ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า หรือ ว่า โรคเครียดกันแน่
ไม่ได้อยากฆ่าตัวตาย แต่มีบ่อยครั้งที่อยากจะหายไป มีความรู้สึกอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากทำอะไรเลย
เรื่องมันเริ่มจาก จขกท เข้ามหาวิทยาลัย ออกจากอ้อมอกพ่อแม่ มาใช้ชีวิตคนเดียวในต่างจังหวัด
แรกๆมีความสุขมากกกก เหมือนได้ออกจากกรงทอง แต่แล้วก็เริ่มรู้สึก อยากมีครอบครัวอยู่ข้างๆ
หรือไม่ก็ไม่อยากทำอะไรเลย อยากจะนอนอยู่เฉยๆในห้อง ปล่อยให้เวลามันผ่านไป ไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากพบใครสักคน
เริ่มแรก จกขท มีเพื่อนใครกลุ่มอยู่ 8 คน(รวมจขกท) ของใช้นามแฝง ว่า จกขท คือ A และเพื่อนๆ คือ B C D E F G H
BกับC นางเป็นคู่แฝดกัน แต่ไม่ค่อยจะรักกันเท่าไหร่ ในภาคที่แสดงออกมา แม้ในใจลึกๆ สุดท้ายแล้ว มันก็มีกัน2คนอยู่ดี
และด้วยความที่โตมาด้วยตัวเอง ทำให้พวกเขาเป้นคนที่มั่นใจในตัวเองมากๆ จนไม่เชื่อฟังใคร และทำให้เพื่อนๆแบน
DกับE เป็นเพศหญิงที่มีร่างเป็นชาย เหมือน2คนจะเข้ากันด้วยดี แต่ด้วยความที่ E เป็นคนขี้โม้ตลอดเวลา ก็ไม่รู้ทำไม ทั้งๆที่เหมือนEจะมีพร้อม
ทุกอย่าง แต่นางชอบพูดไปก่อน โดนไม่คิด เช่น อาจารย์รู้ว่านางไปญี่ปุ่นมา แล้วกำลังเรียนเรื่องโรงแรมแคปซูล อาจารย์จึงถามว่า Eเคยเห็น
บ้างไหมตอนไปเที่ยว นางก็ตอบ ก็เนี้ยแหละค่ะ เนี้ยเลย โรงแรมที่หนูไปพัก ทั้งๆที่เพื่อนๆทั้งห้องก็รู้ว่าไม่ใช่ และด้วยเหตุนี้เอง Dจึงออกจาก
กลุ่ม จขกท ไป เพราะ ทนรับพฤติกรรมหลายๆอย่างไม่ไหว
FกับG นางทั้ง2คน เป็นหลีดประจำคณะ และด้วยความสวย นางจึงชอบเก็บแต้มแล้วเอามาเล่าให้เพื่อนๆฟัง รักสวยรักงาม แต่งหน้าทำผม ก่อน
ไปเรียนทุกครั้ง เวลาเรียนก็มักจะเม้าเรื่องผู้ชาย กังวลกับยอดไลค์ แต่ถ้ามีคนสั่งงาน นางก็ทำ ถือว่าเป็นคนเอาตัวรอด แต่เกรดก็ไม่ค่อยจะรอด
เท่าไหร่ ถ้าเทอมนี่ จขกททิ้ง ก็คงโดนไทล์
คนสุดท้าย H นางเป็นผู้ชาย 100% ที่นิสัยเหมือนผู้หญิง ขึ้งอล ขี้น้อยใจ สารพัดขี้ แต่มีนิสัยคล้าย จขกท เราก็เลยสนิทกัน จนทำให้คนอื่นมอง
ไม่ดี แล้วแยกจากกันไป
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เข้าเรื่อง แล้ว จขกท กังวลอะไร
คืองี้ เวลาทำงานเนี้ย เหมือน จกขท ทำคนเดียว จนรู้สึกเหนื่อยกับชีวิตมหาวิทาลัย
เคยเทงาน แล้ว เพื่อนอีก4คน ตามด่า เพราะไม่มีงานส่ง ก็แน่ละ ไม่ทำกันเองนิ
มันมีความรู้สึกไม่อยากรับรู้อะไรเลย แต่งานส่วนใหญ่ในมหาวิทยาลัย เราจะอยู่คนเดียวไม่ได้
จขกท เคย พยายามจะปรับตัวเข้าหาแล้ว ถึงขั้นไปนอนบ้าน แต่ละคน เพราะจะเข้าใจเขามากขึ้น
แต่กลับกลายเป็นปลง เพราะรู้ว่าอะไรที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ เพราะครอบครัวเขาเป็นแบบนั้น
จขกท รับเรื่องคนอื่นมามากเกินไป จนใกล้จะเป็นบ้า แล้วหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้
ไม่รู้จะทำยังไงให้ตัวเองมีงานส่ง แต่ก็ไม่ใช่ทำคนเดียวแบบนี้ตลอด
และไม่อยากทิ้งพวกนี้ไปอยู่กลุ่มอื่นด้วย
เพราะตอนนี้H ก็ได้ไปทำงานกับเพื่อนกลุ่มอื่นแล้ว
เครียดจัง
จขกท เคยแบบ เหมือนเสียเพื่อนคนเดียวไป คือ H เพราะว่า H ไปทำงานกับกลุ่มอื่น แล้วพอ ไม่มีกลุ่ม ก็มักจะกลับมา
จน ลั่นปากไปว่า เราไม่ใช่ตัวเลือกของใคร แล้วทุกวันนี้ จขกทก็ยังไม่ได้คุยกับHอีกเลย
ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า หรือ ว่า โรคเครียดกันแน่
ไม่ได้อยากฆ่าตัวตาย แต่มีบ่อยครั้งที่อยากจะหายไป มีความรู้สึกอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากทำอะไรเลย
เรื่องมันเริ่มจาก จขกท เข้ามหาวิทยาลัย ออกจากอ้อมอกพ่อแม่ มาใช้ชีวิตคนเดียวในต่างจังหวัด
แรกๆมีความสุขมากกกก เหมือนได้ออกจากกรงทอง แต่แล้วก็เริ่มรู้สึก อยากมีครอบครัวอยู่ข้างๆ
หรือไม่ก็ไม่อยากทำอะไรเลย อยากจะนอนอยู่เฉยๆในห้อง ปล่อยให้เวลามันผ่านไป ไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากพบใครสักคน
เริ่มแรก จกขท มีเพื่อนใครกลุ่มอยู่ 8 คน(รวมจขกท) ของใช้นามแฝง ว่า จกขท คือ A และเพื่อนๆ คือ B C D E F G H
BกับC นางเป็นคู่แฝดกัน แต่ไม่ค่อยจะรักกันเท่าไหร่ ในภาคที่แสดงออกมา แม้ในใจลึกๆ สุดท้ายแล้ว มันก็มีกัน2คนอยู่ดี
และด้วยความที่โตมาด้วยตัวเอง ทำให้พวกเขาเป้นคนที่มั่นใจในตัวเองมากๆ จนไม่เชื่อฟังใคร และทำให้เพื่อนๆแบน
DกับE เป็นเพศหญิงที่มีร่างเป็นชาย เหมือน2คนจะเข้ากันด้วยดี แต่ด้วยความที่ E เป็นคนขี้โม้ตลอดเวลา ก็ไม่รู้ทำไม ทั้งๆที่เหมือนEจะมีพร้อม
ทุกอย่าง แต่นางชอบพูดไปก่อน โดนไม่คิด เช่น อาจารย์รู้ว่านางไปญี่ปุ่นมา แล้วกำลังเรียนเรื่องโรงแรมแคปซูล อาจารย์จึงถามว่า Eเคยเห็น
บ้างไหมตอนไปเที่ยว นางก็ตอบ ก็เนี้ยแหละค่ะ เนี้ยเลย โรงแรมที่หนูไปพัก ทั้งๆที่เพื่อนๆทั้งห้องก็รู้ว่าไม่ใช่ และด้วยเหตุนี้เอง Dจึงออกจาก
กลุ่ม จขกท ไป เพราะ ทนรับพฤติกรรมหลายๆอย่างไม่ไหว
FกับG นางทั้ง2คน เป็นหลีดประจำคณะ และด้วยความสวย นางจึงชอบเก็บแต้มแล้วเอามาเล่าให้เพื่อนๆฟัง รักสวยรักงาม แต่งหน้าทำผม ก่อน
ไปเรียนทุกครั้ง เวลาเรียนก็มักจะเม้าเรื่องผู้ชาย กังวลกับยอดไลค์ แต่ถ้ามีคนสั่งงาน นางก็ทำ ถือว่าเป็นคนเอาตัวรอด แต่เกรดก็ไม่ค่อยจะรอด
เท่าไหร่ ถ้าเทอมนี่ จขกททิ้ง ก็คงโดนไทล์
คนสุดท้าย H นางเป็นผู้ชาย 100% ที่นิสัยเหมือนผู้หญิง ขึ้งอล ขี้น้อยใจ สารพัดขี้ แต่มีนิสัยคล้าย จขกท เราก็เลยสนิทกัน จนทำให้คนอื่นมอง
ไม่ดี แล้วแยกจากกันไป
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เข้าเรื่อง แล้ว จขกท กังวลอะไร
คืองี้ เวลาทำงานเนี้ย เหมือน จกขท ทำคนเดียว จนรู้สึกเหนื่อยกับชีวิตมหาวิทาลัย
เคยเทงาน แล้ว เพื่อนอีก4คน ตามด่า เพราะไม่มีงานส่ง ก็แน่ละ ไม่ทำกันเองนิ
มันมีความรู้สึกไม่อยากรับรู้อะไรเลย แต่งานส่วนใหญ่ในมหาวิทยาลัย เราจะอยู่คนเดียวไม่ได้
จขกท เคย พยายามจะปรับตัวเข้าหาแล้ว ถึงขั้นไปนอนบ้าน แต่ละคน เพราะจะเข้าใจเขามากขึ้น
แต่กลับกลายเป็นปลง เพราะรู้ว่าอะไรที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ เพราะครอบครัวเขาเป็นแบบนั้น
จขกท รับเรื่องคนอื่นมามากเกินไป จนใกล้จะเป็นบ้า แล้วหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้
ไม่รู้จะทำยังไงให้ตัวเองมีงานส่ง แต่ก็ไม่ใช่ทำคนเดียวแบบนี้ตลอด
และไม่อยากทิ้งพวกนี้ไปอยู่กลุ่มอื่นด้วย
เพราะตอนนี้H ก็ได้ไปทำงานกับเพื่อนกลุ่มอื่นแล้ว
เครียดจัง
จขกท เคยแบบ เหมือนเสียเพื่อนคนเดียวไป คือ H เพราะว่า H ไปทำงานกับกลุ่มอื่น แล้วพอ ไม่มีกลุ่ม ก็มักจะกลับมา
จน ลั่นปากไปว่า เราไม่ใช่ตัวเลือกของใคร แล้วทุกวันนี้ จขกทก็ยังไม่ได้คุยกับHอีกเลย