Kamakura - เมืองเก่า แต่ไม่แก่ เดินเที่ยวเรื่อยๆ ไปด้วยกันสบายๆ

สวัสดีครับ ด้วยความที่ผมมาเป็นนักเรียนอยู่ที่ญี่ปุ่น ไหนๆได้เที่ยว ได้ทำนู่ทำนี่ ก็เลยว่าจะเอามาแบ่งปันกันสักหน่อย

วันนี้เป็นคิวของเที่ยว ไว้คราวหน้าจะเอาเรื่องราวอื่นมาให้อ่านกันนะครับ ออกตัวสักนิดว่า กระทู้ไม่เน้นรูป เน้นเล่าเรื่องนะครับ ค่อยๆ อ่าน ค่อยๆ เที่ยวไปด้วยกันนะครับ

อยากอ่านเพิ่มเติม ก็เข้าไปดูกันที่ Blog ได้นะครับ ส่วน Facebook ก็จะมีรูปมาโพสให้ดูกันเรื่อยๆ ใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่นเป็นอย่างไร จะคอยมาเล่าสู่กันฟังทางสองช่องทางนี้นะครับ
Walk in My Shoes Blog: http://www.walkinmyshoesblog.com
Facebook: https://www.facebook.com/walkinmyshoesblogger

ผมไม่ค่อยชอบอะไรวุ่นวายมากนัก เหมือนกับที่ชอบเลือกที่จะเข้าป่าเขา มากกว่าไปอยู่กลางเมืองเชียงใหม่

ผมอยากเห็นว่าความเป็นอยู่ของคนที่นี่เป็นอย่างไร เหมือนที่ชอบจะละเลงขี้ตาตอนเช้าทิ้ง และลากตัวเองไปตลาดตอนตีห้า เวลาไปเที่ยวต่างจังหวัด

สุดท้าย ชื่อ Kamakura ก็ผุดขึ้นมา..

ความรู้ของผมเกี่ยวกับ Kamakura มีเยอะขนาดเท่าหางอึ่ง รู้เพียงว่า พระใหญ่ไดบุทสึที่ขึ้นชื่อลือชานั้น อยู่ที่เมืองแห่งนี้นี่เอง บวกกับที่เคยอ่านผ่านๆ ก็เลยพอจะจำได้ลางๆ ประมาณภาพที่เบลอๆ ได้ว่าเมืองแห่งนี้มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน และไม่ใช่เมืองใหญ่มากนัก คิดไปคิดมา ก็น่าสนใจไม่หยอก

นั่งรถไฟ… ขออภัยกับประโยคเมื่อสักครู่ จริงๆ ควรจะเรียกยืนรถไฟมากกว่า กว่าสองชั่วโมง ยืนไปเถอะครับ ไม่ได้นั่ง ทุกคนที่อยู่บนรถไฟ ดันปลายทางเดียวกัน นั่นคือ Kamakura…… ไม่เมื่อยเลย ไม่เมื่อยเล้ยยยยย (สาบานว่าเสียงต่ำ)