กระทู้นี้จขกท.ตั้งขึ้นเพราะต้องการที่ปรึกษาค่ะ เก็บมานานแล้ว
เอาเหตุการณ์ปัจจุบันก่อนเลยนะคะ
วันนี้จขกท. เป็นต้นเหตุให้พ่อกับแม่ทะเลาะกันค่ะ สาเหตุมันก็มาจาก เราเนี่ยเป็นลูกสาวคนโต พ่อกับแม่มีอาชีพค้าขาย ทุกๆเช้าก็เลยต้องตื่นมาช่วยงานตั้งแต่เช้าทุกวันค่ะ เป็นปกติ แต่วันนี้เราคุยเรื่องเรียนหนังสือกับพ่อ ก็คุยกันทั่วๆไปนั่นแหละค่ะ (อ่ออ เรามีน้องชายคนหนึ่ง อยู่ป.4 วันๆก็ไม่ทำอะไรหรอกค่ะ พ่อแม่ใช้ไม่ได้ ก็เลยไม่ใช้เขา เรา2คนพี่น้องก็ถูกเปรียบเทียบกันมาตลอดนะคะ ว่าน้องเราไม่ดีเท่าเรา คือน้องเราเขาไม่เอาอะไรเลยสนใจแต่เล่นอย่างเดียว สร้างวีรกรรมไว้เยอะ ที่บอกว่าไม่ดีเท่าเราเนี่ย ก็ไม่ใช่ว่าเราดีเท่าไรหรอกค่ะ เรียนก็พอใช้ได้ )พอเราพูดถึงตรงนี้ เราก็เลยว่าน้องตัวเองค่ะ เราบอกว่าหัดมาช่วยทำงานหน่อยมั้ย ป.4แล้วนะ หัดทำอะไรด้วยตัวเองมั่ง คือน้องเรามันทำอะไรไม่เป็นเลยค่ะ เสื้อผ้าไปโรงเรียนนี่ก็มีคนซักให้ จะใส่ก็หาให้ คือชีวิตเขาไม่ต้องทำอะไรเลยอ่ะค่ะ ต้นเหตุมันก็มาจากแม่เราด้วย แมเราชอบพูดว่าหาๆให้มันไปเถอะ จะได้รีบไป เราก็เคยบอกแม่หลายครั้งแล้วว่ามันจะติดเป็นนิสัย เขาก็เฉยๆค่ะ พอวันนี้ เรพูดจบ น้องเรามันก็เดินจากหน้าทีวีมาตบหัวเราค่ะ ซึ่งเราไม่ชอบให้ใครมาตบอยู่แล้ว เราก็เลยตะคอกไปอย่างดังเลยค่ะ แล้วเราก็เป็นคนปากหมาด้วย ก็ด่าไปค่ะ ตบหัวกูทำไม กูเพื่อนเล่นหรอไอสัส แล้วแม่ก็มาเลยค่ะ เขาชอบพูดว่าอย่าให้น้องมายุ่งกับเรา ชอบบอกน้องว่าเราเกลียดน้อง อันที่จริงมันก็เป็นสาเหตุจากเขาด้วย เขาพูดว่า กูบอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับมัน (บ้านเราพูดกันกูค่ะ) แล้วน้องเราก็หัวเราะ เราก็พูดต่อไปว่า เป็นพ่อกูหรอถึงมาตบหัวกู จากนั้นแม่ก็ด่าเราเลยค่ะ เราก็นั่งน้ำตาไหล จนสักพัก เขามาพูดด้วยแล้วเราไม่ได้ตอบ คนมันร้องไห้อยู่ไม่อยากพูดอะไรกับใครตอนนั้น แล้วเขาก็ว่าเราประมาณว่า อย่ามาทำตัวเ-ี้ยๆ แบบนี้ น้ำตาเราก็มาอีกบวกอารมณ์โกรธ เราก็เลยสวนไปว่า ใครจะไปดีเท่าลูกแม่ แล้วเขาก็เดินมาตบปากเรา พ่อเราเห็น พ่อเราก็พูดว่า ทำมันทำไม ? แม่เราเขาก็บอก ก็ดูมันพูด แล้วพ่อก็มากระชากแม่เราออก เราก็นั่งร้องไห้ค่ะ พ่อก็บอกว่าให้เราไป ไม่ต้องทำแล้วงาน เราก็นั่งทำจนเสร็จเก็บกวาดเรียบร้อย แต่พ่อเราเขาโกรธมากปาของลงพื้นหมดแล้วไม่ไปขายของเลย แม่ก็ร้องไห้ คือตอนนั้นรู้สึกผิดมากๆ อยากขอเขามากก แต่ก็ทำไม่ได้ นั่งร้องไห้อยู่ในห้องคนเดียว จนเขาไปขายของแล้วถึงออกมา ซักผ้าให้เขา ตอนเย็นกลับมานี่และค่ะ เจ็บหนักเลย
เขาประชดใส่ บอกว่าพอกันทีกับลูกแบบเรา ผิดหวังมาก ทนอยู่เพื่อเรามาตลอด (พ่อกับแม่ทะเลาะกันหลายครั้งแล้วค่ะแต่ครั้งนี้เราเป็นต้นเหตุ แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะเราก็เป็นฝ่ายผิดเสมอ) แม่บอกว่าเขาอยากเลิกกับพ่อ แต่ว่าเขารักเรา เขากลัวเราไม่ได้เรียน เขาทำทุกอย่างเพื่อเรา อันนี้เราเข้าใจ แต่เขาก็ชอบพูดว่าเราทำตัวแย่ ประมาณว่าเราเป็นลูกที่เลว เลวมากก ทุกครั้ง แต่เขาก็ยังพูดคำเดิมๆว่าเขาหวังกับเรา แต่กับน้องนี่เขาไม่หวัง
เราก็คิดนะ หวังกับเราแล้วทำไมพูดแบบนี้ เราร้องไห้บ่อยมากตั้งแต่ขึ้นม.ปลายมา เรื่องครอบครัวเรื่องเรียนปนเปกันไปหมด เรก็นึกถึงคำของเขาเสมอว่าเขาอยู่เพื่อเรา เอาจริงๆนะ เราคิดอยากฆ่าตัวตายมาหลายครั้งแล้ว มันอาจจะดูโง่มากและเป็นความคิดที่ไร้สมอง แต่เราอยากบอกทุกคนนะคะว่า บางทีมันสุดๆแล้ว ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ไปทำไม แต่เราคิดจะทำ เราก็นึกถึงเขาแล้วเราก็มีกำลังใจใช้ชีวิตต่อ อยากให้เขาเห็นความสำเร็จของเรา แต่พอมาวันนี้บอกเลยว่าเราเสียทุกอย่าง เขาบอกว่าเขามีลูกคนเดียว เขาบอกชีวิตเขาสบายแล้วไม่ต้องมาเครียดกับคนอย่างเรา เขาบอกว่าเราไม่ใช่ลูกเขาตั้งแต่ที่เราพูดเมื่อเช้า แล้วเขาก็บอกว่าเมื่อก่อนเขาทนอยู่เพื่อเรา ทนลำบากเพื่อเราแต่ตอนนี้ไม่ต้องแล้ว เขาบอกว่าเขาจะไป คือที่เรามาระบายก็อยากบอกเขานะว่าเราขอโทษสำหรับทุกอย่างเราคงทำตัวไม่ดี ทำให้เขาผิดหวัง แต่เราคงไม่พูดแล้วแหละ ตอนนี้ เรายังไม่รู้เลยว่าชีวิตเราจะไปทางไหน เงินไม่มีติดตัวสักบาท อยากบอกเขาว่าไม่ต้องไป เราอยากไปแทนเอง ในเมื่อเขาไม่เห็นเราเป็นลูก เราก็คงไม่มีอะไรจำเป็นจะต้องอยู่
ขอโทษนะแม่ ที่ทำตัวแย่ แล้วก็ขอโทษที่เป็นลูกที่ดีให้ไม่ได้
ปล.ขออภัยถ้าแท็กผิดห้องนะคะ พอดีใช้ไม่ค่อยเป็น
เด็กม.ปลาย เคยอยากฆ่าตัวตายกันมั้ยคะ?
เอาเหตุการณ์ปัจจุบันก่อนเลยนะคะ
วันนี้จขกท. เป็นต้นเหตุให้พ่อกับแม่ทะเลาะกันค่ะ สาเหตุมันก็มาจาก เราเนี่ยเป็นลูกสาวคนโต พ่อกับแม่มีอาชีพค้าขาย ทุกๆเช้าก็เลยต้องตื่นมาช่วยงานตั้งแต่เช้าทุกวันค่ะ เป็นปกติ แต่วันนี้เราคุยเรื่องเรียนหนังสือกับพ่อ ก็คุยกันทั่วๆไปนั่นแหละค่ะ (อ่ออ เรามีน้องชายคนหนึ่ง อยู่ป.4 วันๆก็ไม่ทำอะไรหรอกค่ะ พ่อแม่ใช้ไม่ได้ ก็เลยไม่ใช้เขา เรา2คนพี่น้องก็ถูกเปรียบเทียบกันมาตลอดนะคะ ว่าน้องเราไม่ดีเท่าเรา คือน้องเราเขาไม่เอาอะไรเลยสนใจแต่เล่นอย่างเดียว สร้างวีรกรรมไว้เยอะ ที่บอกว่าไม่ดีเท่าเราเนี่ย ก็ไม่ใช่ว่าเราดีเท่าไรหรอกค่ะ เรียนก็พอใช้ได้ )พอเราพูดถึงตรงนี้ เราก็เลยว่าน้องตัวเองค่ะ เราบอกว่าหัดมาช่วยทำงานหน่อยมั้ย ป.4แล้วนะ หัดทำอะไรด้วยตัวเองมั่ง คือน้องเรามันทำอะไรไม่เป็นเลยค่ะ เสื้อผ้าไปโรงเรียนนี่ก็มีคนซักให้ จะใส่ก็หาให้ คือชีวิตเขาไม่ต้องทำอะไรเลยอ่ะค่ะ ต้นเหตุมันก็มาจากแม่เราด้วย แมเราชอบพูดว่าหาๆให้มันไปเถอะ จะได้รีบไป เราก็เคยบอกแม่หลายครั้งแล้วว่ามันจะติดเป็นนิสัย เขาก็เฉยๆค่ะ พอวันนี้ เรพูดจบ น้องเรามันก็เดินจากหน้าทีวีมาตบหัวเราค่ะ ซึ่งเราไม่ชอบให้ใครมาตบอยู่แล้ว เราก็เลยตะคอกไปอย่างดังเลยค่ะ แล้วเราก็เป็นคนปากหมาด้วย ก็ด่าไปค่ะ ตบหัวกูทำไม กูเพื่อนเล่นหรอไอสัส แล้วแม่ก็มาเลยค่ะ เขาชอบพูดว่าอย่าให้น้องมายุ่งกับเรา ชอบบอกน้องว่าเราเกลียดน้อง อันที่จริงมันก็เป็นสาเหตุจากเขาด้วย เขาพูดว่า กูบอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับมัน (บ้านเราพูดกันกูค่ะ) แล้วน้องเราก็หัวเราะ เราก็พูดต่อไปว่า เป็นพ่อกูหรอถึงมาตบหัวกู จากนั้นแม่ก็ด่าเราเลยค่ะ เราก็นั่งน้ำตาไหล จนสักพัก เขามาพูดด้วยแล้วเราไม่ได้ตอบ คนมันร้องไห้อยู่ไม่อยากพูดอะไรกับใครตอนนั้น แล้วเขาก็ว่าเราประมาณว่า อย่ามาทำตัวเ-ี้ยๆ แบบนี้ น้ำตาเราก็มาอีกบวกอารมณ์โกรธ เราก็เลยสวนไปว่า ใครจะไปดีเท่าลูกแม่ แล้วเขาก็เดินมาตบปากเรา พ่อเราเห็น พ่อเราก็พูดว่า ทำมันทำไม ? แม่เราเขาก็บอก ก็ดูมันพูด แล้วพ่อก็มากระชากแม่เราออก เราก็นั่งร้องไห้ค่ะ พ่อก็บอกว่าให้เราไป ไม่ต้องทำแล้วงาน เราก็นั่งทำจนเสร็จเก็บกวาดเรียบร้อย แต่พ่อเราเขาโกรธมากปาของลงพื้นหมดแล้วไม่ไปขายของเลย แม่ก็ร้องไห้ คือตอนนั้นรู้สึกผิดมากๆ อยากขอเขามากก แต่ก็ทำไม่ได้ นั่งร้องไห้อยู่ในห้องคนเดียว จนเขาไปขายของแล้วถึงออกมา ซักผ้าให้เขา ตอนเย็นกลับมานี่และค่ะ เจ็บหนักเลย
เขาประชดใส่ บอกว่าพอกันทีกับลูกแบบเรา ผิดหวังมาก ทนอยู่เพื่อเรามาตลอด (พ่อกับแม่ทะเลาะกันหลายครั้งแล้วค่ะแต่ครั้งนี้เราเป็นต้นเหตุ แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะเราก็เป็นฝ่ายผิดเสมอ) แม่บอกว่าเขาอยากเลิกกับพ่อ แต่ว่าเขารักเรา เขากลัวเราไม่ได้เรียน เขาทำทุกอย่างเพื่อเรา อันนี้เราเข้าใจ แต่เขาก็ชอบพูดว่าเราทำตัวแย่ ประมาณว่าเราเป็นลูกที่เลว เลวมากก ทุกครั้ง แต่เขาก็ยังพูดคำเดิมๆว่าเขาหวังกับเรา แต่กับน้องนี่เขาไม่หวัง
เราก็คิดนะ หวังกับเราแล้วทำไมพูดแบบนี้ เราร้องไห้บ่อยมากตั้งแต่ขึ้นม.ปลายมา เรื่องครอบครัวเรื่องเรียนปนเปกันไปหมด เรก็นึกถึงคำของเขาเสมอว่าเขาอยู่เพื่อเรา เอาจริงๆนะ เราคิดอยากฆ่าตัวตายมาหลายครั้งแล้ว มันอาจจะดูโง่มากและเป็นความคิดที่ไร้สมอง แต่เราอยากบอกทุกคนนะคะว่า บางทีมันสุดๆแล้ว ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ไปทำไม แต่เราคิดจะทำ เราก็นึกถึงเขาแล้วเราก็มีกำลังใจใช้ชีวิตต่อ อยากให้เขาเห็นความสำเร็จของเรา แต่พอมาวันนี้บอกเลยว่าเราเสียทุกอย่าง เขาบอกว่าเขามีลูกคนเดียว เขาบอกชีวิตเขาสบายแล้วไม่ต้องมาเครียดกับคนอย่างเรา เขาบอกว่าเราไม่ใช่ลูกเขาตั้งแต่ที่เราพูดเมื่อเช้า แล้วเขาก็บอกว่าเมื่อก่อนเขาทนอยู่เพื่อเรา ทนลำบากเพื่อเราแต่ตอนนี้ไม่ต้องแล้ว เขาบอกว่าเขาจะไป คือที่เรามาระบายก็อยากบอกเขานะว่าเราขอโทษสำหรับทุกอย่างเราคงทำตัวไม่ดี ทำให้เขาผิดหวัง แต่เราคงไม่พูดแล้วแหละ ตอนนี้ เรายังไม่รู้เลยว่าชีวิตเราจะไปทางไหน เงินไม่มีติดตัวสักบาท อยากบอกเขาว่าไม่ต้องไป เราอยากไปแทนเอง ในเมื่อเขาไม่เห็นเราเป็นลูก เราก็คงไม่มีอะไรจำเป็นจะต้องอยู่
ขอโทษนะแม่ ที่ทำตัวแย่ แล้วก็ขอโทษที่เป็นลูกที่ดีให้ไม่ได้
ปล.ขออภัยถ้าแท็กผิดห้องนะคะ พอดีใช้ไม่ค่อยเป็น