สวัสดีคับนี้เป็นกระทู้แรกของผม ผมเขียนขึ้นมาเพื่อเตือนคนที่มีคู่หลายๆคนคับ ผมคบกับแฟนแรกๆไม่ได้คิดอะไรกับเธอสักนิดเลยผมคิดแค่ว่าจีบเธอเล่นๆติดก็คบไปไม่นิดก็ไม่สนใจคับ แรกตอนจีบเธอผมตื่นเช้ามากเพื่อรอเธอออนเฟสบุ๊ค(ซึ่งผมไม่เคยทำกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน)คุยได้ระยะหนึ่งผมยอมรับว่าเธอคุยเก่ง เธออัธยาศัยดี คุยได้ประมาณอาทิตย์กว่าผมขอคบไปแบบไม่ได้คิดอะไรเธอดันตอบว่าตกลง โดยเพื่อนผมถามกับผมว่าใครเป็นคนจีบจีบไปได้ยังไงผู้หญิงไม่ได้สวยเลยผมก็ตอบกลับไปว่าผมไม่ได้จริงใจกับเธอเลยสักนิดผมแค่คบเล่นๆประชดแฟนเก่าผมเพื่อนผมจึงพูดทิ้งท้ายไว้ว่าระวังสักวันนึงคนที่คบอยู่เค้าจะรู้
ผ่านไปได้เดือนนึงคับเราก็ยังคบกันอยู่นัดเจอกันไปเที่ยวด้วยกัน(โดยส่วนตัวผมเป็นเจ้าชู้แล้วตอดเพื่อนด้วยคับเหล้ากินบุหรี่สูบงานไหนเพื่อนชวนผมไม่ขัด)แต่แฟนผมไม่ว่าอะไรผมสักอย่างแต่เธอก็แสดงว่าเธอเป็นห่วงทุกอย่างพอเริ่มเข้าเดือนที่สองผมก็เริ่มไปกับเพื่อนมากขึ้น(ช่วงปิดเทอม)ผมกับแฟนเจอกันน้อยลงคุยกันน้อยลง แล้วผมก็ไปกินเหล้ากับเพื่อนผมเธอก็ขอว่าไม่ให้ไปแต่ผมไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิด วันนั้นผมกลับบ้านดึกมากครัยกลับมาออนเฟสดูข้อความเธอส่งหาผมเกือบตลอดในใจผมคิดว่าเธอคงโกรธคงต้องเลิกกับผมแน่ๆแต่ไม่เลยคับเธอบอกเธอเป็นห่วงผมซึ่งผมรำคาณเธอมากเธอถามผมต่างๆนาๆว่าผมไปกับใครไปไหนไปทำไรทำไมไม่บอกเขา ผมอยากเลิกผมเบื่อผมไม่อยากให้เค้าวุ่นวายกับผมจนพอเดือนที่สามเปิดเทอมมาผมดันไปชอบคนๆนึงเธอได้คุยกับผมโดยที่แฟนผมไม่รู้เรื่องนี้เลยผมได้ไปส่งผู้หญิงคนนั้นที่บ้านเหมือนผมจะเริ่มติดต่อกัยผู้หญิงคนนั้นมากขึ้นแต่คุยกับแฟนลดลง ผมยอมรับคับว่าผมชอบผู้หญิงคนนั้นมากๆผมไม่คิดถึงแฟนผมเลยด้วยซ้ำว่าเธอจะรู้สึกไง แฟนผมบอกผมว่าวันเกิดเธอเธออยากอยู่กับผมเธอวางแผนไว้เยอะมากว่าเธอจะให้ผมพาเธอไปทำบุญที่วัดแต่ผมดันไปบอกเลิกเธอก่อนแลิวผมก็ไม่รู้สึกไรกับเธอเลยเพื่อนเธอทักมาหาผมว่าทำไมผมทำแบบนั้นผมตอบแบบไม่สนใจเลยว่าผมรำคาณผมไม่ต้องการเธอเลยแล้วผมก็คุยกับผู้หญิงคนนั้นมากขึ้นจนเกือบได้ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนแล้วดูเหมือนหลังๆเธอจะไม่เล่นด้วยผมจึงหยุดแล้วกลับไปง้อแฟน แฟนผมให้โอกาสผมครับเธอไม่ว่าไรผมเลยเธอบอกที่ผมกลับมาหาก็เหมือนได้ของขวัญวันเกิดของเธอแล้วเราก็คบกันไปเรื่อยๆจนถึงเดือนที่เจ็ดผมรู้สคกเบื่อเธอมากผมจึงใช้เวลาส่วนมากอยู่กับเพื่อน ชนิดที่ว่าไม่สนใจเธอเลยแต่เธอกลับถามผมตลอดว่าเป็นไงบ้างทำไรอยู่ถึงแม้ผมจะไม่ตอบเธอ ไม่เคยเห็นค่าเธอสักนิดแล้วผมก็กินเมากับเพื่อนตลอดจนเธอมาร้องไห้กับผมว่าทำไมผมถึงไม่สนใจเธอเลย ตอนนั้นผมสงสารเธอนะผมไม่เคยเห็นใครร้องไห้เพราะผมแบบนี้ผมรู้สึกว่าเธอคงจะห่วงผมมากรักผมมากแต่มันก็ไม่ใช่แค่นั้นคับ ผมก็ยังทำตัวของผมแบบเดิมผมโกหกเธอทุกครั้งที่ผมออกไปหาเพื่อนว่าทำงานบ้างไปทำธุระบ้างไม่สบายบ้างแต่เธอเชื่อผมตลอดเธอไม่เอะใจเลยจนวันนึงเพื่อนขอเธอมาเจอผมที่ร้านเหล้าก็ไปเหล้าให้เธอฟังเธอโทรมาหาผมซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าเพื่อนเธอเห็นผม
แฟนผม : อยู่ไหนหรอ
ผม : อยู่บ้านโทรมามีไรป่าว
แฟนผม : อย่าโกหกเรานะ
ผม : อย่าหาเรื่องทะเลาะกันได้ไหมเรารำคาญเธอน่าเบื่อมากเลยเธอรู้ตัวไว้ด้วย
แล้วผมก็วางสายปิดเครื่องใส่ตอนนั้นสิ่งที่ผมพูดผมไม่คิดอะไรเลย ซึ่งแฟนผมรู้เรื่องว่าผมโกหกเธอแต่ผมก็ไม่ยอมรับแล้วแฟนผมก็ไม่ได้ว่าไรผมเลยจนใกล้เข้าปีใหม่คับผมก็โกหกเธอเหมือนเดิมว่าผมไปต่างจังหวัดกับครอบครัวแต่เธอก็แอบมาที่บ้านผมแล้วเธอก็ถามผมว่าโกหกเธอทำไมผมจึงตอบไปว่าไม่อยากเจออยากอยู่กับเพื่อน เธอจึงถามผมกลับว่าแล้วมาจีบเธอมาง้อเธอทำไม แล้วทำไมไม่ทิ้งเธอตั้งแต่แรกเธอพูดไปน้ำตาเธอก็คลอผมก็สงสารเธอนะเธอคงรักผมมากถึงยอมผมทุกอย่างจนวันนั้นเราได้อยูาด้วยกันผมพยายามจะขอเธอมีไรด้วยแต่เธอไม่ยอมผมจึงบังคับเธอแต่ผมก็สงสารนะหลังจากนั้นเธอเงียบหายไป(เธอยังซิง)ผมคิดในใจว่าเธอคงโกรธผมมากที่ผมทำแบบนั้นแต่กลายเป็นผมยิ่งรักเธอมากขึ้นอยากอยู่กับเธอมากกลายเป็นผมต้องตามเธอตลอดเธอไม่ติดต่อหาผมไม่ถามหาผมเลยเธอหายไปติดต่อไรไม่ได้ผมคิดว่าสิ่งที่ผมทำลงไปมันคงผิดอย่างทากแต่ทำไมที่ผ่านมาแฟนผมให้อภัยผมโดยตลอดแล้วทำไมผมถึงเลือกทำแบบนั้นกับเธอเมื่อผมไปปรึกษากับครอบครัวผม พ่อกับแม่ว่าผมแรงมากคับมันก็ทำให้ผมคิดขึ้นมาได้บ้างว่าที่ผ่านมาผมไม่เคยจริงจังกับใครเลยไม่เคยมีแฟนคนไหนที่ยอมผมไม่เคยมีแฟนคนไหนที่ทนผมได้นอกจากเธอแลเวผมก็ไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลยผมเสียใจมากครับที่ทำแบบนี้กับเธอจนผ่านไปเดือนกว่าผมติดต่อเธอได้เธิก็ยังให้อภัยผมนะคับเธอพูดแค่ว่าคยเรามันคงผิดพลาดกันได้แต่หลังจากนั้นมันก็ยังโกหกเธออยู่เรื่อยเรื่องไปกินเหล้าแล้วครั้งนี้เมื่อเธอรู้เธอจึงบอกเลิกแล้วไม่กลับมาหาผมอีกในใจตอนนั้นผมคิดแค่เธอคงยอมแบบทุกครั้งเพราะเธอรักผมแต่ไม่ใช่เลยครับผ่านมาปีกว่าเธอไม่ติดต่อไม่คุยกับผมอีกเลยผมมาคิดได้ตอนไม่มีเธอแล้วผมอยากขอโทษผมอยากกอดเธออยากสห้เธอมาอยู่กับผมแบบเมื่อก่อนผมจะไม่ทำแบบนั้นอีกเลยถ้าเธอกลับมาหาผม
สำนึกได้ตอนไม่มีเธอ18+
ผ่านไปได้เดือนนึงคับเราก็ยังคบกันอยู่นัดเจอกันไปเที่ยวด้วยกัน(โดยส่วนตัวผมเป็นเจ้าชู้แล้วตอดเพื่อนด้วยคับเหล้ากินบุหรี่สูบงานไหนเพื่อนชวนผมไม่ขัด)แต่แฟนผมไม่ว่าอะไรผมสักอย่างแต่เธอก็แสดงว่าเธอเป็นห่วงทุกอย่างพอเริ่มเข้าเดือนที่สองผมก็เริ่มไปกับเพื่อนมากขึ้น(ช่วงปิดเทอม)ผมกับแฟนเจอกันน้อยลงคุยกันน้อยลง แล้วผมก็ไปกินเหล้ากับเพื่อนผมเธอก็ขอว่าไม่ให้ไปแต่ผมไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิด วันนั้นผมกลับบ้านดึกมากครัยกลับมาออนเฟสดูข้อความเธอส่งหาผมเกือบตลอดในใจผมคิดว่าเธอคงโกรธคงต้องเลิกกับผมแน่ๆแต่ไม่เลยคับเธอบอกเธอเป็นห่วงผมซึ่งผมรำคาณเธอมากเธอถามผมต่างๆนาๆว่าผมไปกับใครไปไหนไปทำไรทำไมไม่บอกเขา ผมอยากเลิกผมเบื่อผมไม่อยากให้เค้าวุ่นวายกับผมจนพอเดือนที่สามเปิดเทอมมาผมดันไปชอบคนๆนึงเธอได้คุยกับผมโดยที่แฟนผมไม่รู้เรื่องนี้เลยผมได้ไปส่งผู้หญิงคนนั้นที่บ้านเหมือนผมจะเริ่มติดต่อกัยผู้หญิงคนนั้นมากขึ้นแต่คุยกับแฟนลดลง ผมยอมรับคับว่าผมชอบผู้หญิงคนนั้นมากๆผมไม่คิดถึงแฟนผมเลยด้วยซ้ำว่าเธอจะรู้สึกไง แฟนผมบอกผมว่าวันเกิดเธอเธออยากอยู่กับผมเธอวางแผนไว้เยอะมากว่าเธอจะให้ผมพาเธอไปทำบุญที่วัดแต่ผมดันไปบอกเลิกเธอก่อนแลิวผมก็ไม่รู้สึกไรกับเธอเลยเพื่อนเธอทักมาหาผมว่าทำไมผมทำแบบนั้นผมตอบแบบไม่สนใจเลยว่าผมรำคาณผมไม่ต้องการเธอเลยแล้วผมก็คุยกับผู้หญิงคนนั้นมากขึ้นจนเกือบได้ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนแล้วดูเหมือนหลังๆเธอจะไม่เล่นด้วยผมจึงหยุดแล้วกลับไปง้อแฟน แฟนผมให้โอกาสผมครับเธอไม่ว่าไรผมเลยเธอบอกที่ผมกลับมาหาก็เหมือนได้ของขวัญวันเกิดของเธอแล้วเราก็คบกันไปเรื่อยๆจนถึงเดือนที่เจ็ดผมรู้สคกเบื่อเธอมากผมจึงใช้เวลาส่วนมากอยู่กับเพื่อน ชนิดที่ว่าไม่สนใจเธอเลยแต่เธอกลับถามผมตลอดว่าเป็นไงบ้างทำไรอยู่ถึงแม้ผมจะไม่ตอบเธอ ไม่เคยเห็นค่าเธอสักนิดแล้วผมก็กินเมากับเพื่อนตลอดจนเธอมาร้องไห้กับผมว่าทำไมผมถึงไม่สนใจเธอเลย ตอนนั้นผมสงสารเธอนะผมไม่เคยเห็นใครร้องไห้เพราะผมแบบนี้ผมรู้สึกว่าเธอคงจะห่วงผมมากรักผมมากแต่มันก็ไม่ใช่แค่นั้นคับ ผมก็ยังทำตัวของผมแบบเดิมผมโกหกเธอทุกครั้งที่ผมออกไปหาเพื่อนว่าทำงานบ้างไปทำธุระบ้างไม่สบายบ้างแต่เธอเชื่อผมตลอดเธอไม่เอะใจเลยจนวันนึงเพื่อนขอเธอมาเจอผมที่ร้านเหล้าก็ไปเหล้าให้เธอฟังเธอโทรมาหาผมซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าเพื่อนเธอเห็นผม
แฟนผม : อยู่ไหนหรอ
ผม : อยู่บ้านโทรมามีไรป่าว
แฟนผม : อย่าโกหกเรานะ
ผม : อย่าหาเรื่องทะเลาะกันได้ไหมเรารำคาญเธอน่าเบื่อมากเลยเธอรู้ตัวไว้ด้วย
แล้วผมก็วางสายปิดเครื่องใส่ตอนนั้นสิ่งที่ผมพูดผมไม่คิดอะไรเลย ซึ่งแฟนผมรู้เรื่องว่าผมโกหกเธอแต่ผมก็ไม่ยอมรับแล้วแฟนผมก็ไม่ได้ว่าไรผมเลยจนใกล้เข้าปีใหม่คับผมก็โกหกเธอเหมือนเดิมว่าผมไปต่างจังหวัดกับครอบครัวแต่เธอก็แอบมาที่บ้านผมแล้วเธอก็ถามผมว่าโกหกเธอทำไมผมจึงตอบไปว่าไม่อยากเจออยากอยู่กับเพื่อน เธอจึงถามผมกลับว่าแล้วมาจีบเธอมาง้อเธอทำไม แล้วทำไมไม่ทิ้งเธอตั้งแต่แรกเธอพูดไปน้ำตาเธอก็คลอผมก็สงสารเธอนะเธอคงรักผมมากถึงยอมผมทุกอย่างจนวันนั้นเราได้อยูาด้วยกันผมพยายามจะขอเธอมีไรด้วยแต่เธอไม่ยอมผมจึงบังคับเธอแต่ผมก็สงสารนะหลังจากนั้นเธอเงียบหายไป(เธอยังซิง)ผมคิดในใจว่าเธอคงโกรธผมมากที่ผมทำแบบนั้นแต่กลายเป็นผมยิ่งรักเธอมากขึ้นอยากอยู่กับเธอมากกลายเป็นผมต้องตามเธอตลอดเธอไม่ติดต่อหาผมไม่ถามหาผมเลยเธอหายไปติดต่อไรไม่ได้ผมคิดว่าสิ่งที่ผมทำลงไปมันคงผิดอย่างทากแต่ทำไมที่ผ่านมาแฟนผมให้อภัยผมโดยตลอดแล้วทำไมผมถึงเลือกทำแบบนั้นกับเธอเมื่อผมไปปรึกษากับครอบครัวผม พ่อกับแม่ว่าผมแรงมากคับมันก็ทำให้ผมคิดขึ้นมาได้บ้างว่าที่ผ่านมาผมไม่เคยจริงจังกับใครเลยไม่เคยมีแฟนคนไหนที่ยอมผมไม่เคยมีแฟนคนไหนที่ทนผมได้นอกจากเธอแลเวผมก็ไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลยผมเสียใจมากครับที่ทำแบบนี้กับเธอจนผ่านไปเดือนกว่าผมติดต่อเธอได้เธิก็ยังให้อภัยผมนะคับเธอพูดแค่ว่าคยเรามันคงผิดพลาดกันได้แต่หลังจากนั้นมันก็ยังโกหกเธออยู่เรื่อยเรื่องไปกินเหล้าแล้วครั้งนี้เมื่อเธอรู้เธอจึงบอกเลิกแล้วไม่กลับมาหาผมอีกในใจตอนนั้นผมคิดแค่เธอคงยอมแบบทุกครั้งเพราะเธอรักผมแต่ไม่ใช่เลยครับผ่านมาปีกว่าเธอไม่ติดต่อไม่คุยกับผมอีกเลยผมมาคิดได้ตอนไม่มีเธอแล้วผมอยากขอโทษผมอยากกอดเธออยากสห้เธอมาอยู่กับผมแบบเมื่อก่อนผมจะไม่ทำแบบนั้นอีกเลยถ้าเธอกลับมาหาผม