ขอใช้นามสมมุตินะครับแฟนเก่าผมชื่อ A แฟนใหม่ชื่อ B
ผมไม่คิดจริงๆว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น แล้วมันเกิดในวันเกิดผมด้วยเรียกได้ว่าวันเกิดก็เกิดจริงจริง เกิดเรื่องเกิดราวเนี่ย - - * ผมกับ A เราคบกันมา ปีกว่าๆแล้วครับ ตอนนี้ผมเรียนอยู่มหาลัยหนึ่งอยู๋ครับ อยู่ปี 1 แฟนเก่าผมก็เรียนอยู๋ที่นี่เช่นกัน 1 ปี ที่คบกันมาผมกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าผมไม่เคยมีใครเลย เค้าก็เช่นกัน เรารักกันมาก มากขนาดผมคิดเรื่องอนาคตรอไว้แล้วว่าผมจบมาจะอย่างนั้นนะอย่างนี้นะให้จะเปิดร้านอย่างนู้นอย่างนี้ให้นะ ผมคิดไปถึงขนาดนั้นจริงๆ แต่มันไม่ได้สวยงามขนาดนั้นซิครับ ผมกับ A มีเวลาไม่ตรงกันเลย (มหาลัยที่ผมเรียนมีฝึกงานด้วยเรียน 3 เดือน ฝึกงาน 3 เดือน อย่างนี่จนจบปี 4 ไม่มีปิดเทอม)เค้าเรียนผมก็ต้องทำงานพอผมเรียนเค้าก็เข้ารอบฝึกงาน มีเวลาเจอกันน้อยมากครับ - - วันที่ผมว่างอยากให้เค้ามาหาเค้าก็ไม่ว่าง ผมไม่ได้ซีเรื่องนี้หรอกครับผมเข้าใจ แต่บางทีก็น้อยใจนะที่ขนาดผมทำงานผมยังอยากหาเวลาไปหาเค้าเลยแต่เค้าไม่เคยมีเวลาให้ผมเลย จนวันนั้นวันที่ผมกลับมาเรียน วันที่ผมเจอกับ B ทีแรกที่เจอกันผมเกลียดกันมาก เจอหน้าไม่ได้กัดกันตลอด แต่ก็อย่างที่เค้าว่าแหล่ะมั้งครับว่า เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น ทีแรกผมไม่ได้คิดจะจริงจังหรอกครับแต่พอนานๆไปมันชักไม่ใช่ มันเริ่มรู้สึกมากไปกว่านั้นจนวันนั้นเลยวันที่ผมเผลอใจไปกับเค้า คงไม่ต้องบอกนะครับว่าคืออะไร พอผ่านวันนั้นไปผมก็เริ่มไม่รู้หัวใจตัวเองแล้วครับ A ผมก็รัก B ผมก็รัก ผม 2 จิต 2 ใจมากครับตอนนั้น จนผมคิดไว้ว่าผมเป็นขนาดนี้ถ้ายังเลือกแฟนเก่าอยู่ผมจะยังทำให้เค้ามีความสุขได้อยู่หรอทั้งๆที่ผมยังเป็นแบบนี้เลย วันนั้นผมจึงตัดสินใจว่าผมจะบอกแฟนเก่าผมเรื่องนี้แต่ไม่ทันได้คิดเลยครับมันเกิดให้ผมจบในทันทีเลย วันที่ 18 ตุลาที่ผ่านมาเป็นวันคล้ายวันเกิดผมครับ วันนั้นผมนัดให้แฟนใหม่มาหาที่ห้างเซน ตอนนั้นผมก็ยังคุยกับแฟนเก่าอยู่นะครับ ผมก็ไม่รู้อะไรดนใจแฟนเก่าผมครับเค้าจะมาหาผมที่เซนจะเอาของขวัญวันเกิดมาให้ ผมนี่ไปไม่เป็นเลยครับ แฟนใหม่ก็ใกล้จะถึงแล้ว แล้วแฟนเก่าก็จะมาอีก ผมนี่ไหลไปทั่วเลยครับบอกแฟนเก่าว่าเออขอเป็นมาหาตอนเย็นได้ไหมเดี๋ยวเค้าจะไปห้องเพื่อน ผมคิดอะไรไม่ออกจริงๆ ไม่ทันเลยครับ มาพร้อมกันด้วย ตอนนั้นเค้าทั้งคู่ยังไม่รู้เรื่องที่ผมคบซ้อนอยู่ ตอนนี้แหล่ะครับเล่นซะผมพูดอะไรไม่ออกเลยครับ แฟนเก่าก็ถามนี่ใคร แฟนใหม่ก็ถาม โอ๊ยยยยยย ผมนี่ไปไม่เป็นเลย ผมเลยเลือกสิ่งที่ผมคิดว่าดีที่สุดแล้ว(มั้ง)ผมเลือกที่จะบอก A ว่าอืม นี่ B แฟนใหม่เรานะ เพลี๊ย!!! หน้าชาเลยครับ แล้วเค้าก็ขว้างแหวนที่ผมซื้อใส่ให้เค้าใส่ผมแล้วเค้าก็เดินร้องไห้ออกไป เป็นใครเจออย่างนี้ก็คงช็อกมั้งครับ B ก็จะกลับอย่างเดียวเลย ผมเดินง้อแฟนใหม่ผมจนไปเจอกลุ่มเพื่อนแฟนเก่าแล้วก็แฟนเก่าอยู่กลางชั้น 1 เซนเลยครับ A ก็เข้ามาถาม B ว่ารู้ไหมว่าเราคบกันอยู่ B ก็บอกไม่รู้(ผมไม่เคยบอก) A ก็บอกว่าเค้าคบกันมา ปีกว่าๆแล้วไม่รู้เลยหรอแล้วก็ร้องไห้ เพลี๊ย !!! อีกรอบครับครั้งนี้กลางห้างเลย แล้วเพื่อนเค้าก็ห้ามแล้วก็พาออกเซนไป ทุกวันนี้ผมยังรักเค้าอยู่นะครับ แต่ให้ผมกลับไปแก้ไขอะไรได้หล่ะครับผมเลือกไปแล้ว เพื่อนแฟนเก่าผมเจอเรื่องแบบนี้ก็ต้องแอนตี้ผมเป็นธรรมดา ทุกวันนี้ผมยังลืมเค้าไม่ได้เลยครับ ผมยังคิดถึงเค้าทุกวันยังร้องไห้หาเค้าทุกวัน ใครจะคิดยังไงผมไม่รู้นะครับ ผมรู้ผมมันเหี้... ที่ทิ้งคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวกับผมมาคนที่อยู่ข้างผมในวันที่ผมไม่เหลืออะไรคนที่รักผมคนเดียวมาตลอดเวลาที่คบกัน ปีกว่าๆที่คบกันมาผมทิ้งไปเหมือนพึ่งคบกันได้ไม่กี่วัน เพราะผมรู้ถึงให้อยู่ต่อไปผมคงทำให้เค้ามีความสุขไม่ได้ ดูเป็นข้อแก้ตัวนะครับที่ว่ายังรักแต่ก็ไปมีคนอื่นนี่ไงครับผมถึงเลือกปล่อยเค้าไปดีกว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมไม่ได้ว่านะครับว่าจะว่าผมผมขอแค่อยากรู้ว่าผมผิดไหมที่เลือกทิ้งเค้าไปทั้งๆที่ผมยังรักเค้า(มากๆ)ยังเป็นห่วงเค้า
ผมเลือกทิ้งแฟนเก่าเลือกแฟนใหม่ เหตุผลของผมดูเป็นข้อแก้ตัวใช่ไหม ???
ผมไม่คิดจริงๆว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น แล้วมันเกิดในวันเกิดผมด้วยเรียกได้ว่าวันเกิดก็เกิดจริงจริง เกิดเรื่องเกิดราวเนี่ย - - * ผมกับ A เราคบกันมา ปีกว่าๆแล้วครับ ตอนนี้ผมเรียนอยู่มหาลัยหนึ่งอยู๋ครับ อยู่ปี 1 แฟนเก่าผมก็เรียนอยู๋ที่นี่เช่นกัน 1 ปี ที่คบกันมาผมกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าผมไม่เคยมีใครเลย เค้าก็เช่นกัน เรารักกันมาก มากขนาดผมคิดเรื่องอนาคตรอไว้แล้วว่าผมจบมาจะอย่างนั้นนะอย่างนี้นะให้จะเปิดร้านอย่างนู้นอย่างนี้ให้นะ ผมคิดไปถึงขนาดนั้นจริงๆ แต่มันไม่ได้สวยงามขนาดนั้นซิครับ ผมกับ A มีเวลาไม่ตรงกันเลย (มหาลัยที่ผมเรียนมีฝึกงานด้วยเรียน 3 เดือน ฝึกงาน 3 เดือน อย่างนี่จนจบปี 4 ไม่มีปิดเทอม)เค้าเรียนผมก็ต้องทำงานพอผมเรียนเค้าก็เข้ารอบฝึกงาน มีเวลาเจอกันน้อยมากครับ - - วันที่ผมว่างอยากให้เค้ามาหาเค้าก็ไม่ว่าง ผมไม่ได้ซีเรื่องนี้หรอกครับผมเข้าใจ แต่บางทีก็น้อยใจนะที่ขนาดผมทำงานผมยังอยากหาเวลาไปหาเค้าเลยแต่เค้าไม่เคยมีเวลาให้ผมเลย จนวันนั้นวันที่ผมกลับมาเรียน วันที่ผมเจอกับ B ทีแรกที่เจอกันผมเกลียดกันมาก เจอหน้าไม่ได้กัดกันตลอด แต่ก็อย่างที่เค้าว่าแหล่ะมั้งครับว่า เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น ทีแรกผมไม่ได้คิดจะจริงจังหรอกครับแต่พอนานๆไปมันชักไม่ใช่ มันเริ่มรู้สึกมากไปกว่านั้นจนวันนั้นเลยวันที่ผมเผลอใจไปกับเค้า คงไม่ต้องบอกนะครับว่าคืออะไร พอผ่านวันนั้นไปผมก็เริ่มไม่รู้หัวใจตัวเองแล้วครับ A ผมก็รัก B ผมก็รัก ผม 2 จิต 2 ใจมากครับตอนนั้น จนผมคิดไว้ว่าผมเป็นขนาดนี้ถ้ายังเลือกแฟนเก่าอยู่ผมจะยังทำให้เค้ามีความสุขได้อยู่หรอทั้งๆที่ผมยังเป็นแบบนี้เลย วันนั้นผมจึงตัดสินใจว่าผมจะบอกแฟนเก่าผมเรื่องนี้แต่ไม่ทันได้คิดเลยครับมันเกิดให้ผมจบในทันทีเลย วันที่ 18 ตุลาที่ผ่านมาเป็นวันคล้ายวันเกิดผมครับ วันนั้นผมนัดให้แฟนใหม่มาหาที่ห้างเซน ตอนนั้นผมก็ยังคุยกับแฟนเก่าอยู่นะครับ ผมก็ไม่รู้อะไรดนใจแฟนเก่าผมครับเค้าจะมาหาผมที่เซนจะเอาของขวัญวันเกิดมาให้ ผมนี่ไปไม่เป็นเลยครับ แฟนใหม่ก็ใกล้จะถึงแล้ว แล้วแฟนเก่าก็จะมาอีก ผมนี่ไหลไปทั่วเลยครับบอกแฟนเก่าว่าเออขอเป็นมาหาตอนเย็นได้ไหมเดี๋ยวเค้าจะไปห้องเพื่อน ผมคิดอะไรไม่ออกจริงๆ ไม่ทันเลยครับ มาพร้อมกันด้วย ตอนนั้นเค้าทั้งคู่ยังไม่รู้เรื่องที่ผมคบซ้อนอยู่ ตอนนี้แหล่ะครับเล่นซะผมพูดอะไรไม่ออกเลยครับ แฟนเก่าก็ถามนี่ใคร แฟนใหม่ก็ถาม โอ๊ยยยยยย ผมนี่ไปไม่เป็นเลย ผมเลยเลือกสิ่งที่ผมคิดว่าดีที่สุดแล้ว(มั้ง)ผมเลือกที่จะบอก A ว่าอืม นี่ B แฟนใหม่เรานะ เพลี๊ย!!! หน้าชาเลยครับ แล้วเค้าก็ขว้างแหวนที่ผมซื้อใส่ให้เค้าใส่ผมแล้วเค้าก็เดินร้องไห้ออกไป เป็นใครเจออย่างนี้ก็คงช็อกมั้งครับ B ก็จะกลับอย่างเดียวเลย ผมเดินง้อแฟนใหม่ผมจนไปเจอกลุ่มเพื่อนแฟนเก่าแล้วก็แฟนเก่าอยู่กลางชั้น 1 เซนเลยครับ A ก็เข้ามาถาม B ว่ารู้ไหมว่าเราคบกันอยู่ B ก็บอกไม่รู้(ผมไม่เคยบอก) A ก็บอกว่าเค้าคบกันมา ปีกว่าๆแล้วไม่รู้เลยหรอแล้วก็ร้องไห้ เพลี๊ย !!! อีกรอบครับครั้งนี้กลางห้างเลย แล้วเพื่อนเค้าก็ห้ามแล้วก็พาออกเซนไป ทุกวันนี้ผมยังรักเค้าอยู่นะครับ แต่ให้ผมกลับไปแก้ไขอะไรได้หล่ะครับผมเลือกไปแล้ว เพื่อนแฟนเก่าผมเจอเรื่องแบบนี้ก็ต้องแอนตี้ผมเป็นธรรมดา ทุกวันนี้ผมยังลืมเค้าไม่ได้เลยครับ ผมยังคิดถึงเค้าทุกวันยังร้องไห้หาเค้าทุกวัน ใครจะคิดยังไงผมไม่รู้นะครับ ผมรู้ผมมันเหี้... ที่ทิ้งคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวกับผมมาคนที่อยู่ข้างผมในวันที่ผมไม่เหลืออะไรคนที่รักผมคนเดียวมาตลอดเวลาที่คบกัน ปีกว่าๆที่คบกันมาผมทิ้งไปเหมือนพึ่งคบกันได้ไม่กี่วัน เพราะผมรู้ถึงให้อยู่ต่อไปผมคงทำให้เค้ามีความสุขไม่ได้ ดูเป็นข้อแก้ตัวนะครับที่ว่ายังรักแต่ก็ไปมีคนอื่นนี่ไงครับผมถึงเลือกปล่อยเค้าไปดีกว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้