"เคยได้ยินมั้ยว่า ความรักเกิดขึ้นจากความใกล้ชิดได้ แม้กระทั่งเพื่อนของตัวเอง เพราะความรักมันไม่เลือกเวลาเกิดจริงๆน่ะแหละ มันเกิดเมื่อผมรู้สึกว่าผมคิดกับเธอมากกว่าเพื่อน"
เจน (นามสมมติ) เธอเป็นเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกับผมมาก ไปไหนก็ไปด้วยกัน มีงานมีการบ้านก็ช่วยๆกัน เรารู้จักกันมาปีกว่าๆได้แล้ว แน่นอนครับความผูกพันมันย่อมเกิดอยู่แล้ว อยู่มาวันนึง เมื่อผมเจอเจนตอนเรียนคาบเช้า เจนก็เข้ามานั่งข้างๆผมครับ โดยปกติแล้วเจนชอบนั่งกับกลุ่มเพื่อนผู้หญิงของเขาแหละครับ พอดีวันนี้เพื่อนๆเจนไม่มากัน เธอเลยมานั่งกับผม
เจน : เจมส์ (นามสมมติของผมเอง) เค้าขอนั่งด้วยคนนะ
เจมส์ : (มองหน้า) อ่ะอ้าวเจน นั่งเลยๆ
ผมรู้สึกว่าวันนี้เจนดูน่ารักผิดปกติ หรือว่าผมคิดไปเองก็ไม่รู้นะ แต่หัวใจเจ้าปัญหาของผมนี่สิ เต้นแรงมากๆเลย ไม่รู้เป็นอะไร คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง ผมก็เรียนๆไป เจนก็ชวนผมคุยเรื่องหนุ่มๆแหละครับ ตามประสาผู้หญิง
เจน : แก คนนี้หล่อมั้ย น่ารักจังเลย
เจมส์ : ไม่เท่าไหร่ เราหล่อกว่าตั้งเยอะเลย ฮ่าๆ
เจน : ใครไปหลอกแกมาฟ้ะ
เจมส์ : ไม่มีใครหลอกเราหรอก เราหลอกตัวเอง 55555
บทสนทนาเป็นไปด้วยความสนุกสนานครับ แต่พอเจนเริ่มถามหน้าตาคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยๆ ผมก็รู้สึก "หึงๆ" ครับ ไม่รู้จะหึงทำไม เพื่อนตัวเองแท้ๆก็เลยบอกเจนไปว่า
เจมส์ : พอๆๆ ขี้เกียจฟัง ตั้งใจเรียนเถอะนะ
เจน : โธ่ว ไรว้า นิดหน่อยเอง
เจมส์ : เออๆแล้วแต่ (หงุดหงิดเล็กน้อย)
ตั้งแต่วันนั้นมา ผมก็นั่งคิดทบทวนใจตัวเองอยู่หลายวันเลย เพราะตอบคำถามตัวเองไม่ได้เลยว่าต้องการสิ่งไหน แล้วจากนั้นผมก็รู้หัวใจตัวเองแล้วล่ะครับว่าผมชอบเจนแน่ๆ เพราะมีความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งแล้ว เช่น พอไม่ได้เจอไม่ได้คุยกับเจนหลายวันก็รู้สึกคิดถึง เจนอยู่ใกล้ผู้ชายแปลกหน้าก็หึงแบบไม่มีสาเหตุ แล้วอีกหลายๆอย่างที่คนเป็นเพื่อนไม่ควรรู้สึก
ผมควรจะบอกเจนดีมั้ย หรือจะเก็บความรู้สึกดีๆแบบนี้ต่อไป ลำบากใจเหลือเกิน #เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
แอบชอบเพื่อนในสาขา แต่ไม่กล้าบอก ทำไงดีนะ (ลาดกระบัง)
เจน (นามสมมติ) เธอเป็นเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกับผมมาก ไปไหนก็ไปด้วยกัน มีงานมีการบ้านก็ช่วยๆกัน เรารู้จักกันมาปีกว่าๆได้แล้ว แน่นอนครับความผูกพันมันย่อมเกิดอยู่แล้ว อยู่มาวันนึง เมื่อผมเจอเจนตอนเรียนคาบเช้า เจนก็เข้ามานั่งข้างๆผมครับ โดยปกติแล้วเจนชอบนั่งกับกลุ่มเพื่อนผู้หญิงของเขาแหละครับ พอดีวันนี้เพื่อนๆเจนไม่มากัน เธอเลยมานั่งกับผม
เจน : เจมส์ (นามสมมติของผมเอง) เค้าขอนั่งด้วยคนนะ
เจมส์ : (มองหน้า) อ่ะอ้าวเจน นั่งเลยๆ
ผมรู้สึกว่าวันนี้เจนดูน่ารักผิดปกติ หรือว่าผมคิดไปเองก็ไม่รู้นะ แต่หัวใจเจ้าปัญหาของผมนี่สิ เต้นแรงมากๆเลย ไม่รู้เป็นอะไร คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง ผมก็เรียนๆไป เจนก็ชวนผมคุยเรื่องหนุ่มๆแหละครับ ตามประสาผู้หญิง
เจน : แก คนนี้หล่อมั้ย น่ารักจังเลย
เจมส์ : ไม่เท่าไหร่ เราหล่อกว่าตั้งเยอะเลย ฮ่าๆ
เจน : ใครไปหลอกแกมาฟ้ะ
เจมส์ : ไม่มีใครหลอกเราหรอก เราหลอกตัวเอง 55555
บทสนทนาเป็นไปด้วยความสนุกสนานครับ แต่พอเจนเริ่มถามหน้าตาคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยๆ ผมก็รู้สึก "หึงๆ" ครับ ไม่รู้จะหึงทำไม เพื่อนตัวเองแท้ๆก็เลยบอกเจนไปว่า
เจมส์ : พอๆๆ ขี้เกียจฟัง ตั้งใจเรียนเถอะนะ
เจน : โธ่ว ไรว้า นิดหน่อยเอง
เจมส์ : เออๆแล้วแต่ (หงุดหงิดเล็กน้อย)
ตั้งแต่วันนั้นมา ผมก็นั่งคิดทบทวนใจตัวเองอยู่หลายวันเลย เพราะตอบคำถามตัวเองไม่ได้เลยว่าต้องการสิ่งไหน แล้วจากนั้นผมก็รู้หัวใจตัวเองแล้วล่ะครับว่าผมชอบเจนแน่ๆ เพราะมีความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งแล้ว เช่น พอไม่ได้เจอไม่ได้คุยกับเจนหลายวันก็รู้สึกคิดถึง เจนอยู่ใกล้ผู้ชายแปลกหน้าก็หึงแบบไม่มีสาเหตุ แล้วอีกหลายๆอย่างที่คนเป็นเพื่อนไม่ควรรู้สึก
ผมควรจะบอกเจนดีมั้ย หรือจะเก็บความรู้สึกดีๆแบบนี้ต่อไป ลำบากใจเหลือเกิน #เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ