ความเดิมตอนที่แล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้พันทิปมีปุ่มกดสลายตัวของกระทู้ใน5วินาทีไหมคะ จะรีบกดเพื่อสลายตัวของกระทู้นี้http://pantip.com/topic/34344084/desktop สงสัยตอนตั้งกระทู้เมายากันยุงอยู่ค่ะ

  
คำว่า ดัดแปลงจากบทประพันธ์ "ชลาลัย" น่าจะไม่พอแล้วนะคะ ขอเสนอ คำว่า"ไม่เกี่ยวข้องกับบทประพันธ์ "ชลาลัย" น่าจะเหมาะสมที่สุดค่ะ

ดูจนมาถึงเมื่อคืน บอกได้คำเดียวว่า โง่อย่างเดียวดูไม่ได้นะคะ ต้องเสียสติด้วยค่ะ  เพราะหลังเกิดเหตุดราม่าชาวบ้านเค้าไม่ทนดูกันแล้วแต่อินี่ดูจ้า ยังมั่นใจลึกๆว่า เดี๊ยวผู้จัดและผู้กำกับต้องปล่อยของแน่ๆ  จนกระทั่งเมื่อคืนปล่อยจริงๆค่ะ  ปล่อยให้ชั้นรู้ว่า กรูนี่ไม่มีวัวผสมเลยค่ะ

ก็เห็นคุณเค้าตอนแถลง มั่นใจว่าต้องปรับบทนะเพราะมันไม่คลาสสิคก็ต้องปรับได้เพื่อให้ดีขึ้นกว่าเดิม ชั้นก็เชื่อค่ะ เพราะมั่นใจในประสบการณ์ยี่สิบปีของเค้า ผู้กำกับเค้าก็บอกอยู่ว่าต้องเพิ่มเนื้อเรื่องเข้าไปนะ แค่นี้มันไม่พอทำละครยาวแน่ๆ  แต่ที่เห็นนี่คือผ่านการสร้างสรรค์แล้วใช่ไหม ep11ถึงออกมาเป็นอะไรที่เละเทะและหายนะมาก

นี่คือส่วนหนึ่งของสิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นในบทละคร แต่ตัวกรูนี้มหัศจรรย์กว่าที่ยังนั่งดู
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อยากรู้ว่าป่าสงวนของพ่อกวีนี่จะเพิ่มมาทำไมคะ อินางเอกนี่สืบกันให้วุ่นวายไปหมด แต่ยังจ้ะยัง....เพราะสิ่งที่กรูงงกว่าคือ คุณบวร ค่ะ พ่อกวีฝากมาถามว่าควรมีมันอยู่ในขีวิตด้วยหรอ มันมีประโยชน์อะไรในเนื้อเรื่องคะ แหมมมม กะว่าคนดูจะต้องคาดไม่ถึงแน่ๆว่าพ่อกวีแมร่งร้าย  จะบอกว่ากรูดูเบ้าหน้าลูกมัน ก็รู้แล้วค่ะว่าพ่อมันต้องสั่งฆ่าอิละเวงแน่ๆ ออร่าชั่วกระจายมาตั้งแต่เปิดเรื่องแล้วค่ะ

แต่ช้าก่อน....เพราะสิ่งที่วายป่วงที่สุด คือ อิละเวงค่ะ บทอินี่หนักกว่าชาวบ้านเลยค่ะ คร่ำครวญจะเป็นจะตาย บอกว่าเป็นเพราะตัวเองทำให้พ่อกวีติดคุก  แป้ปนะ....แกตายเพราะเค้าสั่งเก็บแกนะเว้ยเฮ้ย  ถ้านางจะสวยด้วย จิตใจดีด้วยขนาดนี้ กรุณารับมงพร้อมสายสะพายจากกรูเถอะ  อย่าเป็นเลยเมียโยธาน่ะ   โอ้ยยย อาการทางสมองแกหนักขนาดนี้ รบกวน_งเกิดใหม่ แล้วทิ้งร่างอมาวสีไว้ให้กรูเถ๊อะะะะ
นี่ยังไม่รวมวีรกรรมตอนก่อนๆของนางนะคะ  ชื่อตอน "ผัวไหนไฟแรงเฟร่อ"

มาถึง โยธา สุดรักสุดดวงใจ (อย่าคิดว่าหนูจะรอดนะคะลูกกกก) คือถ้าจะตัดแฟร์ออกจากสารบบ ขนาดนี้ จะถ่ายเพิ่มกันทำไมคะ เล่นมันอยู่4คน โยธา,เพื่อนหมอ,กรองทอง,พิมพา เดี๊ยวกินข้าว กินเหล้า กลับบ้าน คุยกันในบ้าน  หนักสุดคือ โยธาเมาแล้วเพ้อว่าไม่อยากหย่ากับละเวง แล้วเนื้อเรื่องก็หายไปแค่นั้น....คือกรูควรรู้สึกไหมว่าเค้ารักในตัวละเวง บางฉากก็เหมือนละเวงมีใจให้อยู่เหมือนกัน แต่ก็ปรากฎสิ่งที่น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก เค้าบอกว่า รักอมาวสีค่ะ เอิ่มมม แล้วที่อยู่ด้วยกันตั้งแต่ต้นเรื่อง ฟรุ้งฟริ้งกระดิ่งแมว นี่คือตุ๊กตายางเบ้าหน้าอิละเวง มั้งคะ...พูดเลยว่าเพลียไส้ติ่งมากกก

มาต่อค่ะ พระเอกของเรื่อง(ในเซเว่น)ก่อนอื่น ขอกราบพร้อมถวายดอกไม้ธูปเทียนบูชา เหล่าทวยเทพซึ่งเป็นผู้พิทักษ์ของโตโน่ คือลูกช้างเล่าถึงอิกวีในเรื่องนะเจ้าคะ ไม่เกี่ยวกับเฮียโน่ค่ะ
อิกวีนี่ก็ดูเพ้อๆ เบลอๆค่ะ ตอนต้นๆเรื่องนึกว่าเค้าเซ็ตโปรแกรมมาให้พูดได้เฉพาะกับกรอบรูปเท่านั้น บทหลักๆก็ไม่มีอะไรค่ะ เป็นเป้าหมายให้ละเวงมันพุ่งชนอย่างเดียว  คาดว่าตอนจบจะไปพุ่งชนกันบนดอยค่ะ...กดปุ่มข้ามอย่างรวดเร็ว ไม่ค่อยอยากยุ่งกับเฮียค่ะ เจ้าที่แรงจริงอะไรจริง

อ้อ...มาถึงฉากพีคสุดของเรื่อง ถ้าเป็นช่อง7ก็ประมาณระเบิดภูเขาเผากระท่อมค่ะ
แต่นี่ช่องวันค่ะ งบเราไม่มีมากขนาดนั้น แค่ใช้ในการถ่ายเพิ่มฉากกวีกับละเวงเพื่อให้ครองรักกันบนยอดภูเขาทองก็หมดไปเยอะแล้ว เพราะฉะนั้น หน่วยสวาทที่เห็นห้อยโหนกันมาตอนบุกจับพ่อกวีในรื่อง ซึ่งคนดูคาดหวังว่า จะต้องยิงกันเลือดสาดแน่นอน แต่ที่เห็น....อารมณ์ประมาณ เด็กเล่นวิ่งไล่จับ นี่แหน่ะ!!จับได้แล้ว วันหลังวอบอก รปภ.หน้ารีสอร์ทนะ  อย่ารบกวนงานตำรวจเลย

ถามจริงๆ ผู้จัดและผู้กำกับอ่านบทประพันธ์ คุณชลาลัย จบเล่มจริงๆหรอคะ ถึงตีความออกมาได้แบบ ออกทะเลไปไกลและลึก (มีคนกล่าวไว้)
เพราะเท่าที่เราอ่านจนใกล้จบแล้ว

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ละเวงไม่ได้เป็นผู้หญิงสันดานแย่แบบในละครแน่ๆค่ะ แล้วเธอก็จำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใคร แต่ค่อยๆค้นหาตัวตนที่แท้จริงของเธอไปพร้อมๆกับการเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตโดยมีผู้ชายแปลกหน้าที่ชื่อโยธา อยู่ในโลกใบใหม่ของเธอ และโยธาก็ไม่ใช่เจ้าชายที่ละเวงเพิ่งตื่นมาเจอค่ะ แต่เป็นผู้ชายธรรมดาที่มีอารมณ์โกรธได้ โมโหเป็น และด่าเธอบ้างเวลาเธองี่เง่า แต่ทุกๆครั้งเค้าไม่เคยปล่อยให้เธอเผชิญปัญหาคนเดียว ไม่ว่าเค้าจะกำลังโกรธเธอแค่ไหนก็ตาม สุดท้ายสิ่งที่ผู้ชายคนนี้มีให้เธอเสมอคือ คำว่า "ให้อภัย"

ส่วนกวี ในนิยายเราก็ไม่ได้มองว่าเค้าเป็นตัวร้ายค่ะ แต่ก็รู้สึกเหมือนผู้กำกับว่าเค้าคือ แฟนของละเวง แล้วก็น่าจะมีบุคลิกที่น่าจะเป็นที่หลงใหลของสาวๆได้ไม่ยาก ผู้ชายคนนี้รักละเวงค่ะ เค้าคิดเสมอว่าเค้าคงจะแต่งงานกับละเวง แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าไม่มีใครรู้ว่าละเวงรักกวีมากแค่ไหน แม้แต่อรชุน น้องชายของเธอก็ดูไม่ออก

สิ่งที่ผู้แต่งเค้าเขียนไว้มันไม่ได้ยุ่งยาก หรือต้องผูกเรื่องให้วุ่นวาย เพียงแต่ใช้สำนึกในความเป็นมนุษย์ ใช้ความรู้สึกในการนำทางก็เพียงพอ เราไม่แปลกใจหรือสงสัยในความรักของโยธาและละเวงในร่างของอมาวสี เลยสักนิด

แต่น่าแปลกเพราะสิ่งเดียวที่ผู้กำกับจำได้จากผู้ชายที่ชื่อโยธา คือ การที่เค้าข่มขืนละเวง ถามว่าข่มขืนมั๊ย ในเนื้อเรื่องมันมีทั้งบริบทก่อนหน้าและบริบทหลังจากนั้นค่ะ  แต่เอาเป็นว่าละเวงไม่ได้ยอมโดยละม่อมละกันค่ะ

ทั้งนี้และทั้งนั้นสิ่งที่ผู้กำกับอาจลืมคิดไปก็คือ.....เค้ากำลังทำในสิ่งที่ไม่ต่างจากการกระทำของโยธา  (ในมุมมองที่เค้าเห็น ) เพียงแต่การข่มขืนในที่นี้คือการข่มขืนใจคนดูละคร ให้ยอมรับมุมมองที่แตกต่าง ทั้งที่มันไม่ใช่ สิ่งที่คุณคิดมีอะไรมารองรับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นได้บ้างคะ

แต่พวกคุณได้ให้แรงบันดาลใจดิชั้นอยู่หนึ่งเรื่องค่ะ



พรุ่งนี้ดิชั้นจะมั่นหน้าเดินไปบอกพี่หน่อย บุษกรว่า ร่างของผัวพี่....แท้จริงแล้ว วิญญาณคือผัวหนู....เอาซี้ๆ สิบอิผีละเวง ก็ไม่กลัวค่ะ