ใครเคยอกหักต้องเข้ามาอ่าน ♡ [ มาแชร์ประสบการณ์กัน ]

* เมื่อวานเราตั้งกระทู้ขึ้นมาแล้วแต่มันแก้ไขเนื้อหาไม่ได้เราเลยลบมาตั้งใหม่นะ


                                                     อันนี้เป็นกระทู้แรกของเรา เห็นช่วงนี้รอบตัวมีแต่คนดราม่าเพราะเลิกกับแฟน
                                เพราะแฟนไปมีคนใหม่ หรือแอบไปคุยกับสาว  เราก็เคยเจอ - - * วัยรุ่นอะเนอะต้องเคยผ่านความรู้สึกนี้ทุกคน
                                         เราก็เลยอยากจะมาเล่าประสบการณ์ตอนเราอกหักมั่ง ( ไม่ใช่สิเพราะเราบอกเลิกเค้าก่อน 555 )
                                       ว่าเรารับมือกับความเจ็บปวดยังไง เพลงมา ~  ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด ~ ( ปาล์มมี่ก็มา )
                                                       ปล. นี่เป็นกระทู้แรกนะ ถ้าเราพิมพ์ไรผิดหรือผิดกติกาไงก็บอกด้วย
                                                                                   ปล.2 เราอายุ 18  
                         ( อย่าว่าเราแก่แดดเพราะเราว่าทุกคนก็คงเคยมีความรักทั้งงั้นแหละ ขนาดแม่เรายังมีแฟนคนแรกตอนประถมเลย )
                                               ปล.3 ถ้าใครมีเรื่องไม่สบายใจเรายินดีใหคำปรึกษานะ ในกระทู้เลยเดี๋ยวเราตอบ

                                                                                    -     เลิกครั้งแรก      -
        
                  เริ่มเลยเนอะก็อย่างที่เราเกริ่นมาแหละ  เราเคยมีแฟนคนนึงที่คบกันมา 3 เกือบๆ 4 ปีได้ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ฮั่นแน่บางคนอาจจะคิดว่าวัยรุ่นจะคบใครจริงจังไม่ค่อยได้ใช่ไหมละแล้วก็ไม่ใช่วัยที่ควรมีความรัก  คุณคิดผิดแล้วเพราะการที่เราคบกับแฟนคนนี้การเรียนเราไม่เคยตก 3.5+ พ่อแม่เรารับรู้  แถมเรายังช่วยติวให้แฟนเราจากเด็กเกรด 1 กว่าๆ ให้กลายมาเป็น 3 ได้  
       แฟนเก่าเราเป็นคนเงียบๆนะ  แต่เวลาอยู่กับเราเค้าก็ดูแลเอาใจใส่เราดีตามใจเราตลอด   เราเคยเลิกกันไปรอบนึงสมัยตอนคบกันได้ปีกว่าๆ      
       ตอนนั้นเค้าไปคุยกับแฟนเก่าเค้ามั้งแต่เป็นเพื่อนกันแล้ว  ด้วยความที่เราไม่มีเหตุผลเราก็บอกเลิกเค้า (  งี่เง่ามาก )
       ไม่ยอมฟังเหตุผลเค้า  -..-  ตอนนั้นเราส่งข้อความไปบอกเลิก  เค้าไม่ตอบข้อความเราแถมยังไปคบคนใหม่ด้วยนะ
       เรานี่แบบเสียใจมาก T.T  เวลาไปโรงเรียนก็หลบหน้าเค้าตลอด  ต้องคอยถามเพื่อนว่าเห้ยเค้าเดินมายั้งจะได้หลบ
       แต่ทำไงได้เราเป็นคนบอกเลิกเค้าเองนี่เนอะ  ส่วนแฟนเก่าเราพอเลิกกับเราได้ประมาณอาทิตย์นึง
       นางก็เปิดตัวแฟนใหม่เลยจ้า ( เอิ่ม เร็วไปไหมพ่อคุณ ) ไอ้เราก็เล่นเอ็มวีสิคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกมิวสิคร้องไห้กลางสายฝน  
       ดีนะตอนนั้นเพื่อนเรา ดูแลเราดีมากกลัวเราจะเหงาส่งแต่เพลงเศร้ามาให้ฟัง 555 คอยปลอบเรา ( มาถึงตรงนี้เราอยากจะบอกกับคนอกหัก
       ทุกคนเลยนะว่าเพื่อนเนี่ยสำคัญมากสำคัญกว่าผู้ชายอีก 55 ) ผ่านไปเดือนนึงพอเราเริ่มจะทำใจได้  มันเจือกกลับมาขอเราคืนดี
       ด้วยวิธีให้พี่ที่รู้จักเราพามาบ้านเราแล้วเอาของขวัญมาให้เรา แล้วบอกกับเราว่า ‘ ที่ผ่านมาขอโทษสำหรับทุกอย่าง การที่เราขาดแกไปมันทำให้
       เรารู้สึกเหมือนมีบางอย่างหายไป  ’  ( ทุกคนคงคิดว่ามันนิยายไปไหม เราก็คิดนะเพราะปกติเค้าไม่เคยพูดหวานกับเราขนาดนี้มาก่อน)
       ตอนนั้นเราก็คิดในใจนะว่า !@#$+* นี่เมิงรู้สึกตัวช้าไปไหม
       เราก็ให้เค้ารอเราถ้าเค้าอยากจะกลับมาคบเราจริงๆเค้าก็ต้องรอได้  ตอนนั้นเราก็เครียดนะ คือถ้าเราไม่กลับไปคบอีกนิดเราก็คงจะลืมได้แล้ว  
       แต่อีกใจเราก็คิดว่าที่ผ่านมาแฟนเราก็ไม่เคยทำให้เราเสียใจ  แล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ทำผิด
       แล้วเราก็คิดว่าเราก็ผิดที่ไม่ฟังเหตุผลของแฟนเราเลย  เราเลยไปปรึกษาเพื่อนเราเพื่อนเราพูดดีมากเลยนะ
       มันพูดประมาณว่า ‘ อยากทำอะไรก็ทำที่ไม่ทำให้ตัวเองจะต้องมานั่งเสียใจที่หลัง  เพราะตอนมีโอกาสไม่ทำ แต่จะทำไรก็ต้องคิดดีดี
       เพราะถ้าผลมันไม่เป็นอย่างที่เราคิดอย่างน้อยเราก็จะได้ไม่ต้องโทษคนอื่น  เพราะผลมันมาจากการตัดสินใจของเราเอง ’
       วันนั้นเราแบบเห้ยเพื่อนฉันมันมีสมองคิดได้ดีขนาดนี้เลยหรอ 555
                                                                              แล้วเราก็กลับไปคบกับแฟนเรา  ..

                                                                  -    เลิกครั้งที่สองและครั้งสุดท้าย    -
           หลังจากที่เรากลับมาดีกับแฟนเราเค้าก็ดูแลเอาใจใส่เราดีมาก  ( แน่สิคนมันเคยทำผิดมา 555 )
        เราก็กลับมามุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งกันเหมือนเดิม  เค้าดูใส่ใจเราดีขึ้นมากจากปกติเงียบๆไม่ค่อยทำหวาน กลับมีเรื่องมาให้เราเซอร์ไพรท์ตลอด  
        ตอนนั้นแฟนเรากำลังจะจบมอหกเราอยู่มอห้า  เราเรียนอยู่ห้องเก่งแต่แฟนเราเค้าไม่ค่อยเก่ง
        ตอนนั้นแฟนเราเค้าเครียดมากว่าจะเรียนต่อที่ไหนดี เราก็พลอยเครียดไปด้วยค่ะ  เราก็ช่วยเค้าหาพวกโควตาต่างๆ
        จนมาเจอของมหาวิทยาลัยนึงเหมือนมันให้เราไปเข้าค่ายอะ แล้วถ้าเรามีคะแนนในค่ายดีเราก็จะได้เข้าเรียนเลย
        ไม่ต้องสอบ เก๋ๆ 555  เราก็เลยให้แฟนเราสมัคร  พอถึงวันไปเข้าค่ายมันประมาณกี่วันเราจำไม่ได้
        เค้าก็ไม่ค่อยตอบไลน์เรา  เราก็เข้าใจนะเพราะว่าเค้าหาความรู้คงจะมาว่างตอบเราทั้งวันก็คงเป็นไปไม่ได้
        พอเค้ากลับมาจากค่ายเค้าก็ดูหวงโทรศัพท์มากขึ้น แถมปกติตอนกลางคืนเราจะเฟสทามกัน
        กลับบอกเราว่าจะรีบนอนบ้าง  จะอ่านหนังสือบ้าง นอนกับแม่บ้าง ทั้งๆที่ปกติเค้าจะอยากคุยกับเราตลอด
        เราก็เข้าใจค่ะไม่ได้มีปัญหาอะไร  แต่ตอนนั้นเราก็เริ่มรู้สึกแล้วนะว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ  แล้วก็เป็นอย่างที่เราคิด
        วันนั้นเราเล่นโทรศัพท์เค้าอยู่ดีดี ก็เป็นไลน์ใครไม่รู้ทักมาว่าที่รักกก เราก็เอาให้เค้าดูเลยย ( เรานิ่งมากได้โวยวาย )
        เค้าก็บอกกับเราว่าไม่มีไรเพื่อนในค่ายเป็นตุ๊ดชอบมาแกล้ง  ตอนนั้นเราก็ทำเป็นเชื่อเค้านะคะ
        แต่พอกลับบ้านเท่านั้นแหละ  เรานี่รีบเปิดโน้ตบุ๊คแล้วจัดการเดารหัสผ่านชเฟสเค้าทันทีเลย
        ( เราให้เกียรติเค้านะ เพราะตอนแรกเค้าจะให้เราแต่เราไม่เอา)
        เป็นความโชคดีของเราที่ทำให้เราเดารหัสเค้าถูก ( ต้องขอขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย เห้ยไม่ใช่และ 55 )
        รู้ไหมเราเจอกับอะไร  เราเจอแชทเฟสที่เค้าคุยกับคนนั้น  คุยกันที่รักอย่างงู้นอย่างงี้  เรานี่รู้เลยว่าไปเจอกันในค่าย
        ตอนที่บอกว่าจะนอนไม่คุยกับเรา  แต่กลับไปคุยกับนังวอกนี่  ตอนนั้นเรานี่ร้องไห้ฟูมฟายนั่งอ่านที่เค้าคุยกัน
        ตั้งแต่แรกจนจบ ตอนแรกที่เราคิดเลยนะว่าเราไม่ดีตรงไหน เราทำอะไรผิด ( ใครที่เคยโดนนอกใจแบบเราคงจะเข้าใจความรู้สึก )
        ตอนนั้นไม่รู้เราคิดยังไง เราไม่กล้าถามเค้าไปตรงๆ เราว่าเราคงกลัวคำตอบด้วยแหละ
        ตอนนั้นเราต้องตั้งสตินานอยู่ เพลงเศร้านี่ฟังเกือบครบทุกเพลง ( จนถึงตอนนี้เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมแกหักต้องฟังเพลงเศร้า )
        เราไม่เล่าให้เพื่อนฟังเพราะกลัวว่าเพื่อนจะยุให้เราเลิกกับเค้าเพราะตอนนั้นเราคิดว่าเรารักเค้ามาก
        เราเลยเลือกที่จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ( ใครจะว่าเราโง่ก็ได้นะ ) เวลาเราไปโรงเรียนเราก็ทำตัวปกติ
        จนผ่านไปประมาณสองอาทิตย์  แม่เราเข้ามาเห็นว่าเราร้องไห้  แม่เราเค้าดูเป็นห่วงเรามาก
        แม่เรากอดเราปลอบเรา  ตอนนั้นทำให้เราคิดได้ว่าคนที่เราควรจะเสียน้ำตาให้ไม่ใช่ผู้ชายคนนั้น
        เราตัดสินใจที่จะเลิกแต่เราขอเวลาทำใจให้เราลืมเค้าได้หมดก่อนแล้วเราถึงจะบอกเลิก
        ผ่านไปประมาณเดือนนึง  เราก็บอกเลิกเค้าตอนนั้นเราคิดว่าเค้าคงจะดีใจที่ได้เลิกกับเรา
        แต่เค้ากลับมาร้องไห้ฟูมฟายเสียใจให้เรา  ตอนนั้นคนรอบตัวเรากับเค้าก็พยายามมาบอกให้เราไปคืนดี
        แต่เราไม่ได้บอกทุกคนแล้วก็แฟนเรานะว่าสาเหตุที่เราเลิกกับแฟนเพราะเค้าไปแอบคุยกับคนใหม่
        เราแค่บอกว่าเราอยากอยู่คนเดียว เราจะตั้งใจเรียน  ในสายตาคนอื่นตอนนั้นคงคิดว่าเราใจร้ายมาก
        เราเลยตัดสินใจเราให้เพื่อนเราฟัง เพื่อนเรานี่แบบบอกเราว่า สุดยอดมากที่อดทนได้ขนาดนี้แล้วก็คิดได้
        แฟนเราก็เสียใจมากเลยนะ  แต่เราก็ไม่ได้โกรธไม่ได้เกลียดอะไรเค้ามาก  ทั้งๆที่เราควรจะสะใจด้วยซ้ำที่เห็นเค้ามา
        ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนกับเราในตอนนั้น  แต่ต่างกันตรงที่ว่าเค้ามีคนคอยให้กำลังใจมีแต่คนเห็นใจ
        แต่เราเราต้องผ่านมันมาด้วยตัวเอง สุดท้ายเราก็ไมได้กลับไปส่วนแฟนเราเค้าก็คงทำใจได้แล้วแหละ
        เพราะเพื่อนเราไปบอกสาเหตุที่เราเลิกกับเค้าให้แฟนเรารู้แล้ว สุดท้ายจากที่เค้าทักมาง้อเราทุกวัน
        ก็ค่อยๆเริ่มหายไป

        * แต่เราก็ต้องขอบคุณเค้านะที่อย่างน้อยหลงผิดเข้ามา 555 ทำให้เราได้รู้จักกับคำว่ารัก
        * ถ้าแจมเข้ามาอ่านเราอยากบอกว่าเราให้อภัยแล้ว แล้วเราก็ไม่ได้โกรธอะไรแกแล้ว
          เราขอโทษด้วยเพราะที่ผ่านมาเราอาจจะทำไม่ดีกับแกไปมั่ง ( แต่ที่แกทำกับเรามันแย่กว่าอะนะ 555 ) << ล้อเล่น
          ขอให้แกเจอคนที่ดีที่เหมาะกับแกนะที่เข้ากันได้ทุกอย่างอะ ที่แกไม่ต้องพยายาม  เพราะตอนนี้เราก็เจอคนคนนั้นแล้ว
          
          
          สุดท้ายเราอยากจะบอกทุกคนว่า  
        ‘ ความรักวัยเรียนมันไม่ผิดหรอกนะ แต่เราควรมีสติและคิดให้ดีว่าสิ่งที่เรากำลังจะทำมันมีผลทำให้ตัว    
          เราแย่รึเปล่า ทำให้เราต้องเสียการเรียนไหม ถ้าไม่ใช่ทั้งสองอยางนี้ เราคิดว่าการมีความรักก็เป็นเรื่องที่ดีเลย
          มันทำให้เราอยากไปโรงเรียน  ทำให้เรามีกำลังใจในการเรียนการใช้ชีวิตมากขึ้น’
      
         แล้วก็สำหรับเพื่อนๆที่เคยผิดหวังในความรัก หรือกำลังผิดหวังอยู่
         ' เราอยากจะเตือนให้ทุกคนตั้งสติแล้วก้าวไปข้างหน้า เสียใจได้ร้องไห้ได้ แต่อย่าไปคิดว่ามันคือที่สุดของชีวิตแล้ว
          เพราะเรายังต้องเจอกับเรื่องผิดหวังอีกเยอะ เราว่าทุกคนต้องผิดหวังแหละ แต่อยู่ที่ว่าแต่ละคนจะรับมือยังไง
          เราไม่อยากให้ทุกคนคิดว่าตัวเองยืนอยู่คนเดียวบนโลก ไม่มีใครรักหรือเข้าใจ
          แต่อย่าลืมว่ายังมีคนที่รักและพร้อมที่จะเข้าใจเราจริงๆอย่างไม่หวังอะไรตอบแทนอยู่ คือพ่อแม่  
          เพราะเวลาเราเสียใจร้องไห้คนที่เจ็บปวดมากกว่าเราก็คือพ่อแม่ของเรา '  

                                                                       อย่าเสียใจนานนะ สู้ๆนะทุกคนนน

          ปล. เพื่อนๆมีวิธีรับมือกับความเจ็บปวดยังไงมาแชร์กันนะ ♡