สวัสดีค่ะ
จขกท.ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะกลายมาเป็นคนตั้งกระทู้พันทิปได้
เมื่อก่อนเรามองว่ากระทู้พวกนี้เป็นอะไรที่เพ้อเจ้อมากเลยนะ
ตอนนี้เข้าตัวเองเต็มๆเลยค่ะ 555555
เหตุเกิดจากได้ฟังเพลง ความจริงของ Room39
เรารู้สึกเหมือนคนที่โดนกล่าวถึงเลยค่ะ55555
ตอนแรกก็ไม่คิดนะ แต่แบบว่ามันไปสะกิดต่อมอะไรไม่รู้ ฟังบ่อยมาก ฟังมันทั้งวัน ทั้งๆที่ปกติจะฟังเพลงสากลมากกว่า
ตัวจขกท.เป็นผู้หญิง หน้าตาพอไปวัดไปวาได้ ก็มีคนจีบเรื่อยๆอะนะตอนโสด หัวกระไดไม่เคยแห้ง 5555555 (มั่นไปอีก)
เมื่อสมัยม.ปลายมีคนจีบเรื่อยๆเลยนะ ก่อนจะจบม.6ไป เราเพิ่งมารู้ว่ามีผู้ชายคนนึงเค้าแอบชอบเรามาตั้งแต่ม.4แล้ว
แต่ไม่กล้ามาจีบไม่กล้าบอกใคร ปรากฏเพื่อนในกลุ่มเค้ามาจีบจขกท. เปิดตัวอย่างรุนแรงซะด้วย (แต่สุดท้ายแล้วจขกท.ไม่ได้ชอบเพื่อนเค้าเลยนะคะ แบบว่าสวยเลือกได้555555555 ล้อเล่นนะคะ)
เราเห็นว่าเค้าชอบเรามานานมาก เกือบ3ปีได้ ก็เลยลองคุยกับเค้า
ผ่านไปได้7-8เดือนที่คุยกัน(ยังไม่ได้เป็นแฟนนะคะ) จขกท.รู้สึกมาตลอดว่ามันไม่ใช่ คือเค้าไม่มีอะไรผิดเลยนะคะ แต่ผิดที่จขกท.เองแหละ
เค้าเคยขอเป็นแฟนแล้ว เราก็เลื่อนตลอด อ้างว่าไม่พร้อม ผ่านไปจนถึงเดือนที่7-8ที่คุยเราทนตัวเองไม่ไหวแล้ว
ไม่ทราบว่ามีคนเคยเป็นมั้ย เจอแล้วมันอึดอัด มันไม่มีความสุข แล้วพอคิดว่าเค้าไม่ได้ผิดอะไรเลยเราก็ยิ่งไม่ชอบตัวเอง555555
เราพยายามทบทวนแล้วทบทวนอีก ความรู้สึกมันไม่ใช่จริงๆ สุดท้ายจขกท.ก็ขอห่างกับเค้าค่ะ
เค้าก็มาง้อนะ เราก็ลองคุยอีกรอบ คุยได้แค่ไม่ถึงเดือนค่ะ เราไม่ไหวจริงๆเลยขอเลิกแบบถาวร
ช่วงที่เลิกคุยกันเป็นช่วงปิดเทอมขึ้นมหาวิทยาลัยค่ะ ทั้งเค้าและจขกท.ก็มีที่เรียนทั้งคู่ แต่คนละสถาบันกันนะคะ
หลังจากเลิกคุยกันเค้าก็หายไปเลยค่ะ จขกท.ไม่เคยได้ยินข่าวเค้าเลย พยายามตามข่าวจากเพื่อนเค้า
ได้ผลว่าสุดท้ายเค้าสอบชิงทุนไปที่ต่างประเทศค่ะ ตอนแรกนึกว่าเค้าจะไปปีเดียว แต่เหมือนจะเรียนจนจบเลย
เฟสจขกท.ก็โดนล็อคค่ะ เราพยายามไปส่องแต่แทบไม่มีอะไรขึ้นเลยค่ะ เคยส่งไลน์ไปก็ไม่มีคนตอบ
เรื่องก็ผ่านมาหลายๆปีมากแล้ว 3-4ปีได้แล้ว
ทุกวันนี้รู้สึกผิดอยู่เลยค่ะ เหมือนเราไปทำลายชีวิตเค้ายังไงไม่รู้
ถ้าเป็นไปได้ก็พยายามแอบถามข่าวคราวเค้าจากเพื่อนสมัยม.ปลาย แต่ไม่มีใครรู้รายละเอียดเลยค่ะ
เหมือนเค้าหายไปเลย
จริงๆรู้ว่าเค้าคงไม่อยากเจอกับเราแล้วแต่เราอยากรู้ข่าวคราวเค้า อยากบอกเหลือเกินว่าเรารู้สึกผิดนะ อยากขอโทษที่ทำลายชีวิตเค้าไป
ตอนนั้นจัดของเจอของที่เค้าเคยให้ก็ยิ่งย้ำเตือนตัวเอง ความรู้สึกนี้ติดตัวเรามาได้เกือบ2ปีแล้วค่ะ
แต่เราไม่รู้สึกว่าตัวเองคิดผิดนะคะที่ห่างกับเค้า แค่มันเป็นความรู้สึกที่ค้างคามากๆ
ตอนนั้นยังเด็กด้วยแหละค่ะ ทำอะไรไม่คิด อาจจะทำร้ายจิตใจเค้ามากเกินไป
หวังแบบลมๆแล้งๆว่าเค้าจะได้เห็นกระทู้นี้(ทั้งๆที่เค้าบล็อคเฟสจขกท.เนี่ยนะ5555555)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนเลิกกันจขกท.ไม่ได้เลิกแบบรุนแรงนะคะ ไม่ได้มีการตะคอกอะไรเกิดขึ้น จขกท.พูดปกติเลย แต่เค้าคงเสียใจมากแหละค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปัจจุบันเรามีแฟนแล้วนะคะ รักกันดีค่ะ อารมณ์นี้ไม่ได้เกิดจากความเหงาความเสียดายอะไรนะคะ : )
ปล. ถ้าคนที่เคยโดนทิ้งแบบนี้ อยากได้ยินอะไรจากคนที่เคยทิ้งบ้างรึเปล่าคะ? บางทีจขกท.อาจจะมีไอเดียบ้าง ฮ่าาๆ
เคยทิ้งใครไว้ข้างหลังมั๊ย แล้วตอนนี้อยากพูดอะไรกับเค้าบ้าง
จขกท.ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะกลายมาเป็นคนตั้งกระทู้พันทิปได้
เมื่อก่อนเรามองว่ากระทู้พวกนี้เป็นอะไรที่เพ้อเจ้อมากเลยนะ
ตอนนี้เข้าตัวเองเต็มๆเลยค่ะ 555555
เหตุเกิดจากได้ฟังเพลง ความจริงของ Room39
เรารู้สึกเหมือนคนที่โดนกล่าวถึงเลยค่ะ55555
ตอนแรกก็ไม่คิดนะ แต่แบบว่ามันไปสะกิดต่อมอะไรไม่รู้ ฟังบ่อยมาก ฟังมันทั้งวัน ทั้งๆที่ปกติจะฟังเพลงสากลมากกว่า
ตัวจขกท.เป็นผู้หญิง หน้าตาพอไปวัดไปวาได้ ก็มีคนจีบเรื่อยๆอะนะตอนโสด หัวกระไดไม่เคยแห้ง 5555555 (มั่นไปอีก)
เมื่อสมัยม.ปลายมีคนจีบเรื่อยๆเลยนะ ก่อนจะจบม.6ไป เราเพิ่งมารู้ว่ามีผู้ชายคนนึงเค้าแอบชอบเรามาตั้งแต่ม.4แล้ว
แต่ไม่กล้ามาจีบไม่กล้าบอกใคร ปรากฏเพื่อนในกลุ่มเค้ามาจีบจขกท. เปิดตัวอย่างรุนแรงซะด้วย (แต่สุดท้ายแล้วจขกท.ไม่ได้ชอบเพื่อนเค้าเลยนะคะ แบบว่าสวยเลือกได้555555555 ล้อเล่นนะคะ)
เราเห็นว่าเค้าชอบเรามานานมาก เกือบ3ปีได้ ก็เลยลองคุยกับเค้า
ผ่านไปได้7-8เดือนที่คุยกัน(ยังไม่ได้เป็นแฟนนะคะ) จขกท.รู้สึกมาตลอดว่ามันไม่ใช่ คือเค้าไม่มีอะไรผิดเลยนะคะ แต่ผิดที่จขกท.เองแหละ
เค้าเคยขอเป็นแฟนแล้ว เราก็เลื่อนตลอด อ้างว่าไม่พร้อม ผ่านไปจนถึงเดือนที่7-8ที่คุยเราทนตัวเองไม่ไหวแล้ว
ไม่ทราบว่ามีคนเคยเป็นมั้ย เจอแล้วมันอึดอัด มันไม่มีความสุข แล้วพอคิดว่าเค้าไม่ได้ผิดอะไรเลยเราก็ยิ่งไม่ชอบตัวเอง555555
เราพยายามทบทวนแล้วทบทวนอีก ความรู้สึกมันไม่ใช่จริงๆ สุดท้ายจขกท.ก็ขอห่างกับเค้าค่ะ
เค้าก็มาง้อนะ เราก็ลองคุยอีกรอบ คุยได้แค่ไม่ถึงเดือนค่ะ เราไม่ไหวจริงๆเลยขอเลิกแบบถาวร
ช่วงที่เลิกคุยกันเป็นช่วงปิดเทอมขึ้นมหาวิทยาลัยค่ะ ทั้งเค้าและจขกท.ก็มีที่เรียนทั้งคู่ แต่คนละสถาบันกันนะคะ
หลังจากเลิกคุยกันเค้าก็หายไปเลยค่ะ จขกท.ไม่เคยได้ยินข่าวเค้าเลย พยายามตามข่าวจากเพื่อนเค้า
ได้ผลว่าสุดท้ายเค้าสอบชิงทุนไปที่ต่างประเทศค่ะ ตอนแรกนึกว่าเค้าจะไปปีเดียว แต่เหมือนจะเรียนจนจบเลย
เฟสจขกท.ก็โดนล็อคค่ะ เราพยายามไปส่องแต่แทบไม่มีอะไรขึ้นเลยค่ะ เคยส่งไลน์ไปก็ไม่มีคนตอบ
เรื่องก็ผ่านมาหลายๆปีมากแล้ว 3-4ปีได้แล้ว
ทุกวันนี้รู้สึกผิดอยู่เลยค่ะ เหมือนเราไปทำลายชีวิตเค้ายังไงไม่รู้
ถ้าเป็นไปได้ก็พยายามแอบถามข่าวคราวเค้าจากเพื่อนสมัยม.ปลาย แต่ไม่มีใครรู้รายละเอียดเลยค่ะ
เหมือนเค้าหายไปเลย
จริงๆรู้ว่าเค้าคงไม่อยากเจอกับเราแล้วแต่เราอยากรู้ข่าวคราวเค้า อยากบอกเหลือเกินว่าเรารู้สึกผิดนะ อยากขอโทษที่ทำลายชีวิตเค้าไป
ตอนนั้นจัดของเจอของที่เค้าเคยให้ก็ยิ่งย้ำเตือนตัวเอง ความรู้สึกนี้ติดตัวเรามาได้เกือบ2ปีแล้วค่ะ
แต่เราไม่รู้สึกว่าตัวเองคิดผิดนะคะที่ห่างกับเค้า แค่มันเป็นความรู้สึกที่ค้างคามากๆ
ตอนนั้นยังเด็กด้วยแหละค่ะ ทำอะไรไม่คิด อาจจะทำร้ายจิตใจเค้ามากเกินไป
หวังแบบลมๆแล้งๆว่าเค้าจะได้เห็นกระทู้นี้(ทั้งๆที่เค้าบล็อคเฟสจขกท.เนี่ยนะ5555555)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ปล. ถ้าคนที่เคยโดนทิ้งแบบนี้ อยากได้ยินอะไรจากคนที่เคยทิ้งบ้างรึเปล่าคะ? บางทีจขกท.อาจจะมีไอเดียบ้าง ฮ่าาๆ