ขอบคุณที่รักกัน!!!แม้ว่าฉันจะเคยไม่เลือกเธอ

กระทู้นี้เขียนขึ้นเพื่อเตือนใจตัวเองว่าการทำอะไรตามใจตัวเองมากเกินไปบางครั้งมันก็ผิด จขกท.ชื่อ"หมู"นะคะ เรียนอยู่ปี2  คือหมูเคยคุยแชทกับรุ่นพี่คนนึงในเอก พี่เขาอยู่ปี3 พี่เขาก็น่ารักดีนะ คือทักมาคุยตลอดไม่เคยหายไปไหน ตอนนั้นหมูได้ยินมาว่าพี่เขาคุยกับรุ่นพี่อีกคนอยู่ แล้วช่วงนั้นหมูก็เฮิร์ทอยู่ด้วยเลยไม่อยากคิดอะไรมากมายกลัวว่าจะผิดหวังอีก แต่เราก็ยังคุยกันแทบทุกวันนะ ตอนเย็นก็จะไปวิ่งเจอกันที่สนามกีฬา บางวันพี่เขาเรียนเลิกสองทุ่มไม่ได้ไปก็คุยกันในแชท หมูก็จะถ่ายรูปไปให้ดูว่านี่มาวิ่งนะ จนวันเกิดพี่เอ็ม เพื่อนพี่เขานั่นแหละ เรามีโอกาสได้ใกล้ชิดกัน ไปซื้อของด้วยกัน หมูก็หวั่นไหวนะคะคือคุยกันมาตลอดเนอะ วันต่อมาหมูไปเที่ยวผับกับเพื่อน แล้วดันไม่มีรถกลับเพราะว่าตอนขาไปมีพี่ไปส่งแต่มันกลับและหลับไปแล้ว ก็เลยพากันคิดว่าจะกลับยังไงหมูเลยนึกถึงพี่เขาคนแรก เลยทักไปถามว่า"อยู่ไหน มารับหน่อย"เลยได้แลกเบอร์กันไว้ แต่พี่เขาก็ไม่ได้มารับหรอกนะเพราะว่าตอนที่คุยกันน่ะตี1 แต่หมูกลับตี4 หลังจากนั้นก็ได้มีการโทรคุยกันบ้าง ยอมรับนะว่าก็รู้สึกดีกับพี่เขา ในใจก็คิดว่าพี่เขาคงชอบเราเหมือนกันแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ เขาจะไม่ว่าเราหลงตัวเองหรอ! ในระหว่างที่ความรู้สึกกำลังสับสนมีใครบางคนเข้ามา เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน ชื่อ พ คือคนอายุเท่ากันมันคุยกันง่าย เข้าใจกัน แล้วคือพ เข้ามาแบบจีบนะอะไรงี้ หมูก็เลยคุยกับ พ และคุยกับพี่เขาน้อยลง เวลาพี่เขาโทรหาหมูก็บังเอิญไม่ว่าง มันเลยกลายเป็นว่าหมูตีตัวออกห่าง หมูคุยกับ พ มาเรื่อยๆจนวันนึงหมูรู้สึกว่ามันไม่ใช่ หมูก็เลิกคุยแล้วก็เพ้อในเฟส พี่เขาก็ทักมาถามว่าเป็นไรเห็นเศร้าๆ คือหมูไม่กล้าบอกพี่เขาเนอะว่าเป็นไรก็ได้แต่ตอบว่าป่าว ขอตัวไปนอน แล้วพี่เขาถามนอนไวจัง หมูก็ลืมตอบจนเวลาผ่านไป ตอนนั้นรู้สึกอยากอยู่คนเดียวรอคนที่ใช่จริงๆเข้ามา วันนึงหมูกับเพื่อนอีก 9 คน ได้ไปศึกษาการออกค่ายขอพี่ปี3 เพื่อปีหน้าพวกหมูจะได้จัด มาขึ้นรถตี5 มีรถ2คันให้เลือก หมูเลือกขึ้นรถของห้องพี่เขาเพื่อที่เราจะได้เจอกัน พอขึ้นรถไปแล้วเพิ่งนึกได้ว่าพี่เขาเป็นกรรมการได้ไปก่อนหน้าแล้ว 1 วัน จนไปถึงโรงเรียนที่ออกค่าย เขาก็แจกป้ายชื่อพี่สตาฟ หมูก็เลยไปหยอกพี่เขาว่าเอาป้ายมาแลกกัน พอแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง หมูเดินสวนกับพี่เขาแล้วบ่นหิวข้าว พี่เขาก็จับแขนแล้วบอกเดี๋ยวพาไปกิน หมูเลยบอกว่าไม่เอาไม่กินรอกินตอนเที่ยงพร้อมเพื่อน แล้วหมูก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเองคือฝ่ายให้ความรู้ พี่เขาก็เดินมาบ่อยๆ บางทีก็มาหามาคุยด้วย อารมณ์เหมือนมาเทคแคร์ทางอ้อม(คิดไปเองรึป่าวก็ไม่รู้) จนตอนกลับพี่เขาก็บอกว่ากรรมการต้องอยู่เก็บงานอีก 1 วัน หมูก็ได้ขึ้นรถกลับรถออกยังไม่ถึง5นาที รีบโทรหาพี่เขาก็มีเบอร์อยู่แล้วเนอะ คือตอนนั้นที่โทรไปมาจากความรู้สึกล้วนๆ หมูก็เลยลองกลับมาคุยกับพี่เขาอีกครั้ง รอบนี้คุยกันทุกวันในแชทและโทรศัพท์ ในที่สุดคำถามที่หมูกลัวพี่เขาก็ถาม"หายไปไหนมา" ก็ไม่รู้จะตอบยังไงเลยตอบไม่ได้ไปไหน อยู่บ้านทำงานไม่ค่อยมีเวลาคุยกับใคร หลังจากกลับมาคุยกันได้5วัน เราก็ได้ไปดูหนัง(มินเนี่ยน)ด้วยกัน ผ่านมาประมาณอาทิตย์นึงเราก็ไปดูมนต์เลิฟสิบหมื่นอีก มีเพื่อนหมูไปด้วย หนังจบก็ชวนกันไปร้านนมต่อ แล้วพี่เขาก็มาส่งหมูกับเพื่อนที่หอ มันก็ดึกมาแล้วประมาณ3-4ทุ่ม พี่เขาต้องกลับบ้านประมาณ 10 กิโล ตอนนั้นในใจเริ่มคิดละ "มันก็ไกลนะ คือเป็นห่วง"เลยพูดออกไปว่า"นอนหอเถอะ ไม่ต้องกลับหรอกอันตรายเดี๋ยวไปนอนเป็นเพื่อน" (รู้สึกว่าตัวเองใจง่ายมาก5555) พี่เขาก็ตกลงแล้วพาเราไปที่หอเขา นั่งคุยกันซักพัก เราเลยตกลงเป็นแฟนกัน วันนั้นรู้สึกมีความสุขมาก คือถ้าเราเลือกพี่เขาตั้งแต่แรกคงไม่ต้องมาเสียเวลาแบบนี้ แต่ก็นะ ถือว่ายังดีกว่าบางคนที่เลือกผิดแล้วผิดเลย หมูเลือกผิด หมูยังได้รับโอกาสกลับมาเลือกพี่เขาอีกครั้ง แอบคิดว่าตัวเองโชคดีที่ยังมีคนที่รักหมูรออยู่(ถึงแม้หมูจะเคยหายไปจากเขา) ในใจตอนนี้เลยคิดว่าหมูจะทำให้พี่เขารู้สึกโชคดีที่มีหมูเป็นแฟน

******อยากเตือนหลายๆคนนะคะว่า ระหว่างคนที่รักเรากับคนที่เรารัก ให้เลือกดีๆ**********

เดี๋ยวมาเล่าความรู้สึกและความคิดของพี่เขาตั้งแต่ที่คุยกับหมูมา(แอบถามมาแล้ว) และเรื่องหลังจากเป็นแฟนกัน(คือมีผู้ชายอีกคนเข้ามา)