สวัสดีครับทุกท่าน มนุษย์ป้าาาาาา ฝันรักมาแล้ว หวังว่าจะถูกใจ และ รอลุ้นป้าอยู่นะครับ    

    อันนี้กระทู้เดิมครับ  http://pantip.com/topic/34313262

    อันนี้ทั้งหมดจากเด็กดี    http://writer.dek-d.com/o-iambear/story/view.php?id=1350561

  
      


   บทที่ ๑๔  ต่อจากความเดิม


ฝันรักสูดลมหายใจลึก ไร้อาวุธในมือ มีเพียงใจกล้าแกร่ง และกล้องแฮนดีแคม สิ่งที่หล่อนเคยประกาศกับทุกคนว่าจะใช้เปิดเผยตัวจริงของฆาตกรในคดีรุ่งทิวา

    สวนหย่อมด้านหน้าตึกหอสมุดให้ความรู้สึกเหมือนป่าอาถรรพ์ ซ่อนอันตรายเอาไว้รอบด้าน กระนั้นฝันรักก็ตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะมุ่งหน้าต่อไป ยามวิกาลเช่นนี้ ทุกอย่างดูวังเวงไม่น่าปลอดภัย เสียงแมลงกลางคืนขับกล่อม เสียงสารพัดสัตว์ที่หล่อนไม่รู้จักดังแว่วมาแต่ไกล สายลมเย็นชื้นพัดผ่านร่างซู่ใหญ่ บรรยากาศคล้ายจะมีฝน

    เมื่อก้าวเข้าสู่ด้านในสวน ความรู้สึกหนึ่งเตือนให้ระวังตัว หล่อนยอมรับว่ากลัว ด้วยมีแสงสว่างเดียวจากดวงจันทร์นำทาง อีกทั้งเหล่ารูปปั้นสีขาวของเทพในตำนานกรีกก็ชวนขวัญผวา สองขาที่ก้าวเร็วรีบด้วยความเป็นห่วงณฤทธิ์จึงช้ากว่าเดิม ต้นหญ้าและวัชพืชปิดทางเดินหลัก ฝันรักจำต้องใช้ทางเล็กๆ ขนาบข้างเรือนกระจกเก่า มุ่งหน้าไปสู่ตึกหอสมุด หล่อนก้าวอย่างระแวดระวังภัย ครั้นหูได้ยินเสียงสวบสาบ สองขาก็หยุดชะงัก

    ฝันรักพุ่งหลบหลังรูปปั้นกลุ่มนางฟ้า ยามนี้สายตาพร่ามัวหนัก หล่อนคงต้องพึ่งกล้องในมือเก็บภาพ และอีกนัยหนึ่งคือการบันทึกสิ่งเกิดขึ้นไว้เป็นหลักฐาน

    กรี๊ด! เสียงกรีดร้องหวีดลั่น สักพักร่างหนึ่งก็ล้มลุกคลุกคลานโผล่พรวดออกมาจากแนววัชพืช

    “ชะ ช่วยด้วย มีใครได้ยินฉันไหมมม ช่วย ฉันที !”

    น้ำนวลสวมชุดสีดำทะมัดทะแมง ดวงหน้าซีดจัดราวกับกระดาษ  ผมเผ้ากระเซิง ถึงจะเห็นความผิดปกติเช่นนั้น  แต่ฝันรักไม่ผลีผลามแสดงตัว หล่อนเลือกแอบมองหลังรูปปั้นต่อไป

    “อย่า! อย่าเข้ามานะ” เสียงนั้นเร่งเร้าความสงสัยฝันรัก    

    กระทั่งร่างทรงเสน่ห์ถลาเข้ามาใกล้จุดที่ฝันรักซ่อนตัว จึงเห็นว่าแขนข้างขวาน้ำนวลโชกเลือด

    “ไอ้ฆาตกร!” น้ำนวลตกอยู่ในอาการขวัญผวา ภาพอาจารย์สาวควงปืนไล่ผู้ร้ายในหลายคืนก่อนหายไป

    เสียงฟ้าร้องคำรามชวนให้ใจเสีย ลมแรงหอบฝุ่นและต้นหญ้าไหวลู่ลม ฝันรักขยับเข้าใกล้รูปปั้นมากกว่าเดิมเพื่อบังลมและเศษใบไม้แห้ง เป็นช่วงเวลาเดียวกันที่ฝ่าฟ้าเปรี้ยง แสงสว่างวาบขึ้นบนผืนฟ้าสีม่วงแกมดำ วินาทีต่อจากนั้นอีกร่างก็ปรากฏ

    เสื้อคลุมชุดนอนลายดอกซากุระพลิ้วไหวตามแรงลม ดวงตาฝันรักเบิกกว้างพยายามมองการเคลื่อนไหว แต่สายตามีปัญหา มือข้างหนึ่งขยี้หางตาแรงๆ อีกมือถือกล้องจับภาพเหตุการณ์ระทึกขวัญด้วยความตื่นเต้น

    ร่างปริศนาเคลื่อนเข้าใกล้น้ำนวล  ฝันรักฉงนฉงาย คาดไม่ถึงว่าคนที่ไล่ล่าน้ำนวลคือหญิงชราผู้มีผมขาวโพลนทั้งศีรษะ ถือมีดปลายแหลมความยาวเกือบหนึ่งไม้บรรทัด สีหน้าบิดเบี้ยว

    หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่น จำได้ว่าเค้าหน้าแบบนี้คล้ายคนในรูปบนตึกกลางโรงเรียนไหมทองอินเตอร์เนชันแนลสคูล “คุณไหมทอง!”

    ทั้งที่หลุดชื่อนั้นออกไป แต่ในหัวมีความคิดขัดแย้ง ไหมทองหญิงชราวัยเจ็ดสิบห้าในรูปที่หล่อนเคยเห็นมีดวงหน้างดงามราวกับสาววัยสี่สิบเศษ ทว่าในยามนี้กลับดูชวนหลอน มากด้วยความแค้น ดวงตาเบิกโพลง ริมฝีปากทาสีแดงสดแสยะกว้าง  

    “แก ทำให้หนูรุ่งตายยังไม่พอ ยังจะฆ่าฉันอีกเหรอ…” น้ำนวลหวีดใส่คนที่มีอาวุธในมือ

    “ฮ่าๆ อีคนบาป ใครกันแน่ที่ฆ่ารุ่ง! ไม่ใช่หรอกหรือ” น้ำเสียงห้าวที่ตอบกลับเปลี่ยนความคิดฝันรัก คนที่เผยตัวพร้อมมีดปลายแหลมในมือ …ไม่ใช่ไหมทอง!

    ร่างในชุดคลุมเงื้อมีดเตรียมจ้วงแทงอาจารย์สาว ฝันรักเห็นเข้าไม่อาจปล่อยให้เหตุการณ์เลวร้ายไปกว่านั้น หล่อนโผล่ออกจากหลังรูปปั้นนางฟ้า ดึงแขนน้ำนวลให้ลุกขึ้นพาหนีมือมีด

    “อย่าให้มันฆ่าฉัน” น้ำนวลกรีดเสียงแหลม ฝันรักทั้งลากทั้งดึงอีกฝ่ายให้พ้นคมมีด ทั้งคู่กระหืดกระหอบไปได้สักพัก ก็พ้นแนวสวนรกครึ้ม เนื้อตัวได้รับแผลจากวัชพืช รู้สึกแสบทั้งแขนและขา

    ฝันรักมองภาพตรงหน้าแล้วใจคอมิดี แทนที่จะพบหอสมุดอย่างตั้งใจ กลับกลายเป็นว่ามายืนต่อหน้า เรือนโบราณขนาดสองชั้น และบริเวณนั้นมีกลิ่นเหม็นไหม้จนฉุนจมูก

    พอน้ำนวลหายใจสะดวก สติก็กลับคืน ความเดือดดาลตามมาทันควัน

“บ้าจริง! พาฉันกลับมาที่นี่ทำไม!” น้ำนวลลืมความเจ็บปวดจากบาดแผลหายไปชั่วขณะเมื่อรู้ว่าถูกพามาหยุดหน้าเรือนสองชั้นของไหมทอง

    “ฉันจะรู้ไหม คุณเองไม่ใช่เหรอที่ตามฉันมา ตะกี้ยังร้องให้พาหนีอยู่หยกๆ” ฝันรักตอบกลับด้วยอารมณ์  ไม่ใช่ความผิดหล่อนเพียงผู้เดียว เมื่อครู่ต่างกลัวอันตรายจากมือมีดปริศนา จึงวิ่งออกมาอย่างไม่รู้เหนือรู้ใต้

     “ละ แล้ว แกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” น้ำนวลเรียกฝันรักอย่างจิกกัด หมดเวลาแสดงตนในมาดเดิม

    “ฉันไม่จำเป็นต้องตอบคุณ คุณต่างหากไปทำอะไรมา ถึงมีคนแค้นจัดเอามีดไล่กระซวกไส้”

    “อย่ามาทำปากดี ฉันไม่ไว้ใจแกหรอก นังผู้หญิงสองหน้า!” อาจารย์สาวชี้นิ้วใส่ฝันรัก

     “ดรีมไม่รู้ว่า คุณน้ำพูดเรื่องอะไร ตอนนี้ทางที่ดีคุณควรหาอะไรป้องกันตัวเอาไว้ เดี๋ยวคนร้ายโผล่ออกมาอีก คราวนี้คงได้ตายสมใจ” ฝันรักบอก และหล่อนควรไปตามหาณฤทธิ์ในตึกหอสมุดเก่ามากกว่ามาวิ่งหนีมือเชือด

    “ไม่ต้องมาแช่งฉันหรอกยะ คนที่น่าสงสัยที่สุดคือแก ฉันรู้หรอกนะว่าปลอมตัวเข้ามาโรงเรียนนี้เพราะมีแผน คงไม่ใช่แค่อยากอ่อยผู้ชายกระมัง”

    ฝันรักตกใจ หน้าเปลี่ยนสี มือเท้าเย็นจัด หล่อนหลุดเผยตัวตนที่แท้จริงให้น้ำนวลรู้ตอนไหน

    อาจารย์สาวสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ แม้เจ็บบาดแผลที่ต้นแขนขวา แต่เรื่องในคืนนี้ยังไม่จบ เธอต้องเก็บกวาดให้เรียบร้อย จึงเอื้อมมือไปคว้าบล็อกตัวหนอนซึ่งวางอยู่ใกล้มือ  

    “เอ๊ะ นั่นคุณจะทำอะไร ฉันมาช่วยคุณแท้ๆ เราไม่ใช่ศัตรูกันนะ” ฝันรักถอยห่างน้ำนวล ยามนี้เธอเหมือนคนสติหลุด  มือที่ถือบล็อกตัวหนอนเกร็งจนเห็นเส้นเลือดปูดโปน

    “ฉันไม่ยอมตายง่ายๆ หรอก  และไม่ทีทางไปไหนทั้งนั้น ที่นี่เป็นของฉันคนเดียว!” น้ำนวลว่าแล้วก็ลุกยืน จังหวะนั้นฝันรักเห็นเงาแวบๆ ทางหางตา เมื่อหันหลังไปมอง หล่อนต้องผงะ หัวใจหล่นหายไปอยู่ปลายเท้า

    ร่างที่เห็นในสวนหย่อมแสดงตน แสงสว่างจากเสาไฟและตัวอาคารสาดกระทบดวงหน้านั้นแจ่มชัด ทำให้รู้หญิงชราไม่ได้ลุกขึ้นมาจากเตียง มือมีดในชุดคลุมลายดอกซากุระคือ…