สวัสดีครับ ผมมีเรื่องเล่าอยากที่จะระบายที่ผมอึดอัดใจมาเนิ่นนาน ชีวิตผมมีแฟนอยู่ คบกันมาก็จะเข้าปีที่10แล้ว แต่ยังไม่ได้แต่งงานกัน ในปีนี้มีแต่เรื่องทะเลาะกัน กับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องไร้สาระมากสำหรับผมแต่คนอื่นผมไม่รู้นะ กับเรื่องเดิมๆที่หลายๆคนหลายๆคู่ต้องพบเจอคือเรื่องใน facebook ยิ่งเรารู้จักคนเยอะปัญหาก็ยิ่งเยอะตามมา แฟนผมนั้นจะเช็คตลอดว่าผมนั้นคุยกับใครเข้าไปคอมเม้นต์ใคร และแอดใครเป็นเพื่อนและรับใครเป็นเพื่อนบ้างมีผู้หญิงไหม คุยกับผู้หญิงหรือคอมเม้นต์อะไรบ้างรึเปล่า เมื่อผมเปิดเฟสขึ้นมาผมก็ดูฟีดหน้ากระดานผมธรรมดา เมื่อมีรูปผู้หญิงเพื่อนในเฟสผ่านมาในฟีดหน้ากระดาน เมื่อแฟนผมมาเห็นพอดี ก็จะพูดบ้างเหน็บผมบ้าง ส่องเข้าไปสาวน่ะ ชอบมันก็ไปอยู่กับมันเลย อะไรทำนองนี้ ผมก็พยายามบอกให้หยุดพูดแบบนี้ พอเมื่อเขาเล่นเฟสบ้างส่วนตัวผมเองก็จะไม่ยุ่งไม่พูดอะไรจะทำเฉย เป็นคนไม่รู้ไม่เห็นซะ ผมก็เคยเห็นเขาคุยกับผู้ชายนะคนนึงเมื่อนานมาแล้ว ก็คุยแบบปกติไม่มีเชิงชู้สาว แต่คุยกันบ่อยมาก ผมก็เลยถามไปว่าใครเหรอคนนี้ แฟนผมก็ตอบมาว่า "ทำไม จะรู้ไปทำไม" ผมก็ไม่ถามอีกเพราะไม่อยากรู้อีกต่อไป แต่ในทุกครั้งเมื่อผมเปิดเฟสแล้วเห็นผมก็จะพูดแขวะผมตลอด คุยกับสาวเหรอ ทั้งที่ผมนั้นก็คุยกับเพื่อนถามสารทุกข์ สุขดิบกันบ้าง ถามเรื่องงานกันบ้าง ก็จะมีคำพูดตลอด เมื่อเขาเปิดเฟสบ้างผมก็เฉยๆนะ เพราะผมไม่อยากยุ่ง เรื่องส่วนตัวของเขา และแล้วมันก็มีปัญหา เมื่อผมนั้นเข้าไปคอมเม้นต์ในโพสต์ของน้องผู้หญิงเพื่อนในเฟสผม ก็คุยทักเล่นกันตามธรรมดาตามประสาคนรู้จักกัน แล้วแฟนผมนั้นก็เข้าไปดูในเฟสของน้องผู้หญิงที่ผมคอมเม้นต์ แล้วก็กลับมาด่าผมว่า "ทำไม เป็นอะไรนักหนา ชอบมันเหรอ ถ้าชอบมันก็ไปเอากันเลย กูยกให้" ความรู้สึกผมมันเป็นคำพูดที่ไม่สมควรที่จะพูดออกมาเลย ตัวผมก็พยายามนิ่ง ไม่ตอบโต้อะไร ก็ได้แต่พูด "ขอโทษละกัน ถ้าทำอะไรให้ไม่สบายใจ" แล้วมันก็ผ่านไป ได้วันนึง แล้วมันก็เกิดขึ้นอีกปัญหาแบบเดิมๆซ้ำๆ ผมนั้นได้ส่งแอดขอเป็นเพื่อนกับเพื่อนของแฟนผมชื่อญ. ผมนั้นรู้จักกับญ. มาก่อนที่ผมนั้นจะคบกับแฟนผมอีก และผมนั้นก็คุยคอมเม้นต์กับ ม. เพื่อนของ ญ. และก็เป็นเพื่อนของผมสมัยเรียน ก็คุยทักทายกันปกติ แล้วแฟนผมก็มาต่อว่าผมอีก "อี ม. มันเป็นใคร เมียเก่ารึไง และอี ญ.อีกคน ชอบมันมากก็ไปเอากับมันเลยไป" ผมก็เคยบอกไปแล้วว่า ผมนั้นรู้จัก2คนนี้มีตั้งแต่สมัยเรียน และก่อนที่จะคบกับแฟนก่อนหน้านี้อีก แต่ผมนั้นไม่เคยคิดอะไรที่มันเกินเลยไปทางชู้สาวเลย แม้สักครั้งและกับคนอื่นๆเลย ผมก็พยายามพูดและอธิบายให้ฟังว่ามันไม่ใช่อย่างที่คิด และปล่อยวางกับเรื่องพวกนี้บ้าง เอาเรื่องในโลกออนไลน์มาคิดผูกติดกับชีวิตประจำวัน คิดว่าผมนั้นไปทำงาน ต้องไปกิ๊กกั๊ก กับผู้หญิงที่ทำงานบ้าง ทั้งที่ผมนั้นไม่เคยคิดที่จะทำแต่ทำไมต้องกล่าวหากับผมอย่างนี้ด้วย ผมพยายามพร่ำบอกตลอดเรื่องในเฟส พอพูดไปก็หายไปพักนึง แล้วก็กลับมาเป็นอีก จนมันทำให้ผมนั้นเริ่มชักจะไม่ไหวแล้วกับพูดพวกนี้ ทั้งที่ผมเองก็ไม่เคยพูดว่ากล่าวหาเรื่องชู้สาวแบบนี้ บอกเลยว่าผมนั้นรักมากและไม่อยากเสียเธอไป และเธอก็ไม่อยากเสียผมไป แต่การทำอย่างนี้บ่อยๆมันเหมือนกับการทำร้ายกันทางอ้อม ผมก็ปล่อยวางนะครับกับเรื่องปัญหาในเฟส เธอจะคุยอะไรกับใครผมไม่เคยว่าไม่ยุ่ง ไม่เคยสอดรู้สอดเห็น ผมก็บอกเธอไปด้วยคำนึงที่ผมนั้นทำอยู่ทุกๆวันว่า "จะอยากรู้ไปทำไม ถ้ามันทำให้เราไม่สบายใจ" แต่เธอก็เถียงผมบอกว่า "ถ้าไม่รู้ว่าแฟนตัวเอง ทำอะไรกับใครคุยอะไรกับใคร มันก็เหมือนคนโง่" ผมก็เลยไม่อยากจะพูดอะไรแล้ว เพราะมันสุดเกินที่เยียวยาแล้ว อาการขี้หึง ขี้ระแวง เหลือทางเดียวและสถานที่เดียวที่จะรักษาโรคนี้ได้คือ โรงพยาบาลศรีธัญญา จบแล้วครับ สำหรับเรื่องราวของผมที่เกิดขึ้นกับชีวิตจริงๆ