ดิฉันแต่งงานกับสามีมา 6 ปี ปัญหาของดิฉันคือ สามีมักจะกลับบ้านดึกเสมอ ดิฉันแทบไม่เคยเห็นเขากลับบ้านก่อนสี่ทุ่ม บางทีทะเลาะกัน ก็หายไปไม่กลับบ้านเลย และเขาเป็นคนติดแม่ของเขามาก เป็นลูกชายคนเล็ก. เวลาแม่เขาอยากให้ไปกลับนอนที่บ้านแม่เขา เขาก็ไปทันที ปล่อยดิฉันอยู่บ้านคนเดียวจนเป็นเรื่องปกติ( ดิฉันแต่งงานก็ย้ายออกมาอยู่คนละจังหวัดกับครอบครัวตัวเอง)
ดิฉันเหงาและทุกข์ใจมาก ร้องไห้คนเดียวหลายครั้ง เบื่อหน่าย กับนิสัยแบบนี้ของเขา มีน้องสาวคนเดียวก็อยู่ไกล น้องสาวเรียนอยู่ต่างประเทศ เราจึงไม่ค่อยได้เจอกัน คุณพ่อดิฉันท่านเสียแล้ว ส่วนคุณแม่ก็เป็นโรคหัวใจ และป่วยอีกหลายโรค ดิฉันไม่อยากเล่าปัญหาทุกข์ใจให้คนในครอบครัวฟังเพราะไม่อยากให้พวกเขาไม่สบายใจ จะโทรหาเพื่อนสนิท ส่วนใหญ่ก็มีลูกเต้ากันหมดแล้ว ก็ไม่อยากไปรบกวน แล้วก็ไม่อยากเอาปัญหาทุกข์ใจไปให้เขาด้วย
เคยคุยกับเขาหลายครั้ง คุยมาตลอด ให้เขาเลิกนิสัยนี้ ขออย่าหายไปไหน ขอให้กลับบ้านเร็วขึ้น อย่าบ้างาน. งานไม่มีเราเขาก็จ้างคนอื่นแทนได้ ขออย่าทิ้งกัน เพราะดิฉันไม่มีใคร พอ แต่งงานก็ย้ายมาอยู่กับเขาคนละจังหวัดกับบ้านเกิดกับครอบครัวตัวเอง จะโทรไปหา เพื่อนๆ เวลาเหงาๆ พวกเขาก็มีชีวิตของเขากับครอบครัวเขา ดิฉันก็เกรงใจ แต่สามีก็เหมือนเดิมกลับบ้านดึกไม่เคยเปลี่ยน. เคย มีวันนึงออกมาเดินซื้อของแถวบ้าน มี คุณลุงขายผลไม้เจ้าประจำที่ดิฉันไปซื้อแกบ่อยๆ ถามดิฉันว่า หนูหน้าตาก็สวยยังไม่มีแฟนเหรอ ลุงเห็นหนูมาคนเดียวตลอด T T
อาทิตย์นี้เราทะเลาะกัน ทั้งอาทิตย์เขากลับมานอนบ้านแค่ 2 วัน ดิฉันทุกข์มาก เหงา เบื่อชีวิต คิดตลอดว่าทำไมเขาถึงทำกับดิฉันแบบนี้ เหมือนเห็นชีวิตดิฉันไม่มีใคร เหมือนเป็นของตายสำหรับเขา เวลาเขาทะเลาะกับดิฉัน แล้วเขาโทรหาแม่เขา ดิฉันจะได้ยินแม่เขาคุยกับเขาว่า ปล่อยให้มันอยู่คนเดียว ให้มันไม่มีใคร ทิ้งมันไปเลย ( เนื่องจากเสียงแม่เขาดังมาก)
ที่เล่ามานี้ อาจคิดว่าเขามีคนอื่น แต่ดิฉันยังไม่เจออะไรผิดปกติเรื่องผู้หญิงนะคะ ตัวเขาเองอยากมีลูก แต่ดิฉันก็ไม่อยาก เพราะทุกวันนี้ดิฉันแทบรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว หากมีลูกก็สงสารลูก เขาจะเหงาเหมือนดิฉันไหม
ตอนนี้สับสนในชีวิตมากค่ะ ใจนึงอยากหย่า ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ไม่อยากมีชีวิตที่เหงาแบบนี้อีก เป็นปัญหาที่เป็นมานานจนท้อ. ไม่อยากทนอีกแล้ว
ใจนึงก็กลัว เพราะเวลาที่ไม่ทะเลาะกัน มีเขาอยู่ด้วย เขาก็ดีให้กับดิฉันมาก ในหลายๆเรื่อง
ดิฉันควรทำอย่างไรดี ขอคำแนะนำด้วยนะคะ และขอผลบุญที่ทุกท่านเมตตาแนะนำ ย้อนกลับไปหาท่านอย่าได้มีชีวิตที่เงียบเหงาแบบดิฉันเลย
สับสนชีวิตเหลือเกิน ขอคำแนะนำด้วยค่ะ
ดิฉันเหงาและทุกข์ใจมาก ร้องไห้คนเดียวหลายครั้ง เบื่อหน่าย กับนิสัยแบบนี้ของเขา มีน้องสาวคนเดียวก็อยู่ไกล น้องสาวเรียนอยู่ต่างประเทศ เราจึงไม่ค่อยได้เจอกัน คุณพ่อดิฉันท่านเสียแล้ว ส่วนคุณแม่ก็เป็นโรคหัวใจ และป่วยอีกหลายโรค ดิฉันไม่อยากเล่าปัญหาทุกข์ใจให้คนในครอบครัวฟังเพราะไม่อยากให้พวกเขาไม่สบายใจ จะโทรหาเพื่อนสนิท ส่วนใหญ่ก็มีลูกเต้ากันหมดแล้ว ก็ไม่อยากไปรบกวน แล้วก็ไม่อยากเอาปัญหาทุกข์ใจไปให้เขาด้วย
เคยคุยกับเขาหลายครั้ง คุยมาตลอด ให้เขาเลิกนิสัยนี้ ขออย่าหายไปไหน ขอให้กลับบ้านเร็วขึ้น อย่าบ้างาน. งานไม่มีเราเขาก็จ้างคนอื่นแทนได้ ขออย่าทิ้งกัน เพราะดิฉันไม่มีใคร พอ แต่งงานก็ย้ายมาอยู่กับเขาคนละจังหวัดกับบ้านเกิดกับครอบครัวตัวเอง จะโทรไปหา เพื่อนๆ เวลาเหงาๆ พวกเขาก็มีชีวิตของเขากับครอบครัวเขา ดิฉันก็เกรงใจ แต่สามีก็เหมือนเดิมกลับบ้านดึกไม่เคยเปลี่ยน. เคย มีวันนึงออกมาเดินซื้อของแถวบ้าน มี คุณลุงขายผลไม้เจ้าประจำที่ดิฉันไปซื้อแกบ่อยๆ ถามดิฉันว่า หนูหน้าตาก็สวยยังไม่มีแฟนเหรอ ลุงเห็นหนูมาคนเดียวตลอด T T
อาทิตย์นี้เราทะเลาะกัน ทั้งอาทิตย์เขากลับมานอนบ้านแค่ 2 วัน ดิฉันทุกข์มาก เหงา เบื่อชีวิต คิดตลอดว่าทำไมเขาถึงทำกับดิฉันแบบนี้ เหมือนเห็นชีวิตดิฉันไม่มีใคร เหมือนเป็นของตายสำหรับเขา เวลาเขาทะเลาะกับดิฉัน แล้วเขาโทรหาแม่เขา ดิฉันจะได้ยินแม่เขาคุยกับเขาว่า ปล่อยให้มันอยู่คนเดียว ให้มันไม่มีใคร ทิ้งมันไปเลย ( เนื่องจากเสียงแม่เขาดังมาก)
ที่เล่ามานี้ อาจคิดว่าเขามีคนอื่น แต่ดิฉันยังไม่เจออะไรผิดปกติเรื่องผู้หญิงนะคะ ตัวเขาเองอยากมีลูก แต่ดิฉันก็ไม่อยาก เพราะทุกวันนี้ดิฉันแทบรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว หากมีลูกก็สงสารลูก เขาจะเหงาเหมือนดิฉันไหม
ตอนนี้สับสนในชีวิตมากค่ะ ใจนึงอยากหย่า ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ไม่อยากมีชีวิตที่เหงาแบบนี้อีก เป็นปัญหาที่เป็นมานานจนท้อ. ไม่อยากทนอีกแล้ว
ใจนึงก็กลัว เพราะเวลาที่ไม่ทะเลาะกัน มีเขาอยู่ด้วย เขาก็ดีให้กับดิฉันมาก ในหลายๆเรื่อง
ดิฉันควรทำอย่างไรดี ขอคำแนะนำด้วยนะคะ และขอผลบุญที่ทุกท่านเมตตาแนะนำ ย้อนกลับไปหาท่านอย่าได้มีชีวิตที่เงียบเหงาแบบดิฉันเลย