[ตัดเกรด C+] อาบัติ (ขนิษฐา ขวัญอยู่,2558) - กรรมมาเป็นตัว

ดูหนังจบยิ่งรู้สึกอยากด่ากองพิจารณาภาพยนตร์อีกร้อยครั้งพันครั้งว่าทำไม "โง่ ได้ขนาดนี้" ปัญหาของหนังมันไม่ได้อยู่ตรง "ภาพ" ของหนังเรื่องพระทำอะไรเลยวินัยสงฆ์เลยสักนิด แต่คีย์ของหนังคือมันเล่าเรื่องแบบ "กรรมมาเป็นตัวๆ" ซึ่งมันเล่าในวิธีที่ง่ายที่สุดคือตัวละครทำไม่ดีตายไปก็กลายเป็นเปรต คือกรรมมันมาเป็นรูปธรรมมาก ไม่ต้องคิดตลบที่สองที่สามเลย มันคือการเอากฎแห่งกรรมมาพูดแบบวิธีง่ายๆและเป็นพุทธแบบผีๆ แบบที่คนในสังคมส่วนใหญ่ก็เชื่อกันแบบนั้นด้วยซ้ำไป

สิ่งหนึ่งที่เราโคตรอภิมหาความรำคาญคือความ "ตุ้งแช่" ของหนังซึ่งบางคร้ังก็เร้าด้วยเสียงจนหนวกหู เหมือนคนบ้าไปเร่งเสียงโวลลุมลำโพงให้ดังเข้าไว้ก่อน มีอะไรหรือไม่มีค่อยว่ากันทีหลัง

มิหนำซ้ำพล็อตเรื่องของ "อาปัติ" ก็ไม่ได้มีอะไรที่เหนือความคาดเดาของคนดูหนังผีเลยสักนิดเดียว แล้วยิ่งสำหรับคนที่ผ่านตากับ "หลาวชะโอน จาก 5 แพร่ง" หรือ ทุบ "กรรม" ในตายโหง ตายเฮี้ยน เป็นงานที่มีความลึกในมิติของ "พระ" มากกว่าอาปัติมาก

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ยิ่งไปกว่านั้นการ "อำพราง" ความลับของหนังก็ทำได้ไม่ค่อยแนบเนียนเท่าที่ควร คุณดูหนังผีมาเยอะๆคงจะจับพิรุธของตัวละครหลายตัวได้ตั้งแต่ที่หนังยังไม่ทันเฉลยสิ่งที่อยู่ใต้จีวรด้วยซ้ำไป

กล่าวโดยรวมคือ "อาปัติ" ในแง่ของความเป็นหนังผีคือเป็นงานที่ไม่ได้น่าจดจำ และยิ่งไปกว่านั้นถ้ามองในเลเยอร์ของหนัง "พระ" ก็ยิ่งแล้วใหญ่