ถ้าคบกับแฟนแล้วฝ่ายหญิงเป็นผู้ให้ตลอดตั้งแต่แรก ผิดไหมถ้าฝ่ายหญิงจะลองเปิดใจคุยกับคนอื่นที่ไม่ทำให้เค้าเหนื่อยใจในอนาคต

รู้จักกันตอนแรกก็ไม่มีเรื่องเดือดร้อน เงินทองให้รับรู้ แต่เราเองไม่เคยรับเงินของเค้า เป็นฝ่ายเลี้ยงซะมากกว่า นัดเดทครั้งแรกกินข้าวดูหนัง เค้าบอกว่าออกมาแล้วแต่ลืมเอากระเป๋าตังมา ตังมีค่ารถพอดีติดกางเกง เราก็โอเคไม่เป็นไร เราเลี้ยงเองวันนี้ เวลาจะกินข้าวหรือทำอะไรกัน ก็จะช่วยกันออก หรือไม่เราก็เลี้ยง บางทีเค้าก็เลี้ยงบ้าง เราก็ต่างคนต่างทำงาน ต่างมีภาระต้องรับผิดชอบดูแลตัวเอง งานก็ทำเหมือนกันแต่ไม่เข้าใจทำไมฝ่ายชายถึงชอบบอกว่าไม่มีเงิน คือยืมคนอื่นบ่อยมาก แม้กระทั่งยืมเรา สิ่งที่ทำให้เราอึ้งคือ แม่เค้าขอยืมเงินไปจ่ายค่าไฟ เราก็ให้ช่วงนั้นไปเที่ยวหาเค้าบ่อย เห็นแม่เค้าชอบมาบ่นๆ เราเลยตัดความรำคานคือไม่เอาเงินคืน บางทีแฟนเราไม่ได้กินข้าว ไม่มีเงินกินข้าวบ่อยมากจนปวดท้อง ขนาดปวดท้องบางทีไม่มีเงินซื้อยา เราก็ทุกอย่างวื้อยาให้ เลี้ยงข้าวเค้าตลอด ตัวเราเองก็หาเลี้ยงตัวเองไปวันๆ ไม่เคยที่จะเดือดร้อนเค้าเลย มีแต่คนรอบข้างบอกให้เราเลิกกับคนแบบนี้ซะ คบไปก็แย่ไม่มีอนาคต เหนื่อย แต่เราไม่รู้ทำไมถึง หลง รัก หรือเหงา ถึงได้ยอมโง่เป็นคนดีช่วยเหลือมาตลอดด้วยความรักและสงสาร ในสถานการณ์ที่เค้าเจอเรื่องแย่ๆมาตลอด และเราเป็นคนที่เวลาเราคบใคร เราจะคิดทุกๆวันว่าคนนี้ใช่ไหม จะใช่พ่อของลูก หัวหน้าครอบครัวดูแลครอบครัวเราและลูกที่จะเกิดในอนาคตได้ไหม เค้าลำบาก เค้าทุกข์ใจ เราไม่เคยทิ้งเค้า เป็นกำลังใจให้เค้า พูดปลอบใจ อยู่ข้างๆ ยอมทนลำบาก ยอมรับความจนและจุดบกพร่องนิสัยไม่ดีของเค้าได้ทุกอย่างเสมอ จุดดีเรามีมากมาย
///// เข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะ แต่ที่อยากจะถาม เราผิดไหมที่ในขณะที่เราคบกับคนแบบนี้ แม้แต่ตัวเราเองยังไม่มั่นใจเรายังไม่เปิดตัวว่าคบเค้าจริงจัง ด้วยความที่หน้าที่การงานด้วยแหล่ะแต่มันก็ไม่ได้เป็นปัญหาใหญ่ ปัญหาคือ พอเราเล่าว่าเราคบคนนิสัยเป็นแบบนี้ๆๆให้คนที่เราแคร์ฟัง ญาติพี่น้อง เพื่อนๆสนิท และคนที่รู้ ทุกคนรับไม่ได้ อยากจะให้เลิกคบ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เราตัดเค้าไม่ขาดสักที แต่เค้าก็รักเรามากนะค่ะ บางทีเค้าก็ดูแลเราในจุดนึงห่วงเรา มีเราคนเดียว  มันก็ดีค่ะคนแบบนี้ เราพยายามจะเข้าใจว่าเค้าดวงตก ลำบาก แต่บางทีเราก็สงสารตัวเอง เหมือนเตี้ยอุ้มค่อมอะค่ะ ตัวเองยังเอาไม่รอด ใจดีหยิบยื่นช่วยเหลือตลอด
ทีนี้เราเลยลองเปิดใจให้โอกาสคนอื่นที่เค้าจีบเราได้คุยได้รู้จัก เผื่อว่าคนนี้ยังไม่ใช่เพราะเราเหนื่อยทั้งกายและใจ เผื่อว่าคุยกับคนอื่นแล้วจะเจอคนที่เค้าใช่สำหรับเรา ไม่ทำให้เราทุกข์ เหนื่อย หรือลำบากใจ รักเรา เข้าใจเรา (เผื่อว่าจะมีสักคน เพราะเราไม่ได้เปิดตัว หรือบอกใครต่อใครว่าเรามีแฟนอยู่แล้ว)
เข้าใจค่ะว่าการกระทำแบบนี้มันไม่ดี แต่จากที่ดูแล้วเราและเค้าต่างก็มีความเห็นแก่ตัวในคนละด้าน ซึ่งด้านของเราคือเราคิดว่าเราจะต้องเหนื่อยจะต้องโดนเอาเปรียบไปอีกนานแค่ไหนถ้าเลือกคนๆนี้ว่าต้องใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน และเราก็เห็นแก่ตัวที่ไม่ซื่อสัตย์ ไม่ยอมรับกับคนอื่นหรือปล่อยให้คนอื่นเข้ามาคุยในเวลาที่เราเหงาหรือเครียด แต่ก็แค่คุย ไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้ เพราะเราก็รักตัวเราและตัวแฟนเราอยู่ แต่คนเราก็ต้องมีสิทธิ์เลือกสิ่งที่ดีให้กับตัวเองไม่ใช่หรอค่ะ ก่อนที่อะไรมันจะยิ่งไปกว่านี้  คิดไม่ออกว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี ซึ่งแฟนเราก็จับได้ว่ามีคนแอบมาคุยกับเรา เค้าก็ขู่จะฆ่าเราถ้าเกิดว่าได้กลับไปคบกันใหม่ เพราะเราเคยคุยกับแฟนเก่าในฐานะเพือนที่ดีเค้าช่วยเหลือเรามาตลอดและดีกับเรามาก เราไม่เคยลืมเค้าได้เลย เราพยายามหาคนที่ดีเท่าเค้ามาตลอด เราทิ้งเค้าไปเอง และเราก้เจ็บเอง มันคงเป็นอะไรที่ฝังใจว่าถ้าไม่เจอคนใหม่ที่ดีเท่าคนเก่า เราจะไม่ยอมรับเปิดตัวต่อทุกๆคนด้วยแหล่ะ แต่เรากลับไปคบไม่ได้แล้ว
แต่เข้าใจว่าพอเค้าจับได้ว่าเราแอบคุยกับคนอื่นมันก็ต้องฝังใจเค้าไปตลอด ระแวงตลอด แล้วแบบนี้ถ้าเราทำให้เค้ามั่นใจ เค้าจะทำให้เราไม่เหนื่อยใจเราก็ยอมนะค่ะ แต่เราจะรู้ได้ยังไงว่าเราจะไม่โดนเอาเปรียบแบบนี้อีก ทั้งๆที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ยังมาเดือดร้อน ขอยืม ขอเงินขนาดนี้เลย อยู่ด้วยกันจะมีปัญญาเลี้ยงเราดูแลเราได้ไหม ซึ่งเราก็ไม่ได้จะให้ใครมาเลี้ยงหรอกคะ เราก็ทำงานมีความสามารถ แค่ขอแค่ไม่ทำให้เราเหนื่อยใจเป็นภาระตลอด ช่วยกันหา ช่วยกันเก็บ ช่วยกันสร้าง เราก็พอใจแล้ว เครียดมากค่ะ คิดไม่ออกว่าควรจะทำยังไงดี อยู่คนเดียวก็เหงา แต่พอเหงาก็เหมือนหาเหาใส่หัว
/// ถ้าอ่านแล้วงงๆ ขอโทษคนที่อุตส่าอ่านจนจบ และขอบคุณคนที่มาช่วยตอบคำถามที่มันปวดสมองและปวดใจให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ