สวัสดีครับ ... ( ทุกๆคน )
วันนี้ผม ผมแค่อยากมาลองแชร์ ประสบการณ์ " รักเก้อ " ....
ผมพึ่งได้ลองฟังเพลง เพลงหนึ่งของคุณปราโมทย์ วิเลปะนะ เพลง : รักเก้อ ก็เลยเกิดความคิดที่ว่าอยากลองตั่งกระทู้นี้ดู
เรื่องของผมก็มีอยู่ว่า ชีวิตของผมก็เป็นหนุ่มโสดเรื่อยเปื่อยๆ มีรักมาตลอด แต่ก็ไม่เคยที่จะสมหวังหรอกครับ ( ส่วนมากแห้ว-ตลอด 555 )
" รักเก้อ " ที่สุดเท่าที่ผมเคยเป็นมาน่ะหรอ คือตอนสมัยที่ผมเรียน ป.ตรี ผมตั่งใจจีบรุ่นน้องคนหนึ่ง น้องเขาอยู่คนละเอกกับผม ตอนผมเริ่มชอบเธอ
หน่ะหรอ ผมไม่รู้หรอกว่าชอบน้องเขาได้งัย แต่การเรียนในทุกๆวัน ก็เห็นน้องเขาทุกวัน มันก็เริ่มคุ้นหน้าทุกวัน มันเลยรู้สึกเกิดอาการแปลกขึ้นในใจ
ของผม เริ่มอยากรู้จัก เริ่มอยากพูดคุยกับน้องเขา อยากรู้จักเขาอันดับแรกหรอ ผมก็ไปแอบหาถามชื่อน้องเขา พอรู้ก็เริ่มหาเฟส ( เป็นอะไรที่เกรียนๆ
ดีกับการส่องหาเฟส ) จากนั้นพอผมได้เฟสเท่านั้น การเริ่มคุยก็เริ่มขึ้น ผมชวนน้องเขาคุยทุกวันแหละ ทั้งๆที่เวลาคุยกันเตรียมเรื่องคุยมาเยอะน่ะ
แต่พอเอาเขาจริงๆ ผมก็ถามแต่เดิมๆ : ทำไรอยู่คับ/กินไรยัง/ฝันดีน่ะ คำถามเดิมๆ อาจเป็นเพราะผมจีบสาวไม่เป็นแลดูเฉิ่มๆ ก็เลยทำให้มันไม่คืบหน้า
ไปไหนเลย หลายวัน จนเป็นเดือน การสนทนาก็เลยดูเอื่อยๆลง ผมรู้แหละว่าน้องเขาเบื่อ และที่สำคัญน้องเขาคงไม่ได้ชอบผมหลอก แต่ผมก็ยังดันทุรัง ตื้อจีบอยู่นั้นแหละ จนวันหนึ่งผมก็เลยตัดสินใจบอกว่าชอบน้องเขาไป มันก็เป็นไปตามที่ผมคิดนั้นแหละ น้องเขาไม่ได้ชอบเราอยู่เเล้ว ( แห้ว-สิครับ ตามระเบียบ ) แต่น้องเขาก็ขอบคุณผมที่มีความรู้สึกดีๆให้ .....
ผมเสียใจน่ะ แต่แค่รู้สึกว่าทำไมเท่านั้นเอง ( ทำไมไม่ชอบเรามั่ง ) ผมหายไปสักระยะอยู่กับตัวเอง เมื่อผมรู้สึกว่าตัวเองพร้อมผมกลับมาใหม่ ผมมีความคิดว่าเอาว่ะถึงจะไม่ได้เป็นแฟนกับน้องเขา แต่ผมอยากทำให้น้องเขารู้ว่าผมจริงใจกับน้องเขาจริงๆ รู้สึกว่าต้อนนั้นใกล้วันวาเลนไทล์ ผมตั่งใจว่าผมจะเขียนรูปขึ้นมารูปนึง ผมตั่งเขียนรูปสีน้ำมันหนึ่งรูป ใหญ่มากขนาดสัก ม. x ม. ได้แหละ ไม่ทำงานเรียน มานั่งเขียนแต่รูปให้ผู้หญิง ทั้งเพื่อนก็บอกจะทำทำไม ทำไปได้อะไรหว่ะ มันบ้ามั่ง ปัญญาอ่อนมั่ง แต่สำหรับผม ผมคิดว่ามันคือครั้งหนึ่งที่เราจะทำอะไรที่มันไม่ค่อยมีใครเขาทำ นอกจากในหนังหรือละครหรอก ( แต่ที่ทำอยู่มันเอามาจากในหนังน่ะ 555 ) ผมตั่งใจเขียนรูปนั้นมากกกกเพื่อไปให้ทันวันที่จะให้เธอ ผมทำมันเสร็จทันจริงๆ เมื่อถึงวันผมรีบไปหาซื้อดอกไม้ รู้สึกดอกไม้ที่ผมซื้อดอกหญ้า น่าจะใช่มันช่างสวย สีขาวเล็กๆ ผมเอามันมาห่อกับเศษของผ้าใบที่เหลือจากส่วนที่เขียนรูปเธอ รีบมามอแต่เช้าา แบบที่ว่าไม่ค่อยอยากจะให้ใครเห็น เอาไปวางไว้ที่หน้าคณะน้องเขา พร้อมดอกไม้ ที่เหลือหรอครับปล่อยให้มันเป็นไปตามที่มันน่าจะเป็น แต่มิวายก็แอบมีความหวังเล็กๆ ลึกๆในใจ ว่าอยากให้ตัวองสำหวัง อย่างที่คิดน้องเขาก็เห็นแหละครับ แต่ทว่าครูเอกน้องเขาดันว่าน้องเขาว่าทำอะไร เอารูปไรมาวาง น้องเขาก็ขอบคุณและก็บอกให้ผมมาเก็บรูปไป 555555 ผมก็ต้องรอเวลาแอบมาเก็บไป แต่ดอกไม้ผมก็ให้น้องเขาไป แต่สิ่งที่ผมรู้ดีใจที่สุดคือ น้องลงภาพดอกไม้ที่ผมให้น้องเขาในอินสตาแกรม นั้นเป็นสิ่งเดียที่ทำให้หัวใจผมรู้สึกว่าดีใจที่สุดเท่าที่เคยมีในเรื่องความรัก ถึงแม้มันเป็น " รั ก เ ก้ อ " แต่ผมรู้สึกว่ามีความสุขน่ะ ไม่ได้เฟกหรืออะไรทั้งนั้น แต่มันรู้สึกแบบนี้จริงๆ ไม่เสียดายที่ได้ทำ ( ถึงจะได้ F ติดมาตัวแต่คุ้ม 5555 ) ถึงแม้ทุกวันนี้น้องเขาจะมีแฟนไปเเล้ว แต่เวลาไปเห็นรูปนั้นที่ผมตั่งใจวาดที่ยังอยู่ที่เอกตัวเองเพราะยังไม่ได้เอากลับมาห้องตัวเอง ผมมีความสุขน่ะที่ได้เห็นมัน เห็นสิ่งที่ตัวเองตั่งใจทำ เเละบอกตัวเองเสมอ " แมร่งบ้าหว่ะ 555 " ทุกวันนี้ผมก็ยังเป็นคนโสดที่แห้วตลอดการ จีบใครไม่ค่อยติด จนคิดว่าคงน่าจะแก่ตายไปคนเดียว 5555
นี้แหละครับประสบการณ์ " รั ก เ ก้ อ " ของผม ผมแค่อยากเล่าให้หลายๆคนฟัง ผมเชื่อว่าหลายคนก็อาจเคยทำแบบผม ไม่ได้มีผมคนเดียวหรอกที่ทำแบบนี้ แต่แค่บางคนอาจจะมีวิธีการที่แตกต่างกันไป และผมก็เชื่อว่า บางคนอาจสำหวังกับการทำอะไรแบนี้ 5555 เชื่อเถอะครับ 60% ผมว่าต้องมีคนที่แอบรักเก้ออยู่มั่งแหละ ไว้ยังงัยใครที่อ่านเรื่องของผมไปแล้ว ลองๆ เล่าของตัวเองมาให้กันอ่านมั่งนะครับ ......
" รั ก เ ก้ อ "
วันนี้ผม ผมแค่อยากมาลองแชร์ ประสบการณ์ " รักเก้อ " ....
ผมพึ่งได้ลองฟังเพลง เพลงหนึ่งของคุณปราโมทย์ วิเลปะนะ เพลง : รักเก้อ ก็เลยเกิดความคิดที่ว่าอยากลองตั่งกระทู้นี้ดู
เรื่องของผมก็มีอยู่ว่า ชีวิตของผมก็เป็นหนุ่มโสดเรื่อยเปื่อยๆ มีรักมาตลอด แต่ก็ไม่เคยที่จะสมหวังหรอกครับ ( ส่วนมากแห้ว-ตลอด 555 )
" รักเก้อ " ที่สุดเท่าที่ผมเคยเป็นมาน่ะหรอ คือตอนสมัยที่ผมเรียน ป.ตรี ผมตั่งใจจีบรุ่นน้องคนหนึ่ง น้องเขาอยู่คนละเอกกับผม ตอนผมเริ่มชอบเธอ
หน่ะหรอ ผมไม่รู้หรอกว่าชอบน้องเขาได้งัย แต่การเรียนในทุกๆวัน ก็เห็นน้องเขาทุกวัน มันก็เริ่มคุ้นหน้าทุกวัน มันเลยรู้สึกเกิดอาการแปลกขึ้นในใจ
ของผม เริ่มอยากรู้จัก เริ่มอยากพูดคุยกับน้องเขา อยากรู้จักเขาอันดับแรกหรอ ผมก็ไปแอบหาถามชื่อน้องเขา พอรู้ก็เริ่มหาเฟส ( เป็นอะไรที่เกรียนๆ
ดีกับการส่องหาเฟส ) จากนั้นพอผมได้เฟสเท่านั้น การเริ่มคุยก็เริ่มขึ้น ผมชวนน้องเขาคุยทุกวันแหละ ทั้งๆที่เวลาคุยกันเตรียมเรื่องคุยมาเยอะน่ะ
แต่พอเอาเขาจริงๆ ผมก็ถามแต่เดิมๆ : ทำไรอยู่คับ/กินไรยัง/ฝันดีน่ะ คำถามเดิมๆ อาจเป็นเพราะผมจีบสาวไม่เป็นแลดูเฉิ่มๆ ก็เลยทำให้มันไม่คืบหน้า
ไปไหนเลย หลายวัน จนเป็นเดือน การสนทนาก็เลยดูเอื่อยๆลง ผมรู้แหละว่าน้องเขาเบื่อ และที่สำคัญน้องเขาคงไม่ได้ชอบผมหลอก แต่ผมก็ยังดันทุรัง ตื้อจีบอยู่นั้นแหละ จนวันหนึ่งผมก็เลยตัดสินใจบอกว่าชอบน้องเขาไป มันก็เป็นไปตามที่ผมคิดนั้นแหละ น้องเขาไม่ได้ชอบเราอยู่เเล้ว ( แห้ว-สิครับ ตามระเบียบ ) แต่น้องเขาก็ขอบคุณผมที่มีความรู้สึกดีๆให้ .....
ผมเสียใจน่ะ แต่แค่รู้สึกว่าทำไมเท่านั้นเอง ( ทำไมไม่ชอบเรามั่ง ) ผมหายไปสักระยะอยู่กับตัวเอง เมื่อผมรู้สึกว่าตัวเองพร้อมผมกลับมาใหม่ ผมมีความคิดว่าเอาว่ะถึงจะไม่ได้เป็นแฟนกับน้องเขา แต่ผมอยากทำให้น้องเขารู้ว่าผมจริงใจกับน้องเขาจริงๆ รู้สึกว่าต้อนนั้นใกล้วันวาเลนไทล์ ผมตั่งใจว่าผมจะเขียนรูปขึ้นมารูปนึง ผมตั่งเขียนรูปสีน้ำมันหนึ่งรูป ใหญ่มากขนาดสัก ม. x ม. ได้แหละ ไม่ทำงานเรียน มานั่งเขียนแต่รูปให้ผู้หญิง ทั้งเพื่อนก็บอกจะทำทำไม ทำไปได้อะไรหว่ะ มันบ้ามั่ง ปัญญาอ่อนมั่ง แต่สำหรับผม ผมคิดว่ามันคือครั้งหนึ่งที่เราจะทำอะไรที่มันไม่ค่อยมีใครเขาทำ นอกจากในหนังหรือละครหรอก ( แต่ที่ทำอยู่มันเอามาจากในหนังน่ะ 555 ) ผมตั่งใจเขียนรูปนั้นมากกกกเพื่อไปให้ทันวันที่จะให้เธอ ผมทำมันเสร็จทันจริงๆ เมื่อถึงวันผมรีบไปหาซื้อดอกไม้ รู้สึกดอกไม้ที่ผมซื้อดอกหญ้า น่าจะใช่มันช่างสวย สีขาวเล็กๆ ผมเอามันมาห่อกับเศษของผ้าใบที่เหลือจากส่วนที่เขียนรูปเธอ รีบมามอแต่เช้าา แบบที่ว่าไม่ค่อยอยากจะให้ใครเห็น เอาไปวางไว้ที่หน้าคณะน้องเขา พร้อมดอกไม้ ที่เหลือหรอครับปล่อยให้มันเป็นไปตามที่มันน่าจะเป็น แต่มิวายก็แอบมีความหวังเล็กๆ ลึกๆในใจ ว่าอยากให้ตัวองสำหวัง อย่างที่คิดน้องเขาก็เห็นแหละครับ แต่ทว่าครูเอกน้องเขาดันว่าน้องเขาว่าทำอะไร เอารูปไรมาวาง น้องเขาก็ขอบคุณและก็บอกให้ผมมาเก็บรูปไป 555555 ผมก็ต้องรอเวลาแอบมาเก็บไป แต่ดอกไม้ผมก็ให้น้องเขาไป แต่สิ่งที่ผมรู้ดีใจที่สุดคือ น้องลงภาพดอกไม้ที่ผมให้น้องเขาในอินสตาแกรม นั้นเป็นสิ่งเดียที่ทำให้หัวใจผมรู้สึกว่าดีใจที่สุดเท่าที่เคยมีในเรื่องความรัก ถึงแม้มันเป็น " รั ก เ ก้ อ " แต่ผมรู้สึกว่ามีความสุขน่ะ ไม่ได้เฟกหรืออะไรทั้งนั้น แต่มันรู้สึกแบบนี้จริงๆ ไม่เสียดายที่ได้ทำ ( ถึงจะได้ F ติดมาตัวแต่คุ้ม 5555 ) ถึงแม้ทุกวันนี้น้องเขาจะมีแฟนไปเเล้ว แต่เวลาไปเห็นรูปนั้นที่ผมตั่งใจวาดที่ยังอยู่ที่เอกตัวเองเพราะยังไม่ได้เอากลับมาห้องตัวเอง ผมมีความสุขน่ะที่ได้เห็นมัน เห็นสิ่งที่ตัวเองตั่งใจทำ เเละบอกตัวเองเสมอ " แมร่งบ้าหว่ะ 555 " ทุกวันนี้ผมก็ยังเป็นคนโสดที่แห้วตลอดการ จีบใครไม่ค่อยติด จนคิดว่าคงน่าจะแก่ตายไปคนเดียว 5555
นี้แหละครับประสบการณ์ " รั ก เ ก้ อ " ของผม ผมแค่อยากเล่าให้หลายๆคนฟัง ผมเชื่อว่าหลายคนก็อาจเคยทำแบบผม ไม่ได้มีผมคนเดียวหรอกที่ทำแบบนี้ แต่แค่บางคนอาจจะมีวิธีการที่แตกต่างกันไป และผมก็เชื่อว่า บางคนอาจสำหวังกับการทำอะไรแบนี้ 5555 เชื่อเถอะครับ 60% ผมว่าต้องมีคนที่แอบรักเก้ออยู่มั่งแหละ ไว้ยังงัยใครที่อ่านเรื่องของผมไปแล้ว ลองๆ เล่าของตัวเองมาให้กันอ่านมั่งนะครับ ......