อย่างวงการอื่นชาวบ้านธรรมดายังพอแทรกเข้าไปได้ เช่น
วงการการแสดง หนุ่มกรีดยางหน้าตาดีๆอยู่ภาคใต้แมวมองไปเห็นก็ยังมาเป็นดาราได้
นักดนตรีไม่ต้องเรียนดุริยางค์เป็นหนุ่มสนใจดีดกีตาร์ ก็มาเป็นนักร้องได้
อย่างนักเขียน หลายคนอยู่นอกวงการ ไม่ได้จบอักษร อย่างยาขอบ หรือบางคนเป็นหมอเช่น
นายแพทย์พงศกร จินดาวัฒนะ คุณหมอนักเขียนเจ้าของนามปากกา 'พงศกร' ผู้เขียนนวนิยายชื่อดังมากมาย อาทิ รอยไหม สาภูษา กี่เพ้า
หรือแม้แต่นายกรัฐมนตรี ไม่ได้เป็นนักการเมืองก็ยังมาเป็นนายกได้
จะเห็นว่าสาขาอื่นๆมือสมัครเล่น คนธรรมดาก็ยืนอยู่ระดับท๊อปของสาขาอาชีพที่ตัวเองไม่เกี่ยวได้
แต่สังเกตดูคนได้รางวัลโนเบลมีแต่คนจบดร. เป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยแทบทั้งหมดเลย ทำไมไม่มีชาวบ้านธรรมดาแทรกเข้าไปได้?
เหมือนสาขาอื่นๆ?
ทำไมคนได้รางวัลโนเบลมีแต่คนจบดร. เป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยแทบทั้งหมดเลย ทำไมไม่มีชาวบ้านธรรมดาแทรกเข้าไปได้?
วงการการแสดง หนุ่มกรีดยางหน้าตาดีๆอยู่ภาคใต้แมวมองไปเห็นก็ยังมาเป็นดาราได้
นักดนตรีไม่ต้องเรียนดุริยางค์เป็นหนุ่มสนใจดีดกีตาร์ ก็มาเป็นนักร้องได้
อย่างนักเขียน หลายคนอยู่นอกวงการ ไม่ได้จบอักษร อย่างยาขอบ หรือบางคนเป็นหมอเช่น
นายแพทย์พงศกร จินดาวัฒนะ คุณหมอนักเขียนเจ้าของนามปากกา 'พงศกร' ผู้เขียนนวนิยายชื่อดังมากมาย อาทิ รอยไหม สาภูษา กี่เพ้า
หรือแม้แต่นายกรัฐมนตรี ไม่ได้เป็นนักการเมืองก็ยังมาเป็นนายกได้
จะเห็นว่าสาขาอื่นๆมือสมัครเล่น คนธรรมดาก็ยืนอยู่ระดับท๊อปของสาขาอาชีพที่ตัวเองไม่เกี่ยวได้
แต่สังเกตดูคนได้รางวัลโนเบลมีแต่คนจบดร. เป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยแทบทั้งหมดเลย ทำไมไม่มีชาวบ้านธรรมดาแทรกเข้าไปได้?
เหมือนสาขาอื่นๆ?