เอิ่ม..ใครเคยเป็นแบบเราบ้าง คือเรามีเพื่อนคนหนึ่ง คบกันตั้งแต่สมัยอนุบาล เรารักเพื่อนคนนี้มาก แต่ตอนนี้เราทะเลาะกัน เพราะความไม่เข้าใจ เราเองเป็นคนคิดมาก ชอบน้อยใจ จนวันหนึ่งเราโพสในเฟสบุ๊คประมาณว่า ตัวคนเดียว คงไม่มีอีกแล้วเพื่อนที่นั่งกินข้าวด้วยกัน กินขนมด้วยกัน ลอกการบ้านกัน แล้วเพื่อนคนนี้เขาเม้นประมาณว่า ' ยังมีพวกกูนะ พวกกูไม่เคยทิ้ง #กูก็จะไม่ทิ้ง ' ตอนนั้นอ่านประโยคนี้ร้องไห้ดีใจ แต่ตอนนี้ร้องไห้เสียใจ เราทะเลาะกับกลุ่มเป็นครั้งที่2 แต่ก็ดีกัน ยกเว้นเรากับเพื่อนคนนี้ เขาว่าเราเห็นแก่ตัวไม่สนใจว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไง เรายอมรับนะแต่ไม่ใช่ทั้งหมดเราสนใจความรู้สึกของคนอื่นทุกครั้งไม่ว่าจะพูดอะไรอาจมีบางครั้งเป็นเพราะอารมณ์โมโห ทุกๆครั้งที่เพื่อนในกลุ่มเราไม่มาเราคนเดียวที่เป็นคนเก็บงานให้โดยที่เพื่อนไม่ต้องเอ่ยปากบอก ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามในกลุ่ม ทั้งๆที่เวลาเราไม่มาไม่มีใครเก็บงานให้เราเลย TT น้อยใจบ้างแต่ทำไงได้ล้ะ เรารู้ว่าเราผิด แต่เราขอโทษที่ทำไปทุกอย่าง เราไม่คิดเลยว่าเทอจะไม่รู้นิสัยเราจริงๆทั้งๆที่เราก็รู้จักกัน(แต่มีช่วงประถมที่แย่งห้องกัน) เพื่อนคนนั้นชื่อ Am ถ้าเทอเห็นกระทู้นี้ก็คงจะดี เราเคยคิดว่าสักวันเธอจะให้อภัยแต่มันคงไม่มี เธอไม่ให้อภัยเราถึงทุกวันนี้ ถึงเวลาไม่นานแต่เราเจ็บวะ เจ็บที่เธอไม่คุยกับเรา เกลียดเราแบบนี้ ไม่ว่าจะทำอะไรเทอไม่เคยหายโกดเราเลย ง้อเท่าไรเทอก็ไม่หาย ถึงเทอจะไม่ใช่เพื่อนที่เรารักมากที่สุดแต่ทำไมเรากลับแคร์เทอมากที่สุด?? ใครมีวิธีง้อเพื่อนในสถานการแบบนี้บ้าง บอกเราหน่อย หรือว่าเราต้องทำยังไง?? นอกจากทำใจ ปล. เพื่อนเป็นผู้ชาย
ต้องทำยังไงเทอถึงจะกลับมา บอกเราหน่อย?? Friend