่อ ตั้งแต่หลานชายมันเริ่มโตได้สัก 5-6 ขวบ มันเริ่มแสดงพฤติกรรมต่างๆ ออกมาชวนโมโหและหงุดหงิดมาก แต่ผมเป็นคนที่ไม่ชอบอะไรที่มันเป็นความรุนแรงกับเด็กและครอบครัว ผมเลยไม่ยุ่งกับหลานคนดังกล่าว หลีกหนีบ้างเพื่อให้ตัวเองหงุดหงิด
ผมรู้แต่มันแก้ไขไรไม่ได้เพราะ ผมไม่ใช่คนที่เลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เด็ก เคยบอกเคยพูดเคยห้ามนุ่นนี่นั่นแต่หลานมัน ไม่ฟัง เป็นเหตุผลที่เรารู้นั่นแหละครับ คือ
การเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็ก หลานคนนี้เขาติดแม่ และแม่เขาคอย โอ๋เอาใจตามใจ มาตั้งแต่เด็ก โตขึ้นมาเขาก็มีพฤติกรรมที่ก้าวร้าวมาก ผมยกพฤติกรรมตัวอย่างดังนี้ครับ
สอนไม่ได้ บอกไม่ฟัง น้อยใจขี้แง เอาแต่ใจ โมโหก็ทำลายข้าวของ โยนนั่นนี่เหวี่ยงขว้างไปทั่ว มีความก้าวร้าวรุนแรงในตัว ทำร้ายสัตว์เลี้ยง( ที่บ้านเลี้ยงแมวสี่ตัว ) เหมือนสมาธิสั้นนั่งอยู่เฉยๆ ก็ส่งเสียงดังพูดเพ้อคนเดียว เคาะนั่นเคาะนี่ เข้ากับเพื่อไม่ได้ ไม่มีใครเห็นความสำคัญและอยากให้เล่นด้วย โรงเรียนไม่ไป เรียนรู้ช้า หากถูกใครในบ้านทำไรไม่ถูกใจ ไม่ได้ดั่งใจ ก็จะเริ่มแสดงความรุนแรงออกมาแล้ว แล้วเมื่อผู้ใหญอย่างเราเข้าไปโอ๋ก็จะโดนเขาฟาดตีและชกต่อยได้
ผมเคยปะทะกับหลานตัวเองครั้งหนึ่ง คือเขาไปแกล้งเด็กผู้กญิงอีกคน ผมอยู่ตรงนั้นผมเห็นผมรับไม่ได้ เลยบอกให้หยุดแกล้ง เพียงแค่นั่นก็ของขึ้นเลย ทั้งตระกร้าเสื้อผ้า ทั้งราวตากผ้า เละไปหมด ปิดประตูใส่หัวแมว ผมเลยตีไปทีนึง มันอดไม่ได้จริงๆ ยิ่งช่วงนี้ช่วงปิดเทอม นรกสุดๆชีวิตผม ผมจะทำงานผ่านคอมพิวเตอร์ก็ไม่มีสมาธิเลย เครียดมาก โมโห หงุดหงิดสุดๆ ได้แต่ปลง และระแวงกับพฤติกรรมของเขาที่โตขึ้นไป
เด็กแบบนี้คุณรับมือยังไงครับ มีผลกระทบกับสุขภาพจิตคุณมากแค่ไหน และส่งผลต่อชีวิตคุณทุกวันนี้อย่างไรบ้างครับ
กระทู้นี้ไม่ได้ระบายนะครับ แต่เจตนาแบ่งปันปัญหาของเด็กประเภทนี้ให้รับรู้กัน